Categorie archief: Documentaire

ERNEST COLE: LOST & FOUND (Raoul Peck)

Geplaatst op door

Ernest_Cole_Poster
Vertoning:
MAANDAG 12 MEI om 20u35

TICKETS voor deze vertoning HIER!

 

TIP: koop eerst HIER! onze Seizoenskaart 2024-25, en geniet zo tot het einde van ons seizoen (geldig tot 31 augustus) van 2 euro korting op onze reguliere vertoningen!

We combineren deze film met een gesprek met Junior Mthombeni, zoon van ANC-militant Maurice Mthombeni, die in de jaren ’60 naar Mechelen vluchtte en hier vanuit café Jambo anti-Apartheidsacties opzette.

Een avond in het kader van het AFRIKA FILMFESTIVAL 

—–

In de jaren ’60 was Ernest Cole de eerste zwarte fotograaf die erin slaagde de misdaden van het Zuid-Afrikaanse Apartheidsregime in beeld vast te leggen en te verspreiden over de wereld: de beklijvende foto’s maken diepe indruk in de rest van de wereld, maar leiden er ook toe dat Cole op zijn 27ste noodgedwongen zijn vaderland moet ontvluchten, zijn negatieven meesmokkelend naar New York.

In de Verenigde Staten blijft hij de – al evenzeer achtergestelde – zwarte gemeenschappen fotograferen, maar op professioneel vlak dreigt hij helemaal in de vergetelheid te raken: in 1990 sterft hij, zo goed als vergeten en in armoede, enkele dagen na de vrijlating van Nelson Mandela.

Ook zijn negatieven lijken voor eeuwig verloren, tot in 2017 – ergens in de kluis van een Zweedse bank – 60.000 beelden worden teruggevonden.

afrika_filmfestival_LogoVoor regisseur Raoul Peck (van het al even indrukwekkende ‘I Am Not Your Negro’) het startpunt om deze onterecht vergeten meesterfotograaf en anti-racismeactivist weer de plaats te geven die hij rechtmatig verdiende.

Een uitmuntende en meeslepende docu, die zowel Continue reading “ERNEST COLE: LOST & FOUND (Raoul Peck)” »

KAKUNGU

Geplaatst op door

AFFICHE KAKUNGU A3_1-2
Vertoning:
MAANDAG 26 MEI om 19u00

(ticket ook geldig voor ‘NKONDI’ om 18u30!)

TICKETS weldra beschikbaar

——

Halflange docu waarin Don Moussa Pandzou, Job van Nieuwenhove en Adriaan De Loore de sporen volgen van het Kakungu-masker dat in 2022 door Koning Filip aan Congo teruggegeven werd.

Het masker behoorde toe aan het Suku-volk uit de regio Kwango, maar stond sinds de jaren ’50 in het Afrika-museum in Tervuren.

Hoe kijken de Congolezen – in het land zelf, maar ook in België – naar restitutie, en hoe moeten we omgaan met het gedeelde koloniale verleden?

KAKUNGU
Regie: Don Moussa Pandzou, Job van Nieuwenhove en Adriaan De Loore
B 2025, 30 min.

Vertoning:
MAANDAG 26 MEI om 19u00

TICKETS weldra beschikbaar!

(ticket ook geldig voor ‘NKONDI’ om 18u30!)

Deze vertoning gevolgd door een panelgesprek met Don Pandzou!
Meer info hierover volgt.

afrika_filmfestival_Logo

Art & Film: A CONTRETEMPS (Christophe Delbecq)

Geplaatst op door

A_contretemps-affiche

Vertoning:
MAANDAG 2 JUNI om 20u30

 

 

Gevolgd door een optreden van DRY SPEED
——-
Dirk Wauters is een veelzijdig man: sculpteur, drummer, schrijver, filmer, tekenaar.

Al die activiteiten doet hij niet in het wilde weg: al dertig jaar lang maakt hij elke dag een foto, een film, een tekening, een tekst en een muzikale improvisatie die zijn humeur van de dag reflecteert, waarna hij op bijna wetenschappelijke wijze alles bijhoudt in een soort dossiers over zijn creaties.

Zijn appartement barst inmiddels uit zijn voegen met een bijna maniakaal bijgehouden en netjes chronologisch geklasseerd archief van zijn leven en werken, dat meer dan 10.500

opnames, ontelbare fotomontages, dossiermappen en schriftjes die alleen hij nog kan ontcijferen bevat.

Elke vijftien maanden fotografeert hij zichzelf ‘dood’, ergens in zijn appartement, en in zijn tuin creëert hij een denkbeeldig kerkhof, omdat hij – net zoals de mummies in hun sarcofagen – begraven wil worden tussen de objecten die zijn leven gedefinieerd hebben.

