CINEMA CORONA #162: HELLZAPOPPIN’ (H.C. Potter)

Geplaatst op 1 februari 2021 door (godb)

Hellzapoppin

‘Any similarity between ‘HELLZAPOPPIN’ and a motion picture is purely coincidental.’

Yep, vandaag in CINEMA CORONA de geweldig geestige cultfilm ‘HELLZAPOPPIN”, een prent die de wilde anarchie van de Marx Brothers combineert met de hilarische absurditeiten van Monty Python én met het humorspervuur van de ‘Naked Gun’-films: zet u schrap voor anderhalf uur non-stop grappen in élk denkbaar genre – slapstick, one liners, visuele gags, absurditeiten, screwball-dialogen en zalige silly humor

De compleet van de pot gerukte plot – die uiteraard volledig niét terzake doet – draait rond de komieken Chic Johnson en Ole Olsen die hun succesvolle theatershow in een film willen omzetten. Voor die verfilming komen ze terecht bij de productiefirma Miracle Pictures, bekend van hun (ietwat ongelukkig gekozen) slogan ‘If it’s a good picture, it’s a Miracle!’

Chic en Ole merken al snel dat hun ideeën niet naar de zin van de regisseur zijn: die vindt dat er zeker een liefdesverhaal in het scenario moet zitten, en dat eigenlijk ook al de rest van hun show veranderd moet worden (‘Hey, this is Hollywood, we change EVERYTHING!’).
En dus haalt hij er een jonge scenarioschrijver bij. Die komt aanzetten met een wel bijzonder ingewikkeld liefdesverhaal, waarin niet alleen een liefdespaar, maar onder andere ook een rijke vriend, een (valse) Russische edelman en een detective verwikkeld raken.
Wat dan nog de rol van Chic en Ole in de verfilming van hun eigen show is, wordt hoe langer hoe meer onduidelijk en verward…

Bovendien wordt die sowieso al chaotische verfilming ook nog eens de hele tijd verstoord door een dame die op de filmset luidkeels op zoek is naar een zekere Oscar. ‘Oscar! Oscar! Oscar!’

Uiteraard zijn sommige grappen ondertussen gedateerd (en sommige van de jokes waren waarschijnlijk ook bij de release in 1941 al behoorlijk melig) maar het leuke is dat dat totààl niet uitmaakt, omdat hier ZOVEEL humor in anderhalf uur samengepropt zit dat je voor elke matige vondst ook minstens vijf uitstekende en twee briljante witzen cadeau krijgt.

En alsof dat nog niet genoeg is, bevat de film bovendien ook nog eens de meest fantastische Lindy Hop-dansscène uit de filmgeschiedenis, uitgevoerd door Whitey’s Lindy Hoppers, de onvolprezen groep swingdansers uit Harlem.

Als u uw weekend fijn wil inzetten: ‘HELLZAPOPPIN”!

Check zeker ook dit interview met Norma Miller, de Queen of Swing Dancing, over haar rol in ‘HELLZAPOPPIN”.

CINEMA CORONA #161: FAL (Hans Van Nuffel)

Geplaatst op 1 februari 2021 door (godb)

Vandaag in CINEMA CORONA aandacht voor een kortfilm met een stevige lokale link: voor hij zijn langspeeldebuut ‘Adem’ maakte, regisseerde Mechelaar Hans Van Nuffel een aantal kortfilms, waaronder het bekroonde ‘FAL’ (uit 2007).

In die film volgen we een Congolese man (rol van Claude Musungayi) die een luxeauto moet gaan afleveren bij een chique villa.

De vrouw des huizes (Marijke Pinoy) weet echter van niks, en bovendien is diegene die de sportkar besteld heeft – haar man – overleden.
De arrogante, rotverwende zoon (gespeeld door Gilles de Schrijver) kan het allemaal niks schelen, en houdt zich ondertussen in zijn privé-schietbaan achter het huis bezig met zijn dure collectie revolvers en geweren.
Maar net die schiettuigen – en dan vooral het FAL-machinegeweer – blijken echter een bijzonder onverwachte link te leggen tussen de Congolese autoleverancier en de zoon…

‘FAL’ werd bekroond met de Juryprijs op zowel het Festival van Montreal als het Internationaal Kortfilmfestival Leuven.

