Tagarchief: Academie Mechelen

Art & Film: DIRK BRAECKMAN

Geplaatst op door

banner-695x492

Eva Wittocx werd door cultuurminister Sven Gatz benoemd als curator van het Belgisch paviljoen op de 57e Biënnale van Venetië, de plaats waar Dirk Braeckman nieuwe werken zal presenteren.

Vertrekpunt van die werken zijn sterke beelden: beelden die een antwoord geven op de massaproductie en consumptie van beelden.

Elk beeld, elke slogan vraagt om onze aandacht. Of het nu via televisie, internet of in de publieke ruimte is. Dirk Braeckman en curator Eva Wittocx streven voor het paviljoen naar een verstilling en aandacht voor beelden. Braeckmans foto’s zullen stoorzenders zijn in de reguliere beeldenstroom.

Dirk Braeckman (°1958, Eeklo – woont en werkt in Gent) begon zijn carrière als fotograaf
met portretten en zelfportretten. Later koos hij als onderwerpen voor zijn zwart-witte foto’s verlaten plekken en lege ruimtes, lichaamsdelen, muren, bedden, enz. Fragmenten Continue reading “Art & Film: DIRK BRAECKMAN” »

Art & Film: EXPRMNTL (Brecht Debackere)

Geplaatst op door

exprmntl3

Knokke, 1949: het favoriete oord van de Belgische beau monde vindt dat het niet kan achterblijven bij buitenlandse tegenhangers als Cannes en Venetië, die allebei een eigen filmfestival hebben.

En dus wordt in het plaatselijke casino het – ahum – World Festival of Film and the Arts opgezet. In de rand van het programma mag de Cinemathèque een sectie samenstellen naar aanleiding van het 50-jarige bestaan van de film.

De unieke en bizarre reeks dadaïstische, abstracte en surrealistische films die de visionaire conservator Jacques Ledoux daar toonde groeit al snel uit tot een apart festival: EXPRMNTL.

Ondanks het feit dat er amper vijf edities van EXPRMNTL georganiseerd zijn (in 1949, 1958, 1963, 1967 en 1974), is de reputatie van het festival niet minder dan mythisch: de piepjonge Martin Scorsese, Edgar Reitz en Roman Polanski kwamen er ooit hun eerste experimentele films vertonen, undergroundheld Kenneth Anger werd er al in Continue reading “Art & Film: EXPRMNTL (Brecht Debackere)” »

Art & Film: VIAGGIO IN ITALIA (Roberto Rossellini)

Geplaatst op door

viaggio-in-italia-una-scena-del-filmIn samenwerking met de Academie Mechelen halen we op maandag 16 januari Steven Jacobs naar het Filmhuis.

Jacobs – kunsthistoricus en docent aan de universiteiten van Gent en Antwerpen – brengt zijn ‘INCIDENTS IN A MUSEUM’ mee, de compilatiefilm die hij samen met Karel De Cock maakte.
‘Incidents’ is samengesteld uit filmscènes die zich afspelen in musea en galerijen, en vormt de basis voor de lezing die hij zal geven: de relatie tussen film en beeldende kunst.

Na de pauze tonen we één van de films die een scène leverden voor ‘Incidents': de gerestaureerde versie van ‘Viaggio In Italia’, de onverwoestbare klassieker van Roberto Rossellini, met Ingrid Bergman en George Sanders.

‘Viaggio In Italia’ draait rond de relatie van het koppel Catherine en Alex Joyce (fantastisch vertolkt door Bergman en Sanders): hij een cynische zakenman, zij een gevoelige, gecultiveerde vrouw.  Om een erfeniskwestie te regelen gaan de twee voor het eerst in hun achtjarige, kinderloze en langzaam uit elkaar vallende huwelijk samen op reis.

