THE WHALE (Darren Aronofsky)

The_Whale_PosterNadat hij eerder met ‘The Wrestler’ al de carrière van Mickey Rourke uit de vergetelheid redde, doet regisseur Darren Aronofsky (‘Requiem for a Dream’, ‘Black Swan’…) dat trucje nog eens over met het uitstekende ‘THE WHALE’, een prachtprent waarmee hij de van hero tot zero gezonken Brendan Fraser een Oscar voor Beste Acteur bezorgde.

Fraser was begin jaren ’90 van de vorige eeuw nog één van dé opkomende sterren in Hollywood, en groeide uit tot een waar sekssymbool, met blockbusters als ‘Encino Man’, ‘George of the Jungle’ en ‘The Mummy’ op zijn cv.

Sinds begin jaren 2000 raakte zijn carrière echter meer en meer in het slop – en een vechtscheiding, een depressie en enkele breed in de pers uitgesmeerde rechtszaken zorgden voor de rest: game over, zo luidde de algemene opinie van de Hollywoodbonzen.

Maar nu is Fraser dus in één klap helemaal terug dankzij zijn vertolking van Charlie, een extreem obese man die zich vanwege zijn overgewicht als een kluizenaar in zijn huis verschanst heeft.

Zijn brood verdient hij door online schrijfcursussen te geven, maar dat doet hij met de camera uit, zodat zijn leerlingen hem niet kunnen zien.
Zijn levensdoel is het contact met zijn 17-jarige dochter Ellie (rol van Sadie Sink) te herstellen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan: Ellie zit vol woede omdat haar Continue reading “THE WHALE (Darren Aronofsky)” »

MI PAIS IMAGINARIO (Patricio Guzman)

Mi_Pais_ImaginarioVoor ‘MI PAÍS IMAGINARIO’ keerde regisseur Patricio Guzmán (van o.a. ‘La Cordillera de los Suenos’) terug naar Chili om er verslag te doen van de onverwachte revolutie die in oktober 2019 begon.

Voor Guzmán een bizarre ervaring, want zelf moest hij Chili 50 jaar geleden verlaten, toen het land ten prooi viel aan de dictatuur van Pinochet na de mislukte revolutie van 1973.

De aanleiding voor deze nieuwe revolutie was – zoals dat wel vaker bij revoluties het geval is – bijna banaal: de verhoging van de prijs van de metrokaartjes.

Het was voor veel Chilenen de druppel die de emmer deed overlopen: wat begint als een protest tegen deze nieuwe prijsstijging, escaleert in geen tijd tot een algemene

volksopstand tegen alles wat verkeerd loopt in het land: falende democratie, sociale onrechtvaardigheid, onbetaalbare gezondheidszorg, verkruimelend onderwijs, een breed gapende kloof tussen arm en rijk…

Bovendien dateert de grondwet nog uit de tijd van de dictatuur: miljoenen  Continue reading “MI PAIS IMAGINARIO (Patricio Guzman)” »

AFTERSUN (Charlotte Wells)

Aftersun_posterDe elfjarige Sophie en haar dertigjarige vader Calum gaan op vakantie naar een Turkse badplaats waar ze heerlijk zwemmen, zonnebaden en luieren.

Terwijl er voor de beginnende puber een nieuwe wereld opengaat, worstelt Calum buiten het zicht van Sophie met de zwaarte van het leven.

Twintig jaar later denkt Sophie met veel genegenheid en weemoed aan deze periode terug, terwijl ze de donkere kant van haar liefdevolle vader probeert te begrijpen…

Het prachtige ‘AFTERSUN’ – voor velen het debuut van het jaar – is losjes gebaseerd op de eigen ervaringen van regisseuse Charlotte Wells: het resultaat is een film die warm, teder en melancholisch is, maar tegelijk ook hartverscheurend en pijnlijk, omdat de introverte, onmachtige vader zijn dochter niet alles kan geven wat hij haar gunt.

Die vader wordt overigens briljant vertolkt door Paul Mescal, die u mogelijk kent van zijn ook al fantastische rol in de overal bejubelde dramaserie ‘Normal People’.

