Tagarchief: Art & Film

Art & Film: VIAGGIO IN ITALIA (Roberto Rossellini)

Geplaatst op door

viaggio-in-italia-una-scena-del-filmIn samenwerking met de Academie Mechelen halen we op maandag 16 januari Steven Jacobs naar het Filmhuis.

Jacobs – kunsthistoricus en docent aan de universiteiten van Gent en Antwerpen – brengt zijn ‘INCIDENTS IN A MUSEUM’ mee, de compilatiefilm die hij samen met Karel De Cock maakte.
‘Incidents’ is samengesteld uit filmscènes die zich afspelen in musea en galerijen, en vormt de basis voor de lezing die hij zal geven: de relatie tussen film en beeldende kunst.

Na de pauze tonen we één van de films die een scène leverden voor ‘Incidents': de gerestaureerde versie van ‘Viaggio In Italia’, de onverwoestbare klassieker van Roberto Rossellini, met Ingrid Bergman en George Sanders.

‘Viaggio In Italia’ draait rond de relatie van het koppel Catherine en Alex Joyce (fantastisch vertolkt door Bergman en Sanders): hij een cynische zakenman, zij een gevoelige, gecultiveerde vrouw.  Om een erfeniskwestie te regelen gaan de twee voor het eerst in hun achtjarige, kinderloze en langzaam uit elkaar vallende huwelijk samen op reis.

De trip naar Italië zorgt er echter niet voor dat de onderhuidse spanningen tussen hen ontmijnd worden, wel integendeel: tijdens de trip wordt pas pijnlijk duidelijk hoe leeg hun Continue reading “Art & Film: VIAGGIO IN ITALIA (Roberto Rossellini)” »

7/11/2016: ZOT GEWELD/DWAZE MAAGD: 3 X DANS

Geplaatst op door
heroinetournage_mw_3772

‘Heroine’ (Alexis Destoop / Arco Renz)

Vertoning: om 20u30

—
EXTRA! Deze vertoning wordt om 18u30 voorafgegaan door een Artist Talk van David Claerbout (Kortrijk, 1969), één van de belangrijkste artiesten van zijn generatie.

Exclusief voor de Academie Mechelen laat Claerbout ons in die lezing meekijken in de geheime keuken van de kunstenaar.

Claerbout combineert het statische beeld van de fotografie met het bewegende filmbeeld, waardoor er een verassende verplaatsing in de tijd optreedt. Door middel van digitale manipulatie reanimeert hij oude foto’s en weet hij beweging en leven te brengen in beelden van een voorbije tijd. Het effect is bedrieglijk en intrigerend.

Om 20u30 wordt deze lezing gevolgd door drie korte en halflange dansfilms in het kader van het festival Zot Geweld/Dwaze Maagd, met werk van Anne-Teresa De Keersmaeker, Thierry De Mey, Alexis Destoop en Arco Renz.

‘Tippeke’ (een samenwerking tussen Anne-Teresa De Keersmaeker en Thierry De Mey) is een prachtige choreografie, gebaseerd op een kinderrijmpje dat De Keersmaeker dagelijks aan haar zoontje vertelde.

In ‘Prélude à la Mer’ (eveneens een samenwerking De Keersmaeker-De Mey) vormden dan

weer de muziek van Claude Debussy en een tekst van Stéphane Mallarmé de basis: een faun zich afvraagt of de nimfen die aan zijn avances ontsnapten méér waren dan een Continue reading “7/11/2016: ZOT GEWELD/DWAZE MAAGD: 3 X DANS” »

MR. TURNER (Mike Leigh)

Geplaatst op door

MR TURNERExtreem getalenteerde mensen zijn niet per se altijd aardig, en zeer aardige mensen hoeven niet per se altijd bijzonder getalenteerd te zijn: ziedaar een wijze les die we kunnen trekken uit ‘Mr. Turner’, de magistrale biopic van Mike Leigh over Joseph Mallord William Turner, de grote Engelse landschapsschilder uit de 19de eeuw.

