Deze week is er zowel op maandag als dinsdag een Filmhuis-voorstelling: maandag is er om 20 u ‘Stand By Me’ in Spiegeltent Mirage Mechelen op de Grote markt.
En dinsdag spelen we in het Cultuurcentrum om 20.30 u ‘Monsieur Lazhar’ van de Canadees Philippe Falardeau.
‘Een parel,’ volgens de recensent van Humo:
http://www.humo.be/filmreviews/88673/monsieur-lazhar
‘Ai Weiwei: Never Sorry’ is een fascinerende documentaire over leven en werk van Ai Weiwei, China’s grootste levende kunstenaar en activist.
De film begint in 2008, op het moment dat regisseuse Alison Klayman Ai voor het eerst ontmoette, en eindigt in de lente van 2011, op het moment dat de Chinese autoriteiten hem weer vrijlaten uit zijn opsluiting.
De film biedt een uiterst boeiende inkijk in het leven van een dissident in het digitale tijdperk: Ai gebruikt immers niet alleen zijn kunst om zijn mening te uiten, hij maakt ook gebruik van de moderne media om het protest van de bevolking te stroomlijnen.
De Chinese overheid ziet Ai dan ook als een uitermate lastige luis in hun pels: nu eens sluiten ze zijn blog af, dan weer vernielen ze zijn studio, houden ze hem vast of slaan ze hem in elkaar.
Opgeven staat echter niet in Ais woordenboek, wel integendeel: elke keer vindt hij nieuwe wegen om zijn visie naar buiten te brengen, en tegelijk actief te blijven als kunstenaar.
AI WEIWEI: NEVER SORRY
Regie: Alison Klayman
USA 2012, 91 min.
Deze film werd in Filmhuis Mechelen vertoond op:
DINSDAG 4 DECEMBER 2012 om 20u30
Een voorstelling i.s.m. het Newtopia-festival.
Turubamba, ergens diep in de Andes: in dit piepkleine, door de mijnbouw vervuilde plaatsje gaat Saturnina – het mooiste meisje van het dorp – trouwen met Igacio.
Helaas wordt die op een dag dood teruggevonden…
In haar verdriet vindt de diepgelovige Saturnina de westerse, ongelovige Grace, die ook haar man verloren heeft.
‘Altiplano’ is een visueel prachtige film – die adembenemende berglandschappen! -, maar is tegelijk veel méér dan een mooi plaatjesboek.
Het regisseursduo Brosens-Woodworth gebruikte de Andes naar eigen zeggen niet als decor, maar om aan te tonen dat het gebied bezield is, en dat de mensen er zichzelf zien als deel uitmakend van een groter geheel, van een heilig geheel. Een gevoel dat de westerse mens helemaal opgegeven heeft nadat hij zichzelf tot centrum van het universum benoemd heeft…
Voor Peter Brosens zelf is ‘Altiplano’ ook meer ervaringscinema dan verhaaltjescinema: jazeker, zowel de ravage die de mijnbouw in de Andes aanricht als het droeve lot van de indianen spelen hier op de achtergrond, maar eigenlijk is dit vooral een mystieke, lyrische Continue reading “ALTIPLANO (Peter Brosens & Jessica Woodworth)” »
Ali (Matthias Schoenaerts) is een werkloze twintiger en alleenstaande vader.
Samen met z’n vijfjarige zoontje verlaat hij het grauwe noorden van Frankrijk om in het zonnige zuiden bij z’n zus in te trekken, en er de kost te gaan verdienen als nachtwaker en buitenwipper in een nachtclub.
Het is in die nachtclub dat hij Stéphanie (Marion Cotillard) ontmoet: bloedmooi, en van beroep orka-trainster in het plaatselijke waterpark.
Maar de beginnende romance wordt brutaal wanneer Stéphanie een verschrikkelijk ongeluk krijgt waarbij ze haar beide benen verliest….
