KILLERS OF THE FLOWER MOON (Martin Scorsese)

Killers_of_the_Flower_Moon_PosterMet een indrukwekkende filmografie die onder andere meesterwerken als ‘Taxi Driver’, ‘GoodFellas’, ‘Raging Bull’ en ‘The Wolf of Wall Street’ is het ook na een carrière die ruim 55 jaar overspant (de Meester is ondertussen 81) nog altijd uitkijken naar een nieuwe film van Martin Scorsese.

En of die hoge verwachtingen terecht zijn: Scorsese’s ‘KILLERS OF THE FLOWER MOON’ is een ronduit verpletterend epos over een pikzwarte periode uit de Amerikaanse geschiedenis.

Het verhaal brengt ons naar het Oklahoma uit de jaren ’20 van de vorige eeuw, waar onder het land van de Osage-stam olie wordt gevonden.
Die vondst maakt hen op slag schatrijk, maar het nieuws lokt meteen ook een hele groep

gelukszoekers, criminelen en de meest uiteenlopende louche types naar hun gebied.

Eén van hen is William ‘King’ Hale, een man die zich profileert als ‘vriend’ van de Osage.  Terwijl hij zich op alle mogelijke manier bij hen probeert binnen te werken, worden echter één voor één leden van de stam vermoord – telkens in zeer dubieuze omstandigheden.

De pas opgerichte FBI besluit de zaak van naderbij te bekijken…

‘KILLERS OF THE FLOWER MOON’ is een epische, duistere maar magistrale western waarin Scorsese als vanouds terugvalt op afficionado’s als Robert De Niro en Leonardo DiCaprio, maar ondanks de aanwezigheid van die sterren is het Lily Gladstone die met haar fenomenale vertolking de film steelt.

De première in Cannes zorgde voor een staande ovatie van dik négen minuten, de Continue reading “KILLERS OF THE FLOWER MOON (Martin Scorsese)” »

Art & Film: DREAMING WALLS – INSIDE THE CHELSEA HOTEL

 

The Chelsea Hotel: de plaats waar Arthur C. Clarke ‘2001: A Space Odyssey’ schreef.Dreaming_Walls

De plaats waar Leonard Cohen Janis Joplin tegen het lijf liep, wat resulteerde in een wilde avond én een wereldsong: ‘You were talking so brave and so sweet / givin’ me head, on the unmade bed / while the limousines wait in the street’.

Waar de hotel-kunstcollectie werken bevat van voormalige gasten als Yves Klein, Claes Oldenburg, Julian Schnabel, Jasper Johns, Robert Crumb, Willem de Kooning en vele, vele anderen.

Waar Dylan Thomas overleed, naargelang de bron aan een alcoholvergiftiging of aan een longontsteking.

Waar Madonna in de vroege jaren tachtig woonde.

Waarover Andy Warhol ‘Chelsea Girls’ draaide.

Waar Patti Smith en Robert Mapplethorpe graag en veel rondhingen.

Waar de meest uiteenlopende muzikanten nummers schreven, van Bob Dylan tot The Kills, en van Edith Piaf tot Nico.

Waar Sid Vicious vermoedelijk zijn vriendin Nancy Spungen doodstak, en in afwachting van zijn proces vervolgens ook zélf aan een overdosis de pijp uitging.

Al decennia lang een toevluchtsoord voor kunst, cultuur en tegencultuur. Een plaats waar

hippies, punks, beatniks en andere outsiders een artistieke vrijhaven vonden.

