CINEMA CORONA #175: ACTION VÉRITÉ (François Ozon)

action_verite
Ook grote regisseurs zijn ooit onbekende debutanten geweest, en vaak is het interessant te ontdekken hoe zij ooit hun eerste stappen in de filmwereld zetten.

Zo kon u in CINEMA CORONA eerder al een amateurfilm van Quentin Tarantino bekijken (‘MY BEST FRIEND’S BIRTHDAY’), zien wat Thomas Vinterberg een kwarteeuw geleden maakte (‘LAST ROUND’) of het bijzonder straffe debuut van Ari Aster zien (‘THE STRANGE THING ABOUT THE JOHNSONS’).

En vanavond hebben we één van de eerste films van Filmhuisfavoriet François Ozon voor u klaarstaan: ‘ACTION VÉRITÉ’, een kortfilm die hij draaide in 1994.

De setting is simpel: vier tieners die op een slaapkamer een spelletje ‘truth or dare’ spelen. En de opdrachten gaan – wat had u gedacht – al snel de richting ‘seks’ uit.

Tot één opdracht totààl anders uitpakt dan gedacht…

‘ACTION VÉRITÉ’ is uiteraard zeer lowbudget gemaakt, maar toch is Ozons talent meteen herkenbaar: met zijn regie houdt hij de aandacht de hele tijd strak vast, en het einde mag er zijn.

(Engelse ondertitels aanschakelen kan door onderaan op YouTube op ‘instellingen’ te klikken en Engels te kiezen)

CINEMA CORONA #73: WALKING STORIES (Luca Guadagnino)

Walking_StoriesQuarantainedag 73!

Er zou een vervolg op zijn hit ‘Call Me By Your Name’ in de pijplijn zitten, maar in afwachting daarvan presenteren we u graag een andere héérlijk zomerse liefdesfilm van Luca Guadagnino: ‘WALKING STORIES’.

Het verhaal begint in bella Italia, en meer bepaald in Florence, waar twee Amerikaanse upper class-vriendinnen elkaar bij toeval – en tot hun eigen stomme verbazing – tegen het lijf lopen.

Bij een drankje vertelt Sara Campbell daar aan Alicia over hoe haar leven helemaal in het honderd gelopen lijkt: de bloedmooie Sara heeft na een relatie van twee jaar eindelijk doorgekregen dat haar rijke vriend een complete hufter is, zo eentje van het type dat zelfs niet op het idee komt haar recht te helpen wanneer ze struikelt. Maar wat nu?

Het antwoord leek even te komen van Jarrod (excellente rol van Tom Ellis), bij wie ze ongevraagd in de auto gestapt was om haar (nu ex-)vriend te ontvluchten.

Jarrod is al even knap als Sara, en bovendien is hij intelligent, succesvol, stoer, beleefd en stijlvol, én blijkt hij heel wat trekjes met haar gemeen te hebben.
Laat maar aanrukken, die violen, de bloemetjes, de bijtjes en de vlinders, zou je dan zeggen…

Met de volstrekt adembenemende Kaya Scodelario in een fantastische hoofdrol, en met al even heerlijke bijrollen van Lauren HuttonNathalie Buscombe (zàlig als de subtiel afgunstige vriendin), Billy Magnussen (zàlig als de niet zo subtiele vriend van de subtiel afgunstige vriendin).

‘Walking Stories’ is een wonderlijke, warme en verrassende liefdeskomedie, bijzonder vakkundig geregisseerd door Luca Guadagnino: ideaal voor een zomerse avond, lijkt ons. Zéker kijken, dus!

Overigens geldt ook voor deze film weer onze ‘niet tevreden, geld terug!’-garantie.

POTICHE (François Ozon)

potiche-10-11-2010-21-gKort samengevat: 1977: in het stadje Sainte-Gudule leidt de rijke Robert Pujol zijn paraplufabriek als een ware tiran.

Ook thuis speelt hij graag de kleine dictator: zijn vrouw Suzanne (een geweldige Cathérine Deneuve), beschouwt hij als niet meer dan fraai levend decorum, van wie vooral verwacht wordt dat ze jaknikkend en minzaam glimlachend door het leven gaat.