Leigh (‘Vera Drake’, ‘Secrets & Lies’, ‘Naked’…) zet J.M.W. Turner neer als een zure, koude, harde, ongevoelige, onaangename, kille en behoorlijk hufterige kerel – iemand die eigenlijk welgeteld één kwaliteit heeft: hij kan geniaal schilderen.

Het levert een komisch portret op van de man die zichzelf niet alleen het vak leerde, maar die ook leerde hoe hij zijn schilderijen aan de man moest brengen: zelfs als tiener verkoopt hij al vlotjes zijn magistrale doeken, en de buitenwereld zal hem – ondanks zijn  Continue reading “MR. TURNER (Mike Leigh)” »

AI WEIWEI: NEVER SORRY (Alison Klayman)

Geplaatst op door

Ai WeiWei: Never sorry‘Ai Weiwei: Never Sorry’ is een fascinerende documentaire over leven en werk van Ai Weiwei, China’s grootste levende kunstenaar en activist.

De film begint in 2008, op het moment dat regisseuse Alison Klayman Ai voor het eerst ontmoette, en eindigt in de lente van 2011, op het moment dat de Chinese autoriteiten hem weer vrijlaten uit zijn opsluiting.

De film biedt een uiterst boeiende inkijk in het leven van een dissident in het digitale tijdperk: Ai gebruikt immers niet alleen zijn kunst om zijn mening te uiten, hij maakt ook gebruik van de moderne media om het protest van de bevolking te stroomlijnen.

De Chinese overheid ziet Ai dan ook als een uitermate lastige luis in hun pels: nu eens sluiten ze zijn blog af, dan weer vernielen ze zijn studio, houden ze hem vast of slaan ze hem in elkaar.
Opgeven staat echter niet in Ais woordenboek, wel integendeel: elke keer vindt hij nieuwe wegen om zijn visie naar buiten te brengen, en tegelijk actief te blijven als kunstenaar.

AI WEIWEI: NEVER SORRY
Regie: Alison Klayman
USA 2012, 91 min.

Deze film werd in Filmhuis Mechelen vertoond op:
DINSDAG 4 DECEMBER 2012 om 20u30

Een voorstelling i.s.m. het Newtopia-festival.

In première in het Filmhuis: !WOMEN ART REVOLUTION (Lynn Herschmann Leeson)

Geplaatst op door

Women Art RevolutionKort samengevat: Meer dan veertig jaar lang verzamelde Lynn Herschmann Leeson interviews met feministische kunstenaressen, critici, curatoren en historici, en het resultaat van dat alles heeft ze nu samengebracht in ‘!Women Art Revolution': een werkstuk dat op amusante wijze vertelt hoe vrouwen vanaf de jaren ’60 de zowat exclusief door mannen geregeerde kunstwereld probeerden te infiltreren, en uiteindelijk de hele loop van de kunst zouden veranderen.

Goed om weten: ‘Woman is the nigger of the world,’ zong de (man) John Lennon ooit, en in de sixties – en voordien – was dat in de kunstwereld absoluut niet anders.

Herschmann Leeson reconstrueert niet alleen hoe dat langzaamaan veranderde, maar ook welke strategieën de vrouwelijke artiestes daarbij gebruikten, en hoe de kunstwereld  Continue reading “In première in het Filmhuis: !WOMEN ART REVOLUTION (Lynn Herschmann Leeson)” »

CINEMA CORONA #50: Art & Film: GUEST OF CINDY SHERMAN (Paul H-O & Tom Donahue)

Geplaatst op door

guest_of_cindy_shermanUPDATE: deze film is niet meer beschikbaar, maar u kunt nog tal van andere gratis kunstdocu’s bekijken in onze Art & Film-reeks in virtuele samenwerking met Academie Mechelen.
—-

‘GUEST OF CINDY SHERMAN’ is een heerlijke, grappige documentaire van Tom Donahue en Paul H-O.

Die Paul H-O maakte in de nineties (samen met zijn partner in crime Walter Robinson) ‘Gallery Beat’, een grappige en oneerbiedige New Yorkse no budget-kunstshow waarmee hij op de lokale televisie gebakken lucht producerende kunsthandelaars, blasé artiesten en kunstsnobs door de mangel haalde.