Dat iconisch gebouw wordt al enkele jaren grondig gerenoveerd – of zeg maar gerust: getransformeerd, of geruïneerd – tot een glad, zielloos luxehotel.
Tussen de kranen, het boren en de hamerslagen door verblijven echter nog een vijftigtal oude gasten, die hardnekkig nog de vrije spirit en de artistieke erfenis van het Continue reading “Art & Film: DREAMING WALLS – INSIDE THE CHELSEA HOTEL” »

CINEMA CORONA #172: EASY RIDERS, RAGING BULLS (Kenneth Bowser)

Easy_Riders_Raging_Bulls
Vandaag in CINEMA CORONA ‘EASY RIDERS, RAGING BULLS’, een essentiële documentaire over het stukje filmgeschiedenis waar eigenlijk ook Tarantino‘s ‘Once Upon A Time… In Hollywood’ over ging: het einde van het oude Hollywood-studiosysteem, en de opkomst van een nieuwe, jonge, ambitieuze en brutale generatie filmmakers.

Hun verhaal begint in de sixties, op een moment dat de oude studiobazen – allemaal bejaarde mannen uit een vervlogen tijdperk – stilaan de weg helemaal zijn kwijtgeraakt: terwijl in Europa de cinema helemaal overhoop wordt gegooid door opwindende nieuwlichters en visionaire talenten als Godard, Ingmar Bergman, Louis Malle, Antonioni en Fellini, stort in Amerika het studiosysteem – mede door de opkomst van de televisie – helemaal in.

Een generatie jonge Amerikaanse filmmakers kijkt met bewondering naar die Europese films, en leert ondertussen het vak al doende.

Velen doen dat niet binnen de grote klassieke studio’s, maar in de lowbudgetstudio van producer/regisseur Roger Corman, die niet alleen een geweldig oog voor jong talent blijkt te hebben, maar die dat talent ook vrijelijk zijn gang laat gaan met het maken van goedkope biker movies, horrorprenten, racefilms en andere B-films die hij aan de toen zeer populaire drive in-cinema’s kon slijten.

Het is uit die rare mix dat regisseurs als Martin Scorsese (‘Taxi Driver’, ‘Raging Bull’…), Francis Ford Coppola (de ‘Godfather’-trilogie, ‘Apocalypse Now’…), Peter Bogdanovich (‘The Last Picture Show’), George Lucas (‘Star Wars’), Arthur Penn (‘Bonnie and Clyde’), Steven Spielberg (‘Jaws’) en William Friedkin (‘The Exorcist’) tevoorschijn komen, allemaal unieke talenten die in de seventies stormenderhand de bioscopen overal ter wereld zullen veroveren.

Deze groep movie brats bestaat echter niet alleen regisseurs met een geweldig filmtalent: ze zijn vaak ook gezegend met een gigantisch groot ego, en van excessen allerhande zijn ze evenmin vies, wel integendeel!
Dit is de generatie die niet alleen opgegroeid is met sex, drugs & rock’n’roll, maar die er in sommige gevallen ook ten onder zal aan gaan…

De documentaire is gebaseerd op het gelijknamige en bijzonder geruchtmakende boek van Peter Biskind, die er nadien van beschuldigd is in de keuze van zijn quotes en getuigen alleen maar op de meest vettige aspecten en spectaculaire details te hebben gefocust.

Kan zijn, maar dat maakt het boek én deze documentaire niet minder essentieel.

Kijken, dus!

CINEMA CORONA #167: STANLEY KUBRICK: A LIFE IN PICTURES (Jan Harlan)

Stanley_Kubrick_A_Life_In_Pictures
Stanley Kubrick
: misschien wel de beste filmregisseur uit de geschiedenis, of kent u misschien veel anderen die in één leven evenveel meesterwerken gemaakt hebben als Kubrick?

‘2001: A Space Odyssey’, ‘The Shining’, ‘Lolita’, ‘A Clockwork Orange’, ‘Dr. Strangelove’, ‘Barry Lyndon’, ‘Spartacus’, ‘The Killing’, ‘Full Metal Jacket’ – alstublieft!

