Categorie archief: Documentaire

Art & Film: APOLONIA, APOLONIA (Lea Glob)

Geplaatst op door

 

Apolonia_ApoloniaIn 2009 ontmoet de Deense filmmaakter Lea Glob de jonge kunstenares Apolonia Sokol.

Omdat het leven van Apolonia uit het Grote Kunstenaarssprookjesboek lijkt te komen (geboren in een Parijs’ theater, opgegroeid in een kunstenaarsgemeenschap, studerend aan de meest prestigieuze academie van Europa, bohémien, hip en getalenteerd….) begint Lea Apolonia te filmen.

Maar hoe langer ze haar filmt, hoe meer het sprookje begint af te brokkelen: Apolonia leert dat een vrouwelijke kunstenaar nog altijd meer moet opgeven dan een man, en dat een eigen plekje in

de kunstwereld zoeken een permanente worsteling is.

Tijdens het filmen groeit er bovendien een speciale band tussen de documentairemaakster en de charismatische kunstenares: dertien jaar lang zal Glob Apolonia blijven filmen, ondertussen pratend over alle belangrijke zaken in hun leven – kunst, liefde, seksualiteit, geld en kapitalisme, het moederschap, de Continue reading “Art & Film: APOLONIA, APOLONIA (Lea Glob)” »

Art & Film: GAMLET (Jan Beddegenoodts)

Geplaatst op door

gamlet_poster

Gamlet Zinkivskyi is de beroemdste straatkunstenaar van Oekraïne.

Toen de Russen met een colonne tanks het land binnenvielen, kreeg Gamlet van zijn commandant het bevel om te blijven schilderen. Humor is zijn krachtigste wapen.

Een jaar na die grootschalige inval van Rusland ging regisseur Jan Beddegenoodts met Gamlet en zijn beste vriendin Nastia op stap door het geteisterde, verscheurde land, en ontmoeten we soldaten en andere kunstenaars die hem inspireren.

Allemaal proberen ze op hun manier hun leven voort te zetten in een onmogelijke situatie – ‘Broken but not destroyed’. Ook Gamlet blijft ondanks de verwoestingen en de doden vastberaden kunst maken, in de overtuiging dat kunst, zelfs te midden van oorlog, een verbindende kracht is.

‘GAMLET’ is een roadmovie met kunstenaars en soldaten door een land in oorlog, en een document over de veerkracht van de menselijke geest.

GAMLET
Regie: Jan Beddegenoodts 
UKR-B 2024, 41 min.

Polina Torubarova

Polina Torubarova


Voorafgaand aan ‘Gamlet’ vertonen we de kortfilm ‘HOME’ van Polina Torubarova.

Ondanks het feit dat de Oekraïnse vluchtelingen dankbaar zijn voor de gastvrije opvang die ze op veel plaatsen kregen, blijft het knagen dat hun eigen huizen vol herinneringen en gebroken dromen zijn achtergebleven.

‘Home’ is een filmische adaptatie van een gedicht van Nataliya Marynchak, een schrijfster uit Kharkiv.

HOME eng version.00_01_51_04.Still002HOME
Regie: Polina Torubarova
UKR 2024, 3′

 

Na de vertoning van ‘GAMLET’ volgt een gesprek met:

Jan_Van_Woensel- Jan Beddegenoodts (regisseur)

- Jan Van Woensel, curator van de ‘Crisis of Imagination‘-expo met Oekraïnse kunstenaars.
Hij is gastprofessor aan de Staatsacademie van Kharkiv.

- Bruno Beeckman, die als producer voor de EBU in Oekraïne werkte.
Van daaruit deed hij geregeld verslag voor de VRT.
Hij bundelde zijn Oekraïnse ervaringen in het dagboek ‘Ook onze oorlog’.Bruno_Beeckman

 

Vertoning:
MAANDAG 2 DECEMBER om 19u30 

Continue reading “Art & Film: GAMLET (Jan Beddegenoodts)” »

LES GLANEURS ET LA GLANEUSE (Agnès Varda)

Geplaatst op door

 

Les-glaneurs-et-la-glaneuse-posterVolgens een oude Franse wet heeft iedereen het recht om de overblijfselen van oogsten of achtergelaten rommel op te rapen voor eigen gebruik of voor de verkoop. En of er Fransen zijn die van die wet gebruik maken!

