Tagarchief: Afrika Filmfestival

In première: TANDWOLF (Marc Frans)

Geplaatst op door

Poster_Tandwolf_1-DSCF1754
Vertoningen:
- MAANDAG 1 MEI om 20u30
- MAANDAG 15 MEI om 18u30


Premièrevertoning
In aanwezigheid van de regisseur en crew!

 

TICKETS weldra beschikbaar

——
Filmhuis Mechelen presenteert in première ‘TANDWOLF’, een nieuw docudrama van Marc Frans dat journalistiek met fictie, dans en muziek mixt.

Een film van, door en met vluchtelingen, mensen op zoek naar een beter leven.

Voor het journalistieke aspect zorgt Ng Sauw Tjhoi, die de wereld van de vluchtelingen en de papier- en thuislozen onderzoekt, en die experts en betrokkenen interviewt.

Meer info volgt snel.

Tandwolf

Art & Film: WHITE BALLS ON WALLS (Sarah Vos)

Geplaatst op door

Whie_Balls_on_WallsVertoning:
MAANDAG 15 MEI om 20u30

 

Een Art & Film-vertoning i.s.m. Academie Mechelen

In het kader van het Afrika Filmfestival.

—–

In 2019 bleek dat zo’n 90 procent van de kunst in het Stedelijk Museum in Amsterdam gemaakt was door witte mannen.

Dat moet anders, vindt directeur Rein Wolfs.
Maar dat is simpeler gezegd dan gedaan, zo blijkt al snel, want achter de schermen – waar het vol witte mensen loopt – roept het proces ongemakkelijke en schurende vragen op.
Mag je een schilderij nog ‘De Prostituees’ noemen?
Wat doe je met een werk dat door de kunstenaar in 1911 ‘Negertanz’ genoemd is?
Moet je bij het beoordelen van kunst naar de huidskleur of het geslacht van de kunstenaar kijken?
En hoe ga je om met pers die dat ‘overdreven politiek correct’ noemt?

Regisseuse Sarah Vos biedt met ‘WHITE BALLS ON WALLS’ meer dan alleen een bijzonder onthullend kijkje achter de schermen van een museum: het is een tijdsdocument dat de worsteling weergeeft die veel Nederlandse en Belgische instituten en bedrijven  Continue reading “Art & Film: WHITE BALLS ON WALLS (Sarah Vos)” »

Afrika Filmfestival: AYA (Simon Coulibaly Gillard)

Geplaatst op door

Aya_poster

Aya groeit op met haar moeder en haar kleine broertje op Lahou, een paradijselijk eiland in de Atlantische Oceaan vlak voor het vasteland van Ivoorkust.
Ze houdt van kokosnoten plukken en van slapen op het strand, lekker vrolijk en zorgeloos.
Maar door de stijgende zeespiegel is haar paradijs echter gedoemd om verzwolgen te worden door de oceaan.Wanneer zelfs het kerkhof door de golven bereikt wordt, dringen de gevolgen van de stijgende zeespiegel pas écht tot iedereen door: niet alleen zullen de huidige bewoners moeten verhuizen, maar ook hun hele verleden, alle herinneringen, ja zelfs de hele

AfrikaFilmfestivaleilandcultuur dreigt reddeloos verloren te gaan. Eén voor één worden de inwoners dan ook door de feiten gedwongen naar de hoofdstad te verhuizen…

Maar terwijl de golven ook haar huis bedreigen, maakt de  Continue reading “Afrika Filmfestival: AYA (Simon Coulibaly Gillard)” »

Afrika Filmfestival: LINGUI (Mahamat-Saleh Haroun)

Geplaatst op door

Lingui_poster

Na zijn uitstekende, in Parijs spelende ‘Une Saison en France’ (enkele jaren geleden ook al te zien op onze vertoningen van het Afrika Filmfestival) keerde Mahamat-Saleh Haroun voor zijn al even uitstekende nieuwe ‘LINGUI’ terug naar zijn geboorteland Tsjaad.

Met zijn nieuwste bewijst Haroun andermaal dat hij één van de beste Afrikaanse regisseurs is, want ‘LINGUI’ is een sober maar ijzersterk vrouwendrama waarmee hij de kijker vanaf minuut één stevig bij het nekvel grijpt.

