ERIKSSON (Johan Van Schaeren)

Poster__ERIKSSON
Vertoning:
DINSDAG 4 APRIL om 20u30 – tickets voor deze vertoning HIER!

 

 

TIP: koop eerst HIER een Filmhuis-seizoenskaart en bespaar zo twee euro per ticket!

—–

In de fascinerende docu ‘ERIKSSON’ maken we kennis met het wonderlijke levensverhaal van Karl Eriksson, een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.Voor wie in de jaren ’70 of ’80 opgroeide zal de naam Eriksson zeker nog een stevige bel doen rinkelen: yep, Karl Eriksson is inderdaad de zoon van de toen uiterst beruchte Bert Eriksson, die geregeld het nieuws haalde als de leider van de extreemrechtse, gewelddadige en uiteindelijk als privé-militie verboden VMO (Vlaamse Militanten Orde), én als uitbater van het al even beruchte café Odal, verzamelplaats van alles en iedereen die destijds uiterst rechts en uiterst Vlaams-nationalistisch was.

Maar zoals dat met vaders en hun zonen soms gaat: Karl kiest – aangevuurd door de toen overal in Antwerpen opborrelende tegencultuur – al op zeer jonge leeftijd het compleet 

tegenovergestelde pad van zijn vader.
Iets wat soms tot surrealistische situaties leidt: terwijl boven in het café zijn vader en zijn kornuiten mee staan te brullen met nazi-marsen, zit Karl – die een bijzonder talent voor de banjo blijkt te hebben – in de kelder onder de zaak muziek te maken met zijn hippievrienden.

De botsingen tussen vader en zoon leiden er echter toe dat Karl op amper 15-jarige leeftijd al het huis ontvlucht: alleen gewapend met een vrije geest en een banjo trekt hij de wijde Continue reading “ERIKSSON (Johan Van Schaeren)” »

MI PAIS IMAGINARIO (Patricio Guzman)

Mi_Pais_Imaginario
Vertoningen:
- MAANDAG 10 APRIL om 20u30 - tickets voor deze vertoning HIER!

DINSDAG 25 APRIL om 18u30 - tickets voor deze vertoning HIER!

 

TIP: koop eerst HIER een Filmhuis-seizoenskaart en bespaar zo twee euro per ticket!

—-
Voor ‘MI PAÍS IMAGINARIO’ keerde regisseur Patricio Guzmán (van o.a. ‘La Cordillera de los Suenos’) terug naar Chili om er verslag te doen van de onverwachte revolutie die in oktober 2019 begon.
Voor Guzmán een bizarre ervaring, want zelf moest hij Chili 50 jaar geleden verlaten, toen het land ten prooi viel aan de dictatuur van Pinochet na de mislukte revolutie van 1973.

De aanleiding voor deze nieuwe revolutie was – zoals dat wel vaker bij revoluties het geval is – bijna banaal: de verhoging van de prijs van de metrokaartjes.
Het was voor veel Chilenen de druppel die de emmer deed overlopen: wat begint als een protest tegen deze nieuwe prijsstijging, escaleert in geen tijd tot een algemene

volksopstand tegen alles wat verkeerd loopt in het land: falende democratie, sociale onrechtvaardigheid, onbetaalbare gezondheidszorg, verkruimelend onderwijs, een breed gapende kloof tussen arm en rijk…

Bovendien dateert de grondwet nog uit de tijd van de dictatuur: miljoenen demonstranten Continue reading “MI PAIS IMAGINARIO (Patricio Guzman)” »

CINEMA PAMEER (Martin Von Krogh)

Cinema_Pameer_Poster
Vertoning:
DINSDAG 11 APRIL om 19u00

TICKETS voor deze vertoning HIER!

 

 

TIP: koop eerst HIER een Filmhuis-seizoenskaart en bespaar zo twee euro per ticket!

——

Midden in hart van het door oorlog, fundamentalisme en armoede getroffen Kaboel bevindt zich een zéér bijzondere plaats: Cinema Pameer, de enige bioscoop van de stad.