CINEMA CORONA #160: Art & Film: TURNING THE ART WORLD INSIDE OUT

Geplaatst op 1 februari 2021 door (godb)

Vandaag in onze wekelijkse Art & Film: ‘TURNING THE ART WORLD INSIDE OUT’, een magistrale documentaire van Jack Cocker over de fascinerende wereld van de ‘outsider art’.

Alan Yentob gaat op bezoek in psychiatrische inrichtingen, ateliers, workshops, afgelegen Japanse bergtoppen en rommelige New Yorkse appartementjes waar artiesten als Shinichi Sawada, Ionel Talzapan, George Widener, William Scott, Joe Coleman, Heinrich Reisenbauer, Dan Miller of Paul Laffoley aan de slag zijn.

De kans dat u hen niet kent is groot, en daar is een reden voor: dit zijn allemaal artiesten die zéér ver weg van alle modes, stromingen, trends, hippe vernissages, veilinghuizen en kunstdealers werken.

Een aantal van hen zijn psychiatrische patiënten, anderen hebben sociale handicaps, moeten een gruwelijk verleden verwerken, zijn autistisch of gedragen zich gewoon een beetje weird. Maar wat ze allemaal gemeen hebben is een onstuitbare drang om kunst te creëren. Bijna niemand heeft een opleiding gevolgd, en allemaal hebben ze zichzelf hun technieken eigen gemaakt, wat vaak leidt tot een unieke beeldtaal en/of éénmansstromingen.

Hoewel de werken vaak meesterlijk zijn, en Jean Dubuffet eind jaren ’40 al op de kracht van deze art brut wees, weten veilinghuizen, kunstpers en handelaars nog altijd niet goed wat ze met deze outsiders aan moeten: ‘We hebben geprobeerd het in de markt te zetten, maar de investeerders kochten dit niet, en de mensen die het verzamelen zijn er zo enorm aan gehecht dat ze het niet verkochten,’ komt een pief van veilinghuis Christies uitleggen.

De verzamelaars zijn inderdaad vaak bijna even monomaan in hun passie als de kunstenaars, terwijl de grote musea in het beste geval schoorvoetend enkele werken kopen.
Pas in 2013 krijgt ‘outsider art’ op de Biënnale van Venetië van de ‘officiële’ kunstwereld de erkenning die het verdient…

De artiesten zelf maakt het ondertussen allemaal niks uit: zij werken ijverig door aan hun altijd weer unieke oeuvres.
Verplicht kijkvoer!

Interesse in meer outsider art?
Dichter bij huis zijn diverse kunstenaars actief in Studio Borgerstein, check zeker onderstaand filmpje én hun website en shop.

En in Gent is er natuurlijk het Museum Dr. Guislain, met soundtrack van Krankland.

Art & Film loopt zoals altijd i.s.m. Academie Mechelen.

CINEMA CORONA #159: DAS CABINET DES DR. CALIGARI (Robert Wiene)

Geplaatst op 1 februari 2021 door (godb)

Ideaal om zo straks ergens rond middernacht in uw eentje in uw bed te bekijken: ‘DAS CABINET DES DR. CALIGARI’, het horrormeesterwerk van Robert Wiene.

De film is ondertussen meer dan honderd jaar (!!) oud, maar heeft nog niks van zijn bijzonder eerie atmosfeer verloren, en evenmin iets van zijn spooky kracht.

We raden u aan hier te stoppen met lezen en gewoon éérst te kijken – deze film wordt namelijk dubbel zo goed wanneer u er niks over weet.

Toch wat info nodig?

Dan kunnen we zeggen dat het verhaal uiteraard draait rond de sinistere Dr. Caligari uit de titel, een hypnotiseur/psychiater die op kermissen rondtrekt en daar de slaapwandelaar Cesare (van wie verteld wordt dat hij al sinds zijn geboorte in een diepe slaap verzonken is) als hulpje voor zijn optreden gebruikt.

Volgens de dokter kan Cesare in de toekomst kijken, en hij daagt het publiek dan ook uit Cesare vragen te stellen. Maar wanneer één van de toeschouwers vraagt wanneer hij zal sterven, zorgen het antwoord en de gevolgen voor deining….