Alles draait rond de alleenstaande moeder Amina en haar vijftienjarige dochter Maria, die in een buitenwijk van N’Djaména wonen. Wanneer Maria ongewenst zwanger raakt, komt het hele sowieso al wankele bestaan van de twee vrouwen op de helling te staan, en worden ze door de feiten voor een enorm dilemma geplaatst: de dochter wil de zwangerschap zo

AfrikaFilmfestivalsnel mogelijk laten beëindigen, maar abortus wordt niet alleen door hun moslimgeloof veroordeeld, het is in het Islamitische Tsjaad gewoonweg bij wet verboden.

Ondanks het feit dat een keuze voor een illegale abortus mogelijk Continue reading “Afrika Filmfestival: LINGUI (Mahamat-Saleh Haroun)” »

Afrika Filmfestival: PRISM (Eléonore Yameogo, An van Dienderen & Rosine Mbakam)

Geplaatst op door

Prism

In ‘Lili’, de vorige film van An van Dienderen, legde ze de cinematraditie van de ‘China Girls’ bloot, vrouwen die gebruikt worden om – gezeten naast een kleurenkaart – de camera te kalibreren.

Die China Girls hadden één ding gemeen: ze hadden allemaal een porseleinwitte huid – yep, camera’s worden blijkbaar standaard afgestemd op een blanke huidskleur, wat ook nu nog allerlei problemen oplevert bij het filmen van mensen met andere huidskleuren.

In ‘PRISM’ borduurt van Dienderen voort op dit onderwerp, in de vorm van een filmische kettingbrief met collega-filmmakers Rosine Mbakam (uit Kameroen) en Eléonore Yameogo (uit Burkina Faso).

AfrikaFilmfestival

Begunstigt de camera de witte huidskleur? En zo ja: is filmische neutraliteit (laat staan objectiviteit) dan geen mythe?
Het zijn vragen waar de drie vanuit hun zeer uiteenlopende achtergrond en invalshoeken op hun eigen manier op ingaan, en  Continue reading “Afrika Filmfestival: PRISM (Eléonore Yameogo, An van Dienderen & Rosine Mbakam)” »

ROCKS (Sarah Gavron)

Geplaatst op door

Rocks_Poster
De Britse Sarah Gavron maakte eerder met Meryl Streep, Carey Mulligan en Helena Bonham-Carter het feministische kostuumdrama ‘Suffragette’, maar voor ‘ROCKS’ zette ze alle Hollywoodsterren aan de kant, en koos ze resoluut voor bijna letterlijk van straat geplukt jong (vrouwelijk) talent, én voor een verhaal van nú.

De film draait rond Shola, een vijftienjarig Brits-Nigeriaans meisje dat door iedereen ‘Rocks’ genoemd wordt.

Volgens de docenten op haar Londense school moet ze dringend gaan nadenken over haar toekomst, maar Rocks is vooral bezig met wat zich in haar thuissituatie afspeelt: haar vader is overleden, en nadat haar moeder plotseling vertrokken is, moet Rocks noodgedwongen ook de zorg van haar jongere broertje Emmanuel op zich nemen.

afrika_filmfestival_LogoEen quasi onmogelijke opdracht voor een tiener alleen in een wereldstad – zeker als die niet tot de posh upper class behoort – maar gelukkig kan ze terugvallen op de steun van haar vriendinnen…

‘Rocks’ is een soms hard maar vooral ook hoopvol, levenslustig, bruisend, grappig én fris tienerportret  Continue reading “ROCKS (Sarah Gavron)” »

LA NUIT DES ROIS (Philippe Lacôte)

Geplaatst op door

La_Nuit_des_Rois_poster

Roman is een jonge Ivoriaan die in de beruchte MACA-gevangenis belandt, midden in de jungle.
MACA is daardoor een soort jungle in de jungle, want het is niet alleen de grootste gevangenis van Ivoorkust, maar ze staat ook bekend om de penibele omstandigheden waarin de gevangenen er verblijven.

Bovendien is de échte leiding van de gevangenis niet in handen van de bewakers, maar van de gevangenen zelf: de huidige ‘caïd’ is Barbe Noir, een oudere gangster die bepaalt wat wel en niet kan binnen de gevangenismuren.

Het leiderschap van ouder wordende Barbe Noir staat echter ter discussie bij enkele

afrika_filmfestival_Logo

jongere rivalen, en bovendien is hij terminaal ziek, waardoor zijn positie enorm verzwakt is.

