Tagarchief: Muziekfilms

FRANK ZAPPA: EAT THAT QUESTION

Geplaatst op door

Eat-That-Question-Poster
OPENLUCHTVERTONING!
Op het binnenplein van Het Predikheren
(Goswin de Stassartstraat 88)

MAANDAG 5 AUGUSTUS

Vanaf 20u30 bent u welkom om op het stemmige terras van een drankje te genieten.

Vertoning: na het invallen van de duisternis (+/- 21u30)

Inkom: 5 euro

 

——

‘Mijn muzikale boodschap is tegelijk ook een filosofische boodchap, en ze is erg simpel: je kan het een ander toch nooit helemaal naar de zin maken, dus kan je evengoed het jezelf helemaal naar de zin maken.’

Ziedaar hoe Frank Zappa tegen zijn muziek aankeek, én hoe hij een volstrekt uniek oeuvre opbouwde dat meer dan dertig jaar na zijn dood nog altijd talloze muziekfans weet te fascineren.
In ‘EAT THAT QUESTION’ ziet u géén muziekhistorici, ‘kenners’, talking heads of Beroemde Vrienden van de man: nope, Zappa en alléén Zappa komt aan het woord, zowel in zijn (vaak zeer grappige) interviews als met uniek concertmateriaal.

Als u de man en zijn muziek nog niet zou kennen is ‘Eat The Question’ de perfecte eerste kennismaking met zijn unieke universum, en voor de fans is dit een frisse, originele en niet te missen must see.

EAT THAT QUESTION: FRANK ZAPPA IN HIS OWN WORDS
Regie: Thorsten Schütte
2016, 93 min.

OPENLUCHTVERTONING!
Op het binnenplein van Het Predikheren
(Goswin de Stassartstraat 88)

MAANDAG 5 AUGUSTUS
Vanaf 20u30 bent u welkom om op het stemmige terras van een drankje te genieten.
Vertoning: na het invallen van de duisternis (+/- 21u30)

Inkom: 5 euroDe_Zomer_is_van_Mechelen_logo

 

Een organisatie i.s.m.
De Zomer is van Mechelen en Het Predikheren

Vanaf 5 augustus: PREDIKHEERLIJKE MUZIEKFILMS – openluchtvertoningen!

Geplaatst op door

Vanaf MAANDAG 5 AUGUSTUS is het Filmhuis terug!

Op het stemmige binnenplein van Het Predikheren vertonen we in openlucht een week lang een bijzonder fijn rijtje PREDIKHEERLIJKE MUZIEKFILMS!

U bent elke avond vanaf 20u30 welkom om op het stemmige terras van een drankje te genieten.
De vertoning zelf starten we bij voldoende duisternis, na zonsondergang (+/- 21u30)

Instagram Annelies Toosen

Op het programma:

Continue reading “Vanaf 5 augustus: PREDIKHEERLIJKE MUZIEKFILMS – openluchtvertoningen!” »

STOP MAKING SENSE (Jonathan Demme)

Geplaatst op door

Poster_Stop_Making_SenseGeen betere film om een Filmhuisseizoen mee af te sluiten dan de unieke Talking Heads-concertfilm ‘STOP MAKING SENSE’, de legendarische concertfilm van Talking Heads die exact 40 jaar geleden cinema’s overal ter wereld inpalmde, en die nu in een piekfijn gerestaureerde versie in zijn volle glorie te (her)bekijken en te (her)beluisteren is.

Gewapend met alleen maar een cassetterecorder, een te groot kostuum en een staande lampadaire slagen voorman David Byrne en de Talking Heads erin vanuit het niets een

ronduit fabelachtige show op te bouwen: stapje voor stapje brengen Tina Weymouth (bas), Chris Frantz (drums) en Jerry Harrison (toetsen) en enkele briljante gastmuzikanten (Bernie Worrell!) de zaal tot een kolkend kookpunt.