De zaak word uitgebaat door de onvermoeibare en enthousiaste Said Chaleh: ooit – nadat de Russen het land waren binnengevallen – koos hij voor de pen als verzetswapen.
Maar nu kiest hij voor de kracht van cinema, een medium dat de bewoners van de

verscheurde, kapotte stad toelaat éven te ontsnappen van hun zorgen en de grauwe realiteit, en zelfs te dromen van een ander bestaan.

Niet dat alles in de gammele bioscoop van een leien dakje loopt: de censuur knipt er vrolijk op los in de films, de sigarettenrook van de stevig doorpaffende bezoekers in de zaal is zó dik dat de projectorlamp er amper door raakt, het afval dat de bezoekers achterlaten is ook een werkpunt en – eveneens niet onbelangrijk – de kans op een aanslag is natuurlijk nooit uit de sluiten…

‘CINEMA PAMEER’ is méér dan een zalig portret van een in alle opzichten unieke cinema, en van de wonderlijke personages die er werken en rondhangen: de film geeft Continue reading “CINEMA PAMEER (Martin Von Krogh)” »

ECHO (Ruben Desiere)

ECHO_PosterVertoningen:
MAANDAG 17 APRIL om 19u00 – tickets voor deze vertoning HIER!

MAANDAG 17 APRIL om 20u30 - tickets voor deze vertoning HIER!

DINSDAG 2 MEI om 20u30 - tickets voor deze vertoning HIER!

 

TIP: koop eerst HIER een Filmhuis-seizoenskaart en bespaar zo twee euro per ticket!
—–
Enkele jaren geleden ging regisseur Ruben Desiere ter voorbereiding van een fictiefilm (die zich in het Belgisch leger zou afspelen) twee weken de lessen volgen die alle nieuwe rekruten in Leopoldsburg krijgen, en mocht hij ook een bivak op het terrein volgen.

De beoogde fictiefilm raakte uiteindelijk niet gefinancierd, maar de rollenspellen en de ensceneringen die in de opleiding gebruikt werden, fascineerden Desiere zo dat hij besloot een documentaire te draaien over de basisopleiding van de rekruten in het Belgische leger: ‘ECHO’.

Verwacht echter geen opiniestuk over (noch een promofilm voor) het leger: ‘Natuurlijk heb ik vage persoonlijke ideeën over het leger,’ zegt Desiere. ‘Maar die zijn niet van dien aard dat ze interessant genoeg zijn om te delen via een film.’

Wat we in ‘ECHO’ wél samen met Desiere ontdekken is hoe jonge rekruten onder het gezag van commandant Walter Van Dyck hun opleiding krijgen: die is vooral gebaseerd op rollenspelen die hun toekomst als beroepssoldaat verbeelden, en op ensceneringen met een klank- en lichtspel tijdens het bivak.

Maar hetgeen wat aan de uiterst diverse groep jongeren moet aangeleerd worden is vaak zeer complex om op de heel korte tijd die beschikbaar over te brengen (Wat is ‘de vijand’? Wat zijn oorlogsmisdaden? Hoe ga je om met gezag?)

En bovendien is de oorlogsrealiteit voor ieder van ons vaak te abstract om ze ons écht te kunnen voorstellen: probeer maar eens de angst en de chaos van een Afghaans of Irakees slagveld te recreëren als je in een Limburgse gracht ligt, terwijl even verderop iemand de gazon rond zijn villa aan het maaien is…

Desiere observeert en documenteert uiterst nauwgezet de beoogde metamorfose, waarbij Continue reading “ECHO (Ruben Desiere)” »

In première: BELGIAN BRASS: ON AIR (Guy Fellemans)

Belgian_Brass_Poster
Vertoning:
MAANDAG 24 APRIL om 19u00

Premièrevertoning in aanwezigheid van regisseur Guy Fellemans!

TICKETS voor deze vertoning HIER!

 

TIP: koop eerst HIER een Filmhuis-seizoenskaart en bespaar zo twee euro per ticket!

Een organisatie i.s.m. het Stedelijk Conservatorium Mechelen en Academie Mechelen

—–
Het koperensemble Belgian Brass musiceert al meer dan 20 jaar op wereldniveau.
De leden zijn allemaal topmuzikanten uit de klassieke muziek, en hebben een vaste job bij o.a. De Munt, maar hebben de behoefte om, naast dat symfonisch werk, ook muziek in kleinere bezetting te creëren.