‘AFTERSUN’ is een wonderlijke mooie film over warme herinneringen, onuitgesproken Continue reading “AFTERSUN (Charlotte Wells)” »

BEAUTIFUL BEINGS (Gudmundur Arnar Gudmundsson)

IBeautiful-Beings-postern het meesterlijke, recht naar het hart grijpende ‘BEAUTIFUL BEINGS’ neemt de IJslandse regisseur Gudmundur Gudmundsson ons mee naar het Reykjavik van halverwege de jaren negentig.

Balli is een verwaarloosde tiener die door zijn slordige uiterlijk en armzalige kleding verschrikkelijk gepest wordt op school.
Wanneer zijn belagers hem op een dag helemaal in elkaar slaan en hij zwaar toegetakeld in de kliniek belandt, haalt hij zelfs de nationale televisie, als onderwerp van een reportage over het uit de hand lopende geweld bij Ijslandse tieners.

Door zijn televisieoptreden trekt hij de aandacht van een groepje van drie, iets oudere jongens: de charismatische Addi is de leider van dat groepje, dat verder bestaat uit meeloper en grappenmaker Siggi, en uit ongeleid projectiel Konni, een constant tikkende en regelmatig ontploffende tijdbom die denkt alles met zijn vuisten te moeten oplossen.

De drie zijn gefascineerd zijn door de rare, rattige Balli, die met zijn drugsverslaafde moeder in een vieze krot blijkt te wonen. Maar aangezien die moeder er amper is en de

jongens er dus volledig hun zin kunnen doen, groeit de krot al snel uit tot een handige uitvalsbasis voor de nieuwe groep gezworen vrienden, die als een roedel wolven aan elkaar klitten: één voor allen, en allen voor één.

Maar wanneer Konni met zijn onberekenbaar, gewelddadig gedrag de anderen alsmaar meer in de problemen brengt, en de intelligente Addi een andere, betere toekomst voor zichzelf ziet, dreigt de groep toch uit elkaar te vallen…

‘BEAUTIFUL BEINGS’ is een schitterend coming of age-drama van vier jonge outsiders die met vallen en opstaan proberen om te gaan met de verwarring, de opwinding en de Continue reading “BEAUTIFUL BEINGS (Gudmundur Arnar Gudmundsson)” »

LA SYNDICALISTE (Jean-Paul Salomé)

La-Syndicaliste_poster

Dat waar gebeurde verhalen vaak een héél stuk onwaarschijnlijker en vergezochter zijn dan verzonnen verhalen wordt alweer bewezen in de uitmuntende politieke thriller ‘LA SYNDICALISTE’.

Een briljant acterende Isabelle Huppert speelt de rol van Maureen Kearney, een vrouw van Ierse afkomst die bij het Franse nucleaire staatsbedrijf Areva begin jaren 2000 opgeklommen was tot dé vakbondsvrouw bij uitstek.

OK, met haar kokette mantelpakjes en lunchmeetings in chique Parijse établissementen is Kearney een beetje een kaviaarsocialiste, maar tegelijk is ze ook een ware powervrouw die keihard de belangen van tienduizenden Areva-werknemers over de hele wereld weet te verdedigen, én die daarvoor de juiste connecties heeft opgebouwd: zowel de nummers van Sarkozy en François Hollande zitten in haar mobieltje, en ze is niet te beroerd die te gebruiken als ze dat nodig acht.

Kearneys verhaal neemt echter een bruuske wending wanneer the powers that be de haar goedgezinde vrouwelijke CEO van Areva op een zijspoor parkeren, en haar vervangen door de politiek gepistoneerde testosteron-brulaap Luc Oursel (een geweldige Yvan Attal, die met zijn woedeuitbarstingen zó lijkt weggelopen te zijn uit het management van Plopsaland, of uit de vriendenkring van Wouter Vandenhaute).

Haar kille relatie met Oursel zorgt ervoor dat Kearney stapje voorstapje meer verstrikt raakt in een machtsstrijd met het Franse – en mannelijke – establishment, zéker wanneer een anonieme informant haar een stapel explosieve documenten over een schimmige, aan alle kanten stinkende nucleaire deal met de Chinezen bezorgt.

