THE WOLF OF WALL STREET (Martin Scorsese)

Wall Street is – het is u sinds de bankencrisis vast ook niet ontgaan – geen plaats voor koorknapen die het erg nauw nemen met de moraliteit.

Wanneer iemand zelfs in dié hebberige, gewetenloze en decadente omgeving de bijnaam ‘de Wolf’ krijgt, weten we dan ook dat we te maken hebben met tuig van de allerergste soort – en bijgevolg meteen ook met prima materiaal voor een verbluffende, fascinerende film.

Toch zeker als die man you love to hate (Jordan Belfort, dé financiële oplichter van de nineties) vertolkt wordt door Leonardo DiCaprio in zéér grote doen, en als het geheel dan ook nog eens geregisseerd wordt door de absolute grootmeester van de Amerikaanse cinema, Martin Scorsese.

Scorsese schildert Belfort als een onverbeterlijke, op geld, orgieën en excessen geilende aandachtszoeker: wanneer hij ontdekt hoe makkelijk hij als effectenmakelaar spaarders van hun zuurverdiende centen kan beroven, is hij meteen verslaafd. Met malafide Continue reading “THE WOLF OF WALL STREET (Martin Scorsese)” »

A TOUCH OF SIN (Jia Zhang-Ke)

Na een aantal documentair en sociaal-realistisch ogende films (‘Still Life’, ‘Platform’…) besloot de Chinese undergroundregisseur Jia Zhang-Ke het voor ‘A Touch Of Sin’ over een compléét andere boeg te gooien: hij maakte zijn eigen hommage aan de martial arts-film.

Een rare carrièrewending, misschien, maar als u het ons vraagt een zeer geslaagde: tussen zijn filmische knipogen naar regisseurs als Sergio Leone, King Hu en Quentin Tarantino door, blijft hij even scherp in zijn analyses van de hedendaagse Chinese maatschappij.

Ja, er is een grote economische groei in China, maar tegelijk met de economie zag Jia Zhang-Ke ook de hebzucht, het geweld, de corruptie, het cynisme en de kloof tussen arm en rijk gigantisch boomen, en die lelijke kant toont hij ons dan ook in ‘A Touch Of Sin’, totaal onverbloemd.

De film is opgebouwd uit vier naadloos in elkaar overvloeiende hoofdstukken, die allemaal rond een wraakengel draaien: mensen die door de omstandigheden in wraak en geweld worden meegezogen, zoals Dahai, een ex-mijnwerker, die de strijd aangaat met de compleet corrupte bestuurders van zijn streek.
Of Xiao Ju, een saunareceptioniste, die door male chauvinist pigs vernederd wordt, en Continue reading “A TOUCH OF SIN (Jia Zhang-Ke)” »

INSIDE LLEWYN DAVIS (Joel & Ethan Coen)

Lang, héél lang geleden, vertoonde het Filmhuis het debuut van twee compleet onbekende Amerikaanse broers: ‘Blood Simple’ van Joel en Ethan Coen, een ronduit briljante film noir.

Nu, bijna dertig jaar later, tonen we nog altijd trouw alle films van de Coen Bros., om de goede reden dat ze al die tijd zeer consequent volstrekt briljante en unieke films zijn blijven maken.

Neem nu hun onwaarschijnlijk sterke nieuwste, ‘Inside Llewyn Davis’: een melancholisch muzikaal drama dat zich afspeelt in Greenwich Village, begin jaren ’60 dé bohémienbuurt van New York, en bij uitbreiding van Amerika en de wereld.

Llewyn Davis probeert er rond te komen als folkzanger, maar veel succes is hem niet gegund, en ook naast het podium zit zo ongeveer alles tegen wat maar enigszins tegen
kan zitten: een irritante ex, irritante collega’s, irritante managers, een huisdier dat voor
problemen zorgt en dan nog slecht weer ook, u kent ongetwijfeld het gevoel.

Llewyn Davis heeft dan ook het gevoel dat zijn dromen hem helemaal door de vingers Continue reading “INSIDE LLEWYN DAVIS (Joel & Ethan Coen)” »

AIN’T THEM BODIES SAINTS (David Lowery)

Bob Muldoon (Casey Affleck) en Ruth Guthrie (Rooney Mara) zijn smoorverliefd en verwachten een baby, maar het koppel neemt helaas de onzalige beslissing voor hun inkomsten te willen zorgen door een overval te plegen.

