Tagarchief: Ben Gazzara

20/2/2007: PARIS, JE T’AIME!

Geplaatst op door

paris-je-t-aime-parc-monceau-2006-02-gMaak met twee à drie acteurs een vijf minuten durende film over een romantische ontmoeting in Parijs: dat was de simpele opdracht die 18 cineasten uit de vier windstreken in de bus kregen.

Het resultaat heet ‘Paris je t’aime’, een mooie mengeling van liefde, humor en tristesse.

Hoogtepunten in deze mix van stijlen en verhalen?
De Coen Brothers die Steve Buscemi in een metrostation oogcontact laten krijgen met een halve hooligan (lachen!)

Gerard Depardieu die Gena Rowlands en Ben Gazzara samenbrengt in een bistro.

Alexander Payne die een Amerikaanse van middelbare leeftijd haar trip laat vertellen.

Nobuhiro Suwa die de treurnis van een moeder om haar overleden zoontje filmt.

Of Wes Craven, die vrouwelijke fans van Oscar Wilde volgt naar Père Lachaise.

Zoals ze in Parijs zeggen: très chouette!

PARIS, JE T’AIME!
Regie: Joel & Ethan Coen, Tom Tykwer, Gerard Depardieu, Gus Van Sant, Alfonso Cuaron, Christopher Doyle, Olivier Assayas, Bruno Podalydès, Gurinder Chadha, Alexander Payne, Isabelle Coixet, Nobuhiro Suwa, Richard LaGravenese, Olivier Schmitz, Vicenzo Natali, Sylvain Chomet, Walter Salles en Wes Craven
F 2006, 120 min
dinsdag 20 februari, 20u30

9/12/2003: DOGVILLE

Geplaatst op door

dogvilleAha, wie we daar hebben, Lars von Trier, de Ed Wood van de arthouse cinema die ons eerder met billenkletsers als ‘Dancer in the Dark’, ‘Breaking The Waves’ en ‘The Idiots’ al tot tranen toe aan het lachen wist te brengen.

‘s Mans nieuwste superkomedie heet ‘Dogville’, en die is zo goed dat er al keihard te lachen valt nog voor de film begonnen is.

Want inderdaad, bekijkt u vooral toch die affiche hiernaast eens: von Trier is tegenwoordig al zo ver heen dat hij eiste dat Zijn Naam groter afgedrukt zou worden dan die van hoofdrolspeelster Nicole Kidman, nochtans één van de grootste sterren in de filmwereld. The Ego has landed, folks!

Helemaal lachen, gieren en brullen is de film zelf, losjes gebaseerd op ‘Pirate Jenny’ uit de Bertolt Brecht-Kurt Weill ‘Dreigroschenoper’: het ding zit volgepropt met ronduit hilarische, pseudo-diepzinnige dialogen (Grace: ‘Je moet honden kunnen vergeven: ze volgen alleen maar hun instinct.’ Vader: ‘Ja, maar je kunt ze ook iets leren!’), niet ter zake

doende verwijzingen naar – onder vele anderen – John Steinbeck, Eugene O’Neill en Mark Twain, Latijnse spreuken boven mijningangen (‘Dictum ac factum’) en meer van dat fraais.

En vooral ook niet vergeten dat er nog meer op komst is, want ‘Dogville’ is slechts het Continue reading “9/12/2003: DOGVILLE” »