I
n zijn ‘ASTEROID CITY’ katapulteert Wes Anderson ons op zijn geheel eigen wijze terug naar het Amerika van de jaren ’50.
Ergens in een woestijndorpje vindt daar jaarlijks de Junior Stargazers-conventie plaats, een bijeenkomst van jonge uitvinders, wetenschappelijke wonderkinderen en superslimme space cadets, plus hun ouders.
Maar dit jaar wordt de knappe koppen-conventie echter brutaal verstoord door een aantal spectaculaire gebeurtenissen: niet alleen worden er in de omgeving UFO’s opgemerkt, even verderop vinden ook nucleaire testen plaats.
De overheid wil geen risico’s nemen, en besluit het dorpje in quarantaine te zetten, waardoor opeens een bijzonder bonte bende personages met mekaar opgescheept zit.
Een zingende cowboy, bijvoorbeeld (Rupert Friend), de plaatselijke moteluitbater (Steve Carrell), een bloedmooie filmster die constant op de foute mannen valt (Scarlett Johansson), een oorlogsfotograaf die net zijn vrouw verloren heeft (Jason Schwartzman), een garagist (Matt Dillon) en vele, zéér vele anderen: naast de al genoemde namen bevat de cast toppers als – even zeer diep ademhalen – Tom Hanks, Tilda Swinton, Adrien Brody, Margot Robbie, Jeff Goldblum, Grace Edwards, Jeffrey Wright, Willem Dafoe, Edward Norton en Tal Van Anderen.
Allemaal sterren die meestal op hun eentje de hoofdrol van de film opeisen, maar die hier maar al te graag komen opdraven om zich doorheen Andersons hypergestyleerde
‘ is 
htvertoningen voor de 
Die soundtrack bestaat uit een collage van mijmeringen, proza en poëzie van Jarman, waarin hij zijn ervaringen met AIDS (de behandeling, het verlies van zijn vrienden, de fysieke en emotionele pijn…) verwoordt, of de betekenis van het door hem zo geliefde blauw.