‘STAGING SILENCE (3)’ is de derde en laatste van drie kunstfilms die Hans Op de Beeck volgens telkens hetzelfde principe maakte: in elk van de films zien we twee paar anonieme handen die in een mini-filmset van enkele vierkante meter decors, rekwisieten en landschappen opbouwen en weer afbreken.
In deze personageloze, imaginaire miniatuurwereld (als we een Perzische kat even niet
(c) Studio Hans Op de Beeck
meetellen) beslissen de handen als een soort Deus ex Machina over leven of dood, over bloei en verval van de plaats.
Het resultaat is een mysterieuze, speelse, droomachtige en melancholische film.
Vandaag richten we in onze wekelijkse Art & Film de aandacht op het werk van Hans Op de Beeck (Turnhout, 1969).
Op de Beeck gebruikt in zijn universum de meest uiteenlopende kunstdisciplines – hij maakt schilderwerken, sculpturen, tekeningen, foto’s, films, (vaak monumentale) installaties…. – om zijn beelden te laten doordringen in alle mogelijke zintuigen van de kijker.
Op de Beecks werk was niet alleen te zien op de Biënnale van Venetië, Tate Modern of Bozar, maar ook in het (niet minder gerenommeerde) Filmhuis Mechelen: yep, in 2017 was hij één van de allereerste gasten op onze Art & Film-serie, toen hij bij ons met een Artist Talk zijn‘NIGHT TIME’ en‘STAGING SILENCE’ kwam voorstellen (klik op één van de titels om die films te herbekijken).
Vandaag presenteren we u drie andere werken van Op de Beeck – waarmee meteen duidelijk wordt hoe breed zijn filmisch palet is, want alle drie zijn ze in een compleet andere vorm en stijl gemaakt: een poppenfilm, een animatiefilm en een pseudo-documentaire presentatie.
Het enig mooie ‘THE THREAD’ dateert uit 2015, en gaat over een punkmeisje en -jongen die samen oud worden.
De hoofdpersonages in dit (tragische) liefdesverhaal worden vertolkt door poppen die bewogen worden door anonieme, in het zwart gehulde puppeteers – zoals dat in het traditionele Japanse bunraku-theater gebruikelijk is.
‘EXTENSIONS’ is een korte animatiefilm in zwart-witwaterverf uit 2009, gebaseerd op beelden die hij op het internet vond en uit documentaires haalde.
Op de Beeck: ‘De film stelt onze geglobaliseerde en door technologie gedreven maatschappij voor als een duistere, donkere droom waarin de individuen zich staande trachten te houden door rituelen en vaste gewoontes.’
‘THE COLLECTOR’S HOUSE’ (2016) is een video over zijn gelijknamige monumentale installatie die bestaat uit een soort enorme ontvangstkamer van een welstellende collectioneur die twijfelt tussen kunst en kitsch: we zien niet alleen een enorme bibliotheek en de obligate vleugelpiano, maar ook tal van kunstwerken, sculpturen en een binnenvijver (met gesculpteerde bloemen).
Her en der merkt de aandachtige toeschouwer ook nog de resten van een stevig feestje op: pizzadozen, bierblikjes, jassen en volle asbakken.
Bij wijze van bonus gooien we er nog een filmpje van de échte opening van ‘THE COLLECTOR’S HOUSE’ op Art Basel er bovenop, dé beurs voor collectioneurs.
Zoek de zeven verschillen! :-)
Een voorstelling in het kader van het AnimaLuna-animatiefilmfestival
——
Twee halflange animatiefilms van beeldend kunstenaar Hans Op de Beeck.
‘NIGHT TIME’ (2015, 19 min.) is geconcipieerd als een mysterieuze droom, zonder tekst en gemaakt op basis van een aantal zwart-witte werken in waterverf.
De film laat de kijker veel ontdekken over de nacht en over al het leven dat zich daar schuilhoudt.
De soundtrack is van Tom Pintens.
Enjoy!