Categorie archief: De dinsdagen van het Filmhuis

RETURN TO DUST (Li Ruijun)

Geplaatst op door

Return_To_DustOp het Chinese platteland wordt de schuchtere Cao door haar familie uitgehuwelijkt aan Ma, een al even timide, arme keuterboer die net als zijn nieuwbakken echtgenote door zijn familie met de nek aangekeken wordt.

Beiden verwachten weinig van hun gedwongen huwelijk, maar tegen de verwachtingen in groeit er toch een innige band tussen de twee outsiders, prachtig vertolkt door Qing Hai en Renlin Wu.
Op het rustige ritme van de natuur bouwen ze hun eigen, veilige wereldje op, iets wat ze eigenlijk voordien nooit gekend hebben in hun leven…

Aan de buitenkant is ‘RETURN TO DUST’ een vertederend, prachtig in beeld gebracht liefdesverhaal tussen twee unieke personages, én een ode aan Het Eenvoudige Leven Op Het Platteland.

Onderhuids levert de film van Li Ruijun echter ook sluimerende kritiek op de Chinese maatschappij: de hoofdpersonages worden niet bepaald vrolijk behandeld door hun familie en de andere dorpelingen, en ook op het Chinese platteland blijken de Continue reading “RETURN TO DUST (Li Ruijun)” »

UNDER THE FIG TREES / SOUS LES FIGUES (Erige Sehiri)

Geplaatst op door

BONUUnder_the_fig_trees_Sous_les_figuesS: de hoofdfilm wordt voorafgegaan door ‘cultuur’, een korte film van Fairuz Ghammam waarin een Kortrijks-Tunesische vijgenboom een belangrijke rol speelt.

—-
Zin in een zalige, zomerse film?

Dan moét u gewoon het heerlijke ‘UNDER THE FIG TREES’ (of als u de Franse titel verkiest: ‘SOUS LES FIGUES’) komen bekijken.

De setting is simpel maar hemels mooi: een boomgaard vol vijgenbomen ergens in het noorden van Tunesië, waar (vooral) vrouwen en (enkele) mannen van verschillende generaties samen de oogst komen plukken.
In dit idyllische landelijke tafereel onder de warme Tunesische zon leren we tijdens de pluk de dromen, hoop en verlangens van de vrouwen kennen, want tijdens het werk wordt er volop geflirt, gelachen, gediscussieerd, gegeten, ruzie gemaakt, geroddeld, coalities gevormd, sociale mediaposts becommentarieerd en vriendschappen gesmeed.

Afrika_Filmfetsival

De discussies laaien soms hoog op, want enkele rebelse, zelfbewuste jonge pluksters botsen verbaal met de conservatief denkenden (vooral over het huwelijk en relaties), en houden zich niet in om de hypocrisie van de machocultuur – waarvan de nog jonge baas deel uitmaakt – te doorprikken.

En uiteraard zorgt na een lange werkdag ook het loon – dat individueel uitbetaald wordt – voor discussie…

‘UNDER THE FIG TREES’ is licht maar niet inhoudsloos, herkenbaar maar niet banaal, simpel maar toch veelzeggend: op subtiele, sensuele, bijna intieme wijze worden de breuklijnen in de Tunesische (en bij uitbreiding Noord-Afrikaanse) maatschappij blootgelegd, en wordt – ondanks alle problemen – de vitaliteit en kracht van de jonge generatie getoond

Dat deze prachtfilm een bijna documentair gevoel heeft hoeft niet te verbazen, want  Continue reading “UNDER THE FIG TREES / SOUS LES FIGUES (Erige Sehiri)” »

MON CRIME (François Ozon)

Geplaatst op door

DMon_crime_affichee beste, meest veelzijdige én meest productieve Franse regisseur van de afgelopen 20 jaar heet François Ozon.

