CINEMA CORONA #44: MY OWN PRIVATE RIVER (James Franco / Gus Van Sant)

Quarantainedag 44!My_Own_Private_River

In 1991 maakte Gus Van Sant met ‘My Own Private Idaho’ één van de essentiële films van de nineties, enerzijds omdat hij met zijn verhaal over een homoseksuele hustler allerlei deuren opentrapte voor de queer cinema, in een Hollywood dat toen dat soort onderwerpen nog liefst helemaal meed.

En anderzijds omdat de hoofdrollen vertolkt werden door twee jonge acteurs die voorbestemd leken voor een grote carrière, en die allebei op de rand van de supersterren-status stonden: Keanu Reeves en River Phoenix.
Dat waren ze nu ongetwijfeld ook allebei geweest, ware het niet dat River Phoenix twee jaar later zou overlijden aan een overdosis.

Toen de latere acteur James Franco ‘My Own Private Idaho’ als tiener zag, raakte hij helemaal gefascineerd door de film, en dan vooral door het acteren van River Phoenix.
In die mate zelfs dat hij regisseur Gus Van Sant in 2007 vroeg de outtakes van de film te mogen zien, en – nadat hij ze te zien had gekregen – daar een nieuwe versie van de film mee te mogen maken.

Van Sant gaf zijn toestemming, R.E.M. leverde enkele songs et voilà: daar was ‘My Own Private River’, een soort remix-versie van ‘My Own Private Idaho’ waaruit het personage van Keanu Reeves grotendeels weggeknipt is, en letterlijk élke scène gefocust is op River Phoenix.
Het resultaat is te bekijken als één lange masterclass acteren van de grootste van zijn generatie, of als een bijna fetisjistische openbare fanbrief van Franco aan Phoenix, of als een alternatieve, impressionistische versie van de ninetiesklassieker die ‘My Own Private Idaho’ ondertussen geworden is.

Zo zag James Franco het zelf: “Many filmmakers would consider the discarded material worthless, but sometimes—as when they feature an actor like River Phoenix in a film like ‘My Own Private Idaho’, the best of his generation giving his best performance—every scrap is gold. It was overwhelming to be able to cut the raw material of my favorite film, a film that had moved me, that had helped shape me as a teenager.”

Enjoy!

DON’T WORRY, HE WON’T GET FAR ON FOOT (Gus Van Sant)

dontworry

Wie films wil maken, kan beter maar veel, zéér véél geduld hebben.
Regisseur Gus Van Sant (‘Elephant’, ‘Drugstore Cowboy’, ‘Good Will Hunting’…) ondervond dat bijvoorbeeld met ‘Don’t Worry, He Won’t Get Far On Foot’, een verhaal waarmee Robin Williams in de jaren ’90 van de vorige eeuw bij hem kwam aankloppen.

Williams had de rechten gekocht van de gelijknamige autobiografie van de verlamde, controversiële cartoonist John Callahan, en wou graag dat Van Sant (met wie hij ook al de kaskrakende Oscarwinnaar ‘Good Will Hunting’ had gemaakt) die biografie zou verfilmen, met hem in de hoofdrol.
Helaas: het project sleepte eindeloos zonder resultaat aan, en leek het definitief dood en begraven toen eerst Callahan (in 2010) en vervolgens Williams (in 2014) het tijdige voor

desleutel

het eeuwige verwisselden.

Maar zie: na bijna twintig jaar wachten is de film nu toch gemaakt, zij het nu met de immer uitmuntende Joaquin Phoenix in de hoofdrol. Phoenix speelt hier met veel verve Callahan, die al op

Continue reading “DON’T WORRY, HE WON’T GET FAR ON FOOT (Gus Van Sant)” »

1/11/2011: ‘8’

8_le_temps_presse_dos_ok_0Kort samengevat: In september 2000 verbonden 191 regeringen zich ertoe de wereldarmoede tegen 2015 tot de helft te reduceren.

Dat deden ze door toen acht ‘millenniumdoelstellingen’ te formuleren, maar ondertussen nadert 2015 met rasse schreden, en blijkt de toestand nog altijd kritiek te zijn.

Acht filmmakers uit de vier windstreken sloegen de handen in elkaar om deze millenniumdoelstellingen nog eens onder de aandacht te brengen: elk van deze topregisseurs carte blanche kreeg om een kortfilm te maken, wat resulteerde in een fascinerende mozaiek.

Goed om weten: Elke regisseur koos één milleniumdoelstelling uit die hij in een korte Continue reading “1/11/2011: ‘8’” »

5/5/2009: MILK

200901-milk-01Kort samengevat: het (waargebeurde) verhaal van Harvey Milk, de eerste openlijk homoseksuele verkozene in Amerika.