Voor de opvolger van ‘Un Prophète’ baseerde regisseur Jacques Audiard zich op de roman ‘Rust & Bone’ van de Canadese auteur Craig Davidson. De basis van het verhaal is eigenlijk gewoon een lekker ouderwetse love story, maarAudiard
verfilmde het op de manier waarop hij zijn films altijd maakt: ruw, confronterend en onconventonieel, en met de focus helemaal op de acteurs gericht.
Het resultaat is er dan ook naar: Marion Cotillard is indrukwekkend, en over de prestatie van Matthias Schoenaerts waren de meningen na de première in Cannes helemaal unaniem: onze nationale trots is dankzij deze film helemaal klaar voor zijn grote internationale doorbraak.
Overigens zorgt niet alleen Schoenaerts voor de Belgische inbreng in ‘De Rouille et d’os': regisseur/acteur Bouli Lanners speelt een belangrijke bijrol, en de productiemaatschappij van de gebroeders Dardenne zorgde voor de financiële inbreng.
DE ROUILLE ET D’OS
Regie: Jacques Audiard
FR 2012, 115 min.
Deze film werd in Filmhuis Mechelen vertoond op:
DINSDAG 20 NOVEMBER 2012 om 20u30
Zo ongeveer zijn hele leven lang durfde de oer-neuroot Woody Allen amper buiten New York te komen met zijn camera, maar zie: op zijn oude dag is de man alsnog aan een soort Europese filmtournee begonnen.
En die volgen we nu al een paar films lang met veel plezier: na Allens amusante passages in Londen (‘Match Point’) , Barcelona (‘Vicky Cristina Barcelona’) en Parijs (‘Midnight In Paris’) is het nu de beurt aan Rome.
Voor ‘To Rome With Love’ bundelde Allen vier verhalen die zich allemaal afspelen in de Eeuwige Stad: in het ene deel wordt een jonge architect verliefd op de beste vriendin van zijn lief, in een ander volgen we een kantoorslaafje dat onverwacht beroemd wordt (en een horde paparazzi achter zich aan krijgt).
Verhaal drie draait rond een luxeprostituee die zich door een vergissing een dag lang als ambtenarenvrouw moet voordoen, en tenslotte is er ook nog een verhaallijn over een operaregisseur die ontdekt dat de schoonvader van zijn dochter een wonderlijke Continue reading “TO ROME WITH LOVE (Woody Allen)” »
Kort samengevat: Meer dan veertig jaar lang verzamelde Lynn Herschmann Leeson interviews met feministische kunstenaressen, critici, curatoren en historici, en het resultaat van dat alles heeft ze nu samengebracht in ‘!Women Art Revolution': een werkstuk dat op amusante wijze vertelt hoe vrouwen vanaf de jaren ’60 de zowat exclusief door mannen geregeerde kunstwereld probeerden te infiltreren, en uiteindelijk de hele loop van de kunst zouden veranderen.
Goed om weten: ‘Woman is the nigger of the world,’ zong de (man) John Lennon ooit, en in de sixties – en voordien – was dat in de kunstwereld absoluut niet anders.
Herschmann Leeson reconstrueert niet alleen hoe dat langzaamaan veranderde, maar ook welke strategieën de vrouwelijke artiestes daarbij gebruikten, en hoe de kunstwereld Continue reading “In première in het Filmhuis: !WOMEN ART REVOLUTION (Lynn Herschmann Leeson)” »
Na een zwaar paragliding-ongeval raakt de stinkend rijke aristocraat Philippe verlamd, en moet hij noodgedwongen op zoek naar iemand die hem met het dagelijkse leven in huis komt helpen.
De keuze valt op Driss, een zwarte jongeman uit de verpauperde banlieus, die net uit de gevangenis komt.
Geen voor de hand liggende keuze blijkt al snel, want veel verder kunnen hun twee leefwerelden niet uit elkaar liggen.