De invloed van ‘DAS CABINET DES DR. CALIGARI’ op de filmgeschiedenis kan onmogelijk overschat worden: wie de film met hedendaagse ogen bekijkt, kan meteen de link leggen naar het werk van Tim Burton of David Lynch. En kan ontdekken dat het echt niet M. Night Shyamalan is die de plot twist uitgevonden heeft.
De expressionistische stijl en het schaduwenspel waren dan weer van levensbelangrijke invloed op de ontwikkeling van zowel de film noir als de horrorfilm – en dan zwijgen we nog over de goth-muziek.

De ranke Conrad Veidt joeg in 1920 iedereen de stuipen op het lijf als het levend lijk, terwijl Werner Krauss de ultieme mad professor vertolkte, de oerversie van een personage dat nadien nog in honderden andere films zou opduiken.

Verplichte kost!

Meer gratis topfilms?
Check ons alsmaar groeiend CINEMA CORONA-aanbod.

Meer achtergrond bij Dr. Caligari?
Check dan dit filmpje:

CINEMA CORONA #158: TAIPEI STORY (Edward Yang)

Geplaatst op 1 februari 2021 door (godb)

Vandaag hebben we in CINEMA CORONA een prachtige moderne klassieker van Edward Yang klaarstaan: ‘TAIPEI STORY’.

De film draait rond de relatie tussen Chin (de adembenemend mooie Tsai Chin, destijds een van de bekendste popsterren van Taiwan) en Lung (gespeeld door Hou Hsiao-Hsien, die niet alleen meeschreef aan het script maar ook zijn huis hypothekeerde om de film gefinancierd te krijgen).

Hij is een voormalige baseballspeler die nu in de business van zijn vader actief is, maar die vooral terugverlangt naar zijn onherroepelijk vergane gloriemomenten in de sport.

Zij is een carrièrevrouw wiens carrière na een overname op een dood spoor is beland, en wiens functie ‘niet meer in de plannen past’ van de nieuwe directie. Bovendien is ze achterdochtig over Lung, van wie ze vermoedt dat hij zijn ex nog ziet.
Chin probeert troost te vinden bij haar zus en diens vriendinnen, jonge vrouwen die er in het alsmaar uitdijende Taipei een westerse, hedonistische levensstijl op nahouden…

In ‘TAIPEI STORY’ vatte Yang in een prachtig, weemoedig en zachtjes afbrokkelend liefdesverhaal zowel de botsing tussen het oude en het nieuwe Taiwan als die tussen Oost en West, die tussen drie generaties Taiwanezen én die tussen twee (ex-)geliefden.

Een bloedmooie, bitterzoete film die meer dan 35 jaar na de release nog altijd hyperrelevant en actueel is.

De fantastisch mooie fotografie is van Yang Wei-Han.

(Engelse ondertitels aanschakelen door onderaan op YouTube op ‘Instellingen’ te drukken en Engels te kiezen':)

CINEMA CORONA #157: SOULWAX: PART OF THE WEEKEND NEVER DIES (Saam Farahmand)

Geplaatst op 1 februari 2021 door (godb)

Hey Filmhuizers,
het is vrijdag!

Herinnert u zich nog wat dat in de tijden voor corona betekende?

Uitgaan! Dansen! Party! Concerten bijwonen! Fuiven! Feesten! Uit zijn pan gaan! Het dak eraf blazen!

Voor wie ondertussen vergeten is hoe dat feesten ook weer precies ging, hebben we in onze CINEMA CORONA het geweldige ‘SOULWAX – PART OF THE WEEKEND NEVER DIES’ klaarstaan.

In die docu / concertfilm / roadmovie krijgen we een fantastisch inkijkje in het krankzinnige, surrealistische, absurde, fantastische, hilarische, hallucinante én hallucinerende bestaan van de gebroeders David en Stephen Dewaele, de breinen achter Soulwax en 2MANYDJS.

