CINEMA CORONA #165: BOWLING FOR COLUMBINE (Michael Moore)

bowling_for_columbine_2Bijna een kwarteeuw geleden (op 6 april 1999 om precies te zijn) richtten Eric Harris en Dylan Klybold – op het eerste zicht twee doodgewone scholieren -een ware slachtpartij aan in hun school, de Columbine High School.

De twee zwaarbewapende tieners zorgden op minder dan drie kwartier tijd voor een ronduit krankzinnige tol: 15 doden (inclusief de schutters zelf), 21 (zwaar)gewonden en een zwaar getraumatiseerde gemeenschap.

Een mens met een béétje hart en/of een half werkend brein zou denken dat na zo’n tragedie  de wapenwetten meteen keihard aangescherpt zouden worden door de politiek (op vele plaatsen in Amerika kunt u pistolen en semi-automatische wapens gewoon in de plaatselijke supermarkt kopen, of -funshoppen!- op één van de talloze gun shows), maar zie: eergisteren vielen er in Boulder, Colorado opnieuw tien doden na de zoveelste killing spree sinds Columbine.

Dit keer ging het om een zwaarbewapende man die in een winkel met een AR-15 begon rond te knallen – ondanks het feit dat de dader al eerdere feiten op zijn kerfstok had en hij volgens de politie psychische problemen had, had hij nog altijd gewoon een semi-automatisch geweer en een pistool kunnen kopen.

Hoeft het dan ook te verbazen dat er in de USA meer dan honderd doden per dag (!!!) vallen door vuurwapens?

En hoeft het dan ook te verbazen dat het Oscarwinnende ‘BOWLING FOR COLUMBINE’, een ondertussen twintig jaar oude documentaire van Michael Moore over het onderwerp, nog altijd razend actueel blijkt te zijn?

Toegegeven: de aanpak van Moore is niet altijd subtiel te noemen, maar dat is die van de National Rifle Association, gesponsorde politici en andere cynische hulpjes van de wapenlobby nog veel minder.

Onthutsend, wrang-grappig en de vinger in de talrijke open schotwonden stekend: ‘BOWLING FOR COLUMBINE’ blijft ook 19 jaar na de release het bekijken méér dan waard.

Met belangrijke bijrollen voor Marilyn Manson, comedian Chris Rock en wapengek Charlton Heston.

CINEMA CORONA #02: RABBITS (David Lynch)

rabbitsVandaag in onze CINEMA CORONA‘RABBITS’ van David Lynch is misschien wel zijn meest obscure en zijn meest bizarre werk (en dat laatste wil toch wat zeggen).

De ingrediënten?
Drie konijnen in een woonkamer, een eerie soundtrack van – uiteraard – Angelo Badalamenti en een op hol geslagen lachband.

Waar het over gaat?
Al sla je ons dood: geen idee!

De moeite?
Zeer!

Met Naomi Watts, Scott Coffey en Laura Elena Harring.
Muziek: Angelo Badalamenti.

 

 

CINEMA CANVAS live: LE FILS (Jean-Pierre & Luc Dardenne)

LE_FILS_DARDENNE

Als opener van ons Cinema Canvas-drieluik kunnen we u ‘Le Fils’ presenteren, het indrukwekkende sociale drama van de gebroeders Dardenne uit 2002.

Olivier (indrukwekkende rol van Olivier Gourmet) is een uiterst toegewijde leraar in een school voor houtbewerking. Hij vindt veel voldoening in het begeleiden van de sociaal gehandicapte jongeren, maar tegelijk is het duidelijk dat er iets wringt bij deze altijd wat trieste, in zichzelf gekeerde man.

Op een dag meldt een nieuwe student zich aan in het atelier: de zestienjarige Francis, die pas uit de gevangenis is vrijgelaten.

