CINEMA CORONA #153: ORFEU NEGRO (Marcel Camus)

Orfeu_Negro
Vandaag trekken we met CINEMA CORONA richting Brazilië, en ook wel een beetje richting Griekenland en Frankrijk.

‘ORFEU NEGRO’ is de warme, kleurrijke en aan alle kanten vibrerende verfilming van de aloude Griekse Orpheus-mythe, maar dan door de Franse regisseur Marcel Camus verplaatst naar Rio tijdens het carnaval.

Het verhaal draait rond de knappe Eurídice, die vanuit haar dorpje naar Rio gevlucht is om daar onder te duiken bij haar nicht Serafina, op de vlucht voor een man die haar wil vermoorden.

Wanneer ze in Rio arriveert, komt ze midden in het chaotische carnaval terecht dat de hele stad in een wilde roes onderdompelt.
In die sfeer ontmoet ze de trambestuurder Orfeu en volgt algauw een romance.

Probleem: Orfeu is al verloofd met Mira, die zich niet de kaas van het brood wil laten halen. En er zijn nog andere kapers op de kust…

‘ORFEU NEGRO’ is een anderhalf uur durende koortsdroom, en een swingend feest voor oog én oor: de soundtrack van Antonio Carlos Jobim en Luiz Bonfa zorgde destijds voor een wereldwijde boom van de bossanova, en de kleurrijke beelden geven je zin om een ticket naar Rio te boeken.

Breno Mello (een van de straat geplukte voetballer) en Marpessa Dawn zijn perfect als het centrale koppel, en de regie van Marcel Camus is zo goed perfect – de slotscène is misschien wel één van de mooiste slotscènes ever.

Deze prachtfilm werd dan ook terecht bekroond met zowel de Oscar voor de Beste Buitenlandse Film als de Gouden Palm in Cannes.

Enjoy!

(dit is de Engelstalige versie, helaas niet de originele Braziliaans-Portugese, maar een gegeven paard etc.)

Bekijk de recensie van Mark Kermode (BBC / BFI):

En een inleiding van filmhistorica Alicia Malone:

CINEMA CORONA #152: DE BRASSERS (Jan Weynants)

Brassers_1Vandaag hebben we in CINEMA CORONA een bijzonder stevige muziekdocumentaire in de aanbieding, kwestie van toch ook in deze tijden het weekendgevoel niet helemaal te verliezen.

Op het programma staat ‘DE BRASSERS’, een uiterst knappe en indringende documentaire van Mechelaar Jan Weynants over de geschiedenis van de gelijknamige, roemruchte eighties cultgroep.

Eind jaren ’70: het braaf-katholieke Limburgse Hamont wordt ruw opgeschrikt door een stel punks dat zichzelf De Brassers noemt, en dat de donkerste, koudste en meest nihilistische muziek maakt die ooit in dit land op plaat is gezet.

De groep en hun aanhang zorgt voor een ware schok in de conservatieve streek, zéker wanneer de groepsnaam in grote witte letters op de plaatselijke kerkmuur gekalkt wordt (om daar vervolgens zowat 30 jaar op te blijven staan).

De plaatselijke goegemeente spreekt meteen schande van deze outcasts, de burgemeester zet de rijkswacht in en de schooldirectie waarschuwt hun leerlingen streng uit de buurt van deze Gevaarlijke Elementen te blijven – wat uiteraard hun aantrekkingskracht alleen maar groter maakte…

Ondertussen krijgt de groep in rockwereld wel het juiste soort aandacht – de legendarische BBC-dj John Peel draait hun muziek, de VPRO zendt een cameraploeg richting België, en zowel hun ‘En Toen Was Er Niets Meer’ als ‘??? (Ik Wil Eruit)’ groeien uit tot echte cold wave-klassiekers – maar trouw aan hun groepsnaam gaan De Brassers al in 1982 ten onder aan drank, drugs en problemen met politie en gerecht.