Swingend, grappig, verrassend, origineel: ‘STOP MAKING SENSE’ is een onmiskenbare Continue reading “STOP MAKING SENSE (Jonathan Demme)” »

Onze slotfilm 2022-23: ‘SOUL POWER’ + het Indépendance Cha Cha-slotfeest

Geplaatst op door

 

Hey: én het Filmhuis-slotfeest, én het brsoul-poweruisende openingsfeest van de unieke expo ‘Indépendance Cha Cha’, én een Art & Film-feest én een swingende afsluiter van het Afrika Filmfestival ALLEMAAL TEGELIJK meemaken voor de prijs van één ticket?

Dat kan dit jaar!

Yep, op dinsdag 27 juni sluiten we ons seizoen af met de muziekfilm ‘SOUL POWER’, gevolgd door ons Indépendance Cha Cha-slotfeest.

Om met de film te beginnen: ‘SOUL POWER’ is een documentaire over het muziekfestival dat in 1974 in Kinshasa georganiseerd werd aan de vooravond van de beroemde/beruchte ‘Rumble in the Jungle’-bokskamp tussen Mohammed Ali en George Foreman, de kamp om de wereldtitel die door de Congolese (of toen nog: Zaïrese) dictator Mobutu Sese Seko naar Afrika gehaald was.

In het zog van de boksers waren een stel muzikale sterren meegekomen voor een omkaderend muziekfestival dat het beste van de zwarte Amerikaanse muziek moest verenigen met de grootste Afrikaanse vedetten.
soulpower_2Een cocktail van pure muzikale Black Power, met alleen maar topkwaliteit:  Sister Sledge! Bill Withers! Miriam Makeba! BB King! Celia Cruz! The Spinners!

En als top of the bill: James Brown, the Godfather of Soul! The Hardest Working Man in Showbusiness!

Helaas bleek de organisatie van het festival al even chaotisch als die van Woodstock: zo had Mobutu de verkeerde datum op de kaartjes laten drukken, bleek security om de massa in goede banen te leiden angstwekkend afwezig, liep de technische kant van de zaak aan alle kanten in de soep en zien we de man die (waarschijnlijk) de leiding van het festival in handen had de hele film lang op zoek zijn naar ene Shimpupu, die constant onvindbaar blijkt, hoe vaak De Baas ook ‘Alan to base!’ in zijn overmaatse walkie-talkie roept.

Bovendien hielp het niet dat de bokswedstrijd moest uitgesteld worden door een blessure van Foreman, waardoor het concert opeens een alleenstaand event werd.

Gelukkig zijn de muzikanten en de fans wél in absolute topvorm, met als hoogtepunt de allesverpletterende show van James Brown en zijn Mighty JB’s,

Het beeldmateriaal van Indépendance_Cha_Chahet concert (voor en achter de schermen) lag meer dan 30 jaar ergens op een plank te verkommeren, wat ervoor zorgde dat de film bij momenten even wild en ongeorganiseerd oogt als het festival zelf.

Maar dat doet voor één keer volstrekt niet terzake, of verhoogt zelfs de pret: laat u gewoon meedrijven op de Congolese chaos, geniet ondertussen van het enthousiasme van het publiek en van de stomende funk en afro van de muzikanten, en alles komt goed.

Na de slotfilm bieden we ons publiek traditioneel een drankje, een hapje én een stevige muzikale extra aan.

James Brown was helaas niet meer te boeken als muzikale act, maar hey: dan zorgen we met de hulp van Academie Mechelen en Het Paradijs toch gewoon zélf voor een funky Afrikaans feestje, gebouwd rond het thema van de ‘INDEPENDANCE CHA CHA’.

‘Indépendance Cha Cha’?
Welja, dat legendarische Congolese rumba-nummer van Le Grand Kallé geeft immers ook zijn naam aan de kunstexpo die Het Paradijs organiseert naar aanleiding van de onafhankelijkheidsdagen van Congo, Rwanda en Burundi.
Met werk van o.a. David Katshiunga, Chris Joris, Vévé ‘Shake’ Mazimpaka, Kirezi Kalisa en Eveline Bumba, en allemaal te zien van 30 ‍juni ‍tot ‍23 ‍juli ‍in ‍galerie ‍Bleekstraat ‍7).

Allen daarheen, maar natuurlijk niet na éérst langs ons slotfeest gepasseerd te zijn.
En daarna: op naar Filmhuisseizoen 45!

