JOKER (Todd Phillips)

Joker_00_Kijkwijzer:

Kijkwijzer_16_Geweld_Taal

 

 

——

Yep, ‘t is weer Oscartijd, en dan laten wij het Filmhuispubliek exclusief altijd al op voorhand weten wie er gaat winnen.
Dit jaar voorspellen we bijvoorbeeld dat de Oscar voor de Beste Acteur naar Joaquin Phoenix zal gaan, om de nogal voor de hand liggende reden dat hij zich met zijn rol in ‘Joker’ gewoon de beste acteur van het afgelopen jaar toonde.

Phoenix speelt Arthur Fleck, een gesjeesde stand-upcomedian die een luizig appartement deelt met zijn zwaar zieke moeder.
Om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen loopt hij in een clownsoutfit met reclameborden rond – de ultieme job voor losers. En zijn gevoel voor eigenwaarde stijgt

er niet op wanneer hij constant vernederd en belaagd wordt door jongerenbendes en machohufers die in de gure, door de politiek opgegeven buurt de straat beheersen. Tot hij een keer zelf gewelddadig reageert op zijn belagers, en hij ontdekt welke machtige kick hem dat geeft…

Todd Phillips zorgde met ‘Joker’ voor een absolute primeur door godbetert met een superhelden-spinoff de Gouden Leeuw op het chique Festival van Venetië te winnen. Want wie had nu ooit gedacht dat je met een film over de aartsvijand van Batman  Continue reading “JOKER (Todd Phillips)” »

DON’T WORRY, HE WON’T GET FAR ON FOOT (Gus Van Sant)

dontworry

Wie films wil maken, kan beter maar veel, zéér véél geduld hebben.
Regisseur Gus Van Sant (‘Elephant’, ‘Drugstore Cowboy’, ‘Good Will Hunting’…) ondervond dat bijvoorbeeld met ‘Don’t Worry, He Won’t Get Far On Foot’, een verhaal waarmee Robin Williams in de jaren ’90 van de vorige eeuw bij hem kwam aankloppen.

Williams had de rechten gekocht van de gelijknamige autobiografie van de verlamde, controversiële cartoonist John Callahan, en wou graag dat Van Sant (met wie hij ook al de kaskrakende Oscarwinnaar ‘Good Will Hunting’ had gemaakt) die biografie zou verfilmen, met hem in de hoofdrol.
Helaas: het project sleepte eindeloos zonder resultaat aan, en leek het definitief dood en begraven toen eerst Callahan (in 2010) en vervolgens Williams (in 2014) het tijdige voor

desleutel

het eeuwige verwisselden.

Maar zie: na bijna twintig jaar wachten is de film nu toch gemaakt, zij het nu met de immer uitmuntende Joaquin Phoenix in de hoofdrol. Phoenix speelt hier met veel verve Callahan, die al op

Continue reading “DON’T WORRY, HE WON’T GET FAR ON FOOT (Gus Van Sant)” »

YOU WERE NEVER REALLY HERE (Lynne Ramsay)

you-were-never-really-here.20171026105744Bijna zeven jaar na het beklemmende maar magistrale ‘We Need To Talk About Kevin’ is regisseuse Lynne Ramsay nu eindelijk terug met een nieuwe film: het zo mogelijk nog méér beklemmende en nog méér indrukwekkende ‘You Were Never Really Here’, gebaseerd op het gelijknamige boek van Jonathan Ames.

Hoofdpersonage is ene Joe, een schijnbaar gevoelloze en in de marginaliteit verzeilde ex-militair die nu aan de kost komt door anonieme moordklussen op te knappen voor de onderwereld. Zijn akelige wapens om zijn al even akelige werk te voltrekken: ducttape en een hamer.

Wanneer de dochter van een senator in een pedofiel netwerk terechtkomt, wil die de zaak uit de openbaarheid houden, en wendt hij zich tot Joe, met maar twee
opdrachten: zijn dochter discreet uit de klauwen van het netwerk halen en ‘zorgen dat de daders lijden’…

Joaquin Phoenix zet de beste acteerprestatie uit zijn toch al niet misse carrière neer: zijn transformatie tot de mompelende pyschopatische hitman is ronduit indrukwekkend en werd al door diverse critici vergeleken met de Travis Bickle-vertolking van Robert
DeNiro in ‘Taxi Driver’.

Maar ook de rest van de film staat op een eenzaam hoog niveau: de indrukwekkende rol Continue reading “YOU WERE NEVER REALLY HERE (Lynne Ramsay)” »

IRRATIONAL MAN (Woody Allen)

cannes2015-IrrationalMan-still1Abe Lucas (een schitterende Joaquin Phoenix) is een wat verlopen, misantropische professor Filosofie die aan een baantje aan een kleine universiteit in Rhode Island begint.

Daar krijgt zijn uitgebluste en in alcohol gedrenkte bestaan opnieuw zin wanneer hij een vriendschap aanknoopt met de ijverige studente Jill Pollard (Emma Stone), een vriendschap die algauw uitloopt op een echte relatie.