Pas eind jaren ’90 beginnen ze sporadisch weer op te treden, en begint de groep de erkenning te krijgen waar ze twintig jaar eerder al recht op had.

DE BRASSERS
Regie: Jan Weynants
B 2012, 50 min.

BONUS: oude 8mm-beelden van de Kwiet, het punkhol in Hamont van waar De Brassers opereerden, plus een geweldige reportage van de VPRO over de groep, uit 1981. Deel 1:

Deel 2:

Meer muziekfilms? Klik HIER!

CINEMA CORONA #137: MAHLER (Ken Russell)

mahler_3

Voor wie van ingetogen en verstilde subtiliteit houdt, hebben we vandaag helaas niks in de aanbieding (maar u vindt vast wel iets naar uw smaak tussen de meer dan 120 andere films in onze CINEMA CORONA).

Voor wie daarentegen van de wilde, woeste, waanzinnig-surrealistische, exuberante en over-the-toppe films van Ken Russell houdt, hebben we vandaag een fijn anderhalf uurtje klaarstaan: ‘MAHLER’.

De film bevat niet alleen een voor filmkenners redelijk hilarische spoof op Visconti‘s ‘Death In Venice’ (Russell was géén fan), maar ook een scène waarin de weduwe van Richard Wagner als een dolgedraaide nazi-dominatrix wordt neergezet (vintage Russell – en Cosima Wagner wàs overigens notoir antisemitisch): daarvoor alleen al zou u deze film ooit gezien moeten hebben, maar ook de rest van deze biopic is ruimschoots de moeite waard.

‘MAHLER’ volgt een treinrit van Mahler met zijn – zelf zeer getalenteerde – echtgenote Alma. Tijdens de rit wordt duidelijk dat hun huwelijk op springen staat, en gaan we via flashbacks (of zeg maar: koortsdromen) heen en weer naar Mahlers verleden.

Robert Powell is behalve een Mahler-lookalike ook gewoon prima in de hoofdrol, en Antonia Ellis (als de nazi-domina) zal u evenmin licht vergeten.

De muziek is uiteraard van de maestro zelve, uitgevoerd door het Concertgebouworkest o.l.v. Bernard Haitink.

Enjoy!

Méér Ken Russell?
Hier een boeiend overzicht van zijn films:

CINEMA CORONA #120: CHRONIK DER ANNA MAGDALENA BACH (Straub & Huillet)

chronik_der_anna_magdalena_bachDe ene dag een lekkere biker movie met knokpartijen, verbrand rubber en leren vesten, de dag nadien een strak-minimalistische Bach-film van het intellectuelenduo Straub & Huillet?

Hey, wij zijn helemaal voor de open geest, dat moet dus kunnen in CINEMA CORONA!

In ‘CHRONIK DER ANNA MAGDALENA BACH’ portretteren Jean-Marie Straub & Danièle Huillet Johan Sebastian Bach aan de hand van het dagboek van Bachs tweede echtgenote, Anna Magdalena (gespeeld door Christiane Lang).

Verwacht géén conventionele biopic, wel integendeel: Straub & Huillet staken geen enkel drama en evenmin een plot in de film, maar verfilmden in een (meestal) statisch en strak uitgemeten beeldkader zijn muziek, live gespeeld door absolute topmusici, op antieke instrumenten en in het authentieke kader.
Tussen de vertolkingen van de composities door komt offscreen Anna Magdalena aan het woord, die in sneltreinvaart over het dagelijkse leven van Bach vertelt.

Bach zelf wordt gespeeld door de Nederlander Gustav Leonhardt, absolute wereldtop op het klavecimbel.

‘CHRONIK DER ANNA MAGDALENA BACH’ is geen aanrader voor wie over een attention span van zes seconden beschikt, of voor wie om de drie minuten zijn Instagram wil checken.
Maar wie bereid is zijn tijd te nemen om te kijken en te luisteren, is met ‘CHRONIK DER ANNA MAGDALENA BACH’ een unieke filmervaring rijker.