De trip naar Italië zorgt er echter niet voor dat de onderhuidse spanningen tussen hen ontmijnd worden, wel integendeel: tijdens de trip wordt pas pijnlijk duidelijk hoe leeg hun Continue reading “Art & Film: VIAGGIO IN ITALIA (Roberto Rossellini)” »

7/11/2016: ZOT GEWELD/DWAZE MAAGD: 3 X DANS

Geplaatst op door
heroinetournage_mw_3772

‘Heroine’ (Alexis Destoop / Arco Renz)

Vertoning: om 20u30

—
EXTRA! Deze vertoning wordt om 18u30 voorafgegaan door een Artist Talk van David Claerbout (Kortrijk, 1969), één van de belangrijkste artiesten van zijn generatie.

Exclusief voor de Academie Mechelen laat Claerbout ons in die lezing meekijken in de geheime keuken van de kunstenaar.

Claerbout combineert het statische beeld van de fotografie met het bewegende filmbeeld, waardoor er een verassende verplaatsing in de tijd optreedt. Door middel van digitale manipulatie reanimeert hij oude foto’s en weet hij beweging en leven te brengen in beelden van een voorbije tijd. Het effect is bedrieglijk en intrigerend.

Om 20u30 wordt deze lezing gevolgd door drie korte en halflange dansfilms in het kader van het festival Zot Geweld/Dwaze Maagd, met werk van Anne-Teresa De Keersmaeker, Thierry De Mey, Alexis Destoop en Arco Renz.

‘Tippeke’ (een samenwerking tussen Anne-Teresa De Keersmaeker en Thierry De Mey) is een prachtige choreografie, gebaseerd op een kinderrijmpje dat De Keersmaeker dagelijks aan haar zoontje vertelde.

In ‘Prélude à la Mer’ (eveneens een samenwerking De Keersmaeker-De Mey) vormden dan

weer de muziek van Claude Debussy en een tekst van Stéphane Mallarmé de basis: een faun zich afvraagt of de nimfen die aan zijn avances ontsnapten méér waren dan een Continue reading “7/11/2016: ZOT GEWELD/DWAZE MAAGD: 3 X DANS” »

CINEMA CORONA #50: Art & Film: GUEST OF CINDY SHERMAN (Paul H-O & Tom Donahue)

Geplaatst op door

guest_of_cindy_shermanUPDATE: deze film is niet meer beschikbaar, maar u kunt nog tal van andere gratis kunstdocu’s bekijken in onze Art & Film-reeks in virtuele samenwerking met Academie Mechelen.
—-

‘GUEST OF CINDY SHERMAN’ is een heerlijke, grappige documentaire van Tom Donahue en Paul H-O.

Die Paul H-O maakte in de nineties (samen met zijn partner in crime Walter Robinson) ‘Gallery Beat’, een grappige en oneerbiedige New Yorkse no budget-kunstshow waarmee hij op de lokale televisie gebakken lucht producerende kunsthandelaars, blasé artiesten en kunstsnobs door de mangel haalde.

Het programma kon volgens Robinson nog het best omschreven kan worden als ‘Beavis & Butthead go to the art world‘: ze crashten met hun camera élke opening in New York (of toch diegene waar ze naar binnen mochten), filmden daar met hun technisch gestuntel vaak meer galerieplafonds dan kunstwerken, en stelden er bij voorkeur uiterst domme vragen aan Belangrijke Mensen (‘Euh. Wat had je voor ontbijt vanmorgen?’), en uiterst belangrijke vragen aan domme mensen.
En o ja: ze gaven uiteraard ook ongezouten hun mening over de werken van de talloze zelfverklaarde opvolgers van Picasso die in de New Yorkse kunstwereld rondlopen.

Niet elke pompeuze macho-artiest kon lachen met die oneerbiedige oordelen over hun Geniale Oeuvre (de scène met Julian Schnabel!), maar rijzende ster Cindy Sherman bleek een stiekeme fan van het programma: de notoir mediaschuwe Sherman – die zo goed als onbereikbaar was voor de ‘echte’ kunstpers – praatte tot eenieders verbazing wél honderduit met ‘reporter’ Paul H-O van het knullig-amateuristische programma.

Sterker nog: Paul H-O krijgt haar toestemming een soort videodagboek maken over het totstandkomen van haar volgende serie foto’s – iets waar geen enkele ‘ernstige’ kunstjournalist ooit in geslaagd was.
En alsof dat nog niet genoeg was, bloeide er algauw iets moois tussen de no nonsense-artieste en de schelmachtige reporter.

