LES CHEVAUX DE DIEU (Nabil Ayouch)

In zijn excellente broederdrama ‘Les Chevaux de Dieu’ laat de Marokkaanse regisseur Nabil Ayouch van binnenuit zien hoe een kansarme omgeving als vanzelf een broeihaard voor extremisme kan worden.

De broers Hamid en Yachine groeien als straatjongens op in Sidi Moumen, de ruige achterbuurt van Casablanca.

Armoede, drugs en geweld behoren er tot de orde van de dag, en in hun familie moeten ze niet op steun rekenen: hun broer is autistisch, hun moeder zwijgt over hun misstappen en pa kijkt liever tv, terwijl ondertussen op straat Al Qaeda steunen als ‘een religieuze plicht’ wordt gezien.

Sterker nog: als Hamid na een gevangenisstraf terugkeert, blijkt hij helemaal “bekeerd” te zijn, en weet hij ook zijn jongere, minder assertieve broertje Yachine voor De Zaak te winnen.
En nóg sterker: hij weet hem zelfs te overhalen zich in een bomgordel te hullen en zich Continue reading “LES CHEVAUX DE DIEU (Nabil Ayouch)” »

LA CINQUIEME SAISON (Peter Brosens & Jessica Woodworth)

Na een Mongools en een Peruaans gedeelte (respectievelijk ‘Khadak’ uit 2006 en ‘Altiplano’ uit 2009, allebei eerder te zien in het Filmhuis) besloot het regisseursduo Peter Brosens en Jessica Woodworth hun adembenemende filmische trilogie af te sluiten in hun eigen achtertuin: de landelijke Condroz.

Het dorpje viert het einde van de winter door een stapel dennen in de fik te steken, maar op dat feest blijkt al meteen dat er iets niet klopt: de stapel brandt niet als vanouds…

Waarna al snel nog veel meer alarmerends volgt: bijen sterven uit, de melkproductie van de koeien valt stil, en zelfs de hanen gaan in staking – de ecologische apocalyps is begonnen, zo lijkt het wel.

En daar moet uiteraard een schuldige voor gezocht worden: zondebok van dienst voor de dorpsbewoners is Pol, een outsider die toevallig met zijn gehandicapte zoon in het dorp arriveerde op het moment dat de ellende begon.

Net als zijn twee voorgangers is ook ‘La Cinquieme Saison’ weer een echte filmische Continue reading “LA CINQUIEME SAISON (Peter Brosens & Jessica Woodworth)” »

THE MASTER (Paul Thomas Anderson)

Met het geweldige trio ‘Boogie Nights’, ‘Magnolia’ en ‘There Will Be Blood’ scoorde Paul Thomas Anderson een echte hattrick, en dus tonen wij u ook heel graag zijn al even magistrale, epische vierde: ‘The Master’.

Centrale figuur is Freddie Quell (een grootse Joaquin Phoenix), een soldaat die na WOII compleet getraumatiseerd zijn leven weer probeert op te bouwen.

Quell zoekt daarbij steun bij ene Lancaster Dodd (Philip Seymour Hoffman), een sekteleider die zichzelf The Master laat noemen en met zijn dubieuze filosofie beweert de oplossing voor allerlei problemen te hebben – de overeenkomsten met Scientology zijn uiteraard puur toeval.

‘The Master’ is niet alleen briljant geacteerd, het geheel is ook geweldig in beeld gebracht door Mihai Malaimare, en van een superbe soundtrack voorzien door Radiohead-gitarist Jonny Greenwood (de man die ook al bij ‘There Will Be Blood’ voor Continue reading “THE MASTER (Paul Thomas Anderson)” »

DJANGO UNCHAINED (Quentin Tarantino)

Ach ja, de jodenvervolging had hij al gehad in ‘Inglourious Basterds’, een postmoderne film over de slavernij kon er dus ook nog wel bij voor Quentin Tarantino, uiteraard nooit verlegen om flink wat controverse.