Wanneer in 2020 de coronapandemie toeslaat, staat opeens de hele wereld stil en moet ook Belgian Brass alle optredens schrappen. Na een tijdje organiseren veel podiumkustenaars live streams, zodat muzikanten toch kunnen performen, evenwel zonder publiek in de zaal.

Belgian Brass springt ook op die kar, maar het ensemble ondervindt al snel
hoe bevreemdend optreden zonder live toeschouwers is. Ze hunkeren naar connectie
met het publiek, zo erg zelfs dat het samenspel er onder begint te lijden…

Belgian_Brass

In de film zien we ook hoe het gezelschap de 89-jarige François Glorieux eert met een
tribute-avond die de muziek van deze uitzonderlijke pianist en componist terug onder
de aandacht brengt.

En we ontdekken hoe belangrijk de controle van de ademhaling is
bij het bespelen van een koperinstrument. Het geeft de titel ‘On Air’ meteen een
Continue reading “In première: BELGIAN BRASS: ON AIR (Guy Fellemans)” »

Art & Film: WHITE BALLS ON WALLS (Sarah Vos)

Whie_Balls_on_WallsVertoning:
MAANDAG 15 MEI om 20u30

 

Een Art & Film-vertoning i.s.m. Academie Mechelen

In het kader van het Afrika Filmfestival.

—–

In 2019 bleek dat zo’n 90 procent van de kunst in het Stedelijk Museum in Amsterdam gemaakt was door witte mannen.

Dat moet anders, vindt directeur Rein Wolfs.
Maar dat is simpeler gezegd dan gedaan, zo blijkt al snel, want achter de schermen – waar het vol witte mensen loopt – roept het proces ongemakkelijke en schurende vragen op.
Mag je een schilderij nog De Prostituees’ noemen?
Wat doe je met een werk dat door de kunstenaar in 1911 ‘Negertanz’ genoemd is?
Moet je bij het beoordelen van kunst naar de huidskleur of het geslacht van de kunstenaar kijken?
En hoe ga je om met pers die dat ‘overdreven politiek correct’ noemt?

Regisseuse Sarah Vos biedt met ‘WHITE BALLS ON WALLS’ meer dan alleen een bijzonder onthullend kijkje achter de schermen van een museum: het is een tijdsdocument dat de worsteling weergeeft die veel Nederlandse en Belgische instituten en bedrijven  Continue reading “Art & Film: WHITE BALLS ON WALLS (Sarah Vos)” »

MARIEKE: ADDICTED TO LIFE (Pola Rapaport)

Marieke-addicted-to-life-poster
In 2000 belandt Marieke Vervoort, een jonge vrouw uit Diest, in een rolstoel door een zeldzame, degeneratieve spierziekte.

Ze is op dat moment amper 20, maar ondanks de wetenschap dat de ziekte haar meer en meer zou verlammen, blijft de koppige Vervoort niet bij de pakken zitten: ze stort zich volop op het rolstoelsporten, en begint met het leveren van verbazende prestaties en het afvinken van een bucketlist met allerhande, meestal fysieke performances – van bungeejumpen in een rolstoel tot skydiven.

Haar doorzettingsvermogen leidt uiteindelijk zelfs tot een gouden medaille op de

Paralympics in Rio, en tot diverse andere medailles op WK’s en de Spelen van Rio en Londen.

Het zijn uitzonderlijke prestaties die van ‘Wielemie’ een mediafiguur en nationale bekendheid maken – bij haar gouden terugkeer van de Spelen in Diest wordt ze opgewacht door een paar duizend mensen – maar tegelijk worden de helse pijnen Continue reading “MARIEKE: ADDICTED TO LIFE (Pola Rapaport)” »

ZOLANG WE NOG KUNNEN (Philippe Niclaes)

Zolang-we-nog-kunnen-poster-1

Stilaan met uitsterven bedreigd: de buurtwinkel.

Supermarkten, Malinas-shoppinggedrochten en grote, uniforme ketens vol eenheidsworst hebben het lokale winkeltje van de kleine zelfstandige op de meeste plaatsen vakkundig van de markt geveegd.