Wat begint met anonieme dreigtelefoontjes en onverholen hints ‘er zich niet mee te bemoeien’, mondt uit in een afgrijselijke aanslag bij haar thuis: Kearney wordt door een Continue reading “LA SYNDICALISTE (Jean-Paul Salomé)” »

RETOUR A SEOUL (Davy Chou)

retour-a-seoul-posterFrédérique Benoit – Freddie voor de vrienden – is een jonge vrouw die geboren is in Korea, maar die als kind geadopteerd werd door Franse ouders.

Over haar geboorteland en biologische ouders weet ze bitter weinig, maar op haar 25ste beslist de met haar identiteit worstelende vrouw impulsief naar Zuid-Korea terug te gaan, om daar haar natuurlijke ouders op te zoeken.

Alleen neemt die trip uiterst onverwachte wendingen aan, en wordt haar hele bestaan op zijn kop gezet…

‘RETOUR A SEOUL’ is niet zomaar het zoveelste adoptiedrama, wel integendeel: de fantastische debutante Park Ji-Min zet met de aparte, excentrieke en eigenzinnige

Freddie een volstrekt uniek en onvergetelijk filmpersonage neer dat de kijker tijdens de film constant op het verkeerde been zet, en dat na de film lang in het geheugen blijft spoken.
Haar zoektocht naar haar identiteit blijkt een kronkelend pad, waarbij elk antwoord nieuwe vragen oproept.

En Chou’s regiestijl zit al even vol verrassingen als zijn hoofdpersonage: nu eens is de film mijmerend, intiem en dramatisch, dan weer exuberant en vol opwinding in het met Continue reading “RETOUR A SEOUL (Davy Chou)” »

NO BEARS (Jafar Panahi)

 

DNo Bears_ Postere Iraanse regisseur Jafar Panahi heeft al sinds 2010 een filmverbod, een uitreisverbod én een zesjarige (maar na internationaal protest weer opgeheven) gevangenisstraf van de Islamtische machthebbers aan zijn broek, maar écht efficiënt is dat allemaal voorlopig nog niet gebleken om de man te stoppen.

Op de meest onmogelijke manieren slaagde Panahi er immers in sinds 2010 nog vijf langspeelfilms te draaien én het land uit te krijgen.

Nu eens smokkelde hij zijn illegaal gedraaide film in een cake (!!!) de grens over (‘This Is Not A Film’), dan weer zette hij de autoriteiten op het verkeerde been door zogezegd taxichauffeur te worden (wat hem in werkelijkheid de mogelijkheid gaf op de dashcam van zijn taxi het fantastische ‘Taxi Teheran’ te draaien, een film waarmee hij nota bene de Gouden Beer op he Festival van Berlijn won).

Zijn nieuwste is het al even inventieve én spannende ‘NO BEARS’: een film over het maken van een film, want we zien we hoe hij het filmverbod probeert te omzeilen door vanuit een dorpje vlakbij de Turkse grens met een videoverbinding zijn acteurs en crew aan de overkant van de grens te regisseren.

Helaas is de internetverbinding niet zo goed, en zit er niks anders op dan een assistent

telkens met de rushes de grens te laten oversteken.

Om de tijd te doden maakt hij wat foto’s in het dorpje waar hij verblijft: een op het eerste zicht onschuldig tijdverdrijf, tot hij onbewust een koppel in een verboden relatie fotografeert, en zo een grote rel in het dorp veroorzaakt.
Het bewijs dat zelfs kleine artistieke daden zoals het maken van een foto bijzonder grote Continue reading “NO BEARS (Jafar Panahi)” »

MARIEKE: ADDICTED TO LIFE (Pola Rapaport)

Marieke-addicted-to-life-poster
In 2000 belandt Marieke Vervoort, een jonge vrouw uit Diest, in een rolstoel door een zeldzame, degeneratieve spierziekte.

