NYMPHOMANIAC, DEEL 1 + DEEL 2 (Lars Von Trier)

Paren. Pompen. Pezen. Palen. Pijpen. Poepen. Een pietgoal scoren. Pruimen op sap zetten. Aan de riek rijgen. Van jetje geven. De koffer induiken. De gang kuisen. De poes melk geven. Doktertje spelen. Flikflooien. Figuurvingeren. Ketsen. Kezen. De Vismarkt bezoeken. Een natte neus halen. Aan de postzegel likken. Een zoute snor halen. Het leeggoed binnendoen. In ‘t zakske blazen. Neuken. Naaien. Nummertjes maken.  De kleppen van den auto smeren. Den tractor in de schuur zetten. De cylinder roderen met de piston. Rampetampen. Rollebollen. Rotzooien.

Pookstoten. Wippen. De kelder witten. De grotten verkennen. Vogelen. Vossen. Vrijen.  Vlees in de frigo steken. Wildwatervaren. Vozen. Van grond gaan. De stekker in de prise duwen. ‘m In de garage parkeren. De boontjes doppen. Van bil gaan. Van toebak geven. Soppen. Sjappen. Humpen. Aanduwen. Boenken. Boren. Batsen. Ballen. Bezemen. De Continue reading “NYMPHOMANIAC, DEEL 1 + DEEL 2 (Lars Von Trier)” »

THE LUNCHBOX (Ritesh Batra)

Ooit gehoord van de dabbawallas?

Wij ook niet, maar het blijken koeriers te zijn die de warme maaltijden die de Indiase moeder de vrouw klaarmaakt via trein, fiets en stootkar naar manlief op kantoor brengen, elke dag van het jaar.

En voor de mannen die niet (meer) getrouwd zijn, gaan de dabbawallas het diner evengoed ophalen in het restaurant.

Weduwnaar Saaja behoort tot de laatste groep: de wat vereenzaamde en knorrige ambtenaar ambtenaar ziet zijn pensioen stilaan naderen.
Op een dag krijgt hij per abuis de foute maaltijd geleverd door zijn dabbawalla. De kokkin

van het uitstekende maal blijkt Ila te zijn, een huisvrouw die aan een hopeloos huwelijk vastgeketend zit.

Waarna de twee via de lunchbox met briefjes met elkaar beginnen te communiceren…

Irrfan Khan (uit ‘The Life of Pi’) en Nimrat Kaur zetten prachtige hoofdrollen neer: twee Continue reading “THE LUNCHBOX (Ritesh Batra)” »

THE WOLF OF WALL STREET (Martin Scorsese)

Wall Street is – het is u sinds de bankencrisis vast ook niet ontgaan – geen plaats voor koorknapen die het erg nauw nemen met de moraliteit.

Wanneer iemand zelfs in dié hebberige, gewetenloze en decadente omgeving de bijnaam ‘de Wolf’ krijgt, weten we dan ook dat we te maken hebben met tuig van de allerergste soort – en bijgevolg meteen ook met prima materiaal voor een verbluffende, fascinerende film.

Toch zeker als die man you love to hate (Jordan Belfort, dé financiële oplichter van de nineties) vertolkt wordt door Leonardo DiCaprio in zéér grote doen, en als het geheel dan ook nog eens geregisseerd wordt door de absolute grootmeester van de Amerikaanse cinema, Martin Scorsese.

Scorsese schildert Belfort als een onverbeterlijke, op geld, orgieën en excessen geilende aandachtszoeker: wanneer hij ontdekt hoe makkelijk hij als effectenmakelaar spaarders van hun zuurverdiende centen kan beroven, is hij meteen verslaafd. Met malafide Continue reading “THE WOLF OF WALL STREET (Martin Scorsese)” »

A TOUCH OF SIN (Jia Zhang-Ke)

Na een aantal documentair en sociaal-realistisch ogende films (‘Still Life’, ‘Platform’…) besloot de Chinese undergroundregisseur Jia Zhang-Ke het voor ‘A Touch Of Sin’ over een compléét andere boeg te gooien: hij maakte zijn eigen hommage aan de martial arts-film.

Een rare carrièrewending, misschien, maar als u het ons vraagt een zeer geslaagde: tussen zijn filmische knipogen naar regisseurs als Sergio Leone, King Hu en Quentin Tarantino door, blijft hij even scherp in zijn analyses van de hedendaagse Chinese maatschappij.