Het-ParadijsSOUL POWER
Regie: Jeffrey Levy-Hinte
USA 2008, 91 min.
+
Gevolgd door het Indépendance Cha Che-Filmhuis-slotfeest!

ACADEMIE_logo_blauw_lang

Filmhuis vertoonde deze film op:
- DINSDAG 27 JUNI 2023 om 20u00

 

Een organisatie in samenwerking met
- Academie Mechelen Afrika_Filmfetsival/ Art & Film
- de vzw Het Paradijs.

In het kader van het Afrika Filmfestival.

 

 

BONUS: ook Baloji nam een versie van de klassieker van Le Grand Kallé op.
Hier te checken:

MOONAGE DAYDREAM (Brett Morgen)

Geplaatst op door

Moonage_Daydream

Het oude jaar in muzikale stijl al feestend uit, en het nieuwe jaar in muzikale stijl al feestend in: hoe kan dat beter dan met David Bowie?

Nadat hij van de erven Kurt Cobain toegang kreeg tot het volledige archief voor zijn ‘Cobain: Montage Of Heck’, slaagde regisseur Brett Morgen er nu ook in van de erven Bowie toelating te krijgen om in het volledige Bowie-archief te mogen graaien voor een docu over de man.

Geen simpele en zelfs een quasi-onmogelijke opdracht om daar één geheel van te maken, want Bowie liet niet alleen een rijk en uitgebreid oeuvre achter, hij veranderde talloze keren 

van imago, gooide geregeld zijn muzikale koers totaal om, ging dan weer acteren, schilderen, mime spelen of andere muzikanten producen, was genderfluïde voor dat  Continue reading “MOONAGE DAYDREAM (Brett Morgen)” »

Ciné-concert: WE STOOD LIKE KINGS plays ‘AWAY’

Geplaatst op door

Om naar uit te kijken: op MAANDAG 14 NOVEMBER houdt de Europese toernee van de Brusselse postrockgroep WE STOOD LIKE KINGS halt in het Filmhuis voor de presentatie van hun gloednieuwe live-soundtrack.

(c) Olivier Charlet

(c) Olivier Charlet

Start concert: 20u30

—-

Away-posterNa eerdere passages met hun live-soundtracks bij de klassiekers ‘KOYAANISQATSI’, ‘USSR 1926′ en ‘BERLIN, DIE SINFONIE DER GROSSTADT’ koos het vierkoppige We Stood Like Kings dit keer voor een film uit een totaal ander genre om van een soundtrack te voorzien: de prachtige animatiefilm ‘AWAY’ van de Letse regisseur Gints Zilbalodis.

‘AWAY’ is één van de meest opvallende animatiedebuten van de laatste jaren, en al helemaal als men weet dat Zilbalodis de film compleet op zijn eentje gemaakt heeft.
De stille, in een minimalistische stijl getekende film draait rond een jongen die vanaf een droomachtig eiland de weg naar huis probeert terug te vinden, terwijl hij

achternagezeten wordt een groot, monsterachtig personage.

Maar eigenlijk is die plot niet zo belangrijk: ‘AWAY’ is vooral een heerlijke meditatieve mijmering over vriendschap, eenzaamheid en Het Leven.

De machtige postrock-soundtrack van We Stood Like Kings past perfect bij de riskante trip van de jongen, en bij zijn emotionele ups en downs tijdens zijn reis: nu Continue reading “Ciné-concert: WE STOOD LIKE KINGS plays ‘AWAY’” »

Openluchtvertoning: IGGY & THE STOOGES: GIMME DANGER (Jim Jarmusch)

Geplaatst op door

gimme_danger_stooges

Eind jaren ’60 legden The Stooges – aangevoerd door Iggy Pop – met drie rauwe, compromisloze, minimalistische maar vooral extreem opwindende rockplaten de muzikale basis voor de punkrevolutie van tien jaar later.

Explosieve muzikale raw power, maar zoals dat gaat met artiesten die vóór zijn op hun tijd: hun muziek verkocht destijds voor geen meter, in die mate zelfs dat de complete vergetelheid dreigde.

