THE MASTER (Paul Thomas Anderson)

Met het geweldige trio ‘Boogie Nights’, ‘Magnolia’ en ‘There Will Be Blood’ scoorde Paul Thomas Anderson een echte hattrick, en dus tonen wij u ook heel graag zijn al even magistrale, epische vierde: ‘The Master’.

Centrale figuur is Freddie Quell (een grootse Joaquin Phoenix), een soldaat die na WOII compleet getraumatiseerd zijn leven weer probeert op te bouwen.

Quell zoekt daarbij steun bij ene Lancaster Dodd (Philip Seymour Hoffman), een sekteleider die zichzelf The Master laat noemen en met zijn dubieuze filosofie beweert de oplossing voor allerlei problemen te hebben – de overeenkomsten met Scientology zijn uiteraard puur toeval.

‘The Master’ is niet alleen briljant geacteerd, het geheel is ook geweldig in beeld gebracht door Mihai Malaimare, en van een superbe soundtrack voorzien door Radiohead-gitarist Jonny Greenwood (de man die ook al bij ‘There Will Be Blood’ voor Continue reading “THE MASTER (Paul Thomas Anderson)” »

GROENTEN UIT BALEN (Frank Van Mechelen)


De vooravond van 1 mei: een beter moment is er volgens ons niet te vinden om ‘Groenten uit Balen’ te vertonen, een film gebaseerd op de wekenlange staking in de Veille Montagne-fabriek in 1971.

Het verhaal draait rond het arbeidersgezin van Jan en Clara, wiens eenvoudige leven plots heel wat gecompliceerder wordt wanneer in de zinkfabriek waar Jan werkt een wilde staking uitbreekt: Jan besluit mee te staken, maar omdat hij niet gesyndiceerd is, raakt zijn gezin in financiële problemen.

En dus moet iedereen zien te overleven op het pensioen van de inwonende  mopperkont Opa en op het loontje van dochter Germaine.
Dat diezelfde Germaine net dàn in verwachting raakt komt dus wel zéér ongelegen.

De dader blijkt ene Luc, een Maoïstische universiteitsstudent die de stakers kwam Continue reading “GROENTEN UIT BALEN (Frank Van Mechelen)” »

DJANGO UNCHAINED (Quentin Tarantino)

Ach ja, de jodenvervolging had hij al gehad in ‘Inglourious Basterds’, een postmoderne film over de slavernij kon er dus ook nog wel bij voor Quentin Tarantino, uiteraard nooit verlegen om flink wat controverse.

Het resultaat heet ‘Django Unchained’, en bouwt voort op het verhaal van Sergio Corbucci’s spaghettiwestern ‘Django’, een cultklassieker uit 1966: de zwarte slaaf Django wordt vrijgekocht door de blanke dokter Schultz.

Samen proberen ze Django’s vrouw te bevrijden uit de klauwen van slavendrijver Calvin Candie en zijn demonische “huisneger” Stephen, die niks liever doet dan zelf de zweep
er flink over te leggen.

Kortom: alle ingrediënten voor een Tarantino grand cru zijn weer aanwezig, gaande van de pikzwarte, politiek incorrecte humor en de onnavolgbare QT-dialogen tot de stilaan Continue reading “DJANGO UNCHAINED (Quentin Tarantino)” »

16/4/2013: MOONRISE KINGDOM

Wat maakt Wes Anderson toch héérlijke films: Technicolor-pareltjes die constant tussen lichte weemoed en bitterzoete humor twijfelen, en die verfilmd zijn in een smetteloze stijl.

Zie ‘The Royal Tenenbaums’, zie ‘The Darjeeling Limited’, zie ‘The Life Aquatic’ en zie – in het Filmhuis, uiteraard! – nu ook het wonderlijke ‘Moonrise Kingdom’.

Het verhaal speelt zich af in 1965, wanneer de kleine Sam (wees, brildrager en scoutsjongen) verliefd wordt op Suzy (fan van verrekijkers en van Françoise Hardy). De twee besluiten te vluchten naar New Penzance, een eiland vol ongerepte natuur.

