LA RAGAZZA DEL FUTURO (Marta Savina)

 

NLa-Ragazza-del-Futuro_et voor het einde van ons seizoen 2022-2023 hebben we nog een bijzonder mooie bonus in petto: op dinsdag 20 juni kunt u bij ons in avant-première ‘LA RAGAZZA DEL FUTURO’ komen bekijken.

Dit bijzonder krachtige debuut van Marta Savina is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, en speelt zich af in het Sicilië van 1965.
In één van de dorpjes daar woont Lia, een jonge vrouw met een sterk karakter. Ze gaat al een tijdje vriendschappelijk om met Lorenzo, de flamboyante zoon van de plaatselijke burgemeester (die mogelijk banden heeft met de plaatselijke mafia).
Lorenzo wil echter méér dan alleen maar vriendschap van Lia, maar door zijn bezitterigheid houdt zij de boot af.

Als telg van de machtigste familie van de streek laat hij zich echter niet afstoppen door een ‘neen’ van een meisje uit een eenvoudige familie: Lorenzo kidnapt de jonge vrouw, en verkracht haar in zijn berghut.

Volgens de eeuwenoude traditie van de streek moét zij nu wel met hem trouwen om haar eer te ‘redden’.

Maar dat is dan weer buiten de sterke wil en de moed van Lia gerekend, die genoeg heeft van de barbaarse traditie die slachtoffers nog eens extra stigmatiseert en daders beloont: voor het eerst in de geschiedenis waagt een vrouw zich te verzetten tegen de diepgewortelde, brutale ‘moraal’ die dit soort toestanden accepteert.
Sterker nog: ondanks intimidatiepogingen en geweld trekt ze met de steun van haar  Continue reading “LA RAGAZZA DEL FUTURO (Marta Savina)” »

RETURN TO DUST (Li Ruijun)

Return_To_DustOp het Chinese platteland wordt de schuchtere Cao door haar familie uitgehuwelijkt aan Ma, een al even timide, arme keuterboer die net als zijn nieuwbakken echtgenote door zijn familie met de nek aangekeken wordt.

Beiden verwachten weinig van hun gedwongen huwelijk, maar tegen de verwachtingen in groeit er toch een innige band tussen de twee outsiders, prachtig vertolkt door Qing Hai en Renlin Wu.
Op het rustige ritme van de natuur bouwen ze hun eigen, veilige wereldje op, iets wat ze eigenlijk voordien nooit gekend hebben in hun leven…

Aan de buitenkant is ‘RETURN TO DUST’ een vertederend, prachtig in beeld gebracht liefdesverhaal tussen twee unieke personages, én een ode aan Het Eenvoudige Leven Op Het Platteland.

Onderhuids levert de film van Li Ruijun echter ook sluimerende kritiek op de Chinese maatschappij: de hoofdpersonages worden niet bepaald vrolijk behandeld door hun familie en de andere dorpelingen, en ook op het Chinese platteland blijken de Continue reading “RETURN TO DUST (Li Ruijun)” »

WOMEN TALKING (Sarah Polley)

20Women_Talking10.
In een diepgelovige, geïsoleerde Mennonietengemeenschap op het Amerikaanse platteland ontdekken de vrouwen dat ze ‘s ochtends wakker worden met blauwe plekken en verdachte wondes: met een schok komen ze tot het besef dat ze in hun slaap door de mannen misbruikt zijn.

De feiten zetten hen voor een quasi-onmogelijke keuze, een keuze waarmee ze hun geloof en hun verbondenheid met de gemeenschap moeten zien te verzoenen met de afschuwelijke feiten: blijven ze? En zo ja, doen ze dan niks of vechten ze terug? Of vluchten ze, naar een nieuw leven in een nieuwe wereld?

De vraag leidt tot pijnlijke interne discussies, waarin ze om beurten aan het woord komen.

‘WOMEN TALKING’ is gebaseerd op het boek van Miriam Toews, dat op zijn beurt gebaseerd was op redelijk hallucinante echte feiten: tussen 2005 en 2009 werden in een Mennonietenkolonie in Bolivië minstens 150 vrouwen misbruikt door de mannen, die daarbij gebruikt maakten van verdovend gas dat door een dierenarts was geleverd.

Regisseuse Sarah Polley richt zich in haar film echter niét op de gruwelijke feiten, maar helemaal op de gevolgen ervan: zoals de titel al aangeeft volgen we vooral de Continue reading “WOMEN TALKING (Sarah Polley)” »

Art & Film: ALL THE BEAUTY AND THE BLOODSHED

All_The_Beauty_And_the_Bloodshed

Met ‘ALL THE BEAUTY AND THE BLOODSHED’ maakte Laura Poitras een indrukwekkend portret van leven, werk en activisme van meesterfotografe Nan Goldin (°1953).

Goldin maakte eind jaren ’70 naam door de (post)punk-, drug-, LGBT- en drag queen-subculturen in New York vast te leggen: vaak rauw werk dat ze zelf omschreef als een fotografisch dagboek, een dagboek dat de buitenwereld een inkijk gaf in wat ze ‘her tribe’ noemde, en dat haar tot in de top van de internationale kunst- en fotografiewereld bracht.

