BLANCANIEVES (Pablo Berger)

Een comeback van de stille film: wie had dàt ooit durven te denken?

Maar zie, na het immense succes van ‘The Artist’ (meer dan 100 miljoen dollar box-office, alstublieft) is er nu ‘Blancanieves’, een zo mogelijk nog mooiere hommage aan de tijd voor de uitvinding van het klankspoor.

De Spaanse regisseur Pablo Berger zocht zijn inspiratie bij de sprookjes van de gebroeders Grimm (Blancanieves is Spaans voor Sneeuwwitje), en situeerde het hoofdpersonage én haar zeven dwergen in het Sevilla van de jaren twintig.

Carmen is de mooie dochter van Antonio, vroeger een knappe stierenvechter, maar nu – na een ongeluk in de arena – een gehandicapte weduwnaar. Antonio wil hertrouwen met
Encarna, een duivelse verpleegster die Carmen afbeult en weghoudt bij haar in zijn rolstoel gekluisterde vader…

Maribel Verdu (‘Y Tu Mama Tambien’) zet met een bijna duivels genoegen de rol van de
hekserige schoonmoeder neer in deze onwaarschijnlijk gestileerde prent, vol opzwepende flamenco, matadors, magie en erotiek.

En voor de pure cinemaliefhebbers is het met verwijzingen naar o.a. Bunuel, Hitchcock, Almodovar en Tod Browning helemaal smullen geblazen.
Blancanieves werd in het thuisland dan ook terecht bekroond met maar liefst tién Goya’s (de Spaanstalige Oscars, zeg maar).

BLANCANIEVES
Regie: Pablo Berger
E 2012, 102 min.

Deze film werd in Filmhuis Mechelen vertoond op:
DINSDAG 21 JANUARI 2014 om 20u30

In de pers:
Mark Kermode (BBC):