28/12/2004: DIARIOS DE MOTOCICLETA

diarios_de_motocicleta_(2003)Een biografische film over Ché?

Dat moést bijna wel een brok Reevoluutsjoneire Gerilja-sinema met heroïsche gevechten tegen de inslechte kapitalisten en met bijrollen voor Fidel en diens Sigaar worden, maar gelukkig is de Braziliaan Walter Salles er met zijn ‘Diarios de Motocicleta’ mooi in geslaagd dààr omheen te fietsen.

Salles (zie ook ‘Central do Brasil’) concentreert zich immers maar op één halfjaar uit Guevara’s leven, en dan nog een halfjaar uit zijn prerevolutionaire-periode, waarin hij met zijn makker Alberto Granado op de motor door Zuid-Amerika trok.

Geen echt politieke film, dus, maar eerder een Kerouac-achtige roadmovie over twee burgerjongetjes die tijdens een als plezierreis opgezette trip langzaamaan uitgroeien tot revolutionairen-in-de-dop.

Met Gael Garcia Bernal (eerder al de ster van ‘Amores Perros’, ‘Y Tu Mama Tambien’ en ‘La Mala Educacion’) in de rol van de jonge Guevara, en de Argentijnse soapacteur Rodrigo de la Serna als Alberto Granado.

21/12/2004: SUPER SIZE ME

kill-burgerKan er nog een filmpje bij voor u zich op de rijkelijke oudejaarsbanketten gooit?

Als amuse gueule op die feestelijkheden hadden wij immers gedacht aan ‘Super Size Me’, een documentaire van Morgan Spurlock over de fastfood-vreetcultuur.

Meer dan één derde van de Amerikaanse kinderen kampt immers met overgewicht, en ongeveer een kwart van de Amerikanen eet dagelijks fast food, al is dat volgens de McDonalds-directie gezond voedsel.

Spurlock besloot dat laatste eens uit te testen door gedurende een maand alléén maar McDonalds te eten, en dan bij voorkeur hun gigantische Supersize-menu’s: walgelijke bergen friet, cola en vlees vol vet en calorieën die de fastfoodgigant voor een prikje aanbiedt.

Het resultaat van Spurlocks experiment? Hij kwam op één maand 12 kilo bij, kreeg hartkloppingen, werd depressief, had problemen om zijn pietje nog recht te krijgen en werd door de begeleidende artsen gesmeekt zijn experiment stop te zetten – en allemaal voor u vereeuwigd in een documentaire die constant op de grens van interessant, amusant en degoutant zweeft.

14/12/2004: 5 X 2

5X2 dl 3Hoera!

Het Filmhuis kan u alweer een nieuwe François Ozon aanbieden, al jarenlang één van onze favoriete Franse regisseurs – wie ooit ‘Sous le Sable’, ‘Swimming Pool’ of ‘Huit Femmes’ gezien heeft, zal ons ongetwijfeld gelijk geven.

‘5 X 2′, ‘s mans nieuwste, is een even straffe tour de force als zijn vorige werk: een liefdesdrama waarbij je toch met vlinders in je

buik de zaal verlaat, want Ozon vertelt alles volgens de ‘Memento’-techniek: van achteren naar voren, waardoor we een kapotte relatie langzaam en enig mooi terug zien openbloeien tot prille liefde.

De acteurs – Valeria Bruni Tedeschi en Stéphane Freiss – zijn voortreffelijk, Ozons

Continue reading “14/12/2004: 5 X 2” »

7 + 8/12/2004: JERUSALEM

131218_jerusalem_-_berlin_foto_berlin‘Jerusalem’ is de eerste film in de cyclus ‘Holoceen’ (genoemd naar het huidig geologisch tijdperk), en is een initiatief van de vzw Berlin, een samenwerking tussen theatermakers Yves Degryse (o.a. SKaGeN, De Onderneming, De Queeste), Caroline Rochlitz (o.a. RO-theater) en licht- geluid- en decorontwerper Bart Baele (o.a. SKaGeN). 

