INSIDE LLEWYN DAVIS (Joel & Ethan Coen)

Lang, héél lang geleden, vertoonde het Filmhuis het debuut van twee compleet onbekende Amerikaanse broers: ‘Blood Simple’ van Joel en Ethan Coen, een ronduit briljante film noir.

Nu, bijna dertig jaar later, tonen we nog altijd trouw alle films van de Coen Bros., om de goede reden dat ze al die tijd zeer consequent volstrekt briljante en unieke films zijn blijven maken.

Neem nu hun onwaarschijnlijk sterke nieuwste, ‘Inside Llewyn Davis’: een melancholisch muzikaal drama dat zich afspeelt in Greenwich Village, begin jaren ’60 dé bohémienbuurt van New York, en bij uitbreiding van Amerika en de wereld.

Llewyn Davis probeert er rond te komen als folkzanger, maar veel succes is hem niet gegund, en ook naast het podium zit zo ongeveer alles tegen wat maar enigszins tegen
kan zitten: een irritante ex, irritante collega’s, irritante managers, een huisdier dat voor
problemen zorgt en dan nog slecht weer ook, u kent ongetwijfeld het gevoel.

Llewyn Davis heeft dan ook het gevoel dat zijn dromen hem helemaal door de vingers Continue reading “INSIDE LLEWYN DAVIS (Joel & Ethan Coen)” »

THE ARTIST (Michel Hazanavicius)

the artist 2Hollywood, 1927: George Valentin is een ster van de stomme film, maar het geluid is in aantocht, en de man vraagt zich dan ook af hoe het nu verder moet met zijn carrière.

Net op dat moment ontmoet hij de jonge danseres Peppy Miller: een rijzende ster in het wereldje…

In ‘The Artist’ catapulteert de Franse regisseur Michel Hazanavicius ons terug naar de tijd en de wereld van de stomme film. Sterker nog: in deze tijden van 3D, special effects en digitale projecties copieerde hij tot in de kleinste details de vorm en stijl en van de stomme film, tot het ouderwetse beeldformaat toe.
Nu maakt dat op zich natuurlijk geen goede film, maar – en nu komt het écht straffe – dat is ‘The Artist’ wél: deze film is uiterst fris, modern en helemaal van nu. Dat is uiteraard te danken aan Hazanavicius’ prima regie, maar ook aan het uiterst leuke script en de

prima vertolkingen van Jean Dujardin (die zijn personage neerzet alsof hij Rudolf Valentino zelve is) en de excellente Bérénice Bejo.

Het maakt van ‘The Artist’ een heerlijk tijdsdocument, volgestouwd met fijne knipoogjes naar de filmgeschiedenis. Stil genieten!

Nog enkele Award-weetjes: ‘The Artist’ is een Oscar-kanshebber, en werd in afwachting Continue reading “THE ARTIST (Michel Hazanavicius)” »