Kort samengevat: Milaan: de machtige, wat arrogante textielbaron Recchi heeft de familie uitgenodigd op zijn landhuis om samen zijn verjaardag te vieren.
Op het feest meldt hij de aanwezigen dat hij de scepter van het bedrijf wil doorgeven, en wel aan zijn zoon Tancredi en aan zijn kleinzoon Edoardo Jr. – dit tot verbijstering van de twee, want zij hebben wel wat anders aan hun hoofd.
Als Recchi even later sterft, is het hek dan ook van de dam: de nette, aristocratische maskers vallen af, en de familie verandert in geen tijd in een krabbenmand met naar geld graaiende mannen, en vrouwen die hun jarenlang onderdrukte gevoelens de vrije loop laten.
Goed om weten: ‘t Was alweer sinds ‘Gomorra’ geleden dat een Italiaanse film nog eens echt gescoord had in onze vaderlandse bioscopen, maar met ‘Io Sono L’Amore’ is
het eindelijk nog eens prijs.
En hoe! De film is een briljant in beeld gezette familietragedie, subtiel en elegant geregisseerd door Luca Guadagnino. Als u het ons vraagt heeft de Italiaanse cinema met hem eindelijk een opvolger gevonden voor de zeer grote Luchino Visconti.
En tot slot: Er wordt door zowat iedereen uitmuntend geacteerd in ‘Io Sono L’Amore’, maar de hoofdprijs wordt ontegensprekelijk afgeschoten door Tilda Swinton, die ronduit indrukwekkend is als de Russische echtgenote van Tancredi.
En we willen ook nog even op het hele mooie camerawerk van Yorick Le Saux en de dito soundtrack van John Adams wijzen.
Kortom: niet te missen!
IO SONO L’AMORE
Regie: Luca Guadagnino
I 2010, 119 min.
Dinsdag 4 januari 2011, 20.30 u.