Gewapend met een piepklein cameraatje ging Agnès Varda in heel Frankrijk op zoek naar deze uiterst bonte bende ‘glaneurs’: de ene glaneur is een clochard, de andere is een grootgrondbezitter of een psycho-analist. We ontmoeten een sterrenchef die voedsel gaat rapen, en zijn er artiesten – zoals Louis Pons – die de gerecycleerde goederen in hun werk gebruiken. Er zijn glaneurs in de wijngaarden in het zuiden, op de patattenvelden in het

(de vertoning zelf is – in tegenstelling tot deze trailer – Nederlands ondertiteld!)
——————————————————————————————————-

noorden én midden in grootsteden als Parijs. De ene is glaneur uit financiële noodzaak, anderen hebben ethische, kunstzinnige of ecologische redenen.
En er is uiteraard ook regisseuse Agnès Varda zelf, een filmische glaneuse die nijverig het soort beelden sprokkelt die anderen laten liggen.

Varda liet zich voor deze heerlijke docu ïnspireren door het negentiende-eeuwse schilderij ‘Les Glaneurs’ van Jean-François Millet, waarop drie korenrapende boerenvrouwen staan afgebeeld.

Een kleine maar zeer bijzondere film vol al even bijzondere ontmoetingen, aanzettend  Continue reading “LES GLANEURS ET LA GLANEUSE (Agnès Varda)” »

ARNO – ROCK’N’ROLL, GODVERDOMME

Geplaatst op door

 

rnrgvd_still14De hele carrière van Arno Hintjens samenvatten in een film van 90 minuten: het lijkt niet echt doenbaar, maar door honderden kleine stukjes Arno als één grote filmische puzzel aan elkaar te plakken is Kristof Michiels (voorheen DJ 4T4 van ‘t Hof van Commerce) daar zowaar toch met verve in geslaagd.

Zijn uitmuntende ‘ARNO – ROCK’N’ROLL, GODVERDOMME’ springt op Arnoïstische wijze van de Oostendse hak op de Brusselse tak, switcht van het West-Vloamsch naar

Arno_RnR_GVDhet Arno-Frans of gestotterd Engels, en combineert rauwe gitaarmuziek met chansons, de greatest hits met de beste missers en massale meezingmomenten op festivals met intieme muzikale momenten ergens in een rommelige backstage.

Tussendoor is er plaats voor garnaalkroketten en mosselen, het berijden van de talloze
welbekende Arno-stokpaarden en een zeer flinke Continue reading “ARNO – ROCK’N’ROLL, GODVERDOMME” »

PARADIGMA (Jozef Devillé & Pablo Eekman)

Geplaatst op door

Paradigma-Poster

Door alleen maar (vaak heerlijke en onbedoeld grappige) archiefbeelden van de VRT te gebruiken, tonen Jozef Devillé en Pablo Eekman ons in ‘PARADIGMA’ dat er eigenlijk niks nieuws onder de zon is: of het nu om de klimaatverandering, fake nieuws, de economische crisis of het afbrokkelende vertrouwen in onze democratie gaat, het zijn allemaal verhalen die al vele, véle jaren meegaan en die in een eindeloze loop en in een ander jasje telkens lijken terug te komen.

En dat zonder dat we er al die tijd ooit in slaagden die problemen bij de kern aan te pakken…

Open_Cinema_23_Klein
‘PARADIGMA’ – met de stem van Meskerem Mees – legt op amusante en interessante wijze bloot hoe elke menselijke samenleving wordt samengehouden door gedeelde verhalen, en hoe die verhalen soms vastroesten tot schijnbaar onontkoombare zekerheden, heilige tradities en onwrikbare paradigma’s die ongemerkt ons dagelijks leven bepalen.