Ze is op dat moment amper 20, maar ondanks de wetenschap dat de ziekte haar meer en meer zou verlammen, blijft de koppige Vervoort niet bij de pakken zitten: ze stort zich volop op het rolstoelsporten, en begint met het leveren van verbazende prestaties en het afvinken van een bucketlist met allerhande, meestal fysieke performances – van bungeejumpen in een rolstoel tot skydiven.

Haar doorzettingsvermogen leidt uiteindelijk zelfs tot een gouden medaille op de

Paralympics in Rio, en tot diverse andere medailles op WK’s en de Spelen van Rio en Londen.

Het zijn uitzonderlijke prestaties die van ‘Wielemie’ een mediafiguur en nationale bekendheid maken – bij haar gouden terugkeer van de Spelen in Diest wordt ze opgewacht door een paar duizend mensen – maar tegelijk worden de helse pijnen Continue reading “MARIEKE: ADDICTED TO LIFE (Pola Rapaport)” »

UN PETIT FRÈRE (Léonor Seraille)

Un_petit_frere_posterIn ‘UN PETIT FRÈRE’ volgen we het verhaal van Rose, een moeder die met haar twee zoontjes eind jaren ’80 vanuit Ivoorkust naar Frankrijk verhuist, waar ze terechtkomen in een voorstad van Parijs.

De vrijgevochten, moderne Rose gaat er zonder omzien op alle vlakken haar eigen weg: ze probeert er als alleenstaande moeder niet alleen het beste voor zichzelf van te maken, maar legt ook voor haar kinderen de lat bijzonder hoog. Vooral dat laatste wringt, want zelf is Rose verre van foutloos…

Toch lijken de kinderen de hoge eisen van de moeder te gaan waarmaken: de oudste zoon Jean wil piloot worden, terwijl diens jongere broer Ernest (‘le petit frère’ uit de titel) leraar filosofie wordt.
Maar stilaan vervreemdt Rose (uitmuntend vertolkt door Annabelle Legronne) meer

en meer van haar twee vaderloos opgroeiende zonen, die met allerlei onuitgesproken vragen blijven zitten.

Het maakt van ‘UN PETIT FRÈRE’ een uiterst gelaagde, subtiele film, wars van alle clichés, en met personages van vlees en bloed – fouten, complexiteiten en menselijke tegenstrijdigheden inbegrepen.

Filmmaakster Léonor Serraille vertelt deze pakkende familiekroniek die bijna dertig jaar Continue reading “UN PETIT FRÈRE (Léonor Seraille)” »

CORSAGE (Marie Kreutzer)

 

corsage-posterHet beeld dat de wereld van de Oostenrijkse keizerin Elisabeth (1837-1898) had dreigde voor eeuwig verbonden te blijven met het romantische, suikerzoete koekjesdozenimago dat ze in de legendarische ‘Sissi’-trilogie met Romy Schneider aangemeten kreeg.

Dat was echter buiten regisseuse Marie Kreutzer gerekend, die dat beeld van de keizerin helemaal op zijn kop zet in het heerlijk oneerbiedige ‘CORSAGE’.

De film pikt Elisabeths verhaal op in 1877, wanneer de keizerin 40 wordt: een kantelmoment voor de om haar schoonheid geroemde Elisabeth, want ze beseft dat dat ouder is dan de gemiddelde levensverwachting van een vrouw toen.

Bovendien voelt haar bestaan leeg, eenzaam en doelloos aan: terwijl de mannen rondom haar met de ‘belangrijke’ zaken bezig zijn, moet zij zich voornamelijk bezighouden met

wuiven en handjes schudden – het is allemaal zó saai dat ze bij wijze van amusement de kunst van het In Het Openbaar Flauwvallen geperfectioneerd heeft.
De immer geweldige Vicky Krieps (‘Phantom Thread’, of onlangs nog ‘Plus Que Jamais’) zet Sissi neer als een eigenzinnige, intelligente en rebelse vrouw van vlees en bloed die zich verzet tegen dat korset van hofetiquette en protocol waarin ze ingekneld dreigt te Continue reading “CORSAGE (Marie Kreutzer)” »