Maar waar hun relatie de eerste jaren een sprookje leek, kreeg ze voor Paul H-O (en zijn ego) een erg duistere kant op het moment dat Sherman tot een absolute wereldster uitgroeide: op de uiterst selecte miljonairsfeestjes, gala’s en jetvluchten waar Sherman nu opeens welkom is om in het gezelschap van Elton John en Madonna te smoezelen met Wall Street-bankiers, miljardairs en de nouveau riches van de techno bubble zijn ze de aanwezigheid van een volstrekt onbekende nobody als H-O liever kwijt dan rijk.

En dat wordt hem op diverse wijzen duidelijk gemaakt. Subtiele en minder subtiele….

‘Guest of Cindy Sherman’ schetst niet alleen een uniek privébeeld van de artieste Cindy Sherman (die overigens heerlijk down to earth blijkt), maar geeft ook een vernietigend inkijkje achter de schermen van de bikkelharde New Yorkse kunstwereld, en van de zo mogelijk nog meer meedogenloze ons-kent-ons-mentaliteit van de superrijken en de jet-set incrowd.
Aanrader!

CINEMA CORONA #92: Art & Film: MARINA ABRAMOVIC: THE ARTIST IS PRESENT

Geplaatst op door

marina-abramovic-the-artist-is-presentDeze film was maar tijdelijk beschikbaar en is niet langer gratis online te bekijken.

—–

Vandaag in CINEMA CORONA – zoals elke maandag en in virtuele samenwerking met Academie Mechelen – een Art & Film-vertoning.

De uiterst bijzondere documentaire die we uitgekozen hebben is ‘THE ARTIST IS PRESENT’, een film gedraaid in aanloop naar en tijdens de unieke en baanbrekende performance van Marina Abramovic in het New Yorkse Museum of Modern Art in 2010.

Het concept achter die performance was even simpel als briljant: Abramovic zou drie maanden lang, zes dagen per week en acht uur per dag op een stoel in het museum zitten, terwijl op een stoel tegenover haar steeds één bezoeker mocht plaatsnemen. Zonder woorden te gebruiken of te bewegen zouden de twee elkaar zo lang de bezoeker dat wou in de ogen kijken – pure en intense één-op-één-communicatie met de artieste, een levend zelfportret van Abramovic.

Het resultaat van dat simpele concept was even verbazend als indrukwekkend, intens en ontroerend: vele bezoekers konden hun emoties niet bedwingen en barstten in tranen uit, anderen werden verliefd, nog anderen probeerden van het podium dat ze met de artieste mochten delen hún podium te maken…
Het wereldberoemd geworden hoogtepunt van de performance voltrok zich toen – tussen de andere bezoekers door – opeens haar ex-man Ulay tegenover haar kwam zitten.

Vele duizenden andere kandidaten raakten niet tot bij de artieste, in totaal zou de Abramovic-retrospectieve zelfs 850.000 (!!!) bezoekers naar het MoMA lokken. Verbazingwekkend voor een performance-artieste die het grootste deel van haar leven met haar vaak zeer extreme performances in de marge van de kunstwereld had vertoefd – en die zelfs vaak de kritiek had gekregen dat ze geen kunst maakte.

‘THE ARTIST IS PRESENT’ volgde niet de hele opbouw en uitvoering van de performance, maar toont ook hoe extreem slopend die was voor Abramovic, zowel fysiek als mentaal. Bovendien wordt aan de hand van interviews met Abramovic ook een beeld geschetst van haar eerdere performances, haar kijk op kunst en haar relatie met Ulay, ondanks de scheiding onbetwistbaar de liefde van haar leven.

Neem het van ons aan: ‘THE ARTIST IS PRESENT’ is diep ontroerend en een absolute must see.

P.S.: de website van de tentoonstelling (met foto’s van alle bezoekers die tegenover Abramovic plaatsnamen) is nog altijd HIER te bekijken.