Om zijn rijk te verlengen en tijd te winnen roept hij een aloud ritueel op: een gevangene moet tijdens de nacht van de Continue reading “LA NUIT DES ROIS (Philippe Lacôte)” »

WHITE CUBE (Renzo Martens)

Geplaatst op door

White-Cube_poster

Grote bedrijven pakken graag uit met hun ‘mecenaat’ (let vooral op de aanhalingstekens) van musea en kunsttentoonstellingen.

Die kunstzinnige interesse wordt wel héél ironisch – of zeg maar gerust: cynisch – wanneer bedrijven die hun rijkdom bouwden op het leegroven van Afrika tentoonstellingen van Afrikaanse kunst ‘sponsoren’.
Zo merkte Renzo Martens bij een vertoning van zijn vorige film ‘Enjoy Poverty’ in het Tate Modern daar overal logo’s van de gulle sponsor Unilever op, uitgerekend het bedrijf  dat groot werd door palmolie uit de plantages rond Lusanga (het voormalige Leverville) te verhandelen.

afrika_filmfestival_LogoDe in armoede levende plantage-arbeiders werden gedwongen tot monocultuur, en van de winsten vloeide zo goed als niks naar hen terug.

Renzo Martens trok naar Lusanga, waar hij met een plaatselijke kunstcoöperatieve van (voormalige) plantage- Continue reading “WHITE CUBE (Renzo Martens)” »

WELDI (Mohamed Ben Attia)

Geplaatst op door

l_weldi_affiche-70x100

Riadh werkt in de haven van Tunis, en bereidt zich stilaan de voor op zijn nakende pensioen.

Samen met zijn vrouw Nazli heeft hij heel zijn leven gewijd aan de opvoeding van hun enige zoon Sami, een prima student van 19 die zich voorbereidt op zijn examens.

De voortdurende migraine-aanvallen waarmee de jongen te kampen heeft baren de hele familie zorgen, maar net wanneer het daarmee beter lijkt te gaat, verdwijnt de zoon spoorloos.

Het enige wat Sami voor zijn verweesd en gebroken achterblijvende ouders nalaat is een briefje waarin hij meldt naar Syrië te zijn vertrokken, waar hij zich aangesloten heeft bij de jihad.
Met zijn allerlaatste geld gaat Riadh aan de Turks-Syrische grens op zoek naar zijn zoon…

AFF_2019_afrikafilmfestival 2Uit cijfers van de VN bleek dat Tunesië meer IS-strijders leverde dan welk ander land ook: Mohamed Ben Attia probeert in zijn pakkende ‘Weldi’ uit te zoeken waarom dat zo is.
Zijn film gaat niet zozeer over de jihadisten op zich, wel over de mensen – familie, vrienden – die ze verscheurd Continue reading “WELDI (Mohamed Ben Attia)” »

ANOTHER DAY OF LIFE (Raúl de la Fuente & Damian Nenow)

Geplaatst op door

another_day1

Najaar 1975: in Angola woedt in alle hevigheid een uiterst bloedige burgeroorlog tussen de socialistische MPLA (gesteund door Cuba en de Sovjetunie) en de FNLA-UNITA (gesteund door de Amerikanen en Zuid-Afrika).

De Poolse oorlogsjournalist Ryszard Kapuscinski is de enige buitenlander die erin slaagt verslag uit te brengen vanuit die Angolese oorlogschaos.
Maar de Angolese strijd is niet zomaar een burgeroorlog tussen Angolezen: het is één van de slagvelden van de Koude Oorlog tussen het westen en de communisten.

Wanneer Kapuscinski informatie in handen krijgt die de toekomst van Angola (en zelfs de loop van de Koude Oorlog) kan veranderen, komt hij voor een quasi onoplosbaar moreel dilemma te staan: moet hij voor zijn journalistieke integriteit kiezen en de wereld informeren, of moet hij in de eerste

AFF_2019_afrikafilmfestival 2

plaats mens zijn en  nog meer bloedvergieten zien te voorkomen (maar informatie achterhouden)?

‘Another Day of Life’ is een verbluffende (en technisch indrukwekkende) mengeling van animatiefilm en  Continue reading “ANOTHER DAY OF LIFE (Raúl de la Fuente & Damian Nenow)” »