Maar dat is uiteraard buiten de volwassenen gerekend, die met zijn allen de achtervolging inzetten: van de scoutsleider (Edward Norton!) tot Suzies ouders (Bill Murray en Frances McDormand!), en van politiekapitein Sharp (Bruce Willis!) tot het takkewijf van de Dienst Jeugdzorg (Tilda Swinton!).

‘Moonrise Kingdom’ is een volstrekt unieke love story, vol melancholie, levenswijsheden en magische schoonheid, en voorzien van een volstrekt wonderlijke soundtrack waarop zowel Continue reading “16/4/2013: MOONRISE KINGDOM” »

TABU (Miguel Gomes)

Drie films heeft het Portugese talent Miguel Gomes moeten wachten op zijn internationale doorbraak, maar met zijn prachtige liefdesdrama ‘Tabu’ is het dan ook meteen goed prijs: de film werd op festivals zowat overal ter wereld meteen door het publiek in de armen gesloten.

‘Tabu’ werd door Gomes opgedeeld in twee delen.
Deel 1 speelt zich af in het Lissabon van nu, waar hij focust op de buurvrouwen Pilar en Aurora. Wanneer de verbitterde, norse Aurora in het ziekenhuis moet worden opgenomen, vindt de goedmoedige Pilar tussen haar spullen een niet verstuurde brief aan ene Ventura.

Cut naar deel 2, dat zich vijftig jaar eerder in Mozambique afspeelt, en waar de jonge, mooie en passionele Aurora een relatie heeft met de Italiaanse avonturier Ventura.
Een verboden relatie, want ondertussen is Aurora met een ander getrouwd…

Dat ‘Tabu’ zijn titel ontleent aan de gelijknamige klassieker van F.W. Murnau en Robert Flaherty uit 1910 is dus geen toeval, want ook die film draaide rond een gedoemde relatie tegen een koloniaal decor.
En net als zijn voorganger is ook dit een heel mooie, poëtische bespiegeling over De Continue reading “TABU (Miguel Gomes)” »

KILLER JOE (William Friedkin)

Zegt ‘The Exorcist’ u iets?
‘The French Connection’?
Twee onbetwiste meesterwerken uit de seventies, en allebei geregisseerd door William Friedkin.

Friedkin is ondertussen 78 (!), maar nog zéér alive and kicking, getuige zijn werkelijk excellente nieuwe ‘Killer Joe’.

Deze inktzwarte vitrioolkomedie speelt zich af bij de familie Smith, uitschot van de ergste soort. Zoon Chris heeft bij zijn dealer een drugsschuld van enkele duizenden dollar, en komt daarom op het briljante idee zijn moeder te laten vermoorden, om zo de levensverzekering te kunnen opstrijken.

Om het zaakje uit te voeren klopt hij aan bij Joe, een rechercheur die in zijn vrije tijd een bijverdienste als huurmoordenaar heeft….

Matthew McConaughey is onvergetelijk in zijn rol als de demonische Killer Joe, en de rest van de cast (Juno Temple, Emile Hirsch, Gina Gershon…) moet nauwelijks voor
hem onderdoen.

Bovendien is Friedkin in werkelijk grootse vorm: de film is één lang spervuur van ontregelende scènes, schokkende grappen, groteske situaties en perverse humor,
uitlopend in een werkelijk uitzinnige finale, die met gemak naast het meest geschifte van Continue reading “KILLER JOE (William Friedkin)” »

JAGTEN (Thomas Vinterberg)

Het heeft even geduurd voor Thomas Vinterberg nog eens het niveau van zijn klassieker ‘Festen’ haalde, maar met zijn jongste ‘Jagten’ is het zover: ‘t is een verbluffende mengeling van een inktzwarte komedie en een bitter drama, volgestouwd met clevere dialogen en kwaadaardige personages (die allemaal het vel van een aardige, onschuldige man willen).

