J’ACCUSE (Roman Polanski)

 

J_AccuseU dacht dat het nog nooit zo erg is geweest met de polarisering in de maatschappij als tegenwoordig?

U dacht dat het antisemitisme uitgevonden was door de Duitsers?
U dacht dat ons gerechtelijk apparaat slecht functioneert?

Dan raden wij u aan naar ‘J’accuse’ te komen kijken: de excellente nieuwe van Roman Polanski gaat namelijk over de affaire Dreyfus, de beruchte gerechtelijke dwaling die aan het einde van de 19de eeuw de Franse samenleving helemaal in tweeën splijtte.

De (joodse) legerkapitein Alfred Dreyfus werd in 1894 schuldig bevonden aan spionage, en bijgevolg veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf op Duivelseiland. Maar wanneer kolonel Picquart aan het hoofd van de dienst Contraspionage benoemd wordt,

ontdekt die dat de bewijzen tegen Dreyfus vervalst waren, én dat de echte spion nog altijd vrij rondloopt.

En hoewel Picquart een verstokte nationalist en antisemiet is, is er toch nog één iets waar hij een nog grotere hekel aan heeft dan aan Joden: aan leugens en onrecht. Meer nog: hij is zelfs bereid zijn hele carrière op het spel te zetten om de ware feiten in de Continue reading “J’ACCUSE (Roman Polanski)” »

THE FRENCH DISPATCH (Wes Anderson)

French_Dispatch_poster

U hebt er even op moeten wachten, maar hier is-tie-dan eindelijk, folks: ‘THE FRENCH DISPATCH’ van de onnavolgbare Wes Anderson!

Met ‘The French Dispatch’ maakte Anderson tegelijk een ode aan de journalistiek én een liefdesverklaring aan de cinema: de film speelt zich af op de redactie van The French Dispatch, een blad voor Amerikaans expats in Frankrijk, gevestigd in het stadje Ennui-sur-Blasé (iemand die dat soort naam bedenkt als de lokatie van zijn film kan voor ons maar weinig fout meer doen).

De film speelt zich niet alleen af bij een magazine, hij is ook helemaal opgebouwd volgens de structuur van een blad: nu eens bevinden we ons in een essay over de studentenopstand van Parijs, dan weer zitten we in een overlijdensbericht, in een artikel over een compleet foutgelopen ontvoering of in een reisreportage.

Dat levert een heerlijke doolhof aan kriskras door elkaar lopende en dan weer bij elkaar komende verhaallijnen op, allemaal volgepropt met tientallen grappige, ratelende personages, vertolkt door een zowaar NOG indrukwekkender rijtje acteurs en actrices dan

hij al voor zijn vorige films wist te strikken.
Namen, vraagt u?
Hierzie: Timothée Chalamet! Tilda Swinton (alweer heerlijk in een rol als kunstcritica)! Mathieu Amalric! Bill Murray (als de hoofdredacteur van het blad)! Cécile de France! Jeffrey Wright! Benicio del Toro! Denis Ménochet! Saoirse Ronan! Owen Wilson!
Zowaar zelfs Henry Winkler (yep, The Fonz uit ‘Happy Days’) duikt opeens in de film op.
O, en dan vergeten we nog Frances McDormand, Léa Seydoux en Christoph Waltz.
En Adrien Brody. En Willem Dafoe. En Anjelica Huston. En Edward Norton. En… En…

Los van de zalige verhaalstructuur is ‘The French Dispatch’ dan ook nog eens een esthetisch festijn, gemaakt met de visuele flair waar Wes Anderson terecht zijn naam en Continue reading “THE FRENCH DISPATCH (Wes Anderson)” »

AT ETERNITY’S GATE (Julian Schnabel)

at_eternitys_gate
Heeft de wereld nood aan nóg een film over Vincent Van Gogh?

We zouden denken van niet, maar kijk: Julian Schnabel – niet toevallig zelf ook een schilder – is erin geslaagd tóch nog een nieuwe essentiële biopic over de man te maken.

Al is ‘biopic’ in dit geval misschien niet de juiste omschrijving: Schnabel heeft lak aan de historische juistheid, maar is des te accurater als het op het capteren van de spirit van Van Gogh aankomt.
Zo is bijvoorbeeld hoofdrolspeler Willem Dafoe (63) een kwarteeuw ouder dan Van Gogh was toen hij stierf, maar Dafoe zet hier wél een verbluffende vertolking neer, terecht bekroond met een Oscarnominatie.

Inhoudelijk focust ‘At Eternity’s Gate’ zich op het laatste levensjaar van Van Gogh: de

schilder moet financieel onderhouden worden door zijn liefhebbende broer Theo, en vindt een zeldzame zielsverwant in Paul Gaugin (rol van Oscar Isaac). Tot die laatste laat weten dat hij het door Van Gogh geliefde Arles zal verlaten, een mededeling die Continue reading “AT ETERNITY’S GATE (Julian Schnabel)” »

THE GRAND BUDAPEST HOTEL (Wes Anderson)

Dat Wes Anderson (‘The Darjeeling Limited’, ‘Moonrise Kingdom’,  ‘The Royal Tenenbaums’…) één van de beste en meest originele regisseurs van zijn generatie is, wisten we al lang.

