VIRAMUNDO: A MUSICAL JOURNEY WITH GILBERTO GIL (Pierre-Yves Borgeaud)

Geplaatst op door

De Rode Duivels gaan binnenkort naar Brazilië, maar met ‘Viramundo’ – een heerlijke en warme documentaire over de muzieklegende Gilberto Gil – brengt het Filmhuis Brazilië nu alvast naar België.

Gil (71 ondertussen, maar nog altijd onvermoeibaar bezig) is echter meer dan alléén maar een muzikaal meesterbrein: de man combineert al zijn hele leven muziek met activisme en politiek, en schopte het onder president Lula zelfs tot Minister van Cultuur.

Voor de Franse documentairemaker Pierre-Yves Borgeaud reden genoeg om deze veelzijdige man te volgen op zijn muzikale trip door het zuidelijke halfrond: te beginnen met Gils bezoek aan Australië (waar hij op de luchthaven geestig genoeg  verwelkomd

wordt door Peter Garrett, de zanger van Midnight Oil, die ondertussen ook Minister van Cultuur is), om via een uitgebreide tussenstop in Zuid-Afrika terug in Brazilië te belanden.

Gil gaat er overal op zoek naar de cultuur, muziek en rituelen van de inheemse volkeren, en ondertussen Continue reading “VIRAMUNDO: A MUSICAL JOURNEY WITH GILBERTO GIL (Pierre-Yves Borgeaud)” »

LA MARCHE (Nabil Ben Yadir)

Geplaatst op door

1983, Lyon: in de Minguettes, een banlieu van de stad, wordt de jonge Mohamed (gespeeld door Tewfik Jallab) in de buik geschoten door de politie.

Business as usual in die tijd, want racistisch geweld (mét moorden) en politiebrutaliteiten zijn in Frankrijk  aan de orde van de dag.

Mohamed wil echter niet dat het geweld met geweld gewroken wordt. Geïnspireerd door (de film) ‘Gandhi’ en Martin Luther King – en geholpen door een plaatselijke pastoor –  organiseert hij liever een vreedzame mars op Parijs om de wantoestanden aan de kaak te stellen.

De tocht voor gelijkheid en tegen racisme startte met amper een handvol medestanders in Marseille, maar dik anderhalve maand later arriveerden ze met meer dan 100.000 man in Parijs, en kon president Mitterand niet anders dan naar hen luisteren en maatregelen nemen.

Hoewel deze indrukwekkende mars nog niet zo héél lang geleden plaatsvond, dreigde ze in het collectieve geheugen van de Fransen toch onder de mat gevaagd te worden.

Gelukkig konden ze rekenen op het Belgo-Marokkaans-Molenbeeks ketje Nabil Ben Yadir om de Continue reading “LA MARCHE (Nabil Ben Yadir)” »

‘Berlin’, live begeleid door We Stood Like Kings: een fotoverslag (18/3/2014)

Geplaatst op door

Op 18 maart 2014 vertolkte WE STOOD LIKE KINGS hun live-soundtrack bij de stille klassieker ‘BERLIN’ van Walther Ruttmann.
Een fotoverslag van dit unieke event:

Ciné-concert: BERLIN, DIE SINFONIE DER GROSSTADT (Walther Ruttmann) + WE STOOD LIKE KINGS live!

Geplaatst op door

‘Al sinds ik in de filmwereld begon, had ik het idee om iets uit het leven te creëren, om een filmische symfonie te componeren uit de miljoenen energiedeeltjes die het leven in de grootstad voortstuwen,’ zo liet Walther Ruttmann in 1927 optekenen.

En ziedaar meteen ook de samenvatting van zijn meesterwerk, ‘Berlin, die Sinfonie der Grosstadt’: de film toont het bruisende Berlijn van 1927 in al zijn glorie en opwinding- één dag in de grootstad, van net voor zonsopgang tot diep in de nacht, nadat de laatste bar zijn deuren gesloten heeft.

Bij die visuele stadssymfonie van Ruttmann componeerde de postrockgroep We Stood Like Kings een gloednieuwe soundtrack, die ze – na een uitgebreide Duitse tournee begin maart – in het Filmhuis aan het Belgische publiek komen presenteren.

