REALITY (Matteo Garrone)

Man en Vrouw uit RealityLuciano, een vishandelaar uit het hart van Napels, is een vrolijke kerel: zijn familie en klanten onderhouden met zijn grappen is zijn lang leven.

Aangevuurd door zijn kinderen neemt hij op een dag deel aan de casting van de populaire reality-show ‘Big Brother’. Even later denkt Luciano (prima vertolkt door de op het witte doek debuterende Aniello Arena) nog maar aan één ding: een televisiester worden.

Voor de opvolger van zijn alom bejubelde maffia-kroniek ‘Gomorra’ koos Matteo Garrone voor een satire op de hedendaagse fascinatie met celebrity – helemaal op zijn plaats in een land waar een televisiemagnaat als Berlusconi jarenlang de touwtjes in handen had.

Sommige exuberante scènes geven de film iets van een hedendaagse versie van Fellini, elders gaat ‘Reality’ dan weer eerder de richting uit van ‘King of Comedy’ van Martin Scorsese of ‘A Face In The Crowd’ van Elia Kazan.

Garrone zelf ziet zijn hoofdpersonage dan weer eerder als een moderne Pinocchio: een Continue reading “REALITY (Matteo Garrone)” »

AMOUR (Michael Haneke)

Man raakt gezicht vrouw aan.

De twee gepensioneerde muziekleraren Georges (Jean-Louis Trintignant) en Anne (Emmanuelle Riva) wonen al jarenlang op hun appartement in Parijs: ze leiden een vredig bestaan, gevuld met theater en muziek, en af en toe een bezoekje van hun in het buitenland wonende dochter (de immer geweldige Isabelle Huppert).

Op een dag krijgt Anne echter een herseninfarct, waardoor ze aan één kant van haar lichaam verlamd raakt: de pianiste wordt op slag een patiënte, wat de relatie tussen Georges, Anne en hun dochter zwaar op de proef stelt…

Voor flitsend camerawerk en wilde actiescènes hoeft u niet bij Michael Haneke (zie ook ‘Funny Games’, ‘La pianiste’, ‘Das Weisse Band’) te zijn, en ook ‘Amour’ verandert daar niks aan.

Want ook zijn jongste meesterwerk is weer volstrekt onderkoeld geregisseerd en totaal
van alle melodrama ontdaan, maar net dàt maakt deze film zo onverbiddelijk trefzeker: wie niet diep geraakt wordt ‘Amour’, heeft waarschijnlijk geen hart.

Voeg bij die magistrale regie nog de excellente vertolkingen én de prachtige fotografie Continue reading “AMOUR (Michael Haneke)” »

LA TETA ASUSTADA (Claudia Llosa)

Kan je een lichte, gevoelige en betoverende film maken over een loodzwaar onderwerp?

Jawel, zo bewijst de jonge, zeer getalenteerde Peruaanse cineaste Claudia Llosa met ‘La Teta Asustada’.

In die film schildert ze het portret van Fausta, een jonge vrouw uit Lima die als dienstmeid gaat werken om de begrafenis van haar moeder te kunnen betalen.

Tegelijk lijdt Fausta aan La Teta Asustada: een volksgeloof dat er vanuit gaat dat trauma’s van verkrachte vrouwen door de moedermelk doorgegeven wordt aan hun kinderen.

Het  verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van de smerige oorlog tussen de guerrilla’s van Het Lichtend Pad en de Peruaanse paramilitairen in Peru, een aanslepend

conflict waarbij ook verkrachtingen aan de orde van de dag waren.
Ondanks dat duistere onderwerp zit Llosa’s film toch volgepropt met prachtige, intrigerende en bezwerende beelden.

Bovendien kon ze met Magaly Solier (die ook al excellent was in de hoofdrol in Continue reading “LA TETA ASUSTADA (Claudia Llosa)” »

THE ANGELS’ SHARE (Ken Loach)

The Angels Shate afbeeldingVoor de rechtbank van Glasgow worden vier “sociale gevallen” veroordeeld tot gemeenschapsdienst.