En om dat te bewijzen heeft hij minder dan een jaar na zijn heerlijke Rainer Werner Fassbinder-hommage ‘Peter Von Kant’ alweer een uitstekende nieuwe uit: ‘MON CRIME’, een zalige, pseudo-ouderwetse boulevardkomedie waarin Ozon met alle mogelijke belegen Franse filmclichés goochelt en er toch iets fris, fruitigs en zeer grappigs uit brouwt.

De film speelt zich af in het Parijs van de jaren ’30, waar de jonge actrice Madeleine Verdier (een zalige, Monroe-achtige rol van Nadia Tereskiewicz) ijverig aan de weg naar het sterrendom timmert.

Zonder veel succes, overigens, want niet alleen is ze helemaal berooid, ze wordt bovendien ook nog eens beschuldigd van moord op een beroemde filmproducent.

Gelukkig kan ze tijdens het proces rekenen op de hulp van haar beste vriendin Pauline (een prima Rebbeca Marder), een uitstekende advocate die kan bewijzen dat ze uit zelfverdediging tegen de ongewenste intimiteiten van een oude viespeuk handelde.

De logische vrijspraak volgt, en dankzij haar glansrijke hoofdrol in het zwaar gemediatiseerde proces, is de knappe blondine bovendien in één klap een absolute ster geworden: de toekomst lacht Madeleine toe. Tot er nieuwe feiten aan het licht komen…

Met ‘MON CRIME’ grijpt Ozon terug naar de burleske, zalig onnozele stijl en humor van Continue reading “MON CRIME (François Ozon)” »

WOMEN TALKING (Sarah Polley)

Geplaatst op door

20Women_Talking10.
In een diepgelovige, geïsoleerde Mennonietengemeenschap op het Amerikaanse platteland ontdekken de vrouwen dat ze ‘s ochtends wakker worden met blauwe plekken en verdachte wondes: met een schok komen ze tot het besef dat ze in hun slaap door de mannen misbruikt zijn.

De feiten zetten hen voor een quasi-onmogelijke keuze, een keuze waarmee ze hun geloof en hun verbondenheid met de gemeenschap moeten zien te verzoenen met de afschuwelijke feiten: blijven ze? En zo ja, doen ze dan niks of vechten ze terug? Of vluchten ze, naar een nieuw leven in een nieuwe wereld?

De vraag leidt tot pijnlijke interne discussies, waarin ze om beurten aan het woord komen.

‘WOMEN TALKING’ is gebaseerd op het boek van Miriam Toews, dat op zijn beurt gebaseerd was op redelijk hallucinante echte feiten: tussen 2005 en 2009 werden in een Mennonietenkolonie in Bolivië minstens 150 vrouwen misbruikt door de mannen, die daarbij gebruikt maakten van verdovend gas dat door een dierenarts was geleverd.

Regisseuse Sarah Polley richt zich in haar film echter niét op de gruwelijke feiten, maar helemaal op de gevolgen ervan: zoals de titel al aangeeft volgen we vooral de Continue reading “WOMEN TALKING (Sarah Polley)” »

Art & Film: ALL THE BEAUTY AND THE BLOODSHED

Geplaatst op door

All_The_Beauty_And_the_Bloodshed

Met ‘ALL THE BEAUTY AND THE BLOODSHED’ maakte Laura Poitras een indrukwekkend portret van leven, werk en activisme van meesterfotografe Nan Goldin (°1953).

Goldin maakte eind jaren ’70 naam door de (post)punk-, drug-, LGBT- en drag queen-subculturen in New York vast te leggen: vaak rauw werk dat ze zelf omschreef als een fotografisch dagboek, een dagboek dat de buitenwereld een inkijk gaf in wat ze ‘her tribe’ noemde, en dat haar tot in de top van de internationale kunst- en fotografiewereld bracht.

Een paar jaar geleden maakte Goldin echter bekend dat ze ook zelf met een verslaving aan het opiaat OxyContin kampte, een geneesmiddel dat ze – zoals zovele Amerikanen – na een operatie voorgeschreven had gekregen.