Ja, er is een grote economische groei in China, maar tegelijk met de economie zag Jia Zhang-Ke ook de hebzucht, het geweld, de corruptie, het cynisme en de kloof tussen arm en rijk gigantisch boomen, en die lelijke kant toont hij ons dan ook in ‘A Touch Of Sin’, totaal onverbloemd.

De film is opgebouwd uit vier naadloos in elkaar overvloeiende hoofdstukken, die allemaal rond een wraakengel draaien: mensen die door de omstandigheden in wraak en geweld worden meegezogen, zoals Dahai, een ex-mijnwerker, die de strijd aangaat met de compleet corrupte bestuurders van zijn streek.
Of Xiao Ju, een saunareceptioniste, die door male chauvinist pigs vernederd wordt, en Continue reading “A TOUCH OF SIN (Jia Zhang-Ke)” »

INSIDE LLEWYN DAVIS (Joel & Ethan Coen)

Lang, héél lang geleden, vertoonde het Filmhuis het debuut van twee compleet onbekende Amerikaanse broers: ‘Blood Simple’ van Joel en Ethan Coen, een ronduit briljante film noir.

Nu, bijna dertig jaar later, tonen we nog altijd trouw alle films van de Coen Bros., om de goede reden dat ze al die tijd zeer consequent volstrekt briljante en unieke films zijn blijven maken.

Neem nu hun onwaarschijnlijk sterke nieuwste, ‘Inside Llewyn Davis’: een melancholisch muzikaal drama dat zich afspeelt in Greenwich Village, begin jaren ’60 dé bohémienbuurt van New York, en bij uitbreiding van Amerika en de wereld.

Llewyn Davis probeert er rond te komen als folkzanger, maar veel succes is hem niet gegund, en ook naast het podium zit zo ongeveer alles tegen wat maar enigszins tegen
kan zitten: een irritante ex, irritante collega’s, irritante managers, een huisdier dat voor
problemen zorgt en dan nog slecht weer ook, u kent ongetwijfeld het gevoel.

Llewyn Davis heeft dan ook het gevoel dat zijn dromen hem helemaal door de vingers Continue reading “INSIDE LLEWYN DAVIS (Joel & Ethan Coen)” »

AIN’T THEM BODIES SAINTS (David Lowery)

Bob Muldoon (Casey Affleck) en Ruth Guthrie (Rooney Mara) zijn smoorverliefd en verwachten een baby, maar het koppel neemt helaas de onzalige beslissing voor hun inkomsten te willen zorgen door een overval te plegen.

Als Ruth daarbij een sherrif (Ben Foster) in de schouder schiet, neemt Bob de schuld op zich: een daad waarvoor hij minstens 25 jaar de gevangenis ingaat.
Beiden zijn rostvast overtuigd van hun liefde, en denken dat ze elkaar ooit terug in de armen zullen houden…

Regisseur David Lowery steekt in zijn magistrale ‘Ain’t Them Bodies Saints’ zijn invloeden niet onder stoelen of banken: ‘Bonnie & Clyde’ (Arthur Penn), ‘Gun Crazy’ (Joseph H.
Lewis), ‘McCabe & Mrs. Miller’ (Robert Altman) en ‘Badlands’ (Terrence Malick) schieten bij het bekijken van zijn Texaanse outlawdrama meteen door de geest, en het Continue reading “AIN’T THEM BODIES SAINTS (David Lowery)” »

HEUTE BIN ICH BLOND (Marc Rothemund)

Sophie is eenentwintig, de leeftijd waarop een mens zich eindelijk volop in het Ware Leven kan storten:  feestjes, jongens, het zoeken van een eigen plek …

Maar als ze thuis in Hamburg een irritante hoest laat onderzoeken, klapt haar hele bestaan in één keer compleet in elkaar: ze blijkt een zeldzame vorm van kanker te hebben.

Een lijdensweg van chemo en eindeloze doktersbezoeken is onvermijdelijk, maar Sophie vindt een uitlaatklep voor haar frustraties in het schrijven van een blog – dat al snel populair wordt.