Wanneer Jill en Abe tijdens een etentje toevallig afluisteren hoe een vrouw bijzonder onrechtvaardig behandeld werd, besluit Abe zijn filosofie in de praktijk om te zetten…

Met ‘Irrational Man’ keert Woody Allen terug naar de thematiek van zijn eigen klassiekers als ‘Crimes & Misdemeanors’ en ‘Match Point’: schijnbaar redelijke mensen die tot
vreselijke daden overgaan, en daarna met de gevolgen van die daden moeten zien te
Continue reading “IRRATIONAL MAN (Woody Allen)” »

HER (Spike Jonze)

her-spike-jonze-1De introverte Theodore (prachtrol van Joaquin Phoenix) leeft gescheiden van zijn ex (gespeeld door Rooney Mara), maar heeft ondertussen een nieuwe liefde gevonden: Samantha.

Tot daar niks abnormaals, ware het niet dat Samantha geen vrouw van vlees en bloed is, maar een computerbesturingssysteem dat hem met sexy stem lieve woordjes toefluistert, zijn praktische taken oplost en – indien gewenst – een luisterend oor biedt.

En wat kan je tenslotte meer verlangen in een relatie?

Spike Jonze – de man die ons eerder o.a. ‘Being John Malkovich’ & ‘Adaptation’ schonk – houdt ons met zijn prachtig gefilmde ‘Her’ een spiegel van onze digitale tijden

voor: een melancholische, gevoelige & bitterzoete rêverie over de vraag wat liefde nu eigenlijk écht is, en wat ze nog betekent in tijden van 24/7 cyberseks en digitale romantiek voor iedereen.

Oh, ja: Samantha wordt in deze weemoedige, aan ‘Lost In Translation’ verwante parabel Continue reading “HER (Spike Jonze)” »

THE MASTER (Paul Thomas Anderson)

Met het geweldige trio ‘Boogie Nights’, ‘Magnolia’ en ‘There Will Be Blood’ scoorde Paul Thomas Anderson een echte hattrick, en dus tonen wij u ook heel graag zijn al even magistrale, epische vierde: ‘The Master’.

Centrale figuur is Freddie Quell (een grootse Joaquin Phoenix), een soldaat die na WOII compleet getraumatiseerd zijn leven weer probeert op te bouwen.

Quell zoekt daarbij steun bij ene Lancaster Dodd (Philip Seymour Hoffman), een sekteleider die zichzelf The Master laat noemen en met zijn dubieuze filosofie beweert de oplossing voor allerlei problemen te hebben – de overeenkomsten met Scientology zijn uiteraard puur toeval.

‘The Master’ is niet alleen briljant geacteerd, het geheel is ook geweldig in beeld gebracht door Mihai Malaimare, en van een superbe soundtrack voorzien door Radiohead-gitarist Jonny Greenwood (de man die ook al bij ‘There Will Be Blood’ voor Continue reading “THE MASTER (Paul Thomas Anderson)” »

31/3/2009: TWO LOVERS

Two Lovers movie image Gwyneth Paltrow and Joaquin PhoenixKort samengevat: Een aangrijpend, melancholisch en sentimenteel portret van de timide jongeman Leonard Kraditor (uitstekend vertolkt door Joaquin Phoenix), die twijfelt tussen zijn liefde voor de ‘foute vrouw’ Michelle (Gwyneth Paltrow) en de ‘goede’ Sandra (Vinessa Shaw)

Goed om weten: Regisseur James Gray – maker van meesterwerkjes als ‘Little Odessa’ en ‘The Yards’ – bewijst met ‘Two Lovers’ eens te meer met wat een enorm talent hij gezegend is: de film is wonderlijk mooi in scène gezet, en perfect geritmeerd en gemonteerd.

De uitstekende ploeg acteurs zorgt voor de rest in dit excellente liefdesdrama.

En nog iets: Over zijn grootste invloeden bij het maken van ‘Two Lovers doet Gray niet geheimzinnig: Hitchocks ‘Vertigo’ en Fellini’s ‘Notte de Cabiria’. Je kan slechtere films Continue reading “31/3/2009: TWO LOVERS” »

29/1/2008: WE OWN THE NIGHT

weownthenightwNa zeven jaar stilte maakt James Gray (regisseur van ‘The Yards’ en het schitterende ‘Little Odessa’) een overdonderende comeback met ‘We Own the Night’.

Het verhaal speelt zich af in New York, eind jaren ’80, een periode waarin de Russische maffia zowat alle middelen gebruikte om het nachtleven in handen te krijgen: Bobby (Joaquin Phoenix) runt samen met zijn vriendin Amanda (Eva Mendes) El Caribe, een club in handen van de maffia.

Bobby’s broer Joseph (Mark Wahlberg) is politiekapitein, die – moreel gesteund door zijn vader Burt (Robert Duvall) – aan de andere kant van de wet staat.
Wanneer de maffiosi eerst zijn broer neerschieten en daarna ook zijn vader willen aanpakken, begint het geweten van verloren zoon Bobby op te spelen: hij besluit de bende te infiltreren…

Grays favoriete regisseurs heten Elia Kazan, Luchino Visconti en John Ford, en dat is goed te zien aan deze uitmuntende prent: het is een bijna Bijbelse familietragedie over

Continue reading “29/1/2008: WE OWN THE NIGHT” »