Zo’n man verdient uiteraard een filmische topbiografie van hetzelfde niveau, en die is ook gemaakt: het fantastische ‘STANLEY KUBRICK: A LIFE IN PICTURES’, geregisseerd door Jan Harlan.
Harlan was niet alleen jarenlang Kubricks nauwe medewerker, maar ook zijn schoonbroer, waardoor hij uiteraard toegang kon krijgen tot zowat alles en iederéén die van ver of dichtbij met de man geleefd of gewerkt had: zijn familie, Kubricks (kleine) cirkel van vertrouwelingen én zowat iederéén die iets in zijn carrière betekend heeft.

Van Jack Nicholson tot Steven Spielberg, van Nicole Kidman tot Arthur C. Clarke en van Malcolm McDowell tot Martin Scorsese en Woody Allen (interessant genoeg blijkbaar Kubricks eerste keuze voor de rol van Sydney Pollack in ‘Eyes Wide Shut’), allemaal komen ze in deze levensomspannende, magistrale docu uitgebreid vertellen over het wonderkind uit de Bronx.

En nu we toch aan het namedroppen zijn: Tom Cruise sprak de commentaarstem in.

‘STANLEY KUBRICK: A LIFE IN PICTURES’ is verplichte kost voor wie iets over Kubrick wil weten, en eigenlijk gewoon verplichte kost voor élke filmfan.
Enjoy!

(de een inleiding duurt ongeveer 2’00, daarna begint de eigenlijke docu:)

Voor wie nog méér Kubrick wil: een interview met regisseur Jan Harlan, Kubricks echtgenote Christiane Kubrick en Martin Scorsese.

CINEMA CORONA #128: THE HONEYMOON KILLERS (Leonard Kastle)

The_Honeymoon_Killers_2
Vanavond in CINEMA CORONA een ware cultklassieker, en een film die bijna door Martin Scorsese geregisseerd werd: Scorsese was namelijk de man die in 1969 oorspronkelijk ingehuurd was om ‘THE HONEYMOON KILLERS’ te verfilmen, ware het niet dat hij al na tien dagen weer ontslagen werd omdat hij te traag werkte.

Uiteindelijk zou scenarioschrijver (eigenlijk een componist en operaregisseur) Leonard Kastle zelf zijn script verfilmen. Het zou Kastles enige film worden, maar wél een hele goede: François Truffaut noemde het zelfs zijn favoriete Amerikaanse film, en het leger fans van dit duister serial killer-drama is in de loop der jaren alleen maar gegroeid.

Het – op ware feiten gebaseerde – verhaal draait rond de verbitterde verpleegster Martha Beck. De zwaarlijvige Martha woont samen met haar moeder in Alabama, en daar wil haar vriendin Bunny verandering in brengen: ze schrijft Martha buiten haar weten in voor de ‘Lonely Hearts Club’, in de hoop een man voor haar te vinden.

En inderdaad: na een intensieve correspondentie krijgt Martha een beetje tot haar eigen verbazing een relatie met ene Ray Hernandez, een soort latin lover uit New York. Tot ze ontdekt dat Ray alleen maar een oplichter is die alleenstaande vrouwen opvrijt om hun geld  af te troggelen…
Maar in plaats van één van zijn slachtoffers te zijn, besluit Martha zich mee bij zijn rooftocht aan te sluiten.

Kastle schreef het scenario omdat hij zich stoorde aan de glamoureuze manier waarop misdaad in de toenmalige hit ‘Bonnie & Clyde’ geportretteerd werd, en wilde met ‘The Honeymoon Killers’ een meer realistische versie van misdaad laten zien: Ray & Martha zijn dan ook géén van beiden aangename mensen – hij is een ijdele, opportunistische slijmbal, zij is een kille, bittere kenau.

‘The Honyemoon Killers’ is door zijn rauwe, liefdeloze en wat ranzige sfeer dan ook een vroege voorloper van films als ‘Henry, Portrait of a Serial Killer’ of het meer recente ‘Der Goldene Handschuh’.

De korrelige zwart-witfotografie van Oliver Wood past excellent bij de sfeer, en de vertolkingen van Shirley Stoler en Tony Lo Bianco zijn spot on.
Kortom: onder geen enkel beding te missen voor de liefhebber van de betere B-film.

CINEMA CORONA #17: ITALIANAMERICAN (Martin Scorsese)

italianamerican

Quarantainedag 17!

Vandaag in CINEMA CORONA: ‘ITALIANAMERICAN’, het tedere, liefhebbende en vaak zeer grappige portret dat Martin Scorsese in 1974 van zijn ouders maakte.

En zoals dat bij elke zichzelf respecterende Italiaanse familie gaat, draait ook hier alles eigenlijk om la mamma: terwijl moeder Catherine (die overigens ook in tal van Scorsese-films meespeelde, van ‘Casino’ en ‘The King of Comedy’ tot ‘GoodFellas’ – en voornamelijk als zichzelf, zo blijkt uit deze film) in haar keuken staat te koken en uitlegt hoe je tomatensaus en meatballs maakt, zit vader Scorsese voornamelijk op de sofa werkloos toe te kijken hoe zij alles bestiert.

Tussendoor blijkt dat Scorsese zijn talent als verhalenverteller niet van vreemden heeft, want zowel moeder als vader blijken overheerlijke raconteurs: of het nu over hun Siciliaanse origine, het geloof, het leven in New York, het lot van emigranten of de hoeveelheid ajuinen in saus gaat, je hangt aan hun lippen.

Tussen haakjes 1: Scorsese verstopte de recepten van de gerechten tussen de aftiteling van de film.
Tussen haakjes 2: de gerechten van mamma Scorsese zouden later een belangrijke rol spelen in het scenario van ‘GoodFellas’.

Enjoy, blijf in uw kot en trakteer uzelf op een lekkere Italiaanse tomatensaus en meatballs!

Scorsese zelf over ‘Italianamerican':

THE IRISHMAN (Martin Scorsese)

Irishman_2

Ja, u kúnt ‘The Irishman’ zien op een computerschermpje via Netflix.

Maar in het Filmhuis kunt hem gelukkig ook zien op de enige plaats waar een epos van grootmeester Martin Scorsese thuishoort: op een filmscherm.

Eigenlijk zouden alleen de woorden ‘Martin’ en ‘Scorsese’ al ruimschoots moeten volstaan om u blindelings een ticket aan te schaffen, maar omdat ook de meest kritische twijfelaars overtuigd moeten worden, gooien we er graag nog drie namen bovenop: Robert De Niro. Al Pacino. Joe Pesci.
Voilà!

Hoezo, nóg niet overtuigd?
Dan helpt niks, vrezen we, maar bon, voor de volledigheid willen we er graag aan toevoegen dat ‘The Irishman’ gebaseerd is op het leven van Frank Sheeran, een veteraan van de tweede wereldoorlog die na zijn periode in het leger  uitgroeide tot de

ultieme hitman van de mafia – en die in die nieuwe job overigens de technieken gebruikte die hij in zijn eerste job geleerd had.
Sheeran infiltreert in de vakbonden, en bouwt zo een nauwe band op met Jimmy Hoffa, de corrupte Amerikaanse vakbondsleider die uitermate berucht was omwille van zijn connecties met de georganiseerde misdaad. Maar wanneer zijn ‘vriend’ Hoffa in 1975

Continue reading “THE IRISHMAN (Martin Scorsese)” »

A CIAMBRA (Jonas Carpignano)

603_a_ciambraIn Calabrië, in het uiterste zuiden van Italië, woont een kleine zigeunergemeenschap naast de lokale Italianen en de vele gestrande Afrikaanse vluchtelingen.

Eén van de weinigen die bij de drie gemeenschappen contacten heeft is de jonge Pio Amato, een puber die sneller volwassen wil worden dan goed voor hem is: op zijn veertiende rookt en drinkt hij er al lustig op los, en wil hij maar al te graag in de criminele voetsporen van zijn oudere broer treden.

Zijn rol beperkt zich echter voorlopig tot de kleine klusjes – illegaal elektriciteit aftappen, of de ouderen waarschuwen wanneer de politie eraan komt – maar zelf wil hij méér.

Wanneer zijn broer en vader bij een inval worden gearresteerd, ziet Pio zijn kans schoon om te tonen dat hij de man van de familie is: hij trekt zelf het dievenpad op.

‘A Ciambra’ is een fantastische kruising tussen een coming of age-film, een mafiadrama en een neorealistisch sociaal portret, met Pio als elektriserend hoofdpersonage.

Voor regisseur Jonas Carpignano is dit trouwens al zijn derde film met deze jonge niet-acteur, en wie de prent ziet begrijpt waarom: Amato geeft ‘A Ciambra’ een naturel en Continue reading “A CIAMBRA (Jonas Carpignano)” »

SILENCE (Martin Scorsese)

8136452-3x2-940x627Na jarenlang schaven, schrijven en voorbereiden kon meesterregisseur Martin Scorsese dit jaar eindelijk uitpakken met zijn droomproject: een verfilming van ‘Silence’ van Shusaku Endo, een boek dat hij in 1989 las en dat hem sindsdien niet meer losliet.

Het verhaal speelt zich af in het Japan 17de eeuw: twee jonge Portugese Jezuïetenpriesters (gespeeld door Andrew Garfield en Adam Driver) reizen naar Japan om er hun geliefde maar vermiste mentor Ferreira (Liam Neeson) te zoeken.

In Japan zijn de aanwezigheid van priester (en het katholieke geloof tout court) echter ten strengste verboden. Er wordt gefluisterd dat Ferreira zich na zware martelingen tot het boeddhisme bekeerd zou hebben, en nu met een Japanse vrouw kinderen zou hebben.

Eenmaal in Japan groeit de zoektocht naar Ferreira voor de twee priesters uit tot een zenuwslopende beproeving , zowel voor hun uithoudingsvermogen als voor hun overtuiging….

logo_ccv_kleurMet ‘Silence’ verdiept Scorsese zich niet voor het eerst in geloofsthema’s: de regisseur van meesterwerken als ‘Taxi Driver’, ‘Raging Bull’ en ‘GoodFellas’ is niet alleen een overtuigd en diepgelovig katholiek, maar studeerde in zijn jeugd zelfs nog voor priester.
En met films als ‘The Last Temptation of Christ’ en ‘Kundun’ zit zijn Continue reading “SILENCE (Martin Scorsese)” »

Art & Film: EXPRMNTL (Brecht Debackere)

exprmntl3

Knokke, 1949: het favoriete oord van de Belgische beau monde vindt dat het niet kan achterblijven bij buitenlandse tegenhangers als Cannes en Venetië, die allebei een eigen filmfestival hebben.

En dus wordt in het plaatselijke casino het – ahum – World Festival of Film and the Arts opgezet. In de rand van het programma mag de Cinemathèque een sectie samenstellen naar aanleiding van het 50-jarige bestaan van de film.

De unieke en bizarre reeks dadaïstische, abstracte en surrealistische films die de visionaire conservator Jacques Ledoux daar toonde groeit al snel uit tot een apart festival: EXPRMNTL.

Ondanks het feit dat er amper vijf edities van EXPRMNTL georganiseerd zijn (in 1949, 1958, 1963, 1967 en 1974), is de reputatie van het festival niet minder dan mythisch: de piepjonge Martin Scorsese, Edgar Reitz en Roman Polanski kwamen er ooit hun eerste experimentele films vertonen, undergroundheld Kenneth Anger werd er al in Continue reading “Art & Film: EXPRMNTL (Brecht Debackere)” »