CINEMA CORONA #117: Art & Film: DER LAUF DER DINGE (Fischli & Weiss) + THIS TOO SHALL PASS (OK Go)

This_Too_Shall_Pass_OK_GO

Hebt u tijdens de quarantaine ook zitten prutsen, schilderen, knutselen, experimenteren en sleutelen in uw garage?

Nou, tot wat dàt in een extreme vorm kan leiden lieten de jongens van OK Go ons in 2010 zien, in de volstrekt unieke clip voor hun ‘THIS TOO SHALL PASS’, een krankzinnig ingenieus en totaal verbluffend boys and their toys-werkstukje dat ondertussen aan 67 miljoen welverdiende views op YouTube zit, en dat we ook graag nog eens vertonen in onze CINEMA CORONA.

Alleen: wàs die clip van OK Go wel zo uniek?

Néén, zo leren we vandaag in onze maandagse Art & Film.
In 1987 maakte het Zwitserse kunstenaarsduo Peter Fischli & David Weiss namelijk al ‘DER LAUF DER DINGE’, een half uur durende film van hun zelfgebouwde Rube Goldberg-machine in actie, en onmiskenbaar dé inspiratiebron voor OK Go.

‘DER LAUF DER DINGE’ is een wonderlijke combinatie van kunst, scheikunde, humor, fysica, vuurwerk, knutselarij en beeldpoëzie, en was één van de hoogtepunten van de Documenta XIII in 1987 in Kassel.
De hoofdrolspelers? Een volle vuilniszak, enkele autobanden en kaarsen, wat stoelen, planken, vodden, plastic flessen en oude kranten, plus een kapotte zaag en enkele fusées voor de special effects.
Niks dat u niet in úw garage of tuinhuisje kunt vinden: aan de slag, dus!

UPDATE: de volledige film van een half uur is niet langer online beschikbaar, maar deze stevige scène is ook zeer de moeite.

Art & Film loopt zoals altijd in samenwerking met Academie Mechelen.

CINEMA CORONA #115: LE BAL (Ettore Scola)

Le_Bal

Uitgaan op vrijdagavond is er al een tijdje niet meer bij, maar in onze CINEMA CORONA brengen we u vanavond toch graag naar de danszaal, en wel met het zààà-li-ge, grappige en bijzonder swingende ‘LE BAL’ van Ettore Scola.

Scola maakte met ‘Le Bal’ een meesterlijke, volstrekt briljante film die zich helemaal in een Franse danszaal afspeelt en waarin niet één woord gesproken wordt (er wordt alleen maar gedanst), maar waarin toch én de hele Franse (cultuur)geschiedenis van de laatste eeuw voorbijkomt én waarin op een uiterst amusante wijze de hele menselijke dierentuin te kijk wordt gezet.

Want terwijl we de muziek horen veranderen (van musette naar rock-‘n-roll, en van big band naar disco) blijft de klandizie van de zaak bestaan uit dezelfde archetypes die in essentie in niks verschillen van de archetypes die je 100 jaar geleden op het boerenbal ook al kon tegenkomen: muurbloempjes en macho’s, onderkruipers en Lamme Goedzakken, houten klazen en rubberen slangenmensen, hautaine kakmadammen en moegeleefde madame pipi’s, collaborateurs en revolutionairen, flauwe plezanten en humorloze boekhouders, flamboyante Romeo’s en schuchtere bewonderaars, ijdele ego’s en nederige garçons, hipsters en conservatieve pilaarbijters.

De acteurs/dansers zijn stuk voor stuk perfect, de soundtrack (van Vladimir Cosma) is héérlijk, de choreografie is geweldig en de regie is briljant.

Kortom: een volkomen onterecht wat vergeten meesterwerkje.
Kijken = genieten!

CINEMA CORONA #83: TROIS STROPHES SUR LE NOM DE SACHER (Chantal Akerman)

Trois_Strophers

Quarantainedag 83!

Vandaag zou Chantal Akerman (1950-2015) zeventig geworden zijn.