Bewegend beeld van The Stooges in hun originele periode is er dan ook amper, maar daar liet Jim Jarmusch zich niet door afschrikken: hij zocht élke millimeter bestaande Stooges-pellicule bij elkaar, sleurde alle betrokkenen voor zijn camera en slaagde erin

daarmee een fantastische docu te maken waarmee hij ijzersterk bewijsmateriaal levert voor zijn zeer gewaagde stelling: dat The Stooges de grootste groep uit de geschiedenis van de rock’n’roll waren.
Fuck yeah!

GIMME DANGER
Regie: Jim Jarmusch
USA 2016, 108 min.

Door Filmhuis Mechelen vertoond op:
WOENSDAG 24 AUGUSTUS

Openluchtvertoning op het binnenplein van Het Predikheren (Goswin de Stassartstraat 88 in Mechelen)

De vertoning start na zonsondergang (+/- 21u30)

Bekijk de recensie van Mark Kermode (BBC / British Film Institute) :

Alan Arkush bespreekt ‘GIMME DANGER':

Een organisatie i.h.k.v. de Predikheerlijke Zomer

Openluchtvertoning: JOY DIVISION: CONTROL (Anton Corbijn)

Geplaatst op door

control_2
Met deze magistrale muzikale biopic over Joy Division-voorman Ian Curtis leverde de Nederlandse meesterfotograaf Anton Corbijn in 2007 een regiedebuut af om u tegen te zeggen.

Corbijn leerde de groep als beginnend fotograaf persoonlijk kennen in de seventies, en zat dan ook in een uitstekende positie om perfect de persoon van Curtis en de spirit van Joy Division in zijn film te vatten.

Hij wordt daarbij geholpen door een stel (toen nog) jonge talenten in de cast. Vooral Sam Riley is uitmuntend als de soms angstaanjagend intense, door epilepsie getergde zanger, maar ook de bijrollen zijn geweldig ingevuld: onder andere Tony Kebbell (als Rob Gretton, de hondsbrutale manager van de band), Joe Anderson (als bassist Peter ‘Hooky’ Hook) en Samantha Morton (als Curtis’ echtgenote Debbie) brengen band en entourage helemaal tot leven.

Bonus: ook de door de acteurs zelf ingespeelde livefragmenten op de soundtrack zijn zonder meer indrukwekkend straf.

CONTROL
Regie: Anton Corbijn
UK 2007, 120 min.

Deze film werd door Filmhuis Mechelen vertoond op:
DINSDAG 23 AUGUSTUS

Openluchtvertoning op het binnenplein van Het Predikheren

De vertoning start na zonsondergang (+/- 21u30)

Een organisatie i.h.k.v. de Predikheerlijke Zomer

CINEMA CORONA #190: LET’S GET LOST (Bruce Weber)

Geplaatst op door

Lets-Get-LostOp vrijdag vertonen we in CINEMA CORONA graag een muziekfilm, en vandaag is dat het adembenemend mooie (maar evengoed soms intrieste) ‘LET’S GET LOST’ van Bruce Weber.

In deze uitermate poëtische docu volgen we het turbulente bestaan van Chet Baker: gezegend met een engelenstem en met een uitzonderlijk talent voor de trompet groeide hij in de fifties uit tot een ware ster.

De jazz beleefde hoogdagen, en namen als Miles Davis, John Coltrane, Dave Brubeck, Thelonious Monk en Chet Baker waren helden voor het hippe gedeelte van de jeugd.

Helaas zou een aantal van hen meteen in alle vallen trappen waarin ook de rock-‘n-rollers na hen zouden trappen: drank, drugs, foute managers en een schier eindeloos spoor van gebroken relaties.
Baker bleek één hen: drugs- en drankverbruik en de daaruit volgende problemen (na een schimmige drugsdeal werd een tand uit z’n mond geklopt, waardoor hij geen trompet meer kon spelen…) zorgden ervoor dat hij in de Verenigde Staten snel uit de picture verdween.