Het resultaat heet ‘Django Unchained’, en bouwt voort op het verhaal van Sergio Corbucci’s spaghettiwestern ‘Django’, een cultklassieker uit 1966: de zwarte slaaf Django wordt vrijgekocht door de blanke dokter Schultz.

Samen proberen ze Django’s vrouw te bevrijden uit de klauwen van slavendrijver Calvin Candie en zijn demonische “huisneger” Stephen, die niks liever doet dan zelf de zweep
er flink over te leggen.

Kortom: alle ingrediënten voor een Tarantino grand cru zijn weer aanwezig, gaande van de pikzwarte, politiek incorrecte humor en de onnavolgbare QT-dialogen tot de stilaan Continue reading “DJANGO UNCHAINED (Quentin Tarantino)” »

16/4/2013: MOONRISE KINGDOM

Wat maakt Wes Anderson toch héérlijke films: Technicolor-pareltjes die constant tussen lichte weemoed en bitterzoete humor twijfelen, en die verfilmd zijn in een smetteloze stijl.

Zie ‘The Royal Tenenbaums’, zie ‘The Darjeeling Limited’, zie ‘The Life Aquatic’ en zie – in het Filmhuis, uiteraard! – nu ook het wonderlijke ‘Moonrise Kingdom’.

Het verhaal speelt zich af in 1965, wanneer de kleine Sam (wees, brildrager en scoutsjongen) verliefd wordt op Suzy (fan van verrekijkers en van Françoise Hardy). De twee besluiten te vluchten naar New Penzance, een eiland vol ongerepte natuur.

Maar dat is uiteraard buiten de volwassenen gerekend, die met zijn allen de achtervolging inzetten: van de scoutsleider (Edward Norton!) tot Suzies ouders (Bill Murray en Frances McDormand!), en van politiekapitein Sharp (Bruce Willis!) tot het takkewijf van de Dienst Jeugdzorg (Tilda Swinton!).

‘Moonrise Kingdom’ is een volstrekt unieke love story, vol melancholie, levenswijsheden en magische schoonheid, en voorzien van een volstrekt wonderlijke soundtrack waarop zowel Continue reading “16/4/2013: MOONRISE KINGDOM” »

TABU (Miguel Gomes)

Drie films heeft het Portugese talent Miguel Gomes moeten wachten op zijn internationale doorbraak, maar met zijn prachtige liefdesdrama ‘Tabu’ is het dan ook meteen goed prijs: de film werd op festivals zowat overal ter wereld meteen door het publiek in de armen gesloten.

‘Tabu’ werd door Gomes opgedeeld in twee delen.
Deel 1 speelt zich af in het Lissabon van nu, waar hij focust op de buurvrouwen Pilar en Aurora. Wanneer de verbitterde, norse Aurora in het ziekenhuis moet worden opgenomen, vindt de goedmoedige Pilar tussen haar spullen een niet verstuurde brief aan ene Ventura.

Cut naar deel 2, dat zich vijftig jaar eerder in Mozambique afspeelt, en waar de jonge, mooie en passionele Aurora een relatie heeft met de Italiaanse avonturier Ventura.
Een verboden relatie, want ondertussen is Aurora met een ander getrouwd…

Dat ‘Tabu’ zijn titel ontleent aan de gelijknamige klassieker van F.W. Murnau en Robert Flaherty uit 1910 is dus geen toeval, want ook die film draaide rond een gedoemde relatie tegen een koloniaal decor.
En net als zijn voorganger is ook dit een heel mooie, poëtische bespiegeling over De Continue reading “TABU (Miguel Gomes)” »

JAGTEN (Thomas Vinterberg)

Het heeft even geduurd voor Thomas Vinterberg nog eens het niveau van zijn klassieker ‘Festen’ haalde, maar met zijn jongste ‘Jagten’ is het zover: ‘t is een verbluffende mengeling van een inktzwarte komedie en een bitter drama, volgestouwd met clevere dialogen en kwaadaardige personages (die allemaal het vel van een aardige, onschuldige man willen).

