‘MECHELEN GANDHI – BUS 552′ is een gloednieuwe documentaire die de kijker laat kennismaken met de identiteit van een bijzondere Mechelse wijk: de Mahatma Gandhiwijk (in de volksmond ook bekend als ‘de Magandhi’), gelegen aan de rand van de stad, tussen de Tervuursesteenweg en de Jubellaan.
In deze film ontdekken we deze buurt door de ogen van haar bewoners.
MECHELEN GANDHI – BUS 552
B 2024, 20 min.
Continue reading “MECHELEN GANDHI – BUS 552” »
In ‘EM
PERORS OF NOTHING’ geeft Cédric Gerbehaye ons een unieke inkijk in de beruchte gevangenis van Vorst.
Gerbehaye – een bekroond documentairefotograaf voor onder andere National Geopgraphic – woonde jarenlang tussen de gevangenissen van Vorst, Sint-Gillis en Berkendael, en besloot in 2014 het leven van zijn ‘buren’ te beginnen documenteren.
Toen hij in 2016 van het ministerie van Justitie en de gevangenisdirectie de unieke toestemming kreeg om onbeperkt in de gevangenis te filmen, begint het verhaal van deze uitzonderlijke documentaire: we hebben op dat moment net de grote staking van het gevangenispersoneel achter de rug, en België is voor de zoveelste keer veroordeeld door het Europees Hof van de Rechten van de Mens, vanwege de onmenselijke toestanden in onze gevangenissen.
Gerbehaye blijft er zes jaar lang filmen, tot november 2022, wanneer Vorst gesloten wordt en alle bewoners naar de nieuwe megagevangenis in Haren verhuizen.
Tijdens de zes jaar van zijn film toont Gerbehaye ons de hoop op verandering, de stagnatie en de verwachting, en laat hij ons het leven “achter de tralies” zien aan de hand van persoonlijke, openhartige opnames van gevangenen en bewakers.
‘EMPERORS OF NOTHING’ is een subtiele en humane film geworden, die er dankzij Continue reading “EMPERORS OF NOTHING (Cédric Gerbehaye)” »
Een knappe nieuwe docu die in Mechelen gedraaid is: daar maken we op ons programma altijd grààg plaats voor.
In ‘HOW DO YOU SPELL HOME?’ laat Louisiana Mees-Fongang ons kennismaken met een groep minderjarige vluchtelingen die uit alle hoeken van de wereld samen in een huis in – of all places – de Bruul beland zijn: Keerthana, Mesbah, Helen en Idris komen uit Afghanistan, Sri Lanka en Eritrea, en worden hier opgevangen bij Juneco, een verblijf voor alleenstaande minderjarige vluchtelingen.
Aan de ene kant biedt Juneco hen een veilige, hoopvolle en warme plaats waar ze met behulp van begeleiders op eigen benen leren te staan, maar anderzijds spookt er constant
onzekerheid en dreiging in hun hoofd: ze kunnen maar in Juneco blijven tot ze achttien zijn.
Louisiana Mees-Fongang verbleef maandenlang bij de jongeren en hun begeleiders, en legde in een fraai, subtiel en warm portret hun fragiele leefwereld, hun dromen, hun onzekerheden, hun hoop en hun vragen vast.
Is dit nu ‘thuis’, zo ver van de plaats waar ze vandaan kwamen? En wat is dat, ‘thuis’?
‘HOW DO YOU SPELL HOME’ ging in avant-première op het Filmfestival van Oostende, en werd intussen ook al geselecteerd voor het IDFA, het prestigieuze internationale Continue reading “HOW DO YOU SPELL HOME? (Louisana Mees-Fongang)” »
Misschi
en wel het meest iconische en meest invloedrijke (en zéker het meest beruchte en het meest omstreden) kunstwerk van de twintigste eeuw is ‘de pisbak van Marcel Duchamp‘: een urinoir uit een sanitairwinkel met een handtekening erop.
Officieel heet het werk ‘Fountain’, en werd het – ondertekend door ene ‘R. Mutt‘ – in 1917 ingezonden voor een avant-garde-expo in New York.
Het werd uiteindelijk overigens niet eens tentoongesteld op de expo, en het ‘origineel’ – voor zover een readymade origineel kan zijn, uiteraard – raakte al snel verloren.
Als u dus ooit ‘Fountain’ in een museum zag, gaat het om één van de vele replica’s die Duchamp jaren later liet maken.
Maar over de replica-urinoirs van Duchamp gesproken: was die Duchamp wel de échte bedenker van het originele, wilde en geniale idee om een urinoir als kunstwerk tentoon te stellen? Of was ‘zijn’ readymade al gemaakt door een andere kunstenaar?
Want de laatste jaren duikt steeds vaker de theorie op dat ‘Fountain’ helemaal geen bedenksel uit de koker van Duchamp was, maar wel van ene barones Elsa von Fretyag-Loringhoven: een dame die in de New Yorkse kunstkringen vertoefde, daar met een baron trouwde, en er met Duchamp bevriend raakte.