Het programma kon volgens Robinson nog het best omschreven kan worden als ‘Beavis & Butthead go to the art world‘: ze crashten met hun camera élke opening in New York (of toch diegene waar ze naar binnen mochten), filmden daar met hun technisch gestuntel vaak meer galerieplafonds dan kunstwerken, en stelden er bij voorkeur uiterst domme vragen aan Belangrijke Mensen (‘Euh. Wat had je voor ontbijt vanmorgen?’), en uiterst belangrijke vragen aan domme mensen.
En o ja: ze gaven uiteraard ook ongezouten hun mening over de werken van de talloze zelfverklaarde opvolgers van Picasso die in de New Yorkse kunstwereld rondlopen.

Niet elke pompeuze macho-artiest kon lachen met die oneerbiedige oordelen over hun Geniale Oeuvre (de scène met Julian Schnabel!), maar rijzende ster Cindy Sherman bleek een stiekeme fan van het programma: de notoir mediaschuwe Sherman – die zo goed als onbereikbaar was voor de ‘echte’ kunstpers – praatte tot eenieders verbazing wél honderduit met ‘reporter’ Paul H-O van het knullig-amateuristische programma.

Sterker nog: Paul H-O krijgt haar toestemming een soort videodagboek maken over het totstandkomen van haar volgende serie foto’s – iets waar geen enkele ‘ernstige’ kunstjournalist ooit in geslaagd was.
En alsof dat nog niet genoeg was, bloeide er algauw iets moois tussen de no nonsense-artieste en de schelmachtige reporter.

Maar waar hun relatie de eerste jaren een sprookje leek, kreeg ze voor Paul H-O (en zijn ego) een erg duistere kant op het moment dat Sherman tot een absolute wereldster uitgroeide: op de uiterst selecte miljonairsfeestjes, gala’s en jetvluchten waar Sherman nu opeens welkom is om in het gezelschap van Elton John en Madonna te smoezelen met Wall Street-bankiers, miljardairs en de nouveau riches van de techno bubble zijn ze de aanwezigheid van een volstrekt onbekende nobody als H-O liever kwijt dan rijk.

En dat wordt hem op diverse wijzen duidelijk gemaakt. Subtiele en minder subtiele….

‘Guest of Cindy Sherman’ schetst niet alleen een uniek privébeeld van de artieste Cindy Sherman (die overigens heerlijk down to earth blijkt), maar geeft ook een vernietigend inkijkje achter de schermen van de bikkelharde New Yorkse kunstwereld, en van de zo mogelijk nog meer meedogenloze ons-kent-ons-mentaliteit van de superrijken en de jet-set incrowd.
Aanrader!

CINEMA CORONA #92: Art & Film: MARINA ABRAMOVIC: THE ARTIST IS PRESENT

Geplaatst op door

marina-abramovic-the-artist-is-presentDeze film was maar tijdelijk beschikbaar en is niet langer gratis online te bekijken.

—–

Vandaag in CINEMA CORONA – zoals elke maandag en in virtuele samenwerking met Academie Mechelen – een Art & Film-vertoning.

De uiterst bijzondere documentaire die we uitgekozen hebben is ‘THE ARTIST IS PRESENT’, een film gedraaid in aanloop naar en tijdens de unieke en baanbrekende performance van Marina Abramovic in het New Yorkse Museum of Modern Art in 2010.

Het concept achter die performance was even simpel als briljant: Abramovic zou drie maanden lang, zes dagen per week en acht uur per dag op een stoel in het museum zitten, terwijl op een stoel tegenover haar steeds één bezoeker mocht plaatsnemen. Zonder woorden te gebruiken of te bewegen zouden de twee elkaar zo lang de bezoeker dat wou in de ogen kijken – pure en intense één-op-één-communicatie met de artieste, een levend zelfportret van Abramovic.