ACADEMIE_logo_blauw_langHet middel bleek echter extreem gevaarlijk, want extreem verslavend – in die mate zelfs dat vele miljoenen (!) Amerikanen eraan verslaafd raakten, en het in 2011 de drug was die in Amerika de meeste doden veroorzaakte. Yep, méér slachtoffers dan heroïne, crack of coke….

Eén van de producenten van deze killer blijkt de steenrijke Sackler-familie, die met hun farmabedrijf miljoenen verdienden aan de verslavingen. Met een deel van dat geld legde de familie een indrukwekkende kunstcollectie aan, en sponsorden ze – o ironie – vaak gul Continue reading “Art & Film: ALL THE BEAUTY AND THE BLOODSHED” »

THE FABELMANS (Steven Spielberg)

Geplaatst op door

In ‘the-fabelmans_2THE FABELMANS’ vertelt Steven Spielberg het verhaal van Sammy Fabelman, een jongen die net na de Tweede Wereldoorlog opgroeit in Arizona.

Wanneer zijn ouders hem meenemen naar een vertoning van ‘The Greatest Show on Earth’ van Cecil B. DeMille, raakt hij helemaal gefascineerd door cinema. Zijn passie leidt er al snel toe dat hij – tot grote vreugde van zijn creatieve moeder Mitzi – zelf films begint te maken, én daar talent voor blijkt te hebben.
De droom van een carrière als regisseur groeit, maar zijn vader – een wat nerd-achtige man – ziet in al dat gefilm alleen maar een hobby, en geen echte job voor zijn zoon.

Sammy legt zowat de hele familiegeschiedenis vast op film, tot hij in zijn puberteit een hartverscheurend geheim van zijn moeder ontdekt…

Met ‘THE FABELMANS’ maakte Steven Spielberg een prachtige, semi-autobiografische ode aan de magie van de cinema, en vertelt hij ons tegelijk zijn eigen familiegeschiedenis: hij doet dat – uiteraard – op zijn eigen wijze, een tikje sentimenteel en weemoedig, met wat humor en vooral met heel veel visuele kracht.

In de hoofdrollen ziet u onder andere de immer uitstekende Michelle Williams (als Continue reading “THE FABELMANS (Steven Spielberg)” »

THE BANSHEES OF INISHERIN (Martin McDonagh)

Geplaatst op door

1The_Banshees_of_Inisherin_Poster923, op het eiland Inisherin aan de Ierse westkust.

De norse brompot Colm (een prima Brendan Gleeson) is al heel zijn leven beste vrienden met de goedmoedige Pádraic (een al even excellente Colin Farrell).
Tot Colm van de ene op de andere beslist hun vriendschap te beëindigen. Sterker nog: hij weigert nog langer met Pádraic te praten.

De ontredderde Pádraic begrijpt niks van de beslissing van Colm, die als enige reden voor zijn drastische daad opgeeft dat hij ‘hem niet meer mag.’ Iets wat Pádraic weigert zomaar

te accepteren, en dàt heeft dan weer onverwachte gevolgen voor de rest van de hechte gemeenschap eilandbewoners…

Vijf jaar nadat hij met ‘Three Billboards’ een ware klassieker aan zijn cv toevoegde, pakt regisseur Martin McDonagh met een fenomenaal sterke film, en steunt daarvoor op een stel oude bekenden: Colin Farrel en Brendan Gleeson vormden destijds ook al het ijzersterke hoofdrolduo in McDonaghs debuut ‘In Bruges’, de adembenemende  Continue reading “THE BANSHEES OF INISHERIN (Martin McDonagh)” »

DALVA (Emmanuelle Nicot)

Geplaatst op door

Misschien wDalva_posterel hét debuut van het afgelopen Festival van Cannes werd afgeleverd door onze landgenote Emmanuelle Nicot met haar recht naar de keel grijpende ‘DALVA’.

Dalva is 12 jaar oud, maar ze draagt avondjurken, gebruikt make-up en gedraagt zich als een volwassen vrouw.
Ze leeft alleen met haar vader, maar dat leventje wordt abrupt onderbroken wanneer de politie haar op een avond uit het huis komt weghalen, en haar vader arresteert.