Antiheld in dit drama is ene Lucas (een magistrale Mads Mikkelsen), die als kleuterleider opeens beschuldigd wordt van pedofilie.

Volkomen ten onrechte, zo weten wij en hij, maar daar blijkt de meute geen boodschap aan te hebben: zelfs zijn beste vrienden en kennissen laten hem vallen, waardoor Lucas
Continue reading “JAGTEN (Thomas Vinterberg)” »

BEASTS OF THE SOUTHERN WILD (Benh Zeitlin)

Hushpuppy – een meisje van zes – hokt met haar ziekelijke vader Wink samen in een gammele houten hut in The Bathtub, een outsidersgemeenschap in de bayou van Louisiana.

Een béétje menswaardig overleven is er op zich al lastig, en als er dan ook nog eens een apocalyptische storm op komst is die hun hutje dreigt weg te vagen, lijkt de toekomst helemaal uitzichtloos…

Met thema’s als armoede, alcoholisme en kindermishandeling zou ‘Beasts Of The Southern Wild’ op papier een loodzwaar, depressief drama moeten zijn, maar debuterend

regisseur Benh Zeitlin slaagde erin een vitaal, magisch-realistisch, bijna sprookjesachtig verhaal van te maken: een heksentoer waarmee hij zich in één klap tot de chouchou van het internationale festivalcircuit – van Cannes tot Sundance en Gent – opwerkte.

Niks dan lof ook voor de piepjonge Quvanzhané Wallis, die 90 minuten lang verbluft in  Continue reading “BEASTS OF THE SOUTHERN WILD (Benh Zeitlin)” »

DANS LA MAISON (François Ozon)

Dans La Maison AfficheKort samengevat: Germain is een uitgebluste leraar Frans, doodmoe van de banaliteit van zijn directie én van zijn leerlingen.

Tot hij op een dag midscheeps getroffen wordt door ‘Dans La Maison’, een briljant opstel waarin één van die leerlingen beschrijft hoe hij in het gezin van een klasgenoot infitreert.

De leraar moedigt de talentvolle leerling aan het verhaal verder uit te werken, maar die interpreteert dat als een vrijgeleide om écht het huis van zijn klasgenoot (en diens sensuele moeder) binnen te dringen…

Goed om weten: trouwe Filmhuisgangers zijn uiteraard al flink vertrouwd met het werk van François Ozon, met films als ‘Swimming Pool’, ‘8 Femmes’, ‘Le Refuge’ en ‘Sous Le Sable’ volgens ons de beste Franse cineast van de afgelopen tien jaar.

Ook in ‘Dans La Maison’ toont Ozon zich weer in absolute topvorm: een subtiele en intelligente komische thriller waarin hij zijn favoriete thema’s als manipulatie en Continue reading “DANS LA MAISON (François Ozon)” »

LES INVISIBLES (Sébastien Lifshitz)

Gaybashing in het hart van Brussel, enkele honderdduizenden Fransen die op straat komen om tégen het homohuwelijk te protesteren, en een paus die vanop zijn preekstoel over een bedreiging voor de mensheid spreekt…: zelden is een documentaire zo brandend actueel geweest als ‘Les Invisibles’ van Sébastien Lifshitz.

De ‘onzichtbaren’ uit de titel bestaan immers uit een zeer uiteenlopend stel bejaarde homo’s en lesbiennes (sommigen mogen we zelfs gerust hoogbejaard noemen), die vertellen over hoe zij tientallen jaren lang met hun geaardheid moesten omgaan in een samenleving die dat niet wou accepteren.

Mensen zoals Pierrot: een vrolijke geitenhoeder uit een piepklein dorpje in het zuiden, die vrijelijk en uitermate grappig over zijn vele stiekeme avontuurtjes vertelt.
Of Yann, die duidelijk maakt dat zijn moeder hem waarschijnlijk zonder knipogen Continue reading “LES INVISIBLES (Sébastien Lifshitz)” »