J’ACCUSE (Roman Polanski)

 

J_AccuseU dacht dat het nog nooit zo erg is geweest met de polarisering in de maatschappij als tegenwoordig?

U dacht dat het antisemitisme uitgevonden was door de Duitsers?
U dacht dat ons gerechtelijk apparaat slecht functioneert?

Dan raden wij u aan naar ‘J’accuse’ te komen kijken: de excellente nieuwe van Roman Polanski gaat namelijk over de affaire Dreyfus, de beruchte gerechtelijke dwaling die aan het einde van de 19de eeuw de Franse samenleving helemaal in tweeën splijtte.

De (joodse) legerkapitein Alfred Dreyfus werd in 1894 schuldig bevonden aan spionage, en bijgevolg veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf op Duivelseiland. Maar wanneer kolonel Picquart aan het hoofd van de dienst Contraspionage benoemd wordt,

ontdekt die dat de bewijzen tegen Dreyfus vervalst waren, én dat de echte spion nog altijd vrij rondloopt.

En hoewel Picquart een verstokte nationalist en antisemiet is, is er toch nog één iets waar hij een nog grotere hekel aan heeft dan aan Joden: aan leugens en onrecht. Meer nog: hij is zelfs bereid zijn hele carrière op het spel te zetten om de ware feiten in de Continue reading “J’ACCUSE (Roman Polanski)” »

THE WOLF OF WALL STREET (Martin Scorsese)

Wall Street is – het is u sinds de bankencrisis vast ook niet ontgaan – geen plaats voor koorknapen die het erg nauw nemen met de moraliteit.

Wanneer iemand zelfs in dié hebberige, gewetenloze en decadente omgeving de bijnaam ‘de Wolf’ krijgt, weten we dan ook dat we te maken hebben met tuig van de allerergste soort – en bijgevolg meteen ook met prima materiaal voor een verbluffende, fascinerende film.

Toch zeker als die man you love to hate (Jordan Belfort, dé financiële oplichter van de nineties) vertolkt wordt door Leonardo DiCaprio in zéér grote doen, en als het geheel dan ook nog eens geregisseerd wordt door de absolute grootmeester van de Amerikaanse cinema, Martin Scorsese.

Scorsese schildert Belfort als een onverbeterlijke, op geld, orgieën en excessen geilende aandachtszoeker: wanneer hij ontdekt hoe makkelijk hij als effectenmakelaar spaarders van hun zuurverdiende centen kan beroven, is hij meteen verslaafd. Met malafide Continue reading “THE WOLF OF WALL STREET (Martin Scorsese)” »

THE ARTIST (Michel Hazanavicius)

the artist 2Hollywood, 1927: George Valentin is een ster van de stomme film, maar het geluid is in aantocht, en de man vraagt zich dan ook af hoe het nu verder moet met zijn carrière.

Net op dat moment ontmoet hij de jonge danseres Peppy Miller: een rijzende ster in het wereldje…

In ‘The Artist’ catapulteert de Franse regisseur Michel Hazanavicius ons terug naar de tijd en de wereld van de stomme film. Sterker nog: in deze tijden van 3D, special effects en digitale projecties copieerde hij tot in de kleinste details de vorm en stijl en van de stomme film, tot het ouderwetse beeldformaat toe.
Nu maakt dat op zich natuurlijk geen goede film, maar – en nu komt het écht straffe – dat is ‘The Artist’ wél: deze film is uiterst fris, modern en helemaal van nu. Dat is uiteraard te danken aan Hazanavicius’ prima regie, maar ook aan het uiterst leuke script en de

prima vertolkingen van Jean Dujardin (die zijn personage neerzet alsof hij Rudolf Valentino zelve is) en de excellente Bérénice Bejo.

Het maakt van ‘The Artist’ een heerlijk tijdsdocument, volgestouwd met fijne knipoogjes naar de filmgeschiedenis. Stil genieten!

Nog enkele Award-weetjes: ‘The Artist’ is een Oscar-kanshebber, en werd in afwachting Continue reading “THE ARTIST (Michel Hazanavicius)” »