‘Heute Bin Ich Blond’ is gebaseerd op ‘Meisje met negen pruiken’, de autobiografische bestseller van de Nederlandse Sophie van der Stap, die als studente zelf kanker kreeg, en in die periode een blog en dagboek bijhield.

Regisseur Marc Rothemund (‘Sophie Scholl’) pakt het loodzware onderwerp aan zoals
het moet: dit is géén kleffe tearjerker, en evenmin een klinisch verslag, wel een met de
Continue reading “HEUTE BIN ICH BLOND (Marc Rothemund)” »

LA VIE D’ADELE (Abdellatif Kechiche)

De Gouden Palm in Cannes is altijd goed voor controverse en discussies, maar dit jaar klonk de conclusie bij vriend en vijand voor één keer volstrekt unisono: de jury onder leiding van Steven Spielberg had met het overrompelende ‘La Vie d’Adèle’ de enige mogelijke terechte winnaar bekroond.

Alles draait rond Adèle, een zeventienjarige puber die zich niet goed in haar vel voelt, en die met haar gevoelens geen blijf weet. Tot ze de tien jaar oudere Emma ontmoet: een kunstenares die naar eigen zeggen in haar blauwe periode zit. Adèle wordt niet alleen haar muze, maar ook haar minnares…

‘La Vie d’Adèle’ bevat de meest besproken seksscènes in een mainstreamfilm sinds ‘Last Tango In Paris’, maar neen: niet dàt is de kern van deze film, wel de onwaarschijnlijke poëtische en emotionele kracht die regisseur Abdellatif Kechiche uit Continue reading “LA VIE D’ADELE (Abdellatif Kechiche)” »

DE NIEUWE WILDERNIS (Ruben Smit & Mark Verkerk)

Natuur in de Lage Landen, bestaat dat nog écht?
Ach ja, een parkje hier en een reservaatje daar, dat natuurlijk wel, maar veel meer dan wat groene vlekjes midden in één groot verstedelijkt en verkaveld gebied zijn dat toch niet, nietwaar?

Nou, dàt is dus een vergissing, zo kunt u zien in ‘De Nieuwe Wildernis’: filmer en ecoloog Ruben Smit ging samen met Mark Verkerk twee jaar lang kamperen in De Oostvaardersplassen, een 6.000 hectare groot ongerept stuk natuur in de drooggelegde Flevopolder, en kwam terug met ronduit indrukwekkend beeldmateriaal.

Van watervlooien tot een kudde van meer dan duizend wilde konikpaarden, van

vleermuizen tot lepelaars, en van strontvliegen tot edelherten: allemaal spelen ze een glansrol in deze documentaire die vaak zo ongelooflijk spectaculair is dat ze in een héél  Continue reading “DE NIEUWE WILDERNIS (Ruben Smit & Mark Verkerk)” »

LA VENUS A LA FOURRURE (VENUS IN FUR) (Roman Polanski)

venus-in-fur-poster-620x842Roman Polanski is dit jaar de 80 (!) gepasseerd, maar de man blijft meer avontuurlijke en inventieve films maken dan menig jong regisseur: zijn nieuwste, ‘La Vénus à la Fourrure’, is bijvoorbeeld gebouwd rond welgeteld twéé acteurs in één theaterzaal.

Theaterregisseur Thomas (gespeeld door Polanski-lookalike Mathieu Amalric) heeft er een uiterst frustrerend dagje opzitten: tijdens de audities voldeed geen enkele actrice aan zijn eisen.

Gelukkig komt – net voor hij er helemaal de brui aan wil geven – de bloedmooie maar helemaal uitgeregende Vanda het zaaltje binnengewandeld (rol van Emmanuelle Seigner, in het echte leven mevrouw Polanski).

Thomas vindt de bijzonder doortastende Vanda vulgair, maar de regisseur moet zich uiteindelijk gewonnen geven: Vanda is gewoon geboren voor de rol, en neemt algauw zélf de touwtjes in handen.

Polanski baseerde zijn ‘La Vénus à le Fourrure’ op het gelijknamige toneelstuk van David Ives, dat op zijn beurt dan weer gebaseerd was op het boek ‘Venus im Pelz’ van
Leopold von Sacher-Masoch – yep, inderdaad de man die zijn naam gaf aan het Continue reading “LA VENUS A LA FOURRURE (VENUS IN FUR) (Roman Polanski)” »