En die het dadaïsme in de praktijk toepaste door rond te wandelen in zelfgemaakte outfits van gevonden blikjes, kapotte banden en verlepte groenten.
Haar naam verdween helemaal tussen de plooien van de kunstgeschiedenis, en bewegende beelden van haar zijn er amper, maar Duchamp schreef in een later
opgedoken brief wel dat zij het werk inzond…
In ‘ALREADYMADE’ duikt Barbara Visser niet alleen in de geschiedenis van de beruchte pisbak, maar botst ze ook op de vele vragen die de zaak oproept.
Vragen zoals: is een ordinaire pisbak wel kunst? En zo neen: wat is dan wél kunst? En Continue reading “Art & Film: ALREADYMADE (Barbara Visser)” »
Elke 
Mechelaar weet het uit zijn lessen geschiedenis op school: tijdens de periode van Margareta van Oostenrijk was Mechelen een bruisende, levendige, rijke stad.
Met haar 30.000 inwoners was de Dijlestad zelfs een tijdlang het centrum van de Bourgondische Nederlanden.
Wat veel minder bekend is, is dat er enkele generaties later amper nog 11.000 Mechelaars overbleven.
What happened?
Videast Jan Weynants en Koen Vermeulen (stadsarchief Mechelen) traden in de voetsporen van de duizenden Mechelse kunstenaars, wetenschappers, ambachtslieden en handelaars die tijdens de uiterst turbulente 16e eeuw emigreerden naar betere oorden, weg van de godsdienstoorlogen, de Spaanse bezetter en de slabakkende economie in de streek.
Grote groepen Mechelaars trokken naar Duitsland, naar Engeland en naar het Baltisch gebied. En dan zwijgen we nog over de massale emigratie naar de Noordelijke Nederlanden: geen Gouden Eeuw bij onze noorderburen zonder de migranten uit het Zuiden.
‘NAAR BETERE OORDEN’ is het filmisch relaas van deze exodus, waarschijnlijk de grootste brain drain uit de Mechelse geschiedenis,
Weynants en Vermeulen reisden door zes landen, en bezochten er musea, kerken, kastelen en archieven (o.a. het Museum Plantin-Moretus, KMSKA, RKD, Stadsarchief Amsterdam, Stadsarchief Rotterdam, Kronborg Slot en Muzeum Gdanska verleenden hun medewerking aan de film), op zoek naar sporen uit Mechelen.
Spoiler alert: de impact van de Mechelaars bleek niet te onderschatten!
De film was voor de belangstellenden al te zien tijdens de Erfgoeddag, maar wij vertonen deze boeiende geschiedenis in première waar hij thuishoort: op het grote witte doek.
Mis deze kans niet!
NAAR BETERE OORD
EN:
DE 16de EEUWSE MECHELSE UITTOCHT ACHTERNA
Regie: Jan Weynants & Koen Vermeulen
B 2024, 76 min.
Filmhuis Mechelen vertoonde deze film op:
MAANDAG 3 JUNI 2024 om 19u00
LINKS:
Stadsarchief Mechelen:
https://stadsarchief.mechelen.be
Website Jan Weynants: https://chromasoom.be
In ‘LIFE 
WILL GIVE YOU PICTURES’ geeft Aldine Reinink ons een inkijkje in leven en werken van meesterfotograaf Herman Selleslags, vooral bekend van zijn briljante werk voor Humo.
Zijn verleden staat opgestapeld in zijn huis, in de vorm van een gigantisch en chaotisch archief, dat propvol vaak iconisch geworden foto’s zit: van de
Beatles tot Hugo Claus, van de Stones tot Claudia Cardinale, van Gainsbourg tot Nonkel Bob, allemaal legde Selleslags hen met zijn unieke blik voor de eeuwigheid vast.
Maar evengoed maakte hij prachtige straatbeelden in de Seefhoek of Manhattan, en vatte hij perfect de sfeer op een mondain feest op één of ander filmfestival: wie door zijn werk bladert, ziet een compleet muzikaal en maatschappelijk tijdsbeeld van ruim 70 jaar passeren.
In de collectie zitten echter niet alleen zijn eigen foto’s: ook fotowerk van zijn vader Rik en zijn zoon Jan duikt op.
Zo ontdekken we dat de muren van het huis een complexe, dubbele vader-zoonrelatie Continue reading “LIFE WILL GIVE YOU PICTURES (Aldine Reinink)” »
Vertoning:
MAANDAG 6 MEI om 19u30
In aanwezigheid van Koenraad Tinel en regisseur Sam Debaecke
Een Art & Film-vertoning
in samenwerking met Academie Mechelen.
