Tagarchief: James Franco

CINEMA CORONA #113: Art & Film: EAMES: THE ARCHITECT & THE PAINTER

Geplaatst op door

eames
Naar maandagse gewoonte in onze CINEMA CORONA ook vandaag weer een nieuwe Art & Film, dit keer gewijd aan het baanbrekende designerkoppel Ray en Charles Eames.

In ‘EAMES: THE ARCHITECT & THE PAINTER’ volgen we de hele carrière van de twee van bij het prille begin: Charles had architectuur gestudeerd (maar studeerde nooit af), terwijl Ray als schilder opgeleid was bij de naar Amerika uitgeweken Duitse avant-gardist Hans Hofmann.

Na hun huwelijk in de vroege jaren veertig groeide Eames Office uit tot een bruisend, renaissance-achtig laboratorium voor de naoorlogse generatie: niet alleen zouden ze duizenden fifties-woonkamers van hun legendarische Eames Lounge Chairs en andere meubelen voorzien, ze ontwierpen ook radio’s en speelgoed, stelden succesvolle tentoonstellingen samen, tekenden huizen, regisseerden meer dan honderd kortfilms, experimenteerden met zonne-energie, ontwierpen het IBM-paviljoen voor de Wereldtentoonstelling en deden duizend en één andere zaken.

En dan zwijgen we nog over Eames House, de wonderlijke woning waar ze tot aan hun dood zouden verblijven, ook vandaag nog altijd één van de hoogtepunten van de moderne  architectuur.

Hoewel alle erkenning jarenlang bijna uitsluitend naar Charles ging (het feminisme vierde niet écht hoogtij in de fifties), is ondertussen allang duidelijk dat de rol die Ray speelde minstens even belangrijk was, en worden ze zelden niét meer in één adem samen vernoemd.
Iets wat Charles alleen maar toejuichte, want zoals hij zelf zei: ‘Anything I can do, Ray can do better.’

Zet u in uw gerieflijke Eames Chaise, en enjoy!

Als bonus hebben we nog twee kortfilms van Ray & Charles Eames zelf.
‘POWERS OF TEN’ uit 1977 is een baanbrekende en zeer vaak geïmiteerde/geciteerde film die vanop een picnic in een park in Chicago uitzoomt naar de uiterste grenzen van het heelal, en vervolgens helemaal inzoomt tot op de kleinst gekende quarks-deeltjes in de hand van de man op de picnic.
De muziek is van Elmer Bernstein.

‘ERATOSTHENES’ (1961) is wat ze zelf ‘een wiskundige peep show‘ noemen, met als hoofdpersonage de oude Griek die zonder computer of satelliet bijna 2300 jaar geleden toch correct de omtrek van de aarde wist te berekenen.

Zin in meer kortfilms van Ray & Charles Eames?
U vindt ze op het YouTube-kanaal van Eames Office!

Art & Film loopt ook online altijd in samenwerking met Academie Mechelen.

CINEMA CORONA #44: MY OWN PRIVATE RIVER (James Franco / Gus Van Sant)

Geplaatst op door

Quarantainedag 44!My_Own_Private_River

In 1991 maakte Gus Van Sant met ‘My Own Private Idaho’ één van de essentiële films van de nineties, enerzijds omdat hij met zijn verhaal over een homoseksuele hustler allerlei deuren opentrapte voor de queer cinema, in een Hollywood dat toen dat soort onderwerpen nog liefst helemaal meed.

En anderzijds omdat de hoofdrollen vertolkt werden door twee jonge acteurs die voorbestemd leken voor een grote carrière, en die allebei op de rand van de supersterren-status stonden: Keanu Reeves en River Phoenix.
Dat waren ze nu ongetwijfeld ook allebei geweest, ware het niet dat River Phoenix twee jaar later zou overlijden aan een overdosis.

Toen de latere acteur James Franco ‘My Own Private Idaho’ als tiener zag, raakte hij helemaal gefascineerd door de film, en dan vooral door het acteren van River Phoenix.
In die mate zelfs dat hij regisseur Gus Van Sant in 2007 vroeg de outtakes van de film te mogen zien, en – nadat hij ze te zien had gekregen – daar een nieuwe versie van de film mee te mogen maken.

Van Sant gaf zijn toestemming, R.E.M. leverde enkele songs et voilà: daar was ‘My Own Private River’, een soort remix-versie van ‘My Own Private Idaho’ waaruit het personage van Keanu Reeves grotendeels weggeknipt is, en letterlijk élke scène gefocust is op River Phoenix.
Het resultaat is te bekijken als één lange masterclass acteren van de grootste van zijn generatie, of als een bijna fetisjistische openbare fanbrief van Franco aan Phoenix, of als een alternatieve, impressionistische versie van de ninetiesklassieker die ‘My Own Private Idaho’ ondertussen geworden is.

Zo zag James Franco het zelf: “Many filmmakers would consider the discarded material worthless, but sometimes—as when they feature an actor like River Phoenix in a film like ‘My Own Private Idaho’, the best of his generation giving his best performance—every scrap is gold. It was overwhelming to be able to cut the raw material of my favorite film, a film that had moved me, that had helped shape me as a teenager.”

Enjoy!

HOWL (Rob Epstein & Jeffrey Friedman)

Geplaatst op door

27_Howl‘I saw the best minds of my generation destroyed by madness, starving hysterical naked, dragging themselves through the negro streets at dawn looking for an angry fix’

Het zijn de openingsregels van ‘Howl’, nu algemeen beschouwd als een meesterwerk van de beat-poëzie.

In 1957 was het echter vooral een gedicht waarmee schrijver Allen Ginsberg zich een rechtszaak vanwege ‘obsceniteit’ op de hals haalde.

In de gelijknamige film volgen we het leven van de jonge Ginsberg, waar zijn obsceniteitsproces als een rode draad doorheen geweven is.

Voor ‘Howl’ mengde het regisseursduo Rob Epstein & Jeffrey Friedman allerlei filmtechnieken – speelfilm met animatiefilm, kleur met zwart-wit en documentaire beelden van de echte Ginsberg met nagespeelde sequenties.

Het resultaat is een fascinerend portret van één van de mensen die mee de tegencultuur van de sixties mogelijk gemaakt hebben.

James Franco is ronduit meesterlijk als de jonge Allen Ginsberg.
In de bijrollen ziet u onder andere Jeff Daniels, Treat Williams en Mary-Louise Parker.
Het camerawerk is van de meesterlijke Edward Lachman, de muziek is van de al even Continue reading “HOWL (Rob Epstein & Jeffrey Friedman)” »

5/5/2009: MILK

Geplaatst op door

200901-milk-01Kort samengevat: het (waargebeurde) verhaal van Harvey Milk, de eerste openlijk homoseksuele verkozene in Amerika.

Goed om weten: Regisseur Gus Van Sant (‘Paranoid Park’,  ‘Elephant’, ‘My Own Private Idaho’…) begint zijn film zo ongeveer in 1972, op het moment dat Harvey Milk veertig jaar oud is.

Milk – uitmuntend vertolkt door Sean Penn - besluit uit de kast te komen, en verruilt New York voor San Francisco, waar hij een winkel opent die zowat dé ontmoetingsplek wordt voor de groeiende homogemeenschap van de stad.

En hij wil het ook in de politiek proberen: na enkele nederlagen groeit hij uit tot dé voorman van de homo-gemeenschap, en slaagt er in 1977 uiteindelijk in de eerste verkozene te worden die openlijk homo is…

Tussen haakjes: Van Sant wist voor de muziek de briljante Danny Elfman te strikken, u Continue reading “5/5/2009: MILK” »