Maar regisseur Philippe Niclaes – zelf een winkelierszoon – vond toch nog genoeg zaken om ‘ZOLANG WE NOG KUNNEN’ te maken, een schitterende, tegelijk komische en ontroerende docu over de laatste buurtwinkels en hun uitbaters.

Mensen zoals Henriette en Raf, die in Koolkerke al meer dan een halve eeuw hun dorpswinkeltje uitbaten.
Of Maria, die met haar winkel in Onze-Lieve-Vrouw-Tielt dapper de druk van het

warenhuis weerstaat.
Of de moeder van de regisseur, die na het overlijden van haar echtgenoot onverdroten hun drogisterij in Tienen bleef voortzetten.

Allemaal zijn de uitbaters de pensioengerechtigde leeftijd allang voorbij. Waarom ze het dan toch nog zo gedreven blijven doen?
Voor hun vaste klanten. Omdat ze niet willen laten verloren gaan wat door hun ouders of grootouders gestart is. Omdat ze het dagelijkse babbeltje niet kunnen missen. Omdat hun winkel hun lust en hun leven is, hun passie en hun trots. Omdat ze zich geen leven zonder Continue reading “ZOLANG WE NOG KUNNEN (Philippe Niclaes)” »

ALS REUZEN STERVEN (Jan Vromman)

Als_reuzen-sterven_posterIn ‘Als Reuzen Sterven’ vertelt regisseur Jan Vromman via een intieme familiegeschiedenis van drie generaties Vrommans het universele verhaal van het straatgebeuren dat plaatsvindt rond de vele feesten en manifestaties in Vlaanderen.

De figuur bij wie het allemaal begint is Frans Vromman, de oom van de regisseur die als dé stoetenbouwer par excellence tussen 1954 en 2005 meer dan 20 manifestaties verzon in opdracht van steden en gemeenten. Zijn geest wordt opgeroepen door acteur François Beukelaers.

De tweede generatie is die van de regisseur zelf, die zich in zijn film laat vertegenwoordigen door Koen De Graeve (van wie Frans Vromman overigens ook een oom was).

Hij ziet de stoeten in een geheel van processies, historische stoeten, parades, traditionele feesten en carnaval, in een spel van kritiek en aantrekking.

De derde generatie ten slotte wordt gespeeld door Cesar Vromman, de zoon van de regisseur.
Hij zoekt naar eigentijdse vormen van de stoet, en betrekt daar ook betogingen en manifestaties bij: samen naar buiten om gemeenschap te vormen, gedachten uit te drukken en de straat terug op te eisen. Want: de straat is de moeder van de democratie, Continue reading “ALS REUZEN STERVEN (Jan Vromman)” »

COW (Andrea Arnold)

 

Poster_CowNa een Oscarwinnende kortfilm (‘WASP’) en vier uitstekende langspelers met mensen in de hoofdrol (o.a. ‘Fish Tank’ en ‘American Honey’) draaide de Britse regisseuse Andrea Arnold nu een film met een koe in de hoofdrol.

Luma is haar naam, en ze leeft op een industriële boerderij ergens in Engeland.
Dat leven bestaat voornamelijk uit zo ongeveer permanent bevrucht worden door een stier, (bij voorkeur vrouwelijke) kalveren op de wereld zetten en melk geven.
Heel af en toe mag er eens op een wei gegraasd worden, maar de meeste tijd brengt

Luma door tussen hekken en rekken, en in melkmachines – dag in, dag uit, elke keer opnieuw.

Arnold toont het leven van de koe zoals het is, en laat de beelden – gefilmd over een periode van maar liefst vier jaar – voor zich spreken: zonder commentaar, zonder voice over, zonder interviews, met als enige dialogen het geloei van de koeien.

Het levert een soms hartverscheurend portret op van levende wezens die als product behandeld worden, maar in tegenstelling tot wat u zou kunnen verwachten is ‘COW’ is géén radicaal pamflet tegen de bio-industrie geworden, en de boeren die spaarzaam in Continue reading “COW (Andrea Arnold)” »