Dirk heeft een wereld gecreëerd waarvan hij de enige inwoner is. Een oord waar hij koning van is, én gevangene. Een huis waarin hij tegelijk én meester én slaaf is.

Maar wat er met zijn oeuvre gebeurt wanneer hij er niet meer zal zijn, is onduidelijk. Gaat Continue reading “Art & Film: A CONTRETEMPS (Christophe Delbecq)” »

RUPTURE (Zohra Benhammou & Younes Haidar)

Geplaatst op door

rupture_01Vertoning:
MAANDAG 16 JUNI om 20u30

ONLINE-TICKETS weldra beschikbaar

In aanwezigheid van de regisseur en enkele van de jongeren, die vanaf 20u15 de film zullen inleiden.

Gevolgd door een nagesprek.

——-
De Anderlechtse wijk Peterbos komt zeer geregeld in het nieuws, en zelden in een positieve context: drugs, geweld, vandalisme zijn er aan de orde van de dag.

Maar er is ook een andere kant: onder de vleugels van de plaatselijke jeugdwerking D’Broej wordt al 30 jaar lang ‘Rupture’ georganiseerd, een trektocht voor 15 jongeren door de onvoorspelbare, woeste natuur van de Spaanse Pyreneeën, als een soort overgangsritueel naar de volwassenheid.

Hoog in de bergen komt de groep onervaren wandelaars terecht in uiterst onherbergzame

omstandigheden, in sneeuw en stormen. De extreme omstandigheden van de wandeltocht dwingen de jongeren om na te denken over hun eigen leven: ’s avonds, in de berghut, delen ze hun intiemste bekommernissen.

‘Rupture’ geeft zo niet alleen inzicht in de harde realiteit waarmee jongeren met een migrantenachtergrond uit de Peterboswijk geconfronteerd worden, maar biedt ook een blik Continue reading “RUPTURE (Zohra Benhammou & Younes Haidar)” »

DE WILDE NOORDZEE

Geplaatst op door

 

De_Wilde_Noordzee_ posterDe meeste mensen kennen de Noordzee alleen vanaf het strand.

Maar onder de zeespiegel zit – van de Vlaamse kust tot de Noorse fjorden – nog een compleet andere, wonderlijke en onwaarschijnlijk rijke wereld vol leven verborgen: van plankton, heremietenkreeftjes en zeehonden via elke denkbare vissoort tot orka’s en reuzenhaaien, ze leven allemaal in ‘onze’ Noordzee door elkaar, zonder dat we er als argeloze kusttoerist weet van hebben of stil staan bij dat superdiverse ecosysteem.

Tegelijk is de Noordzee ook één van de drukst bevaren en meest gebruikte zeeën ter

wereld: die drukke menselijke activiteit staat vaak op gespannen voet met de natuur onder water.

Mark Verkerk (die eerder al het geweldige ‘De Nieuwe Wildernis’ regisseerde), Dick Harrewijn (van ‘Onze Natuur’) en onderwatercameraman Peter van Rodijnen lieten zich voor hun ‘DE WILDE NOORDZEE’ inspireren door de films van de legendarische Jacques Cousteau, en nemen je mee op een avontuurlijke reis naar de wonderlijke Continue reading “DE WILDE NOORDZEE” »

BECOMING LED ZEPPELIN

Geplaatst op door

 

BecomingLedZeppelinNa ‘Stop Making Sense’ met de Talking Heads en Arno nog eens zin in een werkelijk uitstekende rockdocu?

Hierzie, dan hebben we dit keer het gloednieuwe en overal jubelend ontvangen ‘BECOMING LED ZEPPELIN’ voor u klaarstaan!

Als u op een allesomvattend carrièreoverzicht hoopt: dat is ‘BECOMING LED ZEPPELIN’ niét, dit is wél het boeiende verhaal over hoe vier verschillende persoonlijkheden en muzikanten bijna toevalligerwijs ontdekken dat ze samen een soort van unieke muzikale magie kunnen opwekken.
En over hoe die magie hen dan weer – in amper één jaar tijd – tot absolute wereldsterren katapulteert.

De enige die voor Zeppelin al wat bekendheid had vergaard was Jimmy Page: een  wonderboy op de gitaar, veelgevraagd voor sessies op platen van andere muzikanten, en enige naam opgebouwd met zijn eigen groep The Yardbirds.
Toen die oververmoeid van het vele spelen een aantal optredens in de VS dreigden te moeten afzeggen, raapt de onvermoeibare Page een stel nieuwe Yardbirds bij elkaar: zijn

Logo_Concertzaakcollega-sessiemuzikant John Paul Jones (behalve een fantastische bassist ook een fantastisch arrangeur, en telg van een muzikantenfamilie) en twee lads uit de West Midlands: de woeste, machtige drummer John Bonham (waarschijnlijk samen met Keith Moon van The Who dé inspiratiebron van Animal uit de Muppet Show) en zanger Robert Plant, die met zijn zangstijl en podiumgedrag model zou staan voor honderden hardrock- en metalzangers na hem.