CINEMA CORONA #78: Art & Film: JEAN-MICHEL BASQUIAT: THE RADIANT CHILD (Tamra Davis)

Geplaatst op door

radiant_child_basquiatUPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar, en is niet langer te bekijken.

Maar er zijn nog altijd meer dan 100 andere gratis films en docu’s te zien in onze CINEMA CORONA.

—-
Art & Film is een (in dit geval virtuele) samenwerking met Academie Mechelen.

—

‘JEAN-MICHEL BASQUIAT: THE RADIANT CHILD’ van Tamra Davis is niet alleen een straffe documentaire over de veel te vroeg gestorven Jean-Michel Basquiat, maar is (helaas) ook om tal van andere redenen nog altijd hyperactuee en zéér het bekijken waard.

Basquiat begon zijn steile opgang naar de top onder het alter ego SAMO, als graffiti-artiest in het New York van de jaren ’70.
Hij schakelde echter al snel over op schilderwerk, in een unieke stijl die begin jaren ’80 stormenderwijze de kunstwereld veroverde: eerst die van New York, vervolgens die van LA, en uiteindelijk de hele wereld. Collectioneurs staan in de rij om zijn werk te kopen, sterren als Andy Warhol en Madonna kijken naar hém op.

Maar evengoed spuit in deze docu het alom aanwezige racisme naar boven, zowel in bedekte als in minder bedekte vorm: van taxichauffeurs die de op dat moment bekendste artiest ter wereld weigeren op te pikken tot journalisten die ronduit beledigende en denigrerende vragen stellen

Maar ook de zogezegd liberale kunstwereld waarin Basquiat terechtkomt is akelig éénkleurig: musea weigeren zijn werk, en ook op openingen in galeries was het nu niet bepaald een grote multiculturele melting pot, wel integendeel. Of zoals Diego Cortez de toestand in de New Yorkse kunstwereld begin jaren ’80 samenvat: “I was sick of seeing white walls with white people drinking white wine”.

Dat racisme is dan ook een onderwerp dat onlosmakelijk deel uitmaakt van Basquiats oeuvre: één van zijn meest persoonlijke werken is ‘Defacement: The Beating Of Michael Stewart’.
Het is een schilderwerk dat vandaag akelig actueel is, en dat Basquiat schilderde na de dood van de graffiti-artiest Michael Stewart: die wel door vijf blanke agenten zodanig verschrikkelijk toegetakeld dat hij in een coma belandde en dertien dagen later overleed.

De agenten kwamen er zonder vervolging vanaf.

De zaak en het werk van Basquiat dateren allebei uit 1983. Dat er in al die jaren blijkbaar niks veranderd is maakt de bijna identieke dood van George Floyd in 2020 alleen maar nog méér shockerend dan ze al was.

CINEMA CORONA #39: Art & Film: THE VILLAGERS (Rinus Van de Velde)

Geplaatst op door

RVDV_2019_A0.indd
Quarantainedag 39!

UPDATE: deze film was maar voor één week gratis online gezet door Tim Van Laere Gallery, en is ondertussen helaas niet langer beschikbaar.

Jammer, maar er zijn nog tal van andere topfilms gratis te bekijken in onze CINEMA CORONA.

——

‘The Villagers’ is geen klassieke speelfilm, maar maakte deel uit van een totaalinstallatie die Van de Velde vorig jaar presenteerde in Tim Van Laere Gallery, en waarbij de toeschouwer zich letterlijk in het universum van de kunstenaar (en in een aantal decors van de film) kon begeven.

Die totaalinstallatie kunnen we er helaas niet bijleveren, maar om een indruk te krijgen, kunt u hier wel een korte impressie bekijken:

In de film zelf volgen we – in een aaneenschakeling van losse fragmenten – de levens van een reeks personages die in een klein dorpje leven.

Een belangrijke rol is weggelegd voor de zeventien levensgrote sets waarin alles plaatsvindt, en waaraan Van de Velde twee jaar werkte: van de telefoon op het bureau tot het plakje cake in een café, élk detail is gemaakt van karton en legt zo het fictieve, gemaakte en onechte van het medium film bloot.