Hun misdaden?
De ene is op een standbeeld geklommen, een andere had geprobeerd een papegaai te pikken, een derde sukkelde straalbezopen op de treinsporen en de vierde had in een high van coke een voorbijganger in elkaar geramd.

Onder leiding van hun begeleider Harry moeten ze als straf een buurthuis schilderen, maar die vaderlijke Harry heeft nog een ander plannetje: hij denkt de vier nozems stiekem te kunnen inwijden in de wereld van de whiskyproeverij….

‘Kes’, ‘Hidden Agenda’, ‘Sweet Sixteen’, ‘Ae Fond Kiss’, ‘Looking for Eric’…: het Filmhuis volgt het werk van Ken Loach al héél lang, en dus mocht ook ‘The Angels’ Share’ uiteraard niet op onze affiche ontbreken.

Met ‘The Angels’ Share’ maakte Loach een unieke film die zich niet in één vakje laat Continue reading “THE ANGELS’ SHARE (Ken Loach)” »

DETACHMENT (Tony Kaye)

Detachment afbeeldingHenry Barthes is een interim-leerkracht die zijn zoveelste tijdelijke opdracht krijgt.

Dit keer is zijn nieuwe werkgever-voor-drie-weken een probleemschool in een buitenwijk van New York.

Henry heeft echter al lang de knop in zijn hoofd omgedraaid: hij doet gewoon zijn troosteloze job, en houdt voor de rest afstand van alles en iedereen.

Tot een ontmoeting met een jong straathoertje zijn leven (en dat van zijn studenten) compleet overhoop haalt…

Regisseur Tony Kaye maakte eerder al indruk met het onthutsende ‘American History X’, en zoekt ook in ‘Detachment’ weer de schaduwkant van America The Beautiful op: dit keer schetst hij een niet echt vrolijk beeld van het leven op de Amerikaanse scholen, met studenten die de oververmoeide leerkrachten gewoon uitschelden, met een Continue reading “DETACHMENT (Tony Kaye)” »

18/12/2013: MONSIEUR LAZHAR

Monsieur Lashar Twee kindjesKort samengevat: Monsieur Bashir Lazhar is een Algerijnse immigrant die in een basisschool in Montréal vol goede moed aan een interimjob als leraar begint.

Probleem: zijn voorgangster heeft zich in haar klas opgehangen, en zo de leerlingen met een trauma opgezadeld.

Stukje bij beetje weet de eigenzinnige en aparte Monsieur Lazhar echter het vertrouwen van de kinderen te winnen, en ze van hun innerlijke wonden te genezen.

Goed om weten: Films uit Québec: we vertonen ze niet vaak, maar ‘Monsieur Lazhar’ van Philippe Falardeau geeft ons een excellente reden om dat wél eens te doen.

Een recht naar het hart gaand scenario, heerlijke dialogen, een ontroerende vertolking van Continue reading “18/12/2013: MONSIEUR LAZHAR” »

AI WEIWEI: NEVER SORRY (Alison Klayman)

Ai WeiWei: Never sorry‘Ai Weiwei: Never Sorry’ is een fascinerende documentaire over leven en werk van Ai Weiwei, China’s grootste levende kunstenaar en activist.

De film begint in 2008, op het moment dat regisseuse Alison Klayman Ai voor het eerst ontmoette, en eindigt in de lente van 2011, op het moment dat de Chinese autoriteiten hem weer vrijlaten uit zijn opsluiting.

De film biedt een uiterst boeiende inkijk in het leven van een dissident in het digitale tijdperk: Ai gebruikt immers niet alleen zijn kunst om zijn mening te uiten, hij maakt ook gebruik van de moderne media om het protest van de bevolking te stroomlijnen.