Wie in 2012 op de ‘Lost & Found’-avond in het Cultuurcentrum was, kon toen al één deel van de soundtrack horen, maar dit keer brengen ze dus de volledige soundtrack, die net zoals de film zelf uit vijf akten opgebouwd is.

Ruttmann – die tot 1927 vooral naam gemaakt had als animatiefilmer en als assistent van Duitse filmreuzen als Fritz Lang en Lotte Reininger – leverde met ‘Berlin’ een Continue reading “Ciné-concert: BERLIN, DIE SINFONIE DER GROSSTADT (Walther Ruttmann) + WE STOOD LIKE KINGS live!” »

NYMPHOMANIAC, DEEL 1 + DEEL 2 (Lars Von Trier)

Geplaatst op door

Paren. Pompen. Pezen. Palen. Pijpen. Poepen. Een pietgoal scoren. Pruimen op sap zetten. Aan de riek rijgen. Van jetje geven. De koffer induiken. De gang kuisen. De poes melk geven. Doktertje spelen. Flikflooien. Figuurvingeren. Ketsen. Kezen. De Vismarkt bezoeken. Een natte neus halen. Aan de postzegel likken. Een zoute snor halen. Het leeggoed binnendoen. In ‘t zakske blazen. Neuken. Naaien. Nummertjes maken.  De kleppen van den auto smeren. Den tractor in de schuur zetten. De cylinder roderen met de piston. Rampetampen. Rollebollen. Rotzooien.

Pookstoten. Wippen. De kelder witten. De grotten verkennen. Vogelen. Vossen. Vrijen.  Vlees in de frigo steken. Wildwatervaren. Vozen. Van grond gaan. De stekker in de prise duwen. ‘m In de garage parkeren. De boontjes doppen. Van bil gaan. Van toebak geven. Soppen. Sjappen. Humpen. Aanduwen. Boenken. Boren. Batsen. Ballen. Bezemen. De Continue reading “NYMPHOMANIAC, DEEL 1 + DEEL 2 (Lars Von Trier)” »

THE LUNCHBOX (Ritesh Batra)

Geplaatst op door

Ooit gehoord van de dabbawallas?

Wij ook niet, maar het blijken koeriers te zijn die de warme maaltijden die de Indiase moeder de vrouw klaarmaakt via trein, fiets en stootkar naar manlief op kantoor brengen, elke dag van het jaar.

En voor de mannen die niet (meer) getrouwd zijn, gaan de dabbawallas het diner evengoed ophalen in het restaurant.

Weduwnaar Saaja behoort tot de laatste groep: de wat vereenzaamde en knorrige ambtenaar ambtenaar ziet zijn pensioen stilaan naderen.
Op een dag krijgt hij per abuis de foute maaltijd geleverd door zijn dabbawalla. De kokkin

van het uitstekende maal blijkt Ila te zijn, een huisvrouw die aan een hopeloos huwelijk vastgeketend zit.

Waarna de twee via de lunchbox met briefjes met elkaar beginnen te communiceren…

Irrfan Khan (uit ‘The Life of Pi’) en Nimrat Kaur zetten prachtige hoofdrollen neer: twee Continue reading “THE LUNCHBOX (Ritesh Batra)” »

THE WOLF OF WALL STREET (Martin Scorsese)

Geplaatst op door

Wall Street is – het is u sinds de bankencrisis vast ook niet ontgaan – geen plaats voor koorknapen die het erg nauw nemen met de moraliteit.

Wanneer iemand zelfs in dié hebberige, gewetenloze en decadente omgeving de bijnaam ‘de Wolf’ krijgt, weten we dan ook dat we te maken hebben met tuig van de allerergste soort – en bijgevolg meteen ook met prima materiaal voor een verbluffende, fascinerende film.

Toch zeker als die man you love to hate (Jordan Belfort, dé financiële oplichter van de nineties) vertolkt wordt door Leonardo DiCaprio in zéér grote doen, en als het geheel dan ook nog eens geregisseerd wordt door de absolute grootmeester van de Amerikaanse cinema, Martin Scorsese.

