Een knappe nieuwe docu die in Mechelen gedraaid is: daar maken we op ons programma altijd grààg plaats voor.
In ‘HOW DO YOU SPELL HOME?’ laat Louisiana Mees-Fongang ons kennismaken met een groep minderjarige vluchtelingen die uit alle hoeken van de wereld samen in een huis in – of all places – de Bruul beland zijn: Keerthana, Mesbah, Helen en Idris komen uit Afghanistan, Sri Lanka en Eritrea, en worden hier opgevangen bij Juneco, een verblijf voor alleenstaande minderjarige vluchtelingen.
Aan de ene kant biedt Juneco hen een veilige, hoopvolle en warme plaats waar ze met behulp van begeleiders op eigen benen leren te staan, maar anderzijds spookt er constant
onzekerheid en dreiging in hun hoofd: ze kunnen maar in Juneco blijven tot ze achttien zijn.
Louisiana Mees-Fongang verbleef maandenlang bij de jongeren en hun begeleiders, en legde in een fraai, subtiel en warm portret hun fragiele leefwereld, hun dromen, hun onzekerheden, hun hoop en hun vragen vast.
Is dit nu ‘thuis’, zo ver van de plaats waar ze vandaan kwamen? En wat is dat, ‘thuis’?
‘HOW DO YOU SPELL HOME’ ging in avant-première op het Filmfestival van Oostende, en werd intussen ook al geselecteerd voor het IDFA, het prestigieuze internationale Continue reading “HOW DO YOU SPELL HOME? (Louisana Mees-Fongang)” »
neer er op een middelbare school een diefstal gebeurt, neemt de directie meteen ingrijpende maatregelen om de dader te vinden.
e, 1946.
USA, 1970.
armzalige soort bestaan als het hare terecht te komen.
Maar wanneer ze een mysterieuze brief ontvangt, begint het bij Delia te dagen dat het misschien ook voor haarzelf nog niet te laat is om naar een beter leven te streven….
De debuterende Paola Cortellesi mengt in haar ‘C’È ANCORA DOMANI’ een schaamteloos ouderwets melodrama met een fikse geut humor en een zalige soundtrack.
De film is meteen een indrukwekkend visitekaartje voor Cortellesi, want niet alleen wist ze als regisseuse de quasi-onmogelijke balans tussen een zwaar onderwerp en vrolijke komedie te vinden, ze schreef ook het scenario én vertolkt met veel verve zelf de hoofdrol, met een vette knipoog naar de grote Italiaanse na-oorlogse filmsterren als Sophia Loren en Anna Magnani.
In Italië raakte deze kleine maar pakkende, humane en vaak grappige film een bijzonder gevoelige snaar: met ruim 5 miljoen (!) toeschouwers zorgde deze arthouseproductie er voor een ware stormloop op de cinema’s, en trok zowaar