In Europa kwam hij nog wel aan de bak in het circuit van de kleine jazzclubs, maar muziek was op dat moment allang niet meer de eerste reden waarom hij Amsterdam als uitvalsbasis had gekozen: die stad was vooral makkelijk om aan heroïne te komen, en omdat men er tolerant was tegenover de gebruikers…

Baker belandt in de marge van de muziek, en dreigt zelfs totaal in de vergetelheid te belanden, tot in de jaren ’80 een nieuwe generatie hem herontdekt: met dank aan fan Elvis Costello, die Baker vroeg een trompetsolo te spelen op zijn ‘Shipbuilding’ – het resultaat bleek een klassieker.

De echte revival (en de première van ‘LET’S GET LOST’) mocht hij helaas zelf niet meer meemaken, want in 1988 viel hij – beneveld door heroïne en coke – uit het raam van een Amsterdams hotel, twee verdiepingen naar beneden.

‘LET’S GET LOST’ toont zowel de intense schoonheid van Bakers muziek als de even intens duistere kant van zijn persoonlijke leven – een bloedmooi maar bitterzoet portret van een complex leven.

Check ook deze korte docu over Chet Baker in de cinema:

CINEMA CORONA #181: ROCK ‘N’ ROLL HIGH SCHOOL (Allan Arkush)

Geplaatst op door

Rock'n'roll_High_schoolLang geleden dat we in CINEMA CORONA nog eens een lekkere B-film hadden, dus hierzie: ‘ROCK ‘N’ ROLL HIGH SCHOOL’, anderhalf uur volstrekt onnozele maar even volstrekt onweerstaanbare fun, fun, fun voor iedereen die de rock-‘n-roll een warm hart toedraagt.

Het – nouja – verhaal speelt zich af in de Vince Lombardi High School, waar de directeurs er één na één de brui aan geven omdat geen van de studenten er in leren geïnteresseerd lijkt.

Tot de kille, dictatoriale bitch Miss Togar de touwtjes in handen krijgt: zij heeft gezworen alle rock-‘n-roll-toestanden met wortel en tak uit te roeien.

Ze komt dan ook meteen frontaal in botsing met de rebelse Riff Randell, een jeugdige Ramones-fan die zich opgeworpen heeft als leidster van de rock-‘n-rollers.

Wanneer Miss Togar en enkele Bezorgde Ouders de platen willen verbranden, roepen de studenten de Ramones zelf ter hulp…

‘ROCK ‘N’ ROLL HIGH SCHOOL’ is een typische lowbudgetfilm uit de stal van Roger Corman (zie ook ‘DEATH RIDE 2000′)
Corman wilde de typische Amerikaanse tienerfilm – een fiftiesgenre dat helemaal uitgestorven leek – nieuw leven wou inblazen door in te spelen op een populaire muzikale trend van die tijd: de eerste werktitel van de film was dan ook ‘Disco High’, later dacht men aan ‘Heavy Metal Kids’, waarna Corman het toen megapopulaire Cheap Trick als centrale groep dacht te strikken.

Gelukkig voor ons had Cheap Trick geen tijd, en kwamen ze uiteindelijk bij ‘ROCK ‘N’ ROLL HIGH SCHOOL’ en de perfect passende Ramones terecht, waardoor de film nu de absolute cultstatus heeft: de humor is cartoonesk, de acteurs hebben geen idéé wie Ibsen of Tsjechov zijn, het scenario lijkt ter plaatse bedacht door Beavis & Butthead (‘Hey, wat als we nu eens een muis zouden laten exploderen?’ ‘Huhuh, cool!’) en de soundtrack is piccobello: iedereen die de Ramones, The Velvet Underground, DEVO, Alice Cooper, Brian Eno en MC5 in zijn film stopt, krijgt van ons grote onderscheiding.

De titelsong (geproducet door Phil Spector) was overigens de enige echte hit die de nochtans fantastiese Ramones ooit zouden scoren.

Kortom: hey ho, let’s go!

BONUS: de live-opname van de Ramones op oudejaarsavond 1977, toen ze er voor een uitzinnig publiek in de Rainbow in Londen op 26 minuten tijd 14 nummers wisten door te jagen, aankondigingen en pauzes inbegrepen.
‘RAMONES: LIVE AT THE RAINBOW – DECEMBER 31, 1977′ is een magistrale concertfilm, en op plaat uitgebracht als ‘It’s Alive’, waarschijnlijk de beste live-punkplaat ever.