De Chinese overheid ziet Ai dan ook als een uitermate lastige luis in hun pels: nu eens sluiten ze zijn blog af, dan weer vernielen ze zijn studio, houden ze hem vast of slaan ze hem in elkaar.
Opgeven staat echter niet in Ais woordenboek, wel integendeel: elke keer vindt hij nieuwe wegen om zijn visie naar buiten te brengen, en tegelijk actief te blijven als kunstenaar.

AI WEIWEI: NEVER SORRY
Regie: Alison Klayman
USA 2012, 91 min.

Deze film werd in Filmhuis Mechelen vertoond op:
DINSDAG 4 DECEMBER 2012 
om 20u30

Een voorstelling i.s.m. het Newtopia-festival.

ALTIPLANO (Peter Brosens & Jessica Woodworth)

Vrouw in Altiplano

Turubamba, ergens diep in de Andes: in dit piepkleine, door de mijnbouw vervuilde plaatsje gaat Saturnina – het mooiste meisje van het dorp – trouwen met Igacio.

Helaas wordt die op een dag dood teruggevonden…

In haar verdriet vindt de diepgelovige Saturnina de westerse, ongelovige Grace, die ook haar man verloren heeft.

‘Altiplano’ is een visueel prachtige film – die adembenemende berglandschappen! -, maar is tegelijk veel méér dan een mooi plaatjesboek.
Het regisseursduo Brosens-Woodworth gebruikte de Andes naar eigen zeggen niet als decor, maar om aan te tonen dat het gebied bezield is, en dat de mensen er zichzelf zien als deel uitmakend van een groter geheel, van een heilig geheel. Een gevoel dat de westerse mens helemaal opgegeven heeft nadat hij zichzelf tot centrum van het universum benoemd heeft…

Voor Peter Brosens zelf is ‘Altiplano’ ook meer ervaringscinema dan verhaaltjescinema: jazeker, zowel de ravage die de mijnbouw in de Andes aanricht als het droeve lot van de indianen spelen hier op de achtergrond, maar eigenlijk is dit vooral een mystieke, lyrische Continue reading “ALTIPLANO (Peter Brosens & Jessica Woodworth)” »

DE ROUILLE ET D’OS (Jacques Audiard)

Ali (Matthias Schoenaerts) is een werkloze twintiger en alleenstaande vader.

Samen met z’n vijfjarige zoontje verlaat hij het grauwe noorden van Frankrijk om in het zonnige zuiden bij z’n zus in te trekken, en er de kost te gaan verdienen als nachtwaker en buitenwipper in een nachtclub.

Het is in die nachtclub dat hij Stéphanie (Marion Cotillard) ontmoet: bloedmooi, en van beroep orka-trainster in het plaatselijke waterpark.
Maar de beginnende romance wordt brutaal wanneer Stéphanie een verschrikkelijk ongeluk krijgt waarbij ze haar beide benen verliest….

Voor de opvolger van ‘Un Prophète’ baseerde regisseur Jacques Audiard zich op de roman ‘Rust & Bone’ van de Canadese auteur Craig Davidson. De basis van het verhaal is eigenlijk gewoon een lekker ouderwetse love story, maarAudiard

verfilmde het op de manier waarop hij zijn films altijd maakt: ruw, confronterend en onconventonieel, en met de focus helemaal op de acteurs gericht.

Het resultaat is er dan ook naar: Marion Cotillard is indrukwekkend, en over de prestatie van Matthias Schoenaerts waren de meningen na de première in Cannes helemaal unaniem: onze nationale trots is dankzij deze film helemaal klaar voor zijn grote internationale doorbraak.

Overigens zorgt niet alleen Schoenaerts voor de Belgische inbreng in ‘De Rouille et d’os': regisseur/acteur Bouli Lanners speelt een belangrijke bijrol, en de productiemaatschappij van de gebroeders Dardenne zorgde voor de financiële inbreng.

DE ROUILLE ET D’OS
Regie: Jacques Audiard
FR 2012, 115 min.

Deze film werd in Filmhuis Mechelen vertoond op:
DINSDAG 20 NOVEMBER 2012 
om 20u30