We volgen de twee kriskras over de hele planeet, tussen het in-en uitchecken in allerlei hotels, vliegtuigen en taxi’s door: we zien hen dj’en, soundchecken, uitleggen wat het verschil is tussen Soulwax en 2MANYDJS (872 keer), uitleggen wat het verschil is tussen Nite Versions en Radio Soulwax (920 keer), uitleggen wat het verschil is tussen Nite Versions en 2MANYDJS (337 keer), uitleggen wat het verschil is tussen 2MANYDJS en Radio Soulwax (595 keer), uitleggen wie Stephen is, en wie David, optreden, dj’en, een plaat maken, een remix van die plaat maken, een remix van andermans plaat maken, partyen, afterpartyen, after the afterparty verder party-en, debiele tv-shows doen, nog debielere kranteninterviews geven, niet slapen, crashen, soundchecken, optreden, dj’en, optreden, dj’en, optreden en dj’en.
En daarna: alles opnieuw, van voor af aan.

De kijker wordt plaatsvervangend moé van te kijken naar wat de twee allemaal in gang zetten en van wat hen allemaal overkomt, maar wordt tegelijk ook meegevoerd in de opwinding en de adrenalinerushes die hun magistrale optredens en dj-sets overal veroorzaken.

Om maar te zeggen: ‘SOULWAX – PART OF THE WEEKEND NEVER DIES’ moét u gezien hebben.

BONUS: voor wie nog meer Nite Versions wil, check deze allesverschroeiende liveset:

CINEMA CORONA #156: CAUCHEMAR BLANC (Mathieu Kassovitz)

Geplaatst op 1 februari 2021 door (godb)

Dertig jaar oud, maar helaas nog altijd hyperactueel: ‘CAUCHEMAR BLANC’, de kortfilm die Mathieu Kassovitz voor zijn doorbraak ‘La Haine’ draaide.

Het verhaal draait rond vier racisten die – zoals ze elk weekend doen – ‘s nachts in de banlieu in hun auto zitten te wachten tot er een ‘mal blanchi’ passeert die ze in elkaar kunnen timmeren.

Wanneer een oudere Arabische man op een snorfiets voorbijrijdt, zetten ze de achtervolging in.
Die loopt door een plotselinge motorbrand echter helemaal anders dan ze verwachten: verblind door de rook knallen ze tegen een telefooncabine, en maken daardoor het hele appartementsblok wakker. Met alle gevolgen vandien….

Kassovitz baseerde zijn film op het gelijknamige stripverhaal van Moebius uit 1974 (kan je nagaan hoe lang dit thema al ettert!), nadat hij als snotneus op de grootmeester van het stripverhaal was afgestapt om hem om ten eerste om een handtekening te vragen, en ten tweede meteen ook de rechten om de vers gehandtekende strip te mogen verfilmen. Moebius gaf naar verluidt meteen zijn toestemming aan de jonge lefgozer.

Het resultaat is een soort voorstudie van de thema’s en de stijl die Kassovitz zowel in ‘La Haine’ als in ‘Metisse’ verder zou uitwerken.

(In het Frans, zonder ondertitels, maar veel wordt er niet gezegd, en de beelden spreken eigenlijk helemaal voor zich, dus zeker checken!)

Meer gratis online films?
Check de rest van ons CINEMA CORONA-aanbod!

CINEMA CORONA #155: Art & Film: AI WEIWEI: WITHOUT FEAR OR FAVOUR

Geplaatst op 1 februari 2021 door (godb)

Maandag, en dus hebben we naar goede gewoonte weer een Art & Film-aflevering klaarstaan in onze CINEMA CORONA.

Vandaag is dat ‘AI WEIWEI: WITHOUT FEAR OR FAVOUR’, een uitmuntende BBC-documentaire uit 2010 over de belangrijkste levende Chinese kunstenaar.

Fotograaf, kledingontwerper, influencer, landschapsarchitect, boekuitgever, meubelhandelaar, filmmaker, ontwerper van het wereldberoemde Vogelnest-stadion… : Ai WeiWei is een echte renaissance-artiest, die tegelijk onvervaard tegen de Chinese overheid durft in te gaan, én zijn kritiek op het kapitalisme niet onder stoelen of banken steekt.
De gevolgen zijn ernaar: zijn telefoon wordt afgetapt, hij wordt constant gesurveilleerd, belandde in de gevangenis en kreeg te maken met politiegeweld.

Alan Yentob praat met Ai WeiWei (en kenners zoals curator Chris Dercon) niet alleen over zijn werk en activisme, maar ook over zijn jeugd, zijn familie-achtergrond, zijn invloeden en zijn periode in New York.