Van bij de eerste optredens is duidelijk dat de vier samen – die ondertussen van naam veranderd zijn in Led Zeppelin – muzikaal dynamiet in handen hebben: dat hun eerste plaat door de meerderheid van de pers gekraakt wordt, maakt niet eens uit, want hun fenomenale optredens betonneren vanaf dag 1 meteen hun status van supergroep, en trekken algauw hele stadions vol fans.

‘BECOMING LED ZEPPELIN’ is behalve een uitstekende muziekdocu – de nieuw uit archieven opgeduikelde concertbeelden klinken ronduit fenomenaal, en de interviews Continue reading “BECOMING LED ZEPPELIN” »

MERCKX

Geplaatst op door

MERCKXMerckxisten aller landen, verenigt u!

Want er is een gloednieuwe documentaire over De Grootste Aller Tijden uit, en om het simpel en duidelijk te houden hebben ze die gewoon ‘MERCKX’ genoemd.

Al hadden ze ook voor ‘EDDY’ kunnen kiezen, want zoals dat alleen voor de aller-, allergrootsten geldt – Elvis, Napoleon, Madonna, Jezus… – volstond zijn voornaam om te weten over wie het ging.

Tussen 1967 en 1975 won Eddy Merckx gewoonweg àlles wat er te winnen viel, en hadden zijn concurrenten alléén maar het nakijken: vijf keer de Tour, vijf keer de Giro, drie keer wereldkampioen, het werelduurrecord, zéven keer Milaan-San Remo, vijf keer Luik-Bastenaken-Luik, enzovoort enzovoort, een eindeloze lijst rondes, klassiekers,

semi-klassiekers, tijdritten en kermiskoersen – overal waar hij startte wou Merckx winnen, en meestal deed hij dat ook.

In een legendarisch Fred de Bruyne-interview na een alweer door Merckx gewonnen Ronde van Vlaanderen vatte de compleet uitgeputte Frans Verbeeck (die zo roekeloos was geweest enigszins in de buurt van de alweer ontketende Merckx proberen te blijven) het gevoel van Merckx’ concurrenten gedurende die acht wonderjaren als beste samen: ‘Ik weet niet wat het is, Fred. Hij rijdt vijf per uur te rap voor ons.’

Toen aan Jacques Anquetil werd gevraagd uit andere renners zijn ideale renner samen te stellen, antwoordde hij: ‘Neem de benen van Merckx, plus de kop van Merckx, de spieren van Merckx, het hart van Merckx en de winaarsmentaliteit van Merckx. Voilà.’

Maar hoe meer Merckx won, hoe meer de bewondering omsloeg in verdeeldheid.
Vooral in Frankrijk raakten ze zijn hegemonie in de Tour beu: op weg naar zijn zesde Continue reading “MERCKX” »

TOUCHING INFINITY (Griet Teck)

Geplaatst op door

 

Touching_Infinity_posterAansluitend op Meelevend Mechelen programmeren we op 1 april ‘TOUCHING INFINITY’, een ijzersterke en uiterst pakkende documentaire waarin regisseuse Griet Teck drie mensen volgt die weten dat hun einde onherroepelijk nadert: er is Rebecca (41), een vrouw die samen met haar man Bart en hun drie jonge dochtertjes al vijf jaar lang met kanker leeft.

Er is Fernand (87), al meer dan zestig jaar onafscheidelijk van zijn Emma: de liefde van zijn leven, die binnenkort zonder hem door zal moeten.

En er is Delphine (92), een hoogbejaarde dame die oneindig veel meer afziet van een

immens persoonlijk verdriet dan van haar kwakkelende nieren die het niet lang meer zullen uithouden – gelukkig is er haar inwonende dochter Myriam, om haar met veel humor en liefde door haar laatste maanden te loodsen.

We volgen hen tijdens de laatste weken van hun leven, in wat merkwaardig genoeg – en ondanks het onderwerp – net een uiterst hoopvolle en ongelooflijk warme documentaire is geworden.
Jà, er is natuurlijk de angst, de pijn en het verdriet, maar er is ook de liefde, de dankbaarheid en de diepe verbondenheid.

‘Ik had schrik om de documentaire nu uit te brengen,’ zei regisseuse Griet Teck in een interview met De Standaard. ‘Maar ik denk dat de film net toont hoe belangrijk het is dat Continue reading “TOUCHING INFINITY (Griet Teck)” »

RIEFENSTAHL (Andres Veiel)

Geplaatst op door

 

 

Riefenstahl-1Onlangs toonden we u nog ‘Führer und Verführer’, de biopic over Nazi-propagandachef Joseph Goebbels.