Maar met zijn nieuwste (en zijn voorlopig beste) treedt hij wat ons betreft definitief toe tot het rijtje waartoe bijvoorbeeld ook Scorsese, David Lynch, Almodovar, de Coen Bros. of François Ozon behoren: unieke filmmakers die van elke release een evenement maken om lang op voorhand naar uit te kijken.

Dit keer volgen we de avonturen van Gustave H en Zero Moustafa: respectievelijk de conciërge en de lobby boy van het legendarische Grand Budapest Hotel tijdens de jaren ‘30, een oord gevuld met de meest wonderlijke gasten.

Et voilà: meer “plot” heeft Wes Anderson eigenlijk niet nodig om een fenomenale film te maken.

Elk frame is werkelijk perféct gecomponeerd, de fantasie spàt van het scherm en de
ronduit fenomenale ensemblecast (Ralph Fiennes! Jude Law! Willem Dafoe! Mathieu Amalric! Edward Norton! F. Murray Abraham! Adrien Brody! Harvey Keitel! Jeff Goldblum! Tilda Swinton!) speelt de pannen van het dak.

En dan zwijgen we nog over het scenario, dat stijvol swingt tussen uitermate komisch en Continue reading “THE GRAND BUDAPEST HOTEL (Wes Anderson)” »

LA VENUS A LA FOURRURE (VENUS IN FUR) (Roman Polanski)

venus-in-fur-poster-620x842Roman Polanski is dit jaar de 80 (!) gepasseerd, maar de man blijft meer avontuurlijke en inventieve films maken dan menig jong regisseur: zijn nieuwste, ‘La Vénus à la Fourrure’, is bijvoorbeeld gebouwd rond welgeteld twéé acteurs in één theaterzaal.

Theaterregisseur Thomas (gespeeld door Polanski-lookalike Mathieu Amalric) heeft er een uiterst frustrerend dagje opzitten: tijdens de audities voldeed geen enkele actrice aan zijn eisen.

Gelukkig komt – net voor hij er helemaal de brui aan wil geven – de bloedmooie maar helemaal uitgeregende Vanda het zaaltje binnengewandeld (rol van Emmanuelle Seigner, in het echte leven mevrouw Polanski).

Thomas vindt de bijzonder doortastende Vanda vulgair, maar de regisseur moet zich uiteindelijk gewonnen geven: Vanda is gewoon geboren voor de rol, en neemt algauw zélf de touwtjes in handen.

Polanski baseerde zijn ‘La Vénus à le Fourrure’ op het gelijknamige toneelstuk van David Ives, dat op zijn beurt dan weer gebaseerd was op het boek ‘Venus im Pelz’ van
Leopold von Sacher-Masoch – yep, inderdaad de man die zijn naam gaf aan het Continue reading “LA VENUS A LA FOURRURE (VENUS IN FUR) (Roman Polanski)” »

POULET AUX PRUNES (Marjane Satrapi + Vincent Paronnaud)

Poulet-aux-Prunes-Chicken-007Teheran, 1958: bij een huiselijke ruzie gooit de vrouw van grote violist Nasser Ali Khan zijn geliefde instrument kapot.

Nasser Ali start een zoektocht naar een even goede vervangviool, maar al snel blijkt dat geen enkel instrument dezelfde klank kan bieden: voor Nasser heeft het leven dan ook geen zin meer, en doodgaan lijkt hem de beste optie.

Tijdens zijn laatste levensweek verzinkt hij helemaal in melancholische gedachten: aan zijn jeugd, aan zijn kinderen, en aan zijn grote, geheime liefde…

Marjane Satrapi - Iraanse van oorsprong, maar ze woont in Frankrijk – heeft duidelijk geen zin om zichzelf te herhalen: haar alom gelauwerde animatiefilm ‘Persepolis’ mag dan een groot succes geweest zijn, met haar nieuwe gooit ze het (samen met haar co-regisseur Vincent Paronnaud) over een compleet andere boeg.

‘Poulet Aux Prunes’ is weliswaar ook gebaseerd op één van haar stripverhalen, maar dit keer gebruikte ze acteurs van vlees in bloed, die ze laat acteren in prachtige bordkartonnen, beschilderde decors: een concept dat deze visueel verbluffende film een Continue reading “POULET AUX PRUNES (Marjane Satrapi + Vincent Paronnaud)” »

2/3/2010: LES HERBES FOLLES

herbes-follesDe eeuwige dromer en literatuurfanaat Georges vindt in een parkeergarage een gestolen portefeuille.
De man brengt het ding naar de politie, maar is wel gefascineerd geraakt door de dame op de pasfoto in de portefeuille.

Hij is zelfs zó gefascineerd geraakt dat hij haar opzoekt, en in een amour fou verwikkeld raakt.

Goed om weten: de Franse veteraan Alain Resnais heeft met Les Herbes Folles alwéér een heerlijke, grappige, originele en volstrekt unieke film gemaakt: een surrealistische liefdeskomedie, waarin de meest uiteenlopende genres en stijlen aan elkaar geregen

worden alsof het niks is – van thriller via komedie naar romantisch drama en helemaal terug – deze film is even zot als de liefde die Georges (rol van André Dussolier) voor Marguerite (Sabine Azéma) voelt.

En tot slot: ondanks Resnais’ hoogbejaarde leeftijd (de man is ondertussen 87!) zorgde Continue reading “2/3/2010: LES HERBES FOLLES” »