Een paar jaar geleden maakte Goldin echter bekend dat ze ook zelf met een verslaving aan het opiaat OxyContin kampte, een geneesmiddel dat ze – zoals zovele Amerikanen – na een operatie voorgeschreven had gekregen.

ACADEMIE_logo_blauw_langHet middel bleek echter extreem gevaarlijk, want extreem verslavend – in die mate zelfs dat vele miljoenen (!) Amerikanen eraan verslaafd raakten, en het in 2011 de drug was die in Amerika de meeste doden veroorzaakte. Yep, méér slachtoffers dan heroïne, crack of coke….

Eén van de producenten van deze killer blijkt de steenrijke Sackler-familie, die met hun farmabedrijf miljoenen verdienden aan de verslavingen. Met een deel van dat geld legde de familie een indrukwekkende kunstcollectie aan, en sponsorden ze – o ironie – vaak gul Continue reading “Art & Film: ALL THE BEAUTY AND THE BLOODSHED” »

THE FABELMANS (Steven Spielberg)

In the-fabelmans_2THE FABELMANS’ vertelt Steven Spielberg het verhaal van Sammy Fabelman, een jongen die net na de Tweede Wereldoorlog opgroeit in Arizona.

Wanneer zijn ouders hem meenemen naar een vertoning van ‘The Greatest Show on Earth’ van Cecil B. DeMilleraakt hij helemaal gefascineerd door cinema. Zijn passie leidt er al snel toe dat hij – tot grote vreugde van zijn creatieve moeder Mitzi – zelf films begint te maken, én daar talent voor blijkt te hebben.
De droom van een carrière als regisseur groeit, maar zijn vader – een wat nerd-achtige man – ziet in al dat gefilm alleen maar een hobby, en geen echte job voor zijn zoon.

Sammy legt zowat de hele familiegeschiedenis vast op film, tot hij in zijn puberteit een hartverscheurend geheim van zijn moeder ontdekt…

Met ‘THE FABELMANS’ maakte Steven Spielberg een prachtige, semi-autobiografische ode aan de magie van de cinema, en vertelt hij ons tegelijk zijn eigen familiegeschiedenis: hij doet dat – uiteraard – op zijn eigen wijze, een tikje sentimenteel en weemoedig, met wat humor en vooral met heel veel visuele kracht.

In de hoofdrollen ziet u onder andere de immer uitstekende Michelle Williams (als Continue reading “THE FABELMANS (Steven Spielberg)” »

THE BANSHEES OF INISHERIN (Martin McDonagh)

1The_Banshees_of_Inisherin_Poster923, op het eiland Inisherin aan de Ierse westkust.

De norse brompot Colm (een prima Brendan Gleeson) is al heel zijn leven beste vrienden met de goedmoedige Pádraic (een al even excellente Colin Farrell).
Tot Colm van de ene op de andere beslist hun vriendschap te beëindigen. Sterker nog: hij weigert nog langer met Pádraic te praten.

De ontredderde Pádraic begrijpt niks van de beslissing van Colm, die als enige reden voor zijn drastische daad opgeeft dat hij ‘hem niet meer mag.’ Iets wat Pádraic weigert zomaar

te accepteren, en dàt heeft dan weer onverwachte gevolgen voor de rest van de hechte gemeenschap eilandbewoners…

Vijf jaar nadat hij met ‘Three Billboards’ een ware klassieker aan zijn cv toevoegde, pakt regisseur Martin McDonagh met een fenomenaal sterke film, en steunt daarvoor op een stel oude bekenden: Colin Farrel en Brendan Gleeson vormden destijds ook al het ijzersterke hoofdrolduo in McDonaghs debuut ‘In Bruges’, de adembenemende  Continue reading “THE BANSHEES OF INISHERIN (Martin McDonagh)” »

Art & Film: WHITE BALLS ON WALLS (Sarah Vos)

InWhie_Balls_on_Walls 2019 bleek dat zo’n 90 procent van de kunst in het Stedelijk Museum in Amsterdam gemaakt was door witte mannen.

Dat moet anders, vindt directeur Rein Wolfs.
Maar dat is simpeler gezegd dan gedaan, zo blijkt al snel, want achter de schermen – waar het vol witte mensen loopt – roept het proces ongemakkelijke en schurende vragen op.
Mag je een schilderij nog De Prostituees’ noemen?
Wat doe je met een werk dat door de kunstenaar in 1911 ‘Negertanz’ genoemd is?
Moet je bij het beoordelen van kunst naar de huidskleur of het geslacht van de kunstenaar kijken?
En hoe ga je om met pers die dat ‘overdreven politiek correct’ noemt?

