Soms is het – zoals u ongetwijfeld ook zelf ooit al weleens ondervonden hebt – beter eens even uw bek te houden, en een verhaal niét te vertellen, hoezeer dat verhaal ook op uw tong ligt branden om verteld te worden.
Moet je bijvoorbeeld altijd eerlijk zijn, en aan je hoogzwangere vrouw vertellen dat je haar ontrouw bent geweest?
Of moeten we een wat teneergeslagen alleenstaande vriend tegen zijn zin pushen om op jacht te gaan naar een relatie? En moeten we, wanneer hij dan een leuke partner vindt op wie hij totaal verliefd is, hem dan meteen weer van die roze wolk halen door hem te waarschuwen voor een geheim dat ze met zich meedraagt?
En is het wel slim om aan je nietsvermoedende partner die niets gevraagd heeft te vertellen dat er écht helemaal niets gebeurd is met, euh, niemand – ook al is er écht niks gebeurd, met niemand, en al zeker niet met die lekkere, sexy buurman die je weleens bij het uitlaten van de hond tegenkomt?
In ‘HISTORIAS PARA NO CONTAR’ heeft de Spaanse regsieur Cesc Gay vijf van dat soort beter niet vertelde verhalen verzameld.
Allemaal spelen ze zich af in Barcelona, waardoor de sfeer van Woody Allens Europese grootstadskomedies nooit veraf is. Bovendien is het genieten van Gays zwierige regie, én Continue reading “HISTORIAS PARA NO CONTAR (Cesc Gay)” »
Op maandag 5 maart vertonen we de klassieker 
Almodovar slaagt erin de twee verschillende geschiedenissen perfect aan elkaar te knopen, strooit er wat melodrama én pure schoonheid overheen (dans van Pina Bausch, muziek van Caetano Veloso, stille film uit de jaren twintig…) en maakt er
