QUO VADIS, AIDA? (Jasmila Zbanic)

Quo_Vadis_Aida

Srebrenica, juli 1995.
De burgeroorlog in het uit elkaar gespatte ex-Joegoslavië woedt volop, en het Bosnisch-Servische leger rukt steeds verder op naar de stad.

Daar werkt Aida werkt als tolk op de Nederlandse VN-basis, maar als moslima zoekt ze – net als twintigduizend andere Bosnische moslims – een veilige plek voor haarzelf en haar familie.
Want waar ze er eerst van overtuigd was dat de troepen van de Verenigde Naties hen wel zouden beschermen tegen de moordzucht van de Servische generaal Ratko Mladic en zijn kornuiten, blijkt die hoop in realiteit vals: duizenden moslimvluchtelingen worden afgeslacht, zowat onder de ogen van de Nederlandse blauwhelmen, en in het hart van het o zo ‘beschaafde’ Europa…

De genocide van Srebrenica wordt meteen de grootste schandvlek op de Europese geschiedenis van na 1945, en legt de totale onmacht van de Verenigde Naties bloot.

Johan Heldenbergh speelt met verve Thom Karremans, de Nederlandse generaal die door samen met Mladic het glas te heffen (terwijl hij de legendarische zin ‘Don’t shoot the piano player’ uit zijn mond liet komen) hét symbool werd van de bijna sullige, knullige en tandeloze manier van optreden van de Verenigde Naties – je hoefde nochtans geen Continue reading “QUO VADIS, AIDA? (Jasmila Zbanic)” »

Familiefilmontbijt: YAKARI: HET GROTE AVONTUUR

Yakari

In ‘YAKARI’ volgen we het verrassende en spectaculaire avontuur van de kleine Sioux-indiaan Yakari en zijn beste vriend Kleine Bliksem, een supersnelle mustang.

Terwijl zijn stam klaar staat om verder te trekken, kiest de jonge Yakari ervoor om de sporen te volgen van de ontembare Kleine Bliksem.
Onderweg ontmoet hij Grote Adelaar, zijn totemdier, die hem niet alleen een prachtige veer geeft, maar ook een fantastische gave: Yakari zal kunnen spreken met de dieren.

Helemaal alleen doorkruist Yakari de prairie, tot hij een gevaarlijke andere stam ontmoet.

Gelukkig schiet Kleine Bliksem hem in die hachelijke situatie te hulp. Maar hoe redt de Continue reading “Familiefilmontbijt: YAKARI: HET GROTE AVONTUUR” »

NOMADLAND (Chloé Zhao)

Nomadland_poster2

In ‘NOMADLAND’ maken we kennis met Fern, een vrouw van in de zestig die door de economische recessie niet alleen haar job maar zo ook ongeveer al haar bezittingen én haar huis verloren heeft.

Ze besluit – meer uit noodzaak dan als keuze – als een moderne nomade met een minibusje door het land te trekken, en ze blijkt lang niet het enige slachtoffer van de crisis die op dat idee gekomen is: collega-nomaden Linda May, Swankie en Bob Wells nemen haar onder hun hoede tijdens haar tocht door het (nog altijd vrij Wilde) Westen.

En hoewel de landschappen adembenemend zijn, moet ze onderweg allerlei onderbetaalde luizenbaantjes aannemen om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen: bij het alomtegenwoordige Amazon, als seizoenarbeider, in een diner, kortom: overal waar ze haar nog willen…

Net zoals in haar vorige films (zie ook: ‘The Rider’) castte regisseuse Chloé Zhao voor ‘Nomadland’ topacteurs als Frances McDormand en David Strathairn naast (in dit geval létterlijk) van straat geplukte amateurs – yep, Linda May, Swankie en Bob Wells heten echt zo, en maken ook in hun dagelijks leven deel uit van de bonte bente nomads die door Amerika trekken.

Het geeft deze uitmuntende film over het harde leven in de-maatschappij-naast-de- Continue reading “NOMADLAND (Chloé Zhao)” »

WHITE CUBE (Renzo Martens)

White-Cube_poster

Grote bedrijven pakken graag uit met hun ‘mecenaat’ (let vooral op de aanhalingstekens) van musea en kunsttentoonstellingen.