Afrika_Filmfetsival
Regisseuse Sarah Vos biedt met ‘WHITE BALLS ON WALLS’ meer dan alleen een bijzonder onthullend kijkje achter de schermen van een museum: het is een tijdsdocument dat de worsteling weergeeft die veel Nederlandse en Belgische instituten en bedrijven momenteel doormaken – zie ook de heisa rond het vervangen van schilderijen van witte mannen door multiculturele Continue reading “Art & Film: WHITE BALLS ON WALLS (Sarah Vos)” »

DALVA (Emmanuelle Nicot)

Misschien wDalva_posterel hét debuut van het afgelopen Festival van Cannes werd afgeleverd door onze landgenote Emmanuelle Nicot met haar recht naar de keel grijpende ‘DALVA’.

Dalva is 12 jaar oud, maar ze draagt avondjurken, gebruikt make-up en gedraagt zich als een volwassen vrouw.
Ze leeft alleen met haar vader, maar dat leventje wordt abrupt onderbroken wanneer de politie haar op een avond uit het huis komt weghalen, en haar vader arresteert.

Aanvankelijk is ze verontwaardigd en in totaal onbegrip over de arrestatie van haar vader. Maar stukje bij beetje blijkt dat de liefde van haar vader niet was wat het voor haar leek te zijn.

Ondertussen zorgen haar ontmoetingen met opvoeder Jayden en leeftijdsgenote

Samia ervoor dat zich stilaan een compleet nieuw leven zich lijkt te ontwikkelen voor Dalva – en meer bepaald het leven van een jong meisje van haar eigen leeftijd.

‘DALVA’ is een schrijnende, pakkende maar ultiem hoopgevende film over herstellen van een kapotgemaakte kindertijd, over ontwaken uit een bijzonder nare droom.
De jonge Zelda Samson is zonder meer fe-no-me-naal in de rol van de zwaar Continue reading “DALVA (Emmanuelle Nicot)” »

TÁR (Todd Field)

ITAR_Postern het magistrale ‘TÁR’ maken we kennis met Lydia Tár, een briljante dirigente op het absolute hoogtepunt van haar kunnen, en als leidster van een internationaal orkest een alom bejubelde absolute beroemdheid in de wereld van de klassieke muziek.

Het wereldje wacht dan ook vol ongeduld op haar nieuwe project – haar langverwachte live-uitvoering van Mahlers Vijfde – en bovendien staat er ook een boekpresentatie op stapel.

Maar wanneer er bezwarend materiaal over seksuele misdragingen in haar privé-leven uitlekt, dreigen er grote barsten in haar imago te komen…

Zestien jaar (!!) na zijn vorige film (het ook al niet misse ‘Little Children’ maakt regisseur Todd Field een ronduit indrukwekkende comeback met ‘TÁR’.

De film is niet alleen een meesterlijke, genuanceerde en rijkelijk gelaagde reflectie op de #MeToo-schandalen, op de cancelcultuur, op menselijke hoogmoed én op de vraag in hoeverre we een (foute) artiest los kunnen zien van zijn of haar kunst: ‘TÁR’ is ook visueel een parel, én kan bogen op een indrukwekkende vertolking van Cate Blanchett Continue reading “TÁR (Todd Field)” »

ECHO (Ruben Desiere)

ECHO_PosterEnkele jaren geleden ging regisseur Ruben Desiere ter voorbereiding van een fictiefilm (die zich in het Belgisch leger zou afspelen) twee weken de lessen volgen die alle nieuwe rekruten in Leopoldsburg krijgen, en mocht hij ook een bivak op het terrein volgen.

De beoogde fictiefilm raakte uiteindelijk niet gefinancierd, maar de rollenspellen en de ensceneringen die in de opleiding gebruikt werden, fascineerden Desiere zo dat hij besloot een documentaire te draaien over de basisopleiding van de rekruten in het Belgische leger: ‘ECHO’.

Verwacht echter geen opiniestuk over (noch een promofilm voor) het leger: ‘Natuurlijk heb ik vage persoonlijke ideeën over het leger,’ zegt Desiere. ‘Maar die zijn niet van dien aard dat ze interessant genoeg zijn om te delen via een film.’

Wat we in ‘ECHO’ wél samen met Desiere ontdekken is hoe jonge rekruten onder het gezag van commandant Walter Van Dyck hun opleiding krijgen: die is vooral gebaseerd op rollenspelen die hun toekomst als beroepssoldaat verbeelden, en op ensceneringen met een klank- en lichtspel tijdens het bivak.

Maar hetgeen wat aan de uiterst diverse groep jongeren moet aangeleerd worden is vaak zeer complex om op de heel korte tijd die beschikbaar over te brengen (Wat is ‘de vijand’? Wat zijn oorlogsmisdaden? Hoe ga je om met gezag?)

En bovendien is de oorlogsrealiteit voor ieder van ons vaak te abstract om ze ons écht te kunnen voorstellen: probeer maar eens de angst en de chaos van een Afghaans of Irakees slagveld te recreëren als je in een Limburgse gracht ligt, terwijl even verderop iemand de gazon rond zijn villa aan het maaien is…

Desiere observeert en documenteert uiterst nauwgezet de beoogde metamorfose, waarbij Continue reading “ECHO (Ruben Desiere)” »