—-
Zowel het levens- als het artistieke verhaal van kunstenaar Koenraad Tinel (Gent, °1934) zijn op zijn zachtst opmerkelijk te noemen.
Tinel werd geboren in een artistieke familie (vader is beeldhouwer, moeder pianiste), maar dan wel één die gepassioneerd achter de ideeën van Adolf Hitler en zijn Derde Rijk aanliep. Aan de kleine Koenraad wordt geleerd dat Joden vieze, vuile beesten zijn.
Na de geallieerde landing in Normandië vlucht de collaborerende familie richting Duitsland – en na het oprukken van de Russen weer de andere kant uit.
Zijn kinderogen worden daarbij rechtstreeks geconfronteerd met de absolute horror en de totale destructie van oorlog, beelden die onuitwisbaar in zijn geheugen gebrand worden.
Tinel weet zich uit het nazistische gedachtengoed te ontworstelen, en bouwde een intense vriendschap op met Simon Gronowski, een Joodse jongen die als enige van zijn familie de Holocaust wist te overleven.
Maar de pijn voor wat zijn familie deed is bij Tinel – ook nu hij de 90 gepasseerd is – nog altijd niet verdwenen.
Al even fascinerend is het artistiek universum waaraan hij al sinds de jaren ’60 bouwt: met een niet aflatende ijver stort hij zich op het smeden, tekenen en beeldhouwen, wat Continue reading “Art & Film: KOENRAAD TINEL: PARADE + QUATRE-MAINS” »
HANK GOD FOR THE GIFT’ brengt de totaalwereld van Jan Hoet tot leven.Een wereld in het teken van kunst, waarin privé en professioneel door elkaar liepen. Een portret van een rusteloze ziel die enkel vooruit wou. Nooit stilstaan.De documentaire toont het bijzondere parcours van topcurator Jan Hoet, evenals de controversiële mens achter dit parcours.
Hoet was een passioneel man met een onblusbare honger naar kunst, radicaal in zijn eerlijkheid en zijn geloof in de totale intellectuele en emotionele vrijheid.
Hij haalde kunst uit het museum en bracht haar naar de mens, naar het leven van alledag. Rode draad doorheen de film is het absoluut favoriete schilderij van Jan Hoet, het
15e-eeuwse Lam Gods.
Met uiteraard veel archiefmateriaal van Hoet zelf, maar ook getuigenissen van en Continue reading “THANK GOD FOR THE GIFT (Luc Vrydaghs)” »
In samen
werking met circusschool Circolito vertonen we ‘WHAT HAPPENED IN THE TENT’, een ‘acrobatisch’ verhaal van documentairemakers Majd Khalifeh en Roel Nollet.
In hun film gaan ze op zoek naar de innerlijke kracht van het circus: het verenigt mensen over grenzen heen.
Zo brengt een uitwisselingsproject tussen twee circusscholen – één op de Palestijnse Westelijke Jordaanoever en één in Molenbeek – twee groepen jongeren met een kwetsbare achtergrond samen.
Elk van beiden hebben hun eigen verhaal over de manier waarop ze door de buitenwereld gezien worden, maar ze proberen de negativiteit, het geweld en de discriminatie waarmee ze geconfronteerd worden om te buigen in een constructief project.
Zo ontdekken ze dat kunst een effectieve en alternatieve manier van verzet kan zijn. Van zodra ze het circus binnenstappen, verandert hun wereld.
Circus betekent voor hen niet alleen acts opvoeren en moeilijke trucs uitvoeren: het is Continue reading “WHAT HAPPENED IN THE TENT (Roel Nollet & Majd Khalifeh)” »
Ove
r de Europese snelwegen scheuren elke dag vele Oost-Europese truckers. De ene dag rijden ze door een bloedhete woestijn in Spanje, even later zitten ze tussen het ijs in het Hoge Noorden.
Hun hele leven speelt zich af in hun cabine, op eindeloze wegen en op gure, soms gore parkings. Ze zijn 48 weken per jaar van hun gezin weg, als ze door hun job al een gezinsleven kunnen opbouwen. Hun bestaan is monotoon en hard.
Maar toch zijn ze met vele honderdduizenden, omdat het relatief goed betaalt, en omdat het vaak de enige manier is om een betere toekomst op te bouwen.
Eén van die Oost-Europ
ese truckers is Petar, een jonge Bulgaar die net vader is geworden. Maar via zijn smartphone merkt hij dat de barsten in zijn huwelijk groter worden. En door de voorruit van zijn truck ziet hij ook de barsten in het hedendaagse Europa groter worden.
‘A PARKED LIFE’ is tegelijk een intiem en pakkend persoonlijk portret van een jonge, twijfelende vader, én een reflectie over het verkruimelende Europa van vandaag.
De cruciale vragen zijn in beide gevallen dezelfde: leidt de weg ons naar een beter Continue reading “A PARKED LIFE, gepresenteerd door Lieve Blancquaert” »