Het contact tussen de stugge leraar en de leerling wil aanvakelijk niet echt vlotten. Sterker nog: de leraar gedraagt zich ronduit bizar tegenover zijn pupil, door hem tot thuis

CinemaCanvaste volgen en te bespioneren. Waarom Olivier zich zo gedraagt is niet meteen duidelijk, maar ontrafelt zich stapje voor stapje…

‘Le Fils’ houdt het midden tussen een razend spannende Continue reading “CINEMA CANVAS live: LE FILS (Jean-Pierre & Luc Dardenne)” »

HABLE CON ELLA (Pedro Almodovar)

HableConEllaOp maandag 5 maart vertonen we de klassieker ‘Todo sobre mi madre’, maar als eerste in ons Almodovar-tweeluik vertonen we ‘Hable Con Ella’, een film die nét een tikje anders is dan zijn andere prenten: minder flamboyant, minder gek, gevuld met nog méér sentiment, en voor één keer helemaal opgebouwd rond de gevoelswereld van mannen.

Het verhaal draait deze keer rond Benigno en Marco, een jonge verpleger en een wat oudere Argentijn, die elkaar ontmoeten in een privékliniek.
Wat de twee verbindt is de situatie van hun geliefde vrouwen: de ene is een danseres, de andere een stierenvechtster, maar allebei zijn ze in een coma beland…

arsenaal_lazarusAlmodovar slaagt erin de twee verschillende geschiedenissen perfect aan elkaar te knopen, strooit er wat melodrama én pure schoonheid overheen (dans van Pina Bausch, muziek van Caetano Veloso, stille film uit de jaren twintig…) en maakt er
Continue reading “HABLE CON ELLA (Pedro Almodovar)” »

9/3/2004: IN THIS WORLD

4Vol is vol, en wie toevallig in Ethiopië of Afghanistan geboren is heeft brute pech, vindt u?
Benieuwd of u dat na het bekijken van ‘In This World’ ook nog durft te zeggen.

De film volgt twee Afghaanse neven die in een vluchtelingenkamp in Peshawar voldoende geld weten te verzamelen om zich een one way ticket naar Londen te betalen: alles lijkt hen immers beter dan de uitzichtloze ellende waarin ze ginder moeten verblijven.

Vanuit Peshawar volgen we met hun helse odyssee naar het rijke westen, via Iran, Koerdistan, Turkije en een (container)bootreis in naar Italië, en met de hulp van

mensensmokkelaars en allerlei andere schimmige tussenpersonen – u mag één keer raden of hen in het westen een vriendelijk ontvangscomité en een happy end wacht.

Door gebruik te maken van een stel niet-professionele acteurs en een franjeloze stijl gaf regisseur Michael Winterbottom ‘In this World’ een ruwe documentaire-look mee: de enige juiste die bij dit pakkende verhaal paste.

Een voorstelling i.s.m. Amnesty International.

IN THIS WORLD
Regie: Michael Winterbottom
GB 2003, 94 min.

2/3/2004: SPUN

p2.jpg-r_640_600-b_1_D6D6D6-f_jpg-q_x-xxyxxDe hoogdagen van MTV liggen al lang achter ons, maar af en toe ontdekt een mens toch nog weleens een lekker provocerende clip: zie bijvoorbeeld alles van Aphex Twin, of zie de ‘Smack my Bitch Up’-video van The Prodigy.

Ziekelijk brein achter die laatste clip was Jonas Akerlund, die zich met ‘Spun’ nu ook een heuse langspeelfilm bij elkaar gedraaid heeft: het zal u waarschijnlijk niet verbazen dat hij ervoor gekozen heeft die in het milieu van de speed- en pillenjunkies te situeren.

Het resultaat ziet eruit als een opgefokte kruising tussen ‘Requiem for a Dream’, ‘Drugstore Cowboy’ en ‘The Doom Generation’.
Tussen al het nihilistische slikken, snuiven, neuken en metal luisteren door weigert Akerlund morele stellingen in te nemen, wat hem op de banbliksems van de

Continue reading “2/3/2004: SPUN” »

24/2/2004: SWING

Swing-GatlifLang geleden dat we nog eens een fijne muziekfilm naar de Begijnenstraat gehaald hebben: een euvel waar we nu met bijzonder raak getitelde ‘Swing’ een oplossing voor bedacht hebben.

In ‘Swing’ vertelt Tony Gatlif het verhaal van Max, een tienjarige stadsket die graag gitaar wil leren spelen en denkt dat hij daarvoor best aanklopt bij Miraldo, een zigeunergitarist die aan de troosteloze stadsrand van Straatsburg verblijft.