Als Ruth daarbij een sherrif (Ben Foster) in de schouder schiet, neemt Bob de schuld op zich: een daad waarvoor hij minstens 25 jaar de gevangenis ingaat.
Beiden zijn rostvast overtuigd van hun liefde, en denken dat ze elkaar ooit terug in de armen zullen houden…

Regisseur David Lowery steekt in zijn magistrale ‘Ain’t Them Bodies Saints’ zijn invloeden niet onder stoelen of banken: ‘Bonnie & Clyde’ (Arthur Penn), ‘Gun Crazy’ (Joseph H.
Lewis), ‘McCabe & Mrs. Miller’ (Robert Altman) en ‘Badlands’ (Terrence Malick) schieten bij het bekijken van zijn Texaanse outlawdrama meteen door de geest, en het Continue reading “AIN’T THEM BODIES SAINTS (David Lowery)” »

HEUTE BIN ICH BLOND (Marc Rothemund)

Sophie is eenentwintig, de leeftijd waarop een mens zich eindelijk volop in het Ware Leven kan storten:  feestjes, jongens, het zoeken van een eigen plek …

Maar als ze thuis in Hamburg een irritante hoest laat onderzoeken, klapt haar hele bestaan in één keer compleet in elkaar: ze blijkt een zeldzame vorm van kanker te hebben.

Een lijdensweg van chemo en eindeloze doktersbezoeken is onvermijdelijk, maar Sophie vindt een uitlaatklep voor haar frustraties in het schrijven van een blog – dat al snel populair wordt.

‘Heute Bin Ich Blond’ is gebaseerd op ‘Meisje met negen pruiken’, de autobiografische bestseller van de Nederlandse Sophie van der Stap, die als studente zelf kanker kreeg, en in die periode een blog en dagboek bijhield.

Regisseur Marc Rothemund (‘Sophie Scholl’) pakt het loodzware onderwerp aan zoals
het moet: dit is géén kleffe tearjerker, en evenmin een klinisch verslag, wel een met de
Continue reading “HEUTE BIN ICH BLOND (Marc Rothemund)” »

BLANCANIEVES (Pablo Berger)

Een comeback van de stille film: wie had dàt ooit durven te denken?

Maar zie, na het immense succes van ‘The Artist’ (meer dan 100 miljoen dollar box-office, alstublieft) is er nu ‘Blancanieves’, een zo mogelijk nog mooiere hommage aan de tijd voor de uitvinding van het klankspoor.

De Spaanse regisseur Pablo Berger zocht zijn inspiratie bij de sprookjes van de gebroeders Grimm (Blancanieves is Spaans voor Sneeuwwitje), en situeerde het hoofdpersonage én haar zeven dwergen in het Sevilla van de jaren twintig.

Carmen is de mooie dochter van Antonio, vroeger een knappe stierenvechter, maar nu – na een ongeluk in de arena – een gehandicapte weduwnaar. Antonio wil hertrouwen met
Encarna, een duivelse verpleegster die Carmen afbeult en weghoudt bij haar in zijn rolstoel gekluisterde vader…

Maribel Verdu (‘Y Tu Mama Tambien’) zet met een bijna duivels genoegen de rol van de
Continue reading “BLANCANIEVES (Pablo Berger)” »

LA VIE D’ADELE (Abdellatif Kechiche)

De Gouden Palm in Cannes is altijd goed voor controverse en discussies, maar dit jaar klonk de conclusie bij vriend en vijand voor één keer volstrekt unisono: de jury onder leiding van Steven Spielberg had met het overrompelende ‘La Vie d’Adèle’ de enige mogelijke terechte winnaar bekroond.