Tot op een dag in de fabriek een staking uitbreekt waarbij de arbeiders de gehate Pujol gijzelen. Suzanne besluit de bedrijfsleiding over te nemen, en blijkt dat tot eenieders verbazing uitstekend te doen.

Goed om weten: Alwéér een nieuwe van Ozon in het Filmhuis?
Welja, de man maakt nu eenmaal prima films aan de lopende band, waarom zouden wij die dan niet tonen? Met ‘Potiche’ grijpt hij – na enkele iets ernstiger ogende prenten – terug naar de luchtige en heerlijk theatrale comedystijl van ‘8 Femmes’, en met succes.

Dat is vooral te danken aan de geweldige gekozen cast, waarin de als vanouds uitstekende Deneuve schittert naast Fabrice Luchini (die helemaal loos mag gaan als Continue reading “POTICHE (François Ozon)” »

4/1/2011: IO SONO L’AMORE

Io Sono L'Amore_Kort samengevat: Milaan: de machtige, wat arrogante textielbaron Recchi heeft de familie uitgenodigd op zijn landhuis om samen zijn verjaardag te vieren.

Op het feest meldt hij de aanwezigen dat hij de scepter van het bedrijf wil doorgeven, en wel aan zijn zoon Tancredi en aan zijn kleinzoon Edoardo Jr. – dit tot verbijstering van de twee, want zij hebben wel wat anders aan hun hoofd.

Als Recchi even later sterft, is het hek dan ook van de dam: de nette, aristocratische maskers vallen af, en de familie verandert in geen tijd in een krabbenmand met naar geld graaiende mannen, en vrouwen die hun jarenlang onderdrukte gevoelens de vrije loop laten.

Goed om weten: ‘t Was alweer sinds ‘Gomorra’ geleden dat een Italiaanse film nog eens echt gescoord had in onze vaderlandse bioscopen, maar met ‘Io Sono L’Amore’ is

Continue reading “4/1/2011: IO SONO L’AMORE” »

14/12/2004: 5 X 2

5X2 dl 3Hoera!

Het Filmhuis kan u alweer een nieuwe François Ozon aanbieden, al jarenlang één van onze favoriete Franse regisseurs – wie ooit ‘Sous le Sable’, ‘Swimming Pool’ of ‘Huit Femmes’ gezien heeft, zal ons ongetwijfeld gelijk geven.

‘5 X 2′, ‘s mans nieuwste, is een even straffe tour de force als zijn vorige werk: een liefdesdrama waarbij je toch met vlinders in je

buik de zaal verlaat, want Ozon vertelt alles volgens de ‘Memento’-techniek: van achteren naar voren, waardoor we een kapotte relatie langzaam en enig mooi terug zien openbloeien tot prille liefde.

De acteurs – Valeria Bruni Tedeschi en Stéphane Freiss – zijn voortreffelijk, Ozons

Continue reading “14/12/2004: 5 X 2” »

25/11/2003: SWIMMING POOL

swimming-poolAah, wat een heerlijke regisseur is François Ozon toch: twee jaar geleden toonden we zijn uitstekende  ‘Sous le Sable’, vorig seizoen draaiden we nog zijn geweldige muzikale vrouwenkomedie ‘Huit Femmes’.
En nu is hij alweer terug met alweer een klein meesterwerkje, ‘Swimming Pool’.

Een Engelse schrijfster (een alweer grootse Charlotte Rampling) wordt door haar uitgever naar zijn villa in het zuiden van Frankrijk gestuurd wordt om daar in alle rust aan haar nieuwe roman te werken.
Helaas: in de Provencaalse villa blijkt de rumoerige, provocerende en libertijnse dochter van de uitgever haar ongevraagd gezelschap te komen houden…

Voor Julie (Ludivine Sagnier) is de schrijfster ‘alleen maar een gefrustreerd Engels wijf dat wel smerige verhaaltjes verzint maar er geen durft te beleven’, terwijl zij ondertussen

Continue reading “25/11/2003: SWIMMING POOL” »