Via Miraldo leert Max zijn leeftijdsgenoot Swing kennen: tussen de twee tieners ontstaat meteen een warme vriendschap, ook al blijkt Swing al gauw helemaal niet de toffe zigeunerjongen waarvoor Max hem eerst hield…

Tony Gatlif (zie o.a. ook ‘Vengo’) is al jarenlang dé filmische chroniqueur van de zigeuner-, manouchen- en gitan-cultuur, en bevestigt die status nog eens met deze onweerstaanbare muziekfilm.

Miraldo wordt overigens vertolkt door de virtuoze Tchavolo Schmitt: zijn geweldige gitaarspel is absoluut niet te missen voor de liefhebbers van zigeunerjazz uit de beste Django Reinhardt-traditie. Top!

SWING
Regie: Tony Gatlif
F 2001, 90 min.

17/2/2004: PIEDRAS

Een mozaïekfilm in de lijn van ‘Short Cuts’ en ‘Magnolia’ die zich voor de verandering helemaal in Madrid afspeelt: ziedaar het idee achter ‘Piedras’ – iemand uit de les Spaans laat ons weten dat dat ‘stenen’ betekent – van Ramon Salazar.

1539-4Centraal in deze filmische collage staan vijf vrouwen die allemaal iets met mannen én met schoenen hebben: een hoerenmadam en haar achterlijke dochter, een nachtclubdanseres-schoenenverkoopster, een taxichauffeuse met twee kinderen, en een bourgeois-madame die in een echtscheidingszaak verwikkeld is.

Aan de hand van hun belevenissen etaleert Salazar twee uur lang zijn liefde voor de Spaanse hoofdstad, en de man werd daarvoor bijgestaan door een stel prima acteurs die zich mochten uitleven op een lekker soapie scenario: knap debuut, zeggen wij.

PIEDRAS
Regie: Ramon Salazar
E 2003, 134 min.

HERO (Zhang Yimou)

hero-red‘Kill Bill’ de beste martial arts-film van de laatste jaren?

Close but no cigar, beste Quentin: wie een écht briljante film in dat genre wil zien (of een meesterwerk tout court), moet bij ‘Hero’ van grootmeester Zhang Yimou zijn.

Het verhaal speelt zich af in het oude China, waar het rijk van de Qin zijn zinnen gezet heeft op zes naburige koninkrijken.

Daardoor is hun eigen koning uiteraard een doelwit van vijandige moordpogingen, maar één man heeft er eigenhandig voor gezorgd dat die één voor één mislukten, door de drie meest beruchte moordmachines van het land koud te maken.
Voor die heldendaden wordt hij op audiëntie bij de koning uitgenodigd….

In China verpulverde de jongste van Zhang Yimou het box office-record van ‘Titanic’, en daar zijn vele verdomd goede redenen voor: de ronduit verbluffende visuele stijl, bijvoorbeeld (Christopher Doyle is de beste cameraman ter wereld, zeg dat wij het Continue reading “HERO (Zhang Yimou)” »

3/2/2004: THE RULES OF ATTRACTION

2002_Rules_Of_Attraction_086‘Wat zou ik doen? Naar mijn kamer gaan? Een pizza eten? Een lijntje coke snuiven? Een pornofilm bekijken? Of die blonde daar neuken? Bwaah, waarom ook niet: laten we die blonde neuken.’

Welkom in de wereld van Brett Easton Ellis, de markies de Sade van hedendaags Amerika: lees zijn ‘American Psycho’ (al verfilmd), lees zijn ‘Less than zero’ (ook al verfilmd) en lees ook zijn ‘Rules of Attraction’, dat nu dankzij de prima verfilming van Roger Avary – scenarist van ‘Reservoir Dogs’ en ‘Pulp Fiction’ en regisseur van ‘Killing Zoe’ – tot in het Filmhuis geraakt is.

‘The Rules of Attraction’ is glad en akelig plastiek-perfect gefilmd, en dat is volledig de bedoeling, want dit is een meedogenloos portret van de Amerikaanse upper class-jeugd: rijkeluiszoontjes en -dochtertjes die aan de universiteit rondhangen, en die maar één

Continue reading “3/2/2004: THE RULES OF ATTRACTION” »