MON CRIME (François Ozon)

DMon_crime_affichee beste, meest veelzijdige én meest productieve Franse regisseur van de afgelopen 20 jaar heet François Ozon.

En om dat te bewijzen heeft hij minder dan een jaar na zijn heerlijke Rainer Werner Fassbinder-hommage ‘Peter Von Kant’ alweer een uitstekende nieuwe uit: ‘MON CRIME’, een zalige, pseudo-ouderwetse boulevardkomedie waarin Ozon met alle mogelijke belegen Franse filmclichés goochelt en er toch iets fris, fruitigs en zeer grappigs uit brouwt.

De film speelt zich af in het Parijs van de jaren ’30, waar de jonge actrice Madeleine Verdier (een zalige, Monroe-achtige rol van Nadia Tereskiewicz) ijverig aan de weg naar het sterrendom timmert.

Zonder veel succes, overigens, want niet alleen is ze helemaal berooid, ze wordt bovendien ook nog eens beschuldigd van moord op een beroemde filmproducent.

Gelukkig kan ze tijdens het proces rekenen op de hulp van haar beste vriendin Pauline (een prima Rebbeca Marder), een uitstekende advocate die kan bewijzen dat ze uit zelfverdediging tegen de ongewenste intimiteiten van een oude viespeuk handelde.

De logische vrijspraak volgt, en dankzij haar glansrijke hoofdrol in het zwaar gemediatiseerde proces, is de knappe blondine bovendien in één klap een absolute ster geworden: de toekomst lacht Madeleine toe. Tot er nieuwe feiten aan het licht komen…

Met ‘MON CRIME’ grijpt Ozon terug naar de burleske, zalig onnozele stijl en humor van Continue reading “MON CRIME (François Ozon)” »

LA SYNDICALISTE (Jean-Paul Salomé)

La-Syndicaliste_poster

Dat waar gebeurde verhalen vaak een héél stuk onwaarschijnlijker en vergezochter zijn dan verzonnen verhalen wordt alweer bewezen in de uitmuntende politieke thriller ‘LA SYNDICALISTE’.

Een briljant acterende Isabelle Huppert speelt de rol van Maureen Kearney, een vrouw van Ierse afkomst die bij het Franse nucleaire staatsbedrijf Areva begin jaren 2000 opgeklommen was tot dé vakbondsvrouw bij uitstek.

OK, met haar kokette mantelpakjes en lunchmeetings in chique Parijse établissementen is Kearney een beetje een kaviaarsocialiste, maar tegelijk is ze ook een ware powervrouw die keihard de belangen van tienduizenden Areva-werknemers over de hele wereld weet te verdedigen, én die daarvoor de juiste connecties heeft opgebouwd: zowel de nummers van Sarkozy en François Hollande zitten in haar mobieltje, en ze is niet te beroerd die te gebruiken als ze dat nodig acht.

Kearneys verhaal neemt echter een bruuske wending wanneer the powers that be de haar goedgezinde vrouwelijke CEO van Areva op een zijspoor parkeren, en haar vervangen door de politiek gepistoneerde testosteron-brulaap Luc Oursel (een geweldige Yvan Attal, die met zijn woedeuitbarstingen zó lijkt weggelopen te zijn uit het management van Plopsaland, of uit de vriendenkring van Wouter Vandenhaute).

Haar kille relatie met Oursel zorgt ervoor dat Kearney stapje voorstapje meer verstrikt raakt in een machtsstrijd met het Franse – en mannelijke – establishment, zéker wanneer een anonieme informant haar een stapel explosieve documenten over een schimmige, aan alle kanten stinkende nucleaire deal met de Chinezen bezorgt.

Wat begint met anonieme dreigtelefoontjes en onverholen hints ‘er zich niet mee te bemoeien’, mondt uit in een afgrijselijke aanslag bij haar thuis: Kearney wordt door een Continue reading “LA SYNDICALISTE (Jean-Paul Salomé)” »

HAPPY END (Michael Haneke)

HappyEndAnne Laurent (de als altijd uitmuntende Isabelle Huppert) is de ijskoude mater familias van een welgestelde bourgeoisfamilie uit het Franse Calais.

Met kille berekendheid bestiert ze het door haar vader opgebouwde transportimperium, terwijl ze tegelijk haar uit elkaar vallende familie probeert samen te houden.

Haar broer Thomas probeert – terwijl zijn ex na een bizarre overdosis in de kliniek belandt – om te gaan met zijn depressieve en aan het internet verslaafde dochter Eve.
De favoriete hobby van de aan dementie lijdende vader Georges (good old Jean-Louis Trintignant) is dan weer zelfmoordpogingen ondernemen.

En dan zwijgen we nog over Annes compleet hopeloze zoon Pierre, het zwarte schaap van de familie: door zijn totale onbekwaamheid heeft hij een ongeluk laten gebeuren waardoor het bedrijf nu een gigantische schadeclaim boven het hoofd hangt.