Antiheld in dit drama is ene Lucas (een magistrale Mads Mikkelsen), die als kleuterleider opeens beschuldigd wordt van pedofilie.

Volkomen ten onrechte, zo weten wij en hij, maar daar blijkt de meute geen boodschap aan te hebben: zelfs zijn beste vrienden en kennissen laten hem vallen, waardoor Lucas
Continue reading “JAGTEN (Thomas Vinterberg)” »

BEASTS OF THE SOUTHERN WILD (Benh Zeitlin)

Hushpuppy – een meisje van zes – hokt met haar ziekelijke vader Wink samen in een gammele houten hut in The Bathtub, een outsidersgemeenschap in de bayou van Louisiana.

Een béétje menswaardig overleven is er op zich al lastig, en als er dan ook nog eens een apocalyptische storm op komst is die hun hutje dreigt weg te vagen, lijkt de toekomst helemaal uitzichtloos…

Met thema’s als armoede, alcoholisme en kindermishandeling zou ‘Beasts Of The Southern Wild’ op papier een loodzwaar, depressief drama moeten zijn, maar debuterend

regisseur Benh Zeitlin slaagde erin een vitaal, magisch-realistisch, bijna sprookjesachtig verhaal van te maken: een heksentoer waarmee hij zich in één klap tot de chouchou van het internationale festivalcircuit – van Cannes tot Sundance en Gent – opwerkte.

Niks dan lof ook voor de piepjonge Quvanzhané Wallis, die 90 minuten lang verbluft in  Continue reading “BEASTS OF THE SOUTHERN WILD (Benh Zeitlin)” »

DANS LA MAISON (François Ozon)

Dans La Maison AfficheKort samengevat: Germain is een uitgebluste leraar Frans, doodmoe van de banaliteit van zijn directie én van zijn leerlingen.

Tot hij op een dag midscheeps getroffen wordt door ‘Dans La Maison’, een briljant opstel waarin één van die leerlingen beschrijft hoe hij in het gezin van een klasgenoot infitreert.

De leraar moedigt de talentvolle leerling aan het verhaal verder uit te werken, maar die interpreteert dat als een vrijgeleide om écht het huis van zijn klasgenoot (en diens sensuele moeder) binnen te dringen…

Goed om weten: trouwe Filmhuisgangers zijn uiteraard al flink vertrouwd met het werk van François Ozon, met films als ‘Swimming Pool’, ‘8 Femmes’, ‘Le Refuge’ en ‘Sous Le Sable’ volgens ons de beste Franse cineast van de afgelopen tien jaar.

Ook in ‘Dans La Maison’ toont Ozon zich weer in absolute topvorm: een subtiele en intelligente komische thriller waarin hij zijn favoriete thema’s als manipulatie en Continue reading “DANS LA MAISON (François Ozon)” »

LES INVISIBLES (Sébastien Lifshitz)

Gaybashing in het hart van Brussel, enkele honderdduizenden Fransen die op straat komen om tégen het homohuwelijk te protesteren, en een paus die vanop zijn preekstoel over een bedreiging voor de mensheid spreekt…: zelden is een documentaire zo brandend actueel geweest als ‘Les Invisibles’ van Sébastien Lifshitz.

De ‘onzichtbaren’ uit de titel bestaan immers uit een zeer uiteenlopend stel bejaarde homo’s en lesbiennes (sommigen mogen we zelfs gerust hoogbejaard noemen), die vertellen over hoe zij tientallen jaren lang met hun geaardheid moesten omgaan in een samenleving die dat niet wou accepteren.

Mensen zoals Pierrot: een vrolijke geitenhoeder uit een piepklein dorpje in het zuiden, die vrijelijk en uitermate grappig over zijn vele stiekeme avontuurtjes vertelt.
Of Yann, die duidelijk maakt dat zijn moeder hem waarschijnlijk zonder knipogen Continue reading “LES INVISIBLES (Sébastien Lifshitz)” »