Alles draait rond Adèle, een zeventienjarige puber die zich niet goed in haar vel voelt, en die met haar gevoelens geen blijf weet. Tot ze de tien jaar oudere Emma ontmoet: een kunstenares die naar eigen zeggen in haar blauwe periode zit. Adèle wordt niet alleen haar muze, maar ook haar minnares…

‘La Vie d’Adèle’ bevat de meest besproken seksscènes in een mainstreamfilm sinds ‘Last Tango In Paris’, maar neen: niet dàt is de kern van deze film, wel de onwaarschijnlijke poëtische en emotionele kracht die regisseur Abdellatif Kechiche uit Continue reading “LA VIE D’ADELE (Abdellatif Kechiche)” »

LA VENUS A LA FOURRURE (VENUS IN FUR) (Roman Polanski)

venus-in-fur-poster-620x842Roman Polanski is dit jaar de 80 (!) gepasseerd, maar de man blijft meer avontuurlijke en inventieve films maken dan menig jong regisseur: zijn nieuwste, ‘La Vénus à la Fourrure’, is bijvoorbeeld gebouwd rond welgeteld twéé acteurs in één theaterzaal.

Theaterregisseur Thomas (gespeeld door Polanski-lookalike Mathieu Amalric) heeft er een uiterst frustrerend dagje opzitten: tijdens de audities voldeed geen enkele actrice aan zijn eisen.

Gelukkig komt – net voor hij er helemaal de brui aan wil geven – de bloedmooie maar helemaal uitgeregende Vanda het zaaltje binnengewandeld (rol van Emmanuelle Seigner, in het echte leven mevrouw Polanski).

Thomas vindt de bijzonder doortastende Vanda vulgair, maar de regisseur moet zich uiteindelijk gewonnen geven: Vanda is gewoon geboren voor de rol, en neemt algauw zélf de touwtjes in handen.

Polanski baseerde zijn ‘La Vénus à le Fourrure’ op het gelijknamige toneelstuk van David Ives, dat op zijn beurt dan weer gebaseerd was op het boek ‘Venus im Pelz’ van
Leopold von Sacher-Masoch – yep, inderdaad de man die zijn naam gaf aan het Continue reading “LA VENUS A LA FOURRURE (VENUS IN FUR) (Roman Polanski)” »

WADJDA (Haifaa Al-Mansour)

‘Wadjda’ is de eerste door een vrouw geregisseerde langspeelfilm uit Saoedi-Arabië, een land waar u overigens sowieso tevergeefs naar een bioscoop zal zoeken: dat op zich is al zeer in het oog springend, maar het is bovendien ook een erg stérke film.

Geen drammerig pamflet over vrouwenbevrijding, maar een subtiele, intelligente en aangrijpend geregisseerde prent over het Saoedische vrouwenleven.

De plot is simpel: Wadjda, een tienjarig meisje uit Ryad, wil net zoals haar buurjongen graag een fiets, maar krijgt die niet van haar moeder, want wat zouden de buren wel

denken over een meisje op een fiets?

Maar daar legt de rebelse Wadjda – die onder het verplichte zwarte gewaad opvallende
paarse veters in haar All Stars draagt – zich niet zomaar bij neer.

De jonge Waad Mohammed is een echte ontdekking in de hoofdrol: krachtig,
zelfverzekerd en geslepen – allemaal zeer nodig om aan de verstikkende Continue reading “WADJDA (Haifaa Al-Mansour)” »

MUD (Jeff Nichols)

Ellis en Neckbone, twee jonge tieners, sluipen voor dag en dauw hun huis uit, om in een klein motorbootje – en alleen gewapend met zaklampen en walkietalkies – de machtige en immens mooie Mississippi te kunnen opvaren.

De twee hebben geen specifiek doel, tot ze op een eilandje midden in de stroom op de Mud stoten: een haveloze maar stoere en charismatische man die zich om één of andere reden schuilhoudt in een afgedankte boot, én die altijd zijn revolver bij zich draagt – wat uiteraard niet veel goeds belooft.

Maar toch bloeit tussen de tieners en de intrigerende Mud al snel vriendschap en zelfs een soort vader-zoon-relatie op…

In ‘Mud’ spelen Matthew McConaughey (werkelijk magistraal als het hoofdpersonage), Reese Witherspoon, Sam Shepard en de jonge supertalenten Tye Sheridan (de fragiele Ellis) en Jacob Lofland (de cynische Neckbone) de pannen van het dak.

En regisseur Jeff Nichols bewijst met deze mix van ‘The Night of the Hunter’, ‘Stand By Continue reading “MUD (Jeff Nichols)” »