Die kunstzinnige interesse wordt wel héél ironisch – of zeg maar gerust: cynisch – wanneer bedrijven die hun rijkdom bouwden op het leegroven van Afrika tentoonstellingen van Afrikaanse kunst ‘sponsoren’.
Zo merkte Renzo Martens bij een vertoning van zijn vorige film ‘Enjoy Poverty’ in het Tate Modern daar overal logo’s van de gulle sponsor Unilever op, uitgerekend het bedrijf  dat groot werd door palmolie uit de plantages rond Lusanga (het voormalige Leverville) te verhandelen.

afrika_filmfestival_LogoDe in armoede levende plantage-arbeiders werden gedwongen tot monocultuur, en van de winsten vloeide zo goed als niks naar hen terug.

Renzo Martens trok naar Lusanga, waar hij met een plaatselijke kunstcoöperatieve van (voormalige) plantage- Continue reading “WHITE CUBE (Renzo Martens)” »

DRUNK (Thomas Vinterberg)

Drunk_Poster

 

In ‘DRUNK’ speelt de immer geweldige Mads Mikkelsen op zéér overtuigende wijze Martin, in vervlogen tijden veruit de beste leraar van zijn middelbare school, maar nu alleen nog een uitgebluste man van middelbare leeftijd, over wie leerlingen en ouders zich zorgen beginnen te maken.

Bovendien verwaarloost hij niet alleen zijn job, maar lijkt ook in zijn privéleven alles de foute kant op te gaan – zijn huwelijk loopt dan ook onafwendbaar op de laatste benen.

Gelukkig heeft hij nog enkele fijne collega’s die een idee hebben waar alléén mannen van middelbare leeftijd op kunnen komen: als ze de geheelonthouder nu eens zo ver krijgen

om met hen mee te bingedrinken?

Hoe zatter het gezelschap wordt, hoe beter uiteraard ook de daaropvolgende ideeën worden: zo stelt Nikolaj voor dat ze bij wijze van experiment voortaan allemaal doorheen de dag gaan drinken, om zo het ‘juiste’ alcoholpercentage in hun bloed te behouden: die prettige roes zou er volgens hem voor zorgen dat je meer open staat voor dingen, creatiever bent en betere beslissingen neemt.

En zie, het experiment lijkt potdomme nog te werken ook: Martin verbaast zijn vrouw Trine met zijn nieuwe energie, en ook de omgang met zijn studenten loopt opeens Continue reading “DRUNK (Thomas Vinterberg)” »

GAGARINE (Fanny Liatard & Jérémy Trouilh)

DeGagarine 16-jarige Youri (een sterke Alseni Bathily) woont al zijn hele leven in Gagarine, een uit enorme, uit rode baksteen opgetrokken banlieu van Parijs die in meer hoopvolle tijden vernoemd werd naar de eerste man in de ruimte.

Youri deelt met de beroemde Russische kosmonaut Gagarine niet alleen zijn voornaam, maar ook een ongebreidelde fascinatie voor alles wat met de sterren, de planeten en de ruimte te maken.

Maar wanneer hij verneemt dat de verouderde en vervallen woonblokken waarin ze wonen gesloopt gaan worden, veranderen zijn prioriteiten drastisch: samen met enkele technisch aangelegde vrienden probeert hij hun wijk te redden. Zo willen ze bijvoorbeeld de overheid het argument

dat het toch alleen maar om kapotte woontorens gaat uit handen te slaan door alles zélf beginnen op te knappen.

Lampen worden vervangen, liften hersteld en muren geverfd met een idealisme en een drive die alleen 16-jarigen kunnen opbrengen. Maar terwijl zij van het onmogelijke dromen, kiezen steeds meer door de jaren illusieloos geworden volwassenen eieren Continue reading “GAGARINE (Fanny Liatard & Jérémy Trouilh)” »

THE FATHER (Florian Zeller)

In The_Father_Posterhet uitmuntende ‘THE FATHER’ schetst regisseur Florian Zeller een fascinerend portret van een dementerende man die zijn grip op de realiteit aan het verliezen is, absoluut briljant vertolkt door Anthony Hopkins.

Zijn dochter Anne probeert hem te helpen door een verzorgster voor hem in te huren, hulp die keer op keer afgewezen wordt door haar vader.
Langzaamaan wordt de verwarring in het hoofd van de man echter alleen maar groter, tot niet meer duidelijk is wat er nu echt gebeurt en wat er zich in zijn hoofd afspeelt.

Florian Zeller maakte met ‘The Father’ een verfilming van zijn eigen toneelstuk, en kreeg

daar meteen een welverdiende Oscar voor het Beste Scenario voor, terwijl Anthony Hopkins met een al even terechte Oscar voor Beste Acteur bekroond werd.