Ook vijf jaar na haar dood blijft Akerman veruit Belgiës belangrijkste en meest invloedrijke cineaste: van Michael Haneke tot Sofia Coppola, van Gus Van Sant tot Todd Haynes, allemaal citeerden ze Akerman als een belangrijke invloed, en haar films worden nog altijd overal ter wereld vertoond en bekeken.

Als eerbetoon hebben we in CINEMA CORONA vandaag ‘TROIS STROPHES SUR LE NOM DE SACHER’ klaarstaan: eigenlijk gewoon een registratie van een muziekstuk van Henri Dutilleux, vertolkt door de virtuoze celliste (en partner van Akerman) Sonia Wieder-Atherton.

Maar Akerman zou Akerman niet zijn als ze van zo’n registratie niet iets uitzonderlijks had gemaakt: de setting en de kleuren zijn adembenemend – een levend schilderwerk – terwijl zich op de achtergrond een scène lijkt af te spelen die verdacht veel op iets uit Hitchcocks ‘Rear Window’ lijkt…

Van Akerman zijn overigens ook ‘PORTRAIT D’UNE JEUNE FILLE DE LA FIN DES ANNEES 60 A BRUXELLES’ en ‘J’AI FAIM, J’AI FROID’ nog altijd te bekijken in onze Cinema Corona.
Doén!

CINEMA CORONA #36: Art & Film: STYLE WARS (Tony Silver & Henry Chalfant)

Quarantainedag 36!Style_Wars

Zoals op elke online-maandag presenteren we u vandaag opnieuw een Art & Film, naar goede gewoonte in virtuele samenwerking met Academie Mechelen.

Op het programma staat ‘STYLE WARS’, een uiterst opwindende docu van Tony Silver en Henry Chalfant uit 1983, over de in die tijd zeer levendige en vibrerende graffiti- en hiphopcultuur in New York.

De makers volgden niet alleen tal van de beste graffiti-artiesten tijdens hun (vaak illegale) bezigheden in de metro, maar laten ook de wanhopige autoriteiten aan het woord: voor de toenmalige New Yorkse burgemeester Koch, agenten, ouders en vertegenwoordigers van het metrobedrijf was het – ondanks hun stoere waarschuwingen, pseudo-coole campagnes en dreigen met straf – dweilen met de kraan helemaal open.

Graffiti-pioniers als Taki 183, Seen, Iz The Wiz, Dondi, Zephyr en de éénarmige Kase2 worden ondertussen algemeen erkend als belangrijke artiesten, maar werden toen – zo blijkt uit deze docu – door de goegemeente alleen maar als vandalen gezien.

Behalve de beste graffiti-artiesten heeft ‘Style Wars’ ook een soundtrack die propvol staat met ondertussen klassiek geworden hiphoptracks van (o.a.) The Sugarhill Gang, Rammelzee, Trouble Funk en Grandmaster Flash, én wisten ze er enkele geweldige scènes te filmen met breakdancepioniers Crazy Legs en Frosty Freeze van de Rock Steady Crew.

Verplichte en fantastische entertainende kost voor iedereen die iets wil weten over de wortels van de graffiti en de street art, over rap, over breakdancing of over het New York van de vroege jaren ’80.

Enjoy!

CINEMA CORONA #27: THE DECLINE OF WESTERN CIVILIZATION (Penelope Spheeris)

The-Decline-of-Western-CivilizationQuarantainedag 27!

In het weekend houden wij van een streepje muziek.
En voor wie door middel van die muziek ook graag nog wat door het binnenzitten opgebouwde agressie kwijtraakt, hebben we vanavond een echte treat klaarstaan in onze CINEMA CORONA.

Filmmaakster Penelope Spheeris dompelde zich eind jaren ’70 helemaal onder in de toen wild opborrelende punkscene van L.A., wat haar een regelrechte klassieker in het genre opleverde: ‘THE DECLINE OF WESTERN CIVILIZATION’.