En nu is er het mooi aansluitende ‘RIEFENSTAHL’, de onthullende en diepgravende docu over de grootste spin – zeg maar: de Zwarte Weduwe – in dat enorme propagandaweb van de Nazi’s: Leni Riefenstahl, de favoriete filmmaakster van Hitler.

Met haar toenmalige hits ‘Triumph des Willens’ (over de partijdagen van de Nazi’s in Nurenberg) en ‘Olympia’ (over de Olympische Spelen in Berlijn) wilde ze naar eigen zeggen alleen maar ‘een verhaal over schoonheid, vrede en arbeid’ vertellen, maar wie die films gewoon bekijkt, ziet uiteraard – tenzij u ziende blind bent – wat ze echt zijn: pure nazipropaganda, een ode aan het Arische Ras en opzichtige, dweperige verheerlijking van de Führer.
Dat ze een goede vriendin van Hitler was, en alle mogelijke financiële en technische middelen van het regime ter beschikking kreeg valt ook al niet te ontkennen.

Maar kijk: toch wist de nooit aflatende en over een onuitputtelijke energie beschikkende Riefenstahl – die van haar eerste leugen niet gebarsten is – zich met zeer kleine stapjes

gedurende 50 jaar langzaam van terug richting rehabilitatie te manipuleren, en zichzelf zorgvuldig een imago van Geniale Filmmaakster aan te meten – iemand die eigenlijk niet geïnteresseerd was in politiek, en die geheel toevallig met haar Pure Kunst in een fout tijdperk in een fout regime was terechtgekomen, en die door dat regime misbruikt was.

Naarmate de jaren vorderden leek ze almaar meer in haar eigen hardnekkige leugens en geschiedenisherschrijving te gaan geloven, waardoor ze haar versie nog geloofwaardiger begon uit te dragen in talkshows en andere media.

Regisseur Andres Veiel kon nu voor het eerst beschikken over de privé-archieven van Riefenstahl, en wat daaruit naar boven komt, slaat grote barsten in het opgepoetste verhaaltje van ‘slachtoffer’ Riefenstahl, en biedt een indrukwekkend portret van een Continue reading “RIEFENSTAHL (Andres Veiel)” »

Art & Film: THE MELT GOES ON FOREVER: THE ART & TIMES OF DAVID HAMMONS

Geplaatst op door

 

 

image-17-1387x2048‘THE MELT GOES ON FOREVER’ is een uitmuntende docu over het vaak onderbelichte maar altijd zeer boeiende kunstparcours van de Afro-Amerikaanse artiest David Hammons.

Een mogelijke reden waarom Hammons’ kunst altijd wat onder de radar is gebleven is misschien omdat ze in geen enkel hokje past, en tegelijk een diepe – vaak subversieve – kritiek levert op zowel de Amerikaanse maatschappij als de elitaire kunstwereld.

Door zijn hele leven lang van medium en genre te veranderen (van sculpturen tot conceptuele kunst, van body prints tot videokunst en performance art) en invloeden uit alle richtingen te absorberen (in zijn werk zijn de meest uiteenlopende links te traceren, zowel naar Marcel Duchamp als Bruce Nauman, Charlie Parker, Gordon Matta-Clark, Yves Klein of de rapper Kool Moe Dee) heeft hij geen éénduidige en makkelijk aan de man te brengen stijl.

En dat Hammons geen interviews geeft en er weinig tot niks over hemzelf bekend is, helpt natuurlijk ook niet bij de promotie van zijn werk.
Ook in deze docu komt Hammons zelf niet aan het woord (behalve dan door zijn kunst, uiteraard), maar wordt zijn parcours wel helemaal getraceerd van bij het begin, bij de opstand in het Watts-getto van LA in 1965, een rebellie tegen het racistische politiegeweld die dagenlang zou duren, en die alleen door de inzet van 14.000 National Guards bedwongen kon worden.

Zijn verbondenheid met de anti-racistische en Black Power-zaak blijft tot vandaag een onlosmakelijk deel van zijn werk: zijn bekendste creatie is de ‘African-American Flag’, en de Black Lives Matter-beweging adopteerde zijn ‘In The Hood’ als visueel symbool.

Toch weigert Hammons zich ook daar in één hokje of hoekje te laten duwen, en pakt hij ook andere onderwerpen aan: zijn idee over de door galerieën, handel en marktprijzen gedomineerde kunstwereld bijvoorbeeld gaf hij weer door een eigen kraampje te installeren tussen straatverkopers in Manhattan, waar hij zijn zelfgemaakte sneeuwballen aan de man Continue reading “Art & Film: THE MELT GOES ON FOREVER: THE ART & TIMES OF DAVID HAMMONS” »