En wat ons betreft hadden ze gerust ook voor de vertolking van Olivia Colman (‘The Crown’, maar vooral ‘The Favourite’) een beeldje mogen geven: zij schittert als de Continue reading “THE FATHER (Florian Zeller)” »

THE HUMAN VOICE (Pedro Almodovar)

‘THE HUMAN VOICEThe Human_Voice is Almodovars eerste Engelstalige film, en helemaal gedraaid tijdens de coronapandemie.

Het aantal acteurs is bijgevolg coronaproof beperkt tot één, maar hey, dàt is in dit geval geen probleem, want die ene actrice is hier toevallig de immer excellente Tilda Swinton.

Swinton speelt een vrouw die net door haar man verlaten is: zijn koffers staan al klaar, maar het lijkt wel alsof hij zelfs daar niet meer in geïnteresseerd is, want hij komt ze maar niet ophalen.

Het enige contact dat ze nog hebben verloopt via de telefoon. Waardoor de enige
levende ziel die ze nog ziet de hond is, die óók al duidelijk maakt dat hij zijn baasje mist.
Het is een situatie die de vrouw langzaam maar zeker tot wanhoop dwingt…

‘THE HUMAN VOICE’ is gebaseerd op ‘La Voix Humaine’ van Jean Cocteau, en heeft alle ingrediënten die u van een Almodovar verwacht, geconcentreerd in een overheerlijke Continue reading “THE HUMAN VOICE (Pedro Almodovar)” »

CINEMA CORONA #102: DON’T LOOK BACK (Nancy Van Beersel)

Dont_Look_BackVandaag in CINEMA CORONA: een kersvers bekroonde kortfilm-met-Mechelse-inslag!

‘DON’T LOOK BACK’ is een uiterst fraaie stop-motion animatiefilm, naar ‘Berenice’ van Edgar Allan Poe, en gemaakt door Nancy Van Beersel, cursiste bij onze buren van de Academie Mechelen.

De soundtrack is van Kyoko – hoe dié samenwerking tot stand kwam hoort u in het interview dat u lager kunt bekijken.

‘Don’t Look Back’ werd deze week op het Breedbeeld-kortfilmfestival bekroond met de Prijs van de Filmkritiek.

Bekijk de kortfilm hier:

Interview met Nancy Van Beersel:

CINEMA CORONA #65: ‘WEATHER REPORT': het dagelijks quarantaineweerbericht van David Lynch

Weather_Report_LynchQuarantaine, dag 65!

Zit u nu ook al drie maand veilig in uw kot opgesloten?

Troost u, zelfs de groten der aarden ontsnappen niet aan de quarantaine.

Neem nu David Lynch: door corona zal het nog even wachten zijn tot er weer een nieuwe film van hem in de zalen komt, en dus heeft de regisseur van meesterwerken als ‘BLUE VELVET’, ‘LOST HIGHWAY’ en ‘ERASERHEAD’ zich nu omgeschoold tot een weirdo-versie van Frank Deboosere: elke dag post hij vanuit zijn bunker in L.A. het weerbericht, compleet met temperaturen in Fahrenheit én Celsius.

Voor de ene een leuke grap, voor de andere het relativerend Zen-momentje van de dag (David Lynch zit óók thuis vast, en komt óók niet verder dan een praatje over het weer) en voor de ware Lynch-o-logen onder ons een dagelijkse bron van discussie en wilde theorieën in de comments onder de filmpjes: de ene dag dampt zijn kop iets meer dan de andere dag (is dat koffie? Zo ja: is het dan damn good koffie?), ligt er al dan niet een bril op zijn bureau (dat zou kunnen betekenen dat hij aan het lezen is: wat leest hij dan?) of is het beeld iets blauwer, geler of grijzer dan de dag voordien (bedenk zelf uw theorie).

Het dagelijkse ‘WEATHER REPORT’ is overigens geen eenmalige bevlieging van Lynch, want jaren geleden postte hij ook al weerberichten op zijn betaalsite. Al las hij toen – niks menselijks is hem vreemd – soms ook gewoon liever een mannenblad dan u mee te delen of de zon al dan niet scheen.
Lynch-o-logen wezen ons er overigens op dat hij bij het lezen van dat blad handschoenen droeg!
Kortom: toch weer nét dat tikje anders dan de grapjes van Frank Deboosere of Armand Pien.

En nu we toch bezig zijn geven we u ook nog graag een andere Gouwe Ouwe homemovie van Lynch mee: het filmpje van die keer dat hij op geniaal-Lynchiaanse manier deelnam aan de Ice Bucket Challenge blijft ook na zes jaar en 348 keer kijken onweerstaanbaar grappig.