Het resultaat van dat simpele concept was even verbazend als indrukwekkend, intens en ontroerend: vele bezoekers konden hun emoties niet bedwingen en barstten in tranen uit, anderen werden verliefd, nog anderen probeerden van het podium dat ze met de artieste mochten delen hún podium te maken…
Het wereldberoemd geworden hoogtepunt van de performance voltrok zich toen – tussen de andere bezoekers door – opeens haar ex-man Ulay tegenover haar kwam zitten.

Vele duizenden andere kandidaten raakten niet tot bij de artieste, in totaal zou de Abramovic-retrospectieve zelfs 850.000 (!!!) bezoekers naar het MoMA lokken. Verbazingwekkend voor een performance-artieste die het grootste deel van haar leven met haar vaak zeer extreme performances in de marge van de kunstwereld had vertoefd – en die zelfs vaak de kritiek had gekregen dat ze geen kunst maakte.

‘THE ARTIST IS PRESENT’ volgde niet de hele opbouw en uitvoering van de performance, maar toont ook hoe extreem slopend die was voor Abramovic, zowel fysiek als mentaal. Bovendien wordt aan de hand van interviews met Abramovic ook een beeld geschetst van haar eerdere performances, haar kijk op kunst en haar relatie met Ulay, ondanks de scheiding onbetwistbaar de liefde van haar leven.

Neem het van ons aan: ‘THE ARTIST IS PRESENT’ is diep ontroerend en een absolute must see.

P.S.: de website van de tentoonstelling (met foto’s van alle bezoekers die tegenover Abramovic plaatsnamen) is nog altijd HIER te bekijken.

CINEMA CORONA #78: Art & Film: JEAN-MICHEL BASQUIAT: THE RADIANT CHILD (Tamra Davis)

Geplaatst op door

radiant_child_basquiatUPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar, en is niet langer te bekijken.

Maar er zijn nog altijd meer dan 100 andere gratis films en docu’s te zien in onze CINEMA CORONA.

—-
Art & Film is een (in dit geval virtuele) samenwerking met Academie Mechelen.

—

‘JEAN-MICHEL BASQUIAT: THE RADIANT CHILD’ van Tamra Davis is niet alleen een straffe documentaire over de veel te vroeg gestorven Jean-Michel Basquiat, maar is (helaas) ook om tal van andere redenen nog altijd hyperactuee en zéér het bekijken waard.

Basquiat begon zijn steile opgang naar de top onder het alter ego SAMO, als graffiti-artiest in het New York van de jaren ’70.
Hij schakelde echter al snel over op schilderwerk, in een unieke stijl die begin jaren ’80 stormenderwijze de kunstwereld veroverde: eerst die van New York, vervolgens die van LA, en uiteindelijk de hele wereld. Collectioneurs staan in de rij om zijn werk te kopen, sterren als Andy Warhol en Madonna kijken naar hém op.

Maar evengoed spuit in deze docu het alom aanwezige racisme naar boven, zowel in bedekte als in minder bedekte vorm: van taxichauffeurs die de op dat moment bekendste artiest ter wereld weigeren op te pikken tot journalisten die ronduit beledigende en denigrerende vragen stellen

Maar ook de zogezegd liberale kunstwereld waarin Basquiat terechtkomt is akelig éénkleurig: musea weigeren zijn werk, en ook op openingen in galeries was het nu niet bepaald een grote multiculturele melting pot, wel integendeel. Of zoals Diego Cortez de toestand in de New Yorkse kunstwereld begin jaren ’80 samenvat: “I was sick of seeing white walls with white people drinking white wine”.

Dat racisme is dan ook een onderwerp dat onlosmakelijk deel uitmaakt van Basquiats oeuvre: één van zijn meest persoonlijke werken is ‘Defacement: The Beating Of Michael Stewart’.
Het is een schilderwerk dat vandaag akelig actueel is, en dat Basquiat schilderde na de dood van de graffiti-artiest Michael Stewart: die wel door vijf blanke agenten zodanig verschrikkelijk toegetakeld dat hij in een coma belandde en dertien dagen later overleed.