Goed om weten: Regisseur Gus Van Sant (‘Paranoid Park’,  ‘Elephant’, ‘My Own Private Idaho’…) begint zijn film zo ongeveer in 1972, op het moment dat Harvey Milk veertig jaar oud is.

Milk – uitmuntend vertolkt door Sean Penn - besluit uit de kast te komen, en verruilt New York voor San Francisco, waar hij een winkel opent die zowat dé ontmoetingsplek wordt voor de groeiende homogemeenschap van de stad.

En hij wil het ook in de politiek proberen: na enkele nederlagen groeit hij uit tot dé voorman van de homo-gemeenschap, en slaagt er in 1977 uiteindelijk in de eerste verkozene te worden die openlijk homo is…

Tussen haakjes: Van Sant wist voor de muziek de briljante Danny Elfman te strikken, u Continue reading “5/5/2009: MILK” »

26/2/2008: PARANOID PARK

ParanoidPark(Scott-Green)WE-751176Wie enkele jaren geleden (net zoals wij) midscheeps getroffen werd door Gus Van Sants ‘Elephant’, mag onder geen beding diens ‘Paranoid Park’ missen.

Dit keer draait het verhaal rond Alex, een zestienjarige skater uit Portland. Nadat die per ongeluk de dood van een veiligheidsagent heeft veroorzaakt, verzeilt hij in diepe twijfels over schuld en boete.

Met de hulp van meester-cameraman Chris Doyle graaft Van Sant in de geest van de verscheurde tiener, om de kijker aan het einde volstrekt wezenloos achter te laten.

De hoofdrol wordt met een geweldig naturel vertolkt door Gabe Nevins, die net als de rest van de niet-professionele cast gerekruteerd werd via de internetcommunity MySpace.

PARANOID PARK
Regie: Gus van Sant
USA 2007, 90 min.
Dinsdag 26 februari, 20.30 u.

20/2/2007: PARIS, JE T’AIME!

paris-je-t-aime-parc-monceau-2006-02-gMaak met twee à drie acteurs een vijf minuten durende film over een romantische ontmoeting in Parijs: dat was de simpele opdracht die 18 cineasten uit de vier windstreken in de bus kregen.

Het resultaat heet ‘Paris je t’aime’, een mooie mengeling van liefde, humor en tristesse.

Hoogtepunten in deze mix van stijlen en verhalen?
De Coen Brothers die Steve Buscemi in een metrostation oogcontact laten krijgen met een halve hooligan (lachen!).

Gerard Depardieu die Gena Rowlands en Ben Gazzara samenbrengt in een bistro.

Alexander Payne die een Amerikaanse van middelbare leeftijd haar trip laat vertellen.

Nobuhiro Suwa die de treurnis van een moeder om haar overleden zoontje filmt.

Of Wes Craven, die vrouwelijke fans van Oscar Wilde volgt naar Père Lachaise.

Zoals ze in Parijs zeggen: très chouette!

PARIS, JE T’AIME!
Regie: Joel & Ethan Coen, Tom Tykwer, Gerard Depardieu, Gus Van Sant, Alfonso Cuaron, Christopher Doyle, Olivier Assayas, Bruno Podalydès, Gurinder Chadha, Alexander Payne, Isabelle Coixet, Nobuhiro Suwa, Richard LaGravenese, Olivier Schmitz, Vicenzo Natali, Sylvain Chomet, Walter Salles en Wes Craven
F 2006, 120 min
dinsdag 20 februari, 20u30

16/3/2004: ELEPHANT

elephantNa een reeks middelmatige films en regelrechte miskleunen (die remake van Hitchcocks ‘Psycho': aiaiaiai!) staat Gus Van Sant (herinner u wél zijn ‘Drugstore Cowboy’, ‘Mala Noche’ of ‘My Own Private Idaho’) er dit jaar opeens helemaal terug.

Met twéé bijna gelijktijdig uitgebrachte films zelfs: er was ‘Gerry’, én er was ‘Elephant’, voor ons zonder discussie één van dé films van het afgelopen jaar.

Voor ‘Elephant’ liet Van Sant zich inspireren door een aantal schietincidenten op Amerikaanse scholen, met als driest dieptepunt de waanzinnige slachtpartij op de Columbine High School, die model stond voor de gebeurtenissen in deze film.

Met behulp van een ingenieus in elkaar geweven vertelstructuur (we krijgen de hele opbouw telkens vanuit een ander perspectief en op andere momenten te zien) en een cast van uitstekende jonge amateuracteurs grijpt Van Sant de toeschouwer anderhalf

Continue reading “16/3/2004: ELEPHANT” »