Als uitgangspunt én eindpunt van ieder project kiezen ze een stad of streek ergens op deze wereld, en voor ieder project zoeken ze naar een combinatie van media.

De eerste keuze voor ‘Holoceen’ viel dus op Jeruzalem: wereldstad van bij geboorte, een vergaarplaats van monumentale (religieuze) architectuur, kern van drie wereldgodsdiensten en het huidig schouwtoneel van de wereldpolitiek. Alle breuklijnen komen er samen, in de Continue reading “7 + 8/12/2004: JERUSALEM” »

6/12/2004 CINE LUNDI: Lars Von Trier, de slechtste regisseur ter wereld

the-idiots-lars-von-trier-filmLars von Trier: de hemel ingeprezen door critici, gehuldigd op filmfestivals, en topacteurs en -actrices staan in de rij om met hem te kunnen werken.

En toch, bij het bekijken van zijn filmsvraagt een mens – in dit geval: Geert Op de Beeck – zich steevast af: waarom eigenlijk, in godsnaam? Of is hij echt de enige die vindt dat deze filmkeizer geen kleren aanheeft?

Tijdens deze rijkelijk met (stilstaande én bewegende) beelden geïllustreerde avond zullen wij u met keiharde argumenten proberen duidelijk te maken waarom von Trier niet meer is dan een zak gebakken lucht, de Jean-Pierre van Rossem van de cinefielen, de Lernout én de Hauspie van de arthouse cinema in één, de flauwe plezante nonkel der pseudo-intello-club.
Enfin, hij kan dat zelf met een praktijkvoorbeeld natuurlijk véél beter illustreren dan wij ooit kunnen uitleggen:

Wij proberen u uit te leggen waarom pakweg John FordTim BurtonFrançois OzonBilly Wilder, Pedro Almodovar of Paul Verhoeven oneindig betere regisseurs zijn.
En we tonen hoe échte cinema en échte filmregie werkt.

Een avond waarop zowel de von Trier-haters als zijn fanclub van harte uitgenodigd zijn, kwestie van achteraf gezellig in de bar in de clinch te kunnen gaan.

30/11/2004: CITIZEN KANE

174Onlangs bracht het onvolprezen Brusselse Filmarchief en – museum een splinternieuwe kopie van ‘Citizen Kane’ in roulatie, en het Filmhuis zou uiteraard wel gek zijn u de kans te onthouden om dit meesterwerk van Orson Welles nog eens in al zijn grandeur te zien.

‘Citizen Kane’ – door Welles gebaseerd op het levensverhaal van de megalomane persmagnaat William Randolph Hearst – wordt al jarenlang in allerlei polls uitgeroepen tot de Film der Films, en daar zijn meer dan genoeg redenen voor: er is uiteraard de fenomenale regie en dito acteerprestatie van Orson Welles zelf, de man was

ook zo clever zich voor zijn debuut (!!!) te omringen met een pleiade aan volstrekt unieke talenten zoals: Joseph Mankiewicz (scenario), Bernard Herrmann (muziek), Robert

Continue reading “30/11/2004: CITIZEN KANE” »

28/11/2004 FILMONTBIJT: MALUNDE

malunde_1f196Aan tafel!
En wel voor ons derde Filmontbijt, dit keer ten voordele van Mucef, een ontwikkelingsproject in Zuid-Afrika.

En daar past uiteraard alleen een Zuid-Afrikaanse film bij: ‘Malunde’, dit jaar nog de openingsfilm op het Afrika Filmfestival in Leuven.

Hoofdpersonage is de elfjarige Wonderboy, één van de vele straatkinderen die allerlei kunst- en vliegwerk moet uithalen om te overleven.
Op een dag is Wonderboy getuige van een misdaad terwijl hij aan een kruispunt autoruiten staat te wassen: om aan de criminelen te ontsnappen verstopt Wonderboy zich in de auto van zijn klant.
Alleen blijkt die klant een ex-agent van het oude apartheidsleger te zijn, waardoor ‘Malunde’ op een ongewone, meeslepende roadmovie doorheen het nieuwe Zuid-Afrika uitdraait…

Voor de film krijgt u een echt zondags ontbijt geserveerd, met (versgebakken!) croissants, fruitsap, koffie en/of thee. Net zoals de vorige keren hebben we weer voor een speelse kinderopvang gezorgd, zodat ook mama’s en papa’s van dit filmontbijt kunnen genieten.