Scorsese schildert Belfort als een onverbeterlijke, op geld, orgieën en excessen geilende aandachtszoeker: wanneer hij ontdekt hoe makkelijk hij als effectenmakelaar spaarders van hun zuurverdiende centen kan beroven, is hij meteen verslaafd. Met malafide Continue reading “THE WOLF OF WALL STREET (Martin Scorsese)” »

MORE THAN HONEY (Markus Imhoof)

Geplaatst op door

Imkers en wetenschappers wereldwijd staan voor een enorm raadsel: overal sterven in snel tempo bijenkolonies uit, en alhoewel er verschillende theorieën over deze uitermate alarmerende bijensterfte bestaan, heeft voorlopig nog niemand met honderd procent zekerheid de oorzaak kunnen blootleggen.

Een vaststelling die de Zwitserse regisseur Markus Imhoof (zelf afkomstig uit een imkersfamilie) nieuwsgierig maakte: Imhoof ging op verschillende continenten op zoek naar de oorzaken van de massale bijensterfte, en kwam terug met ‘More Than Honey’, een uitermate boeiende én adembenemend mooi gefilmde documentaire.

De feiten die Imhoof in zijn documentaire bovenspit zijn vaak nogal onthutsend: in China blijken er bijvoorbeeld gigantische gebieden te zijn waar door het kwistig rondstrooien van pesticiden geen énkele bij meer rondvliegt, waardoor de mens er uit pure armoede dan maar zélf elk bloemetje apart moet gaan bestuiven – totale waanzin, uiteraard, maar Continue reading “MORE THAN HONEY (Markus Imhoof)” »

A TOUCH OF SIN (Jia Zhang-Ke)

Geplaatst op door

Na een aantal documentair en sociaal-realistisch ogende films (‘Still Life’, ‘Platform’…) besloot de Chinese undergroundregisseur Jia Zhang-Ke het voor ‘A Touch Of Sin’ over een compléét andere boeg te gooien: hij maakte zijn eigen hommage aan de martial arts-film.

Een rare carrièrewending, misschien, maar als u het ons vraagt een zeer geslaagde: tussen zijn filmische knipogen naar regisseurs als Sergio Leone, King Hu en Quentin Tarantino door, blijft hij even scherp in zijn analyses van de hedendaagse Chinese maatschappij.

Ja, er is een grote economische groei in China, maar tegelijk met de economie zag Jia Zhang-Ke ook de hebzucht, het geweld, de corruptie, het cynisme en de kloof tussen arm en rijk gigantisch boomen, en die lelijke kant toont hij ons dan ook in ‘A Touch Of Sin’, totaal onverbloemd.

De film is opgebouwd uit vier naadloos in elkaar overvloeiende hoofdstukken, die allemaal rond een wraakengel draaien: mensen die door de omstandigheden in wraak en geweld worden meegezogen, zoals Dahai, een ex-mijnwerker, die de strijd aangaat met de compleet corrupte bestuurders van zijn streek.
Of Xiao Ju, een saunareceptioniste, die door male chauvinist pigs vernederd wordt, en Continue reading “A TOUCH OF SIN (Jia Zhang-Ke)” »

INSIDE LLEWYN DAVIS (Joel & Ethan Coen)

Geplaatst op door

Lang, héél lang geleden, vertoonde het Filmhuis het debuut van twee compleet onbekende Amerikaanse broers: ‘Blood Simple’ van Joel en Ethan Coen, een ronduit briljante film noir.

Nu, bijna dertig jaar later, tonen we nog altijd trouw alle films van de Coen Bros., om de goede reden dat ze al die tijd zeer consequent volstrekt briljante en unieke films zijn blijven maken.

Neem nu hun onwaarschijnlijk sterke nieuwste, ‘Inside Llewyn Davis’: een melancholisch muzikaal drama dat zich afspeelt in Greenwich Village, begin jaren ’60 dé bohémienbuurt van New York, en bij uitbreiding van Amerika en de wereld.

Llewyn Davis probeert er rond te komen als folkzanger, maar veel succes is hem niet gegund, en ook naast het podium zit zo ongeveer alles tegen wat maar enigszins tegen
kan zitten: een irritante ex, irritante collega’s, irritante managers, een huisdier dat voor
problemen zorgt en dan nog slecht weer ook, u kent ongetwijfeld het gevoel.

Llewyn Davis heeft dan ook het gevoel dat zijn dromen hem helemaal door de vingers Continue reading “INSIDE LLEWYN DAVIS (Joel & Ethan Coen)” »