PATERSON (Jim Jarmusch)

paterson-1Paterson is een buschauffeur in een stadje dat vreemd genoeg dezelfde naam draagt als hemzelf: Paterson.

Zijn leven bestaat uit één lange herhaling van identieke dagen: elke dag staat hij op om half zeven, elke dag rijdt hij met zijn bus door New Jersey (en luistert hij de gesprekken van zijn passagiers af), elke dag moet hij het gezeur van zijn baas doorstaan, elke dag gaat hij zijn hond uitlaten en elke dag gaat hij een biertje drinken.
En o ja: na zijn uren schrijft hij ook nog poëzie.

Het leven van zijn mooie vrouw Laura daarentegen is compleet tegenovergesteld: op maandag wil ze een cupcakewinkel openen, op dinsdag gaat ze helemaal voor haar droom een countryster te worden en de dag nadien blijkt ze ook een getalenteerde artieste.
En elke dag richt ze het huis anders in, als een volleerde binnenhuisarchitecte.

Tussendoor zet ze Paterson aan om méér te doen met zijn poëzie, maar die is dan weer veel te bescheiden om een uitgever te zoeken – het idéé alleen al dat iemand anders dan
zijn vrouw zijn geschriften zou lezen, of dat hij promotie voor zichzelf zou moeten maken Continue reading “PATERSON (Jim Jarmusch)” »

20/10/2009: SYNECDOCHE, NEW YORK

synecdoche_new_york20Kort samengevat: de New Yorkse theaterregiseur Caden Cotard wordt door zijn vrouw en dochter verlaten (ze gaan bij een lesbische vriendin in Berlijn wonen!), en tot overmaat van ramp loopt hij ook nog eens een hersentrauma op.

Dat brengt de arme man op een idee voor zijn ‘meesterwerk’: hij gaat zijn héle leven vertellen in een theaterstuk dat parallel met de realiteit loopt.

Zijn trouw gezelschap steunt hem in dit plan, alleen worden de acteurs ouder, worden kinderen volwassenen en moet hij fysiek en geestelijk uitgeput de regie van het stuk (en dus van zijn eigen leven) afstaan.
En dan zwijgen we nog over de crisis die buiten de theaterzaal ongenadig verder woedt…

Goed om weten: Nadat hij de scenario’s schreef voor de meest originele films van de laatste jaren (‘Being John Malkovich’, ‘Adaptation’, ‘Eternal Sunshine of the Spotless Mind’ en ‘Confessions of a Dangerous Mind’) brengt Charlie Kaufman nu eindelijk ook

Continue reading “20/10/2009: SYNECDOCHE, NEW YORK” »

CINEMA CORONA #47: ‘BLUE VELVET’ – Q2 fan edit (David Lynch)

blue_velvetUPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar, en is niet langer te bekijken

—–

Verlengd weekend?
Dan hebben wij een verlengde film in petto!

Toen David Lynch in 1986 zijn meesterwerk ‘BLUE VELVET’ afleverde, moest dat contractueel verplicht een film van maximum twee uur zijn.
Lynch had echter veel meer materiaal geschoten, waardoor er heel wat pellicule op de montagevloer sneuvelde.

Maar zoals dat in deze internettijden gaat: érgens ter wereld is wel een dolgedraaide Lynch-fan te vinden die in zijn vrije tijd al die weggeknipte stukken bij elkaar zoekt (elke dvd-release biedt wel wat bonusmateriaal als lokkertje), en die al die scènes vervolgens weer in de film monteert.

Let op: het gaat hier niet om één of andere kleine, onbeduidende extra scène, integendeel zelfs, want de Lynch-fan editor Q2 reïntegreerde uiteindelijk maar liefst 44 minuten (!) extra materiaal in ‘Blue Velvet’.
Een even discutabel als interessant en fascinerend experiment, want door deze nieuwe montage krijgen een aantal originele personages of scènes een totaal andere betekenis dan in de film die Lynch uitbracht.

Daarom: als u de originele Lynch-versie nog niet gezien hebt (en die moét u echt ooit in uw leven gezien hebben), bekijk dan zeker eerst dié, en daarna pas deze.
Want een fan edit van een meesterwerk blijft – hoe boeiend soms ook – natuurlijk altijd een soort heiligschennis: alsof iemand op eigen houtje nog vier extra (maar wel door de gebroeders Van Eyck geschilderde) panelen aan het Lam Gods hangt.

Recensie van Mark Kermode (BBC):

De briljante titelsequentie van ‘BLUE VELVET':