Vanaf 9 uur (deuren + ontbijt) / 10 uur (film)

MALUNDE
Regie: Stefanie Sycholt
ZAF 2001, 119 min.

23/11/2004: AMERICAN SPLENDOR

215px-American_Splendor_film
Vindt u uw bestaan bij momenten ook zo onwaarschijnlijk saai?
Troost u, er bestaan mensen wiens leven ooit nog véél saaier was, en die het toch nog ver geschopt hebben.

Neem nu het geval Harvey Pekar, een fucking boring archivaris uit het fucking boring Cleveland, Ohio, met een nog veel meer fucking boring leven, waaruit maar één iets hem een uitweg biedt: zijn passie voor politiek uiterst incorrecte strips.

Over het levensverhaal van deze undergroundheld uit de stripwereld, maakten Shari Springer en Robert Pulcini het alom bekroonde en bejubelde ‘American Splendor’, een afwisselend hilarische en indroevige film die het

midden houdt tussen biopic, documentaire en tekenfilm.
Wie het werk van Pekar kent, mag dit niet missen. En wie het nog niet kent, moét het  Continue reading “23/11/2004: AMERICAN SPLENDOR” »

LA MALA EDUCACION (Pedro Almodovar)

Bad_EducationAmayos, amigos!

Inderdaad: onze kennis van het Spaans beperkt zich écht tot het Jommekesniveau, maar dat neemt niet weg dat wij altijd op de eerste rij staan telkens Pedro Almodovar een nieuwe film uitbrengt.

En wie ‘La Mala Educacion’ ziet zal begrijpen waarom: Almodovar is de enige echt waardige opvolger van de grote Luis Bunuel.

In ‘La Mala Educacion’ rekent Almodovar niet alleen fijntjes af met zijn katholieke opvoeding (het thema van de pastoors die in kostscholen niet met hun tengels van de jongetjes konden afblijven zorgde in Spanje voor de te verwachten controverse), hij doet

dat ook met stijl, visie en originaliteit: het in passie, seks en moord gedrenkte verhaal speelt zich nu eens af tijdens de dictatuur van generaal Franco in de jaren ’60, dan weer
net na de herinvoering van de democratie in ’77 of tijdens de creatieve explosie van de  Continue reading “LA MALA EDUCACION (Pedro Almodovar)” »

2/11/2004: OSAMA

a_osamaInmiddels, aan de andere kant van de planeet: diepe ellende, en zéker voor de vrouwen die onder de terreur van de Taliban en andere godsdienstwaanzinnigen moeten overleven.

Precies over die vrouwen draaide de Afghaanse cineast Siddiq Barmak zijn ‘Osama': een grootmoeder en een moeder – allebei weduwen – proberen samen met hun 12-jarige (klein)dochter te overleven in het Taliban-Afghanistan, een helse taak in een maatschappij die vrouwen als derderangswezens beschouwt.

Oma bekijkt de tragische situatie van het trio nog het meest lucide: ‘Er is geen verschil tussen mannen en vrouwen: ze zijn allebei ongelukkig,’ zegt ze. En bovendien stelt ze voor het meisje als een jongetje te verkleden en voortaan Osama te noemen, waardoor ze een min of meer draaglijke jeugd kan hebben en naar school kan gaan.

Alleen: op zulke verkleedpartij staat de doodstraf…

‘Osama’bewijst dat de Afghanen – ondanks een jarenlang streng cinemaverbod onder de Taliban – nog lang niet vergeten zijn hoe ze een goede film moeten maken.
Dat er nog veel mogen volgen.