O ja, in een achterkamer treffen we ook nog Rachid en Jamila aan, de Marokkaanse Continue reading “HAPPY END (Michael Haneke)” »

ELLE (Paul Verhoeven)

elle_hupperrtVerrassing, maar een zeer aangename: Paul Verhoeven (77!) is voor zijn nieuwste film zowaar naar Frankrijk getrokken om een film met Isabelle Huppert te maken.

Het resultaat? Verdomd goed, heerlijk ontregelend en bijzonder grappig.

Het onderwerp is nochtans in de verste verte niét grappig, want Hupperts personage Michelle wordt in de openingssène het slachtoffer van een verkrachting in haar eigen huis.

En hoewel ze geen aangifte doet, laat de bazige, maar ook gevoelige en sarcastische Michelle het daar zomaar niet bij. Integendeel: na zich met pepperspray en een bijltje bewapend te hebben, gaat ze op eigen houtje op zoek naar de dader, om eigenhandig wraak te nemen…

In wat volgt mengt Verhoeven op meesterlijke wijze allerlei (Franse en andere) genres door elkaar: familiedrama, groteske farce, policier, praatfilm, revenge movie, sociale satire
en erotische thriller, het zit allemaal in deze ‘Elle’, zonder dat het ook maar één moment Continue reading “ELLE (Paul Verhoeven)” »

AMOUR (Michael Haneke)

Man raakt gezicht vrouw aan.

De twee gepensioneerde muziekleraren Georges (Jean-Louis Trintignant) en Anne (Emmanuelle Riva) wonen al jarenlang op hun appartement in Parijs: ze leiden een vredig bestaan, gevuld met theater en muziek, en af en toe een bezoekje van hun in het buitenland wonende dochter (de immer geweldige Isabelle Huppert).

Op een dag krijgt Anne echter een herseninfarct, waardoor ze aan één kant van haar lichaam verlamd raakt: de pianiste wordt op slag een patiënte, wat de relatie tussen Georges, Anne en hun dochter zwaar op de proef stelt…

Voor flitsend camerawerk en wilde actiescènes hoeft u niet bij Michael Haneke (zie ook ‘Funny Games’, ‘La pianiste’, ‘Das Weisse Band’) te zijn, en ook ‘Amour’ verandert daar niks aan.

Want ook zijn jongste meesterwerk is weer volstrekt onderkoeld geregisseerd en totaal
van alle melodrama ontdaan, maar net dàt maakt deze film zo onverbiddelijk trefzeker: wie niet diep geraakt wordt ‘Amour’, heeft waarschijnlijk geen hart.

Voeg bij die magistrale regie nog de excellente vertolkingen én de prachtige fotografie Continue reading “AMOUR (Michael Haneke)” »

14/11/2006: L’IVRESSE DU POUVOIR

comedy-of-power-l-ivresse-du-pouvoir-3Druk, druk, druk: u kent vast het gevoel.

Zo ook de directeur van een grote onderneming. Wanneer hij zijn Parijse kantoor verlaat, regelt terwijl hij de lift instapt nog gauw enkele dringende zaken en denkt dan van zijn welverdiende weekendrust te kunnen gaan profiteren.

Ware het niet dat hij bij de uitgang opgepakt wordt door de politie: de keiharde, ongenaakbare onderzoeksrechter Jeanne Charmant-Killman (een alweer sublieme Isabelle Huppert) is een onderzoek naar fraude en afpersing gestart, en aarzelt niet er met de grove borstel doorheen te gaan.

Algauw blijkt ze echter op de beperkingen van haar macht te botsen, niet alleen omdat het milieu tegenwerkt, maar ook omdat haar oversten stokken in de wielen steken én omdat de intriges almaar ingewikkelder worden.

‘L’Ivresse du Pouvoir’ is een haarscherpe analyse van de macht (en de wellust die daarmee gepaard gaat), en een film waarmee regisseur Claude Chabrol bewijst dat hij samen met François Ozon en Alain Resnais één van de grootste nog levende Franse regisseurs is.

L’IVRESSE DU POUVOIR
Regie: Claude Chabrol
dinsdag 14 november, 20u30

16/4/2002: LA PIANISTE

la-pianisteMet ‘La Pianiste’ halen we de nieuwste van de Oostenrijker Michael Haneke (zie ook: ‘Funny Games’) naar het Filmhuis.

Isabelle Huppert leeft zich bijzonder levensecht in in Erika Kohut, een pianolerares die aan het Weense conservatorium lesgeeft.

Na haar uren wil ze een relatie met één van haar leerlingen, maar dan wel op haar voorwaarden…

Naast de altijd bijzonder straffe Huppert – die hier soms flirt met de grenzen van het gênante, maar altijd nét aan de goede kant blijft – doet ook Annie Girardot mee.

La Pianiste is gebaseerd op de roman van Elfriede Jelinek, het camerawerk is van Christian Berger, die al sinds Hanekes begindagen met hem samenwerkt.

LA PIANISTE
Regie: Michael Haneke
F-A 2001, 131 min.

Ook Louis CK is een zeer grote fan van ‘La Pianiste': ‘One of the best movies I have ever seen, and I’ve seen a lot of movies. Fucking good!’