Spheeris filmde niet alleen de op zijn zachtst gezegd nogal aparte optredens (waar de grens tussen wild enthousiasme en pure agressie steevast amper te onderscheiden was) maar volgde de punks met haar camera ook in hun dagelijkse leven, en peilde in interviews naar hun verleden, ideeën en dromen.

Daardoor geeft de film een unieke inkijk in wie pg-10-arts-decline-3de outsiders zijn die deze undergroundwereld bevolken: een bonte combinatie van kinderen uit gebroken gezinnen, jonge junkies en alcoholisten, anarchisten, weglopers, provocateurs, illegale migranten en middle class kids die uit de banaliteit van hun bestaan wilden ontsnappen, plus hier en daar een suïcidale gek en een verdwaalde psychopaat.

De soundtrack en fantastische concertbeelden worden geleverd door bands die in het genre ondertussen allemaal een legendarische status verworven hebben:
Black Flag, met hun extreem agressieve punk zowat de uitvinders én aanstokers van de hardcore.
The Germs, een band waarvan het idee leek te zijn om totale anti-muzikaliteit te combineren met chaos en zelfdestructie – dat laatste is in het geval van hun jong gestorven voorman Darby Crash uiteindelijk ook helemaal gelukt. Hun gitarist Pat Smear zou nadien dan weer bij Nirvana en de Foo Fighters terechtkomen.
– X: de groep rond het duo Exene Cervenka en John Doe was waarschijnlijk muzikaal de meest toegankelijke van de bende.
– De Circle Jerks, samen met Black Flag bedenkers van de hardcore.

Maar de chaos die zij allemaal veroorzaakten was eigenlijk allemaal maar klein bier vergeleken bij de – spoiler alert! spoiler alert! – concertbeelden die we van Fear te zien krijgen, aangevuurd door meester-trol Lee Ving: met zijn ultracynische, provocerende commentaren kreeg die het publiek zo opgejut dat er nog vóór hun optreden al een gigantische knokpartij tussen de groep, het publiek en de overactieve buitenwippers ontstond.
De rest van het – overigens prima! – concert verloopt dan ook temidden een regen van uppercuts, karatetrappen en alom in het rond vliegende rochels.
Kortom: dolle ambiance!

Als iemand u ooit nog met het cliché ‘muziek verzacht de zeden’ om de oren slaat, laat hen dan deze ‘Decline of the Western Civilization’ zien.

Een interview met Penelope Spheeris over haar werk:

CINEMA CORONA #100 – 5: BEASTIE BOYS: FIGHT FOR YOUR RIGHT REVISITED

Fight_For_Your_Right_Beastie_Boys

25 jaar na hun grote doorbraakhit ‘(You Gotta) Fight For Your Right (To Party)’ zoeken we de Beastie Boys terug op: de buikjes zijn wat ronder geworden, ze zijn nu een back-up band voor Jon Bon Jovi, en de groupies zijn ook iets ouder dan een kwarteeuw geleden, maar verder blijken ze nog altijd hun tijd door te brengen met het houden van parties, het gooien van slagroomtaarten en het schudden met bierblikjes.

Tot de Beastie Boys uit de toekomst tijdens een LSD-trip tot hun eigen verbazing de Beastie Boys uit een nóg verdere toekomst tegen het lijf lopen….

‘FIGHT FOR YOUR RIGHT REVISITED’ is een bijzonder grappige zelfsatire, uitstekend geregisseerd door Beastie Boy Adam Yauch en volgepropt met geweldige cameo’s van de grootste sterren (Susan Sarandon! Steve Buscemi! Stanley Tucci! Ted Danson! Laura Dern! Chloe Sevigny! Orlando Bloom!)

De Beastie Boys worden zeer vakkundig vertolkt door Elijah Wood, Danny McBride en Seth Rogen, én door Will Ferrell, John C. Reilly en Jack Black.

BEASTIE BOYS: FIGHT FOR YOUR RIGHT REVISITED
Regie: Adam Yauch
USA 2011, 30 min.

De links naar de andere muziekfilms van ons online slotfeest vindt u HIER!