M
et ‘Anselm‘ en ‘Perfect Days’ heeft Wim Wenders (77 intussen) momenteel twéé prachtfilms tegelijk lopen in het Filmhuis.
De eerste is een documentair eerbetoon aan een briljant kunstenaar, de tweede film is een heerlijke ode aan de eenvoud en de simpele dingen die het leven de moeite waard maken.
Dat ‘Perfect Days’ – genoemd naar Lou Reeds klassieker – draait rond Hirayama, een man die in de openbare toiletten van Tokio als schoonmaker aan de slag is.
Helemaal geen vervelende job, zo vindt hij zelf: het werk geeft zijn leven een vaste structuur en een aangename regelmaat, en de toiletten zijn bovendien prachtige architecturale parels.
Bovendien geeft zijn job hem voldoende vrije tijd om zich met al zijn hobby’s bezig te
houden: muziek, literatuur verslinden, bomen fotograferen, het maakt van Hirayama een gelukkig man.
Maar wanneer zijn nichtje Niko onverwacht op bezoek komt, blijken de perfect days van de eenzelvige, teruggetrokken man misschien toch niet zo perfect als eerst gedacht…
‘Perfect Days’ is het soort film waarvoor woorden als ‘hartverwarmend’ en ‘ontroerend’ zijn uitgevonden, en het bewijs dat de meest eenvoudige verhalen soms de mooiste zijn.
Hoofdrolspeler Kōji Yakusho won in Cannes terecht de prijs voor de Beste Acteur, en Continue reading “PERFECT DAYS (Wim Wenders)” »
e beste, meest veelzijdige én meest productieve Franse regisseur van de afgelopen 20 jaar heet François Ozon.