‘Intouchables’ mag op het eerste gezicht dan een totaal onwaarschijnlijke premisse hebben, laat u niet misleiden: de film is gebaseerd op een waar verhaal.
Omar Sy blijkt een uitstekend acteur met een prima komische timing, en François Cluzet is perfect als de romantische en wat melancholische Parijse bourgeois. Bovendien is ‘Intouchables’ is niet alleen geweldig grappig, de film drijft ook op een Continue reading “INTOUCHABLES (Olivier Nakache & Eric Toledano)” »
Ouwe Filmhuisfavoriet Terence Davies (zie ook: ‘The Neon Bible’, ‘The House of Mirth’, ‘The Long Day Closes’, ‘Distant Voices, Still Lives’…) kiest in zijn uitmuntende nieuwe ‘The Deep Blue Sea’ voor ouderwetse romantiek en dramatiek.
Het verhaal speelt zich af in het Engeland van net na WOII: de knappe Hester Collyer leidt een bevoorrecht leventje, gewoon door de echtgenote te spelen van rechter William Collyer.
Tot een amour fou voor de jonge RAF-piloot Freddie al haar zekerheden op het spel zet.
Want een buitenechtelijke relatie wordt in het moralistische Albion van die tijd niét getolereerd.
De titel van de film is afkomstig uit een populair nummer uit die tijd, ‘We are caught between perdition and the deep blue sea’: de perfecte samenvatting voor wat de drie hoofdpersonages (vertolkt door Rachel Weisz, Tom Hiddleston en Simon Russell Beale) zichzelf aandoen.
Het verhaal is dan weer gebaseerd op een toneelstuk van Terence Rattigan, dat ook in Continue reading “THE DEEP BLUE SEA (Terence Davies)” »
In 1956 trekt Marilyn Monroe met haar kersverse echtgenoot Arthur Miller naar Engeland, om er te gaan meespelen in de verfilming van ‘The Prince and the Showgirl’.
De regisseur van die film?
Laurence Olivier, toen al een levende legende.
Het bleek een faliekante combinatie, want de hyperprofessionele Olivier werd binnen de kortste keren tot uiterste wanhoop gedreven door de neurotische, op pillen functionerende en bij de method acting zwerende Monroe.
En wanneer de productie een week lang wordt stilgelegd, ziet Oliviers hulpje Colin Clark zijn kans schoon: hij zal de sensuele Marilyn een week lang door het Engelse platteland begeleiden – zonder dat haar nieuwe echtgenoot in de buurt is.
‘My Week With Marilyn’ is gebaseerd op het eind jaren ’90 verschenen dagboek van de echte Colin Clark.
Hoe waarheidsgetrouw zijn beschrijving van de feiten is valt nog amper na te trekken, maar dat doet voor deze film ook niet echt ter zake: ‘t is een uitermate fraaie en
fascinerende karakterschets van het ultieme blonde filmicoon.
Monroe wordt op magistrale wijze vertolkt door Michelle Williams, die eerder al Continue reading “MY WEEK WITH MARILYN (Simon Curtis)” »
Jack Kerouacs onverwoestbare literaire meesterwerk sméékte sinds het in 1957 geschreven werd zowat om een verfilming, en zie: in 2012 is het eindelijk zover!
U wil een plot?
Die is er niet, want ‘On The Road’ is natuurlijk gewoon de ultieme roadmovie: dit zijn de belevenissen van de schrijver Sal, zijn jonge bruid Marylou en zijn makker Dean die samen on the road to nowhere door de States trekken, en onderweg in contact raken met de meest diverse en de meest kleurrijke figuren.
Kerouac zelf hoopte destijds vurig dat er ooit een verfilming zou komen waarin Marlon Brando de rol van Dean zou spelen, Francis Ford Coppola probeerde een verfilming met Brad Pitt van de grond te krijgen, Joel Schumacher wilde het project opzetten Continue reading “ON THE ROAD (Walter Salles)” »