De agenten kwamen er zonder vervolging vanaf.

De zaak en het werk van Basquiat dateren allebei uit 1983. Dat er in al die jaren blijkbaar niks veranderd is maakt de bijna identieke dood van George Floyd in 2020 alleen maar nog méér shockerend dan ze al was.

CINEMA CORONA #64: Art & Film: THE UNIVERSE OF KEITH HARING (Christina Clausen)

Geplaatst op door

UPDATE: deze film was maar tijdelijk The_Universe_of_Keith_Haringbeschikbaar, en staat niet langer online. Maar er zijn nog meer dan 100 andere topfilms en -docu’s beschikbaar in onze CINEMA CORONA.

—–
Naar aanleiding van de grote Keith Haring-expo in Bozar tonen we u vandaag vandaag – in virtuele samenwerking met de Academie Mechelen – een Art & Film die helemaal aan de man en zijn werk gewijd is: ‘THE UNIVERSE OF KEITH HARING’.

In deze uitstekende docu van Christina Clausen (uit 2008) komen niet alleen zijn familie, vrienden en kunstconnecties aan het woord, maar zitten ook heel veel gesprekken met Haring zelf, die zich eind jaren ’70 vanuit het godvergeten Kutztown in Pennsylvania in geen tijd naar de wereldtop tekende en schilderde.

Uiteraard is er in ‘The Universe of Keith Haring’ veel aandacht voor zijn connectie met generatie- en geestesgenoten als Kenny Scharf en Jean-Michel Basquiat, en voor alles en iedereen waar we Keith Haring vandaag mee associëren: Warhol en Madonna, hiphop, streetart, activisme…

Maar tussendoor worden ook tal van interessante details bovengespit: over waarom onze landgenoot Pierre Alechinsky een belangrijke rol in zijn carrière speelde, over zijn kinderwens of over hoe zijn vader hielp in de ontwikkeling van zijn unieke, direct herkenbare stijl…

Kortom: zéér de moeite, zowel voor wie zijn werk al kent als voor wie het wil leren kennen!

CINEMA CORONA #39: Art & Film: THE VILLAGERS (Rinus Van de Velde)

Geplaatst op door

RVDV_2019_A0.indd
Quarantainedag 39!

UPDATE: deze film was maar voor één week gratis online gezet door Tim Van Laere Gallery, en is ondertussen helaas niet langer beschikbaar.

Jammer, maar er zijn nog tal van andere topfilms gratis te bekijken in onze CINEMA CORONA.

——

‘The Villagers’ is geen klassieke speelfilm, maar maakte deel uit van een totaalinstallatie die Van de Velde vorig jaar presenteerde in Tim Van Laere Gallery, en waarbij de toeschouwer zich letterlijk in het universum van de kunstenaar (en in een aantal decors van de film) kon begeven.

Die totaalinstallatie kunnen we er helaas niet bijleveren, maar om een indruk te krijgen, kunt u hier wel een korte impressie bekijken:

In de film zelf volgen we – in een aaneenschakeling van losse fragmenten – de levens van een reeks personages die in een klein dorpje leven.

Een belangrijke rol is weggelegd voor de zeventien levensgrote sets waarin alles plaatsvindt, en waaraan Van de Velde twee jaar werkte: van de telefoon op het bureau tot het plakje cake in een café, élk detail is gemaakt van karton en legt zo het fictieve, gemaakte en onechte van het medium film bloot.

Alle personages worden vertolkt door Rinus Van de Velde zelf, zijn assistenten en vrienden, geen van allen professioneel opgeleide acteurs.
Ook dat benadrukt nog eens de spanning tussen fictie en realiteit, en zorgt ervoor dat we als toeschouwer weinig houvast hebben.
Hoewel alles in ‘The Villagers’ vertrouwd voelt, is het tegelijkertijd allemaal duidelijk geworteld in nep, kopie en namaak.

Enjoy!

Art & Film is – ook online – een samenwerking tussen het Filmhuis en Academie Mechelen.

ACADEMIE_logo_blauw_lang