Aanvankelijk is ze verontwaardigd en in totaal onbegrip over de arrestatie van haar vader. Maar stukje bij beetje blijkt dat de liefde van haar vader niet was wat het voor haar leek te zijn.

Ondertussen zorgen haar ontmoetingen met opvoeder Jayden en leeftijdsgenote

Samia ervoor dat zich stilaan een compleet nieuw leven zich lijkt te ontwikkelen voor Dalva – en meer bepaald het leven van een jong meisje van haar eigen leeftijd.

‘DALVA’ is een schrijnende, pakkende maar ultiem hoopgevende film over herstellen van een kapotgemaakte kindertijd, over ontwaken uit een bijzonder nare droom.
De jonge Zelda Samson is zonder meer fe-no-me-naal in de rol van de zwaar Continue reading “DALVA (Emmanuelle Nicot)” »

TÁR (Todd Field)

Geplaatst op door

ITAR_Postern het magistrale ‘TÁR’ maken we kennis met Lydia Tár, een briljante dirigente op het absolute hoogtepunt van haar kunnen, en als leidster van een internationaal orkest een alom bejubelde absolute beroemdheid in de wereld van de klassieke muziek.

Het wereldje wacht dan ook vol ongeduld op haar nieuwe project – haar langverwachte live-uitvoering van Mahlers Vijfde – en bovendien staat er ook een boekpresentatie op stapel.

Maar wanneer er bezwarend materiaal over seksuele misdragingen in haar privé-leven uitlekt, dreigen er grote barsten in haar imago te komen…

Zestien jaar (!!) na zijn vorige film (het ook al niet misse ‘Little Children’ maakt regisseur Todd Field een ronduit indrukwekkende comeback met ‘TÁR’.

De film is niet alleen een meesterlijke, genuanceerde en rijkelijk gelaagde reflectie op de #MeToo-schandalen, op de cancelcultuur, op menselijke hoogmoed én op de vraag in hoeverre we een (foute) artiest los kunnen zien van zijn of haar kunst: ‘TÁR’ is ook visueel een parel, én kan bogen op een indrukwekkende vertolking van Cate Blanchett Continue reading “TÁR (Todd Field)” »

THE WHALE (Darren Aronofsky)

Geplaatst op door

The_Whale_PosterNadat hij eerder met ‘The Wrestler’ al de carrière van Mickey Rourke uit de vergetelheid redde, doet regisseur Darren Aronofsky (‘Requiem for a Dream’, ‘Black Swan’…) dat trucje nog eens over met het uitstekende ‘THE WHALE’, een prachtprent waarmee hij de van hero tot zero gezonken Brendan Fraser een Oscar voor Beste Acteur bezorgde.

Fraser was begin jaren ’90 van de vorige eeuw nog één van dé opkomende sterren in Hollywood, en groeide uit tot een waar sekssymbool, met blockbusters als ‘Encino Man’, ‘George of the Jungle’ en ‘The Mummy’ op zijn cv.

Sinds begin jaren 2000 raakte zijn carrière echter meer en meer in het slop – en een vechtscheiding, een depressie en enkele breed in de pers uitgesmeerde rechtszaken zorgden voor de rest: game over, zo luidde de algemene opinie van de Hollywoodbonzen.

Maar nu is Fraser dus in één klap helemaal terug dankzij zijn vertolking van Charlie, een extreem obese man die zich vanwege zijn overgewicht als een kluizenaar in zijn huis verschanst heeft.

Zijn brood verdient hij door online schrijfcursussen te geven, maar dat doet hij met de camera uit, zodat zijn leerlingen hem niet kunnen zien.
Zijn levensdoel is het contact met zijn 17-jarige dochter Ellie (rol van Sadie Sink) te herstellen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan: Ellie zit vol woede omdat haar Continue reading “THE WHALE (Darren Aronofsky)” »