Alle personages worden vertolkt door Rinus Van de Velde zelf, zijn assistenten en vrienden, geen van allen professioneel opgeleide acteurs.
Ook dat benadrukt nog eens de spanning tussen fictie en realiteit, en zorgt ervoor dat we als toeschouwer weinig houvast hebben.
Hoewel alles in ‘The Villagers’ vertrouwd voelt, is het tegelijkertijd allemaal duidelijk geworteld in nep, kopie en namaak.

Enjoy!

Art & Film is – ook online – een samenwerking tussen het Filmhuis en Academie Mechelen.

ACADEMIE_logo_blauw_lang

CINEMA CORONA #22: Art & Film: ROSAS / RAIN (Olivia Rochette & Gerard-Jan Claes)

Geplaatst op door

Rain_affiche DEF_600 x 840_FINALUPDATE: Deze video was maar tijdelijk beschikbaar, en is nu niet meer online gratis te bekijken. Maar in onze CINEMA CORONA vindt u nog tal van andere online films.

—–
Quarantainedag 22!

Net zoals in het echte Filmhuis presenteren we u op maandagen ook online graag een Art & Film-vertoning in onze CINEMA CORONA, in virtuele samenwerking met Academie Mechelen.

Omdat Anne Teresa De Keersmaeker en haar dansgezelschap Rosas tijdens de lockdown een hele reeks van hun voorstellingen gratis beschikbaar maken (dank!), delen we er daarvan vandaag graag één met u.

We kozen voor ‘ROSAS / RAIN’, de wonderlijk mooie registratie van een voorstelling in het Koninklijk Circus in 2016 door Olivia Rochette en Gerard-Jan Claes.

De hypnotiserende muziek is van Steve Reich, uitgevoerd door het Ictus Ensemble.

Enjoy, en blijf in uw kot!

CINEMA CORONA #182: Art & Film: THE GREATEST LIVING PAINTER?

Geplaatst op door

Willem_de_KooningUPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar en is niet meer online te bekijken.
Maar u kunt nog tal van andere boeiende kunstdocu’s vinden in onze  Art & Film-reeks in samenwerking met Academie Mechelen.

—-
In 1988 werd de Amerikaans-Nederlandse schilder Willem de Kooning gediagnosticeerd met de ziekte van Alzheimer.

Maar die onherroepelijk voortschrijdende mentale aftakeling (noch het feit dat hij een jaar later wettelijk uit zijn rechten werd ontheven, of het feit dat hij zelfs zijn naasten niet meer herkende) konden hem er niet van weerhouden te blijven schilderen.

De schilderijen uit zijn laatste levensjaren zorgden dan ook meteen voor een stevige controverse, zowel binnen zijn vriendenkring als in de bredere kunstwereld: de enen vonden het de beste werken van de beste (toen) nog levende schilder – levendiger, kleurrijker en unieker dan zijn werk van de jaren voordien.

Voor de anderen zijn het mechanisch gemaakte werken waarin door zijn ziekte per definitie de broodnodige ideeën, originaliteit of inhoud ontbreken: ze zijn gemaakt door iemand die zelfs niet meer wéét dat hij kunstenaar is, door iemand die de werken die hij zélf gemaakt heeft niet eens zou herkennen.

Bovendien was de Kooning – als de vaandeldrager van het abstract expressionisme – op dat moment ook één van de prijzenkampioenen op de internationale kunstmarkt, met doeken die vlotjes over de 20 miljoen dollar gingen: er werd dan ook vermoed dat zijn omgeving de werken uit de Alzheimer-periode van de markt hield om de prijzen op te kunnen drijven, zonder dat de Kooning enig besef had van wat er rond hem allemaal gebeurde…

In ‘THE GREATEST LIVING PAINTER?’ – gemaakt in 1995, twee jaar voor zijn overlijden – wordt niet alleen de hele carrière van Willem de Kooning geschetst, maar komt men door zijn Alzheimer ook onherroepelijk bij de vraag uit wat de woorden als ‘artiest’, ‘originaliteit’ of ‘genie’ nu precies betekenen.