De enige manier om die schijnbaar onwrikbare paradigma’s weer los te wrikken, is door ze eerst te herkennen, en door Continue reading “PARADIGMA (Jozef Devillé & Pablo Eekman)” »

THE ROLLING STONES: GIMME SHELTER

Geplaatst op door

Gimme-Shelter-PosterU kunt maar niet genoeg krijgen van muziekfestivals? Nog niet afgekickt na Pukkelpop of Maanrock?

Check dan vooral ‘GIMME SHELTER’, de ideale film om u even géén zin in een festival te laten krijgen.

In deze fenomenale concertfilm legden de Maysles Brothers namelijk (ongewild) het dramatische einde van de peace & love-hippiedroom op beeld vast, en het ultieme voorbeeld van hoe vooral niét een festival te organiseren: het Altamont Festival, eind 1969 op poten gezet door de Rolling Stones.

Wat ‘het Woodstock van de Westkust’ had moeten worden, mondt door een slechte organisatie, massaal druggebruik en de losgeslagen Hell’s Angels (ingehuurd als ‘security’) uit in een totale ramp, geteisterd door chaos en geweld.

Tijdens het door 300.000 (!!!) man bijgewoonde concert van de Stones – muzikaal nochtans op hun hoogtepunt – breken overal vechtpartijen uit, en heeft de groep de beangstigende situatie totaal niet meer in de hand. Vlak voor het podium wordt toeschouwer Meredith Hunter doodgestoken door een Hell’s Angel…

‘GIMME SHELTER’ toont in Jeroen Bosch-achtige, beangstigende en onthutsende beelden hoe de peace & love-droom definitief uit elkaar spatte, daar in Altamont, 1969.

THE ROLLING STONES: GIMME SHELTER
Regie: Charlotte Zwerin, Albert Maysles & David Maysles
1970, 91 min.

Vertoning:
MAANDAG 26 AUGUSTUS om 20u30


TIP: koop eerst HIER! onze Seizoenskaart 2024-25, en geniet zo van 2 euro korting op onze reguliere vertoningen!

MECHELEN GANDHI – BUS 552

Geplaatst op door

Mechelen Gandhi Bus 552_juist
‘MECHELEN GANDHI – BUS 552′ is een gloednieuwe documentaire die de kijker laat kennismaken met de identiteit van een bijzondere Mechelse wijk: de Mahatma Gandhiwijk (in de volksmond ook bekend als ‘de Magandhi’), gelegen aan de rand van de stad, tussen de Tervuursesteenweg en de Jubellaan.

In deze film ontdekken we deze buurt door de ogen van haar bewoners.

MECHELEN GANDHI – BUS 552
B 2024, 20 min.
 Continue reading “MECHELEN GANDHI – BUS 552” »

EMPERORS OF NOTHING (Cédric Gerbehaye)

Geplaatst op door

In ‘EMEmperors_of_Nothing_-Poster_1PERORS OF NOTHING’ geeft Cédric Gerbehaye ons een unieke inkijk in de beruchte gevangenis van Vorst.

Gerbehaye – een bekroond documentairefotograaf voor onder andere National Geopgraphic – woonde jarenlang tussen de gevangenissen van Vorst, Sint-Gillis en Berkendael, en besloot in 2014 het leven van zijn ‘buren’ te beginnen documenteren.

Toen hij in 2016 van het ministerie van Justitie en de gevangenisdirectie de unieke toestemming kreeg om onbeperkt in de gevangenis te filmen, begint het verhaal van deze uitzonderlijke documentaire: we hebben op dat moment net de grote staking van het gevangenispersoneel achter de rug, en België is voor de zoveelste keer veroordeeld door het Europees Hof van de Rechten van de Mens, vanwege de onmenselijke toestanden in onze gevangenissen.

Gerbehaye blijft er zes jaar lang filmen, tot november 2022, wanneer Vorst gesloten wordt en alle bewoners naar de nieuwe megagevangenis in Haren verhuizen.

Tijdens de zes jaar van zijn film toont Gerbehaye ons de hoop op verandering, de stagnatie en de verwachting, en laat hij ons het leven “achter de tralies” zien aan de hand van persoonlijke, openhartige opnames van gevangenen en bewakers.