Een boeiende en uiterst inspirerende docu: enjoy!

Art & Film loopt zoals altijd in samenwerking met Academie Mechelen.

CINEMA CORONA #154: THE LODGER: A STORY OF THE LONDON FOG (Alfred Hitchcock)

Geplaatst op 1 februari 2021 door (godb)

Vandaag hebben we in CINEMA CORONA ‘THE LODGER’ klaarstaan, de film die Alfred Hitchcock zelf als ‘de eerste echte Hitchcock-film’ omschreef.

‘THE LODGER’ is losjes gebaseerd op het verhaal van Jack the Ripper.
Londen wordt geterroriseerd door een seriemoordenaar die het op blonde vrouwen gemunt heeft, en die in de volksmond de bijnaam The Avenger gekregen heeft.

Wanneer een mysterieuze man bij de familie Bunting – van wie de dochter een blond model is – een kamer huurt, rijst het vermoeden dat hij weleens de gevreesde moordenaar zou kunnen zijn…

Hoewel de film uit 1927 (!) dateert, bevatte ‘THE LODGER’ al alle elementen van de typische Hitchcock-suspense. De stijl (met de aparte camerahoeken en schaduw-lichtspel) was volgens Hitchcock zelf beïnvloed door de films van Duitse grootmeesters als Fritz Lang en F.W. Murnau, een invloed die hij zelf in de gerenommeerde UFA-studio’s in Berlijn uit eerste hand had opgepikt.

De film – met de toenmalige ster Ivor Novello in de hoofdrol, zeg maar de Ralph Fiennes van zijn tijd – groeide uit tot een enorm succes bij critici én publiek, en legde mee de basis voor het thriller-genre.

Leuke bijkomstigheid: zoals in vele van zijn latere films neemt Hitchcock ook hier al een cameo voor zijn rekening.

Enjoy!

Bekijk de recensie van Mark Kermode (BBC/BFI):

Hitchcock over de invloed van de Duitse expressionistische filmers op ‘THE LODGER':

CINEMA CORONA #153: ORFEU NEGRO (Marcel Camus)

Geplaatst op 1 februari 2021 door (godb)

Vandaag trekken we met CINEMA CORONA richting Brazilië, en ook wel een beetje richting Griekenland en Frankrijk.

‘ORFEU NEGRO’ is de warme, kleurrijke en aan alle kanten vibrerende verfilming van de aloude Griekse Orpheus-mythe, maar dan door de Franse regisseur Marcel Camus verplaatst naar Rio tijdens het carnaval.

Het verhaal draait rond de knappe Eurídice, die vanuit haar dorpje naar Rio gevlucht is om daar onder te duiken bij haar nicht Serafina, op de vlucht voor een man die haar wil vermoorden.

Wanneer ze in Rio arriveert, komt ze midden in het chaotische carnaval terecht dat de hele stad in een wilde roes onderdompelt.
In die sfeer ontmoet ze de trambestuurder Orfeu en volgt algauw een romance.

Probleem: Orfeu is al verloofd met Mira, die zich niet de kaas van het brood wil laten halen. En er zijn nog andere kapers op de kust…

‘ORFEU NEGRO’ is een anderhalf uur durende koortsdroom, en een swingend feest voor oog én oor: de soundtrack van Antonio Carlos Jobim en Luiz Bonfa zorgde destijds voor een wereldwijde boom van de bossanova, en de kleurrijke beelden geven je zin om een ticket naar Rio te boeken.

Breno Mello (een van de straat geplukte voetballer) en Marpessa Dawn zijn perfect als het centrale koppel, en de regie van Marcel Camus is zo goed perfect – de slotscène is misschien wel één van de mooiste slotscènes ever.

Deze prachtfilm werd dan ook terecht bekroond met zowel de Oscar voor de Beste Buitenlandse Film als de Gouden Palm in Cannes.

Enjoy!

(dit is de Engelstalige versie, helaas niet de originele Braziliaans-Portugese, maar een gegeven paard etc.)

Bekijk de recensie van Mark Kermode (BBC / BFI):

En een inleiding van filmhistorica Alicia Malone: