LE TOUT NOUVEAU TESTAMENT (Jaco Van Dormael)

Le tout nouveau testamentEen veelfilmer is Jaco Van Dormael niet bepaald, maar àls hij een film maakt, is het altijd weer een evenement.
Zie bijvoorbeeld zijn laatste film, de succulente surrealistische komedie ‘Le Tout Nouveau Testament’.

Hoofdpersonage van de film is God zelve, die niet alleen met zijn vrouw en dochter in een mottig Brussels appartement blijkt te wonen, maar die bovendien ook nog eens een echte rotzak is. Zijn grootste plezier bestaat erin constant de hele mensheid te couilloneren, zijn eigen familie inbegrepen.
Tot zijn dochter genoeg heeft van zijn tirannie: ze wreekt zich op haar vader door alle

sterfdata van nog niet overleden mensen op het internet te zetten, wat uiteraard zo zijn gevolgen heeft.

Voor de rol van God castte Van Dormael de onnavolgbare Benoit Poelvoorde, die met
zijn lekker morsige vertolking de film een volstrekt onweerstaanbare komische drive  Continue reading “LE TOUT NOUVEAU TESTAMENT (Jaco Van Dormael)” »

LE TOUT NOUVEAU TESTAMENT (Jaco Van Dormael)

Le tout nouveau testament

Een veelfilmer is Jaco Van Dormael niet bepaald, maar àls hij een film maakt, is het altijd weer een evenement.

Zo ook zijn jongste, de succulente surrealistische komedie ‘Le Tout Nouveau Testament’.

Hoofdpersonage van de film is God zelve, die niet alleen met zijn vrouw en dochter in een mottig Brussels appartement blijkt te wonen, maar die bovendien ook nog eens een echte rotzak is.

Gods grootste plezier bestaat erin constant de hele mensheid te kloten, zijn eigen familie inbegrepen.Tot zijn dochter genoeg heeft van zijn tirannie: ze wreekt zich op haar vader

door alle sterfdata van nog niet overleden mensen op het internet te zetten, wat uiteraard zo zijn gevolgen heeft.

Voor de rol van God castte Van Dormael de onnavolgbare Benoit Poelvoorde, die met zijn lekker morsige vertolking de film een volstrekt onweerstaanbare komische drive Continue reading “LE TOUT NOUVEAU TESTAMENT (Jaco Van Dormael)” »

POTICHE (François Ozon)

potiche-10-11-2010-21-gKort samengevat: 1977: in het stadje Sainte-Gudule leidt de rijke Robert Pujol zijn paraplufabriek als een ware tiran.

Ook thuis speelt hij graag de kleine dictator: zijn vrouw Suzanne (een geweldige Cathérine Deneuve), beschouwt hij als niet meer dan fraai levend decorum, van wie vooral verwacht wordt dat ze jaknikkend en minzaam glimlachend door het leven gaat.

Tot op een dag in de fabriek een staking uitbreekt waarbij de arbeiders de gehate Pujol gijzelen. Suzanne besluit de bedrijfsleiding over te nemen, en blijkt dat tot eenieders verbazing uitstekend te doen.

Goed om weten: Alwéér een nieuwe van Ozon in het Filmhuis?
Welja, de man maakt nu eenmaal prima films aan de lopende band, waarom zouden wij die dan niet tonen? Met ‘Potiche’ grijpt hij – na enkele iets ernstiger ogende prenten – terug naar de luchtige en heerlijk theatrale comedystijl van ‘8 Femmes’, en met succes.

Dat is vooral te danken aan de geweldige gekozen cast, waarin de als vanouds uitstekende Deneuve schittert naast Fabrice Luchini (die helemaal loos mag gaan als Continue reading “POTICHE (François Ozon)” »

19/2/2008: PERSEPOLIS

persepolis-imageNa vier autobiografische stripalbums besloot Marjane Satrapi haar levensverhaal ook om te zetten in een animatiefilm: ‘Persepolis’ heet het resultaat, een prent die onder de prijzen en positieve recensies bedolven werd.

De uit Iran afkomstige en tegenwoordig in Parijs wonende Satrapi was 8 toen de Iraniërs in 1978 in opstand kwamen tegen de verfoeide Sjah.

Als telg van een familie van communistische intellectuelen werd ze als tiener door haar ouders naar Wenen gestuurd om er te studeren.
Terug in Iran moest ze vaststellen dat ze blijkbaar niet alleen in Oostenrijk een buitenlander was: haar vaderland was inmiddels door Khomeiny omgevormd in een conservatieve

theocratie, die onder de knoet van de religieuze politie leefde, en verwikkeld was in een acht jaar durende oorlog met Irak.

Maar voor u denkt dat dit een film vol kommer en kwel is: ‘Persepolis’ werd door Satrapi en co-regisseur Vincent Paronnaud rijkelijk van grappen en knipogen voorzien, en haar Continue reading “19/2/2008: PERSEPOLIS” »