‘EMPERORS OF NOTHING’ is een subtiele en humane film geworden, die er dankzij Continue reading “EMPERORS OF NOTHING (Cédric Gerbehaye)” »

HOW DO YOU SPELL HOME? (Louisana Mees-Fongang)

Geplaatst op door

HOW_DO_YOU_SPELL_HOME-POSTEREen knappe nieuwe docu die in Mechelen gedraaid is: daar maken we op ons programma altijd grààg plaats voor.

In ‘HOW DO YOU SPELL HOME?’ laat Louisiana Mees-Fongang ons kennismaken met een groep minderjarige vluchtelingen die uit alle hoeken van de wereld samen in een huis in – of all places – de Bruul beland zijn: Keerthana, Mesbah, Helen en Idris komen uit Afghanistan, Sri Lanka en Eritrea, en worden hier opgevangen bij Juneco, een verblijf voor alleenstaande minderjarige vluchtelingen.

Aan de ene kant biedt Juneco hen een veilige, hoopvolle en warme plaats waar ze met behulp van begeleiders op eigen benen leren te staan, maar anderzijds spookt er constant

Juneco_Emmausonzekerheid en dreiging in hun hoofd: ze kunnen maar in Juneco blijven tot ze achttien zijn.

Louisiana Mees-Fongang verbleef maandenlang bij de jongeren en hun begeleiders, en legde in een fraai, subtiel en warm portret hun fragiele leefwereld, hun dromen, hun onzekerheden, hun hoop en hun vragen vast.

Is dit nu ‘thuis’, zo ver van de plaats waar ze vandaan kwamen? En wat is dat, ‘thuis’?

‘HOW DO YOU SPELL HOME’ ging in avant-première op het Filmfestival van Oostende, en werd intussen ook al geselecteerd voor het IDFA, het prestigieuze internationale Continue reading “HOW DO YOU SPELL HOME? (Louisana Mees-Fongang)” »

Art & Film: ALREADYMADE (Barbara Visser)

Geplaatst op door

 

MisschiALREADYMADE_posteren wel het meest iconische en meest invloedrijke (en zéker het meest beruchte en het meest omstreden) kunstwerk van de twintigste eeuw is ‘de pisbak van Marcel Duchamp‘: een urinoir uit een sanitairwinkel met een handtekening erop.

Officieel heet het werk ‘Fountain’, en werd het – ondertekend door ene ‘R. Mutt‘ – in 1917 ingezonden voor een avant-garde-expo in New York.
Het werd uiteindelijk overigens niet eens tentoongesteld op de expo, en het ‘origineel’ – voor zover een readymade origineel kan zijn, uiteraard – raakte al snel verloren.

Als u dus ooit ‘Fountain’ in een museum zag, gaat het om één van de vele replica’s die Duchamp jaren later liet maken.
Maar over de replica-urinoirs van Duchamp gesproken: was die Duchamp wel de échte bedenker van het originele, wilde en geniale idee om een urinoir als kunstwerk tentoon te stellen? Of was ‘zijn’ readymade al gemaakt door een andere kunstenaar?

Want de laatste jaren duikt steeds vaker de theorie op dat ‘Fountain’ helemaal geen bedenksel uit de koker van Duchamp was, maar wel van ene barones Elsa von Fretyag-Loringhoven: een dame die in de New Yorkse kunstkringen vertoefde, daar met een baron trouwde, en er met Duchamp bevriend raakte.

En die het dadaïsme in de praktijk toepaste door rond te wandelen in zelfgemaakte outfits van gevonden blikjes, kapotte banden en verlepte groenten.

Haar naam verdween helemaal tussen de plooien van de kunstgeschiedenis, en bewegende beelden van haar zijn er amper, maar Duchamp schreef in een later
opgedoken brief wel dat zij het werk inzond…

In ‘ALREADYMADE’ duikt Barbara Visser niet alleen in de geschiedenis van de beruchte pisbak, maar botst ze ook op de vele vragen die de zaak oproept.
Vragen zoals: is een ordinaire pisbak wel kunst? En zo neen: wat is dan wél kunst? En Continue reading “Art & Film: ALREADYMADE (Barbara Visser)” »