Turubamba, ergens diep in de Andes: in dit piepkleine, door de mijnbouw vervuilde plaatsje gaat Saturnina – het mooiste meisje van het dorp – trouwen met Igacio.

Helaas wordt die op een dag dood teruggevonden…

In haar verdriet vindt de diepgelovige Saturnina de westerse, ongelovige Grace, die ook haar man verloren heeft.

‘Altiplano’ is een visueel prachtige film – die adembenemende berglandschappen! -, maar is tegelijk veel méér dan een mooi plaatjesboek.
Het regisseursduo Brosens-Woodworth gebruikte de Andes naar eigen zeggen niet als decor, maar om aan te tonen dat het gebied bezield is, en dat de mensen er zichzelf zien als deel uitmakend van een groter geheel, van een heilig geheel. Een gevoel dat de westerse mens helemaal opgegeven heeft nadat hij zichzelf tot centrum van het universum benoemd heeft…

Voor Peter Brosens zelf is ‘Altiplano’ ook meer ervaringscinema dan verhaaltjescinema: jazeker, zowel de ravage die de mijnbouw in de Andes aanricht als het droeve lot van de indianen spelen hier op de achtergrond, maar eigenlijk is dit vooral een mystieke, lyrische Continue reading “ALTIPLANO (Peter Brosens & Jessica Woodworth)” »