Open Cinema: MENSCHEN AM SONNTAG (Robert Siodmak, Billy Wilder, Fred Zinneman e.a.)

MENSCHEN_AM_SONNTAG_Foto_02Tijdens OPEN CINEMA mag een klassieker uiteraard niet op het Filmhuisprogramma ontbreken.

We trakteren u op een unieke vertoning van misschien wel de aller-allermooiste mooie zondagsfilm uit de filmgeschiedenis: ‘MENSCHEN AM SONNTAG’.

Het idee achter de film kon eigenlijk niet eenvoudiger zijn: we volgen een stel jonge Berlijners in 1930, en kijken wat zij toen zoal op een zonnige zondag deden.

Hoofdpersonage is de jonge dandy Wolfgang, die een afspraakje heeft gemaakt met de knappe Christl, die de kost verdient als figurante in films.
Bij hun trip naar de Wannsee worden ze vergezeld door Brigitte (de al even knappe vriendin van Christl) en de taxichauffeur Erwin, die na een huiselijke ruzie even een namiddag van zijn vriendin verlost wilde zijn.

Het geflirt dat zich tijdens een zwempartijtje en de daarop volgende picnic ontspint verloopt echter niet in de richting die elk van de vier aanwezigen vooraf gehoopt of gewild had…

OpenCinema_tagAchteraf bekeken is het bijna ongelooflijk dat deze film in het Berlijn van 1930 gedraaid is, nauwelijks drie jaar voor Hitler en zijn acolieten er één van de meest afschuwelijke dictaturen ever zou installeren.

Want het Berlijn dat we in deze semi-documentaire/semi-speelfilm te zien krijgen is immers niet bepaald een broeihaard van nazisme, laat staan een verloederde, verarmde en mismeesterde stad waar populisten makkelijk kunnen scoren.
We zien integendeel een vibrerende, open, levenslustige en welvarende stad, drijvend op Continue reading “Open Cinema: MENSCHEN AM SONNTAG (Robert Siodmak, Billy Wilder, Fred Zinneman e.a.)” »

PICCOLO CORPO (Laura Samani)

Italië,PiccoloCorpo_Vedette ergens rond het jaar 1900.

De jonge Agata bevalt in een klein vissersdorpje van een doodgeboren kindje.
Een tragedie die nog wordt verhevigd doordat het meisje niet mag begraven worden in gewijde grond – iets dat volgens de katholieke leer alleen voorbehouden is aan gedoopte kinderen.

De enige hoop die Agata nog rest is een mirakel waarbij het lichaampje van haar kind even terug tot leven wordt gewekt – één ademstoot volstaat om gedoopt te worden. Het is die

OpenCinema_tagsprankel hoop die Agata ertoe aanzet op haar eentje in het land op zoek te gaan naar iemand die dat mirakel kan voltrekken.
Een gevaarlijke tocht, waarin ze moet strijden tegen zowel de natuurelementen als tegen de vooroordelen van de bewoners…

Laura Samani leverde met ‘PICCOLO CORPO’ een ijzersterke, bijna sprookjesachtige debuutfilm af: tegen de achtergrond van het tegelijk adembenemend mooie én uitermate intimiderende Italiaanse landschap wordt de kijker meegevoerd in een vertelling over Continue reading “PICCOLO CORPO (Laura Samani)” »

Open Cinema: RELATOS SALVAJES (WILD TALES) (Damian Szifron)

Relatos_Salvajes_posterFans van Pedro Almodovar, aandacht!

Het geweldige ‘RELATOS SALVAJES’ (of in het Engels: ‘Wild Tales’) is géén film van Almodovar, maar het had er wel één kunnen zijn!

In die mening worden we overigens bijgetreden door Almodovar zélf, die deze geweldige film van de Argentijn Damian Szifron producete.

‘RELATOS SALVAJES’ biedt perfect wat de titel belooft: de kijker krijgt zes verschillende, zéér wilde verhalen voorgeschoteld, propvol zwarte tot inktzwarte humor.

Elke episode werd door Szifron gebouwd rond situaties die we in ons dagelijkse, jachtige leven allemaal meemaken. U weet wel: zo’n eikel in een foute auto die het nodig vindt tegen hoge snelheid agressief te komen bumperkleven, bijvoorbeeld.
Of een parkeerwachter die u een onterechte en/of belachelijke parkeerboete aansmeert terwijl u gewoon even een bestelling bij de bakker ging afhalen.
Een bureaucraat die u van achter zijn loket het leven zuur maakt – achter veiligheidsglas natuurlijk, zodat u hem niet op z’n bek kunt timmeren, hoewel hij dat ruimschoots verdient.
Ook een klassieker: de al jaren onderhuids sudderende familieruzie die gênant komt bovendrijven op een trouwfeest.

OpenCinema_tagSzifron verzamelde zes van deze zéér herkenbare, zéér irritante en zéér frustrerende situaties uit ons moderne leven, en laat ons meegenieten van wat er kan gebeuren wanneer sukkels zoals u en ik maar lang genoeg het bloed van onder de nagels gepest wordt door flikken, politici, parkeerwachters, parvenu’s, advocaten, gebakken lucht-verkopers en al dan niet toekomstige echtgenoten (m/v) en andere familieleden.

Blinde woede? Yés!
Compleet uit de hand lopende toestanden? You bet!
Botte agressie? Soms.
Hilarische humor (toch voor wie er zelf niet bij betrokken is)? Altijd!

Szifron blijkt een uiterst vaardige en snedige regisseur die er aldoor flink de vaart Continue reading “Open Cinema: RELATOS SALVAJES (WILD TALES) (Damian Szifron)” »

Open Cinema: Art & Film #01: SATURNUS (Ludo Mich)

NSaturnusadat hij eind jaren 50 als 14-jarige snotneus Yves Klein had ontmoet, en nadat hij begin jaren ’60 Floris Jespers en Vic Gentils had geassisteerd, maakte Ludo Mich in de sixties zélf naam met wilde, kleurrijke en anarchistische performance art in de sfeer van Fluxus: nu eens bespeelde hij de zelfontworpen Michofoon, dan weer liep hij als ‘Mich Elektriek’ door de stad in een zilveren pak vol brandende lampen, zette hij zichzelf te koop voor een zacht prijsje, experimenteerde hij met elektronische muziek via foto-elektrische cellen of verzon hij de spraakmakende mode-happenings voor de kledingcollecties van zijn echtgenote, ontwerpster Ann Salens.

LudoMich_TeHurrWanneer hij zich eind jaren ’60 op het filmen stort, doet hij dat met dezelfde humor, overgave en vrije geest als in zijn performances.
Het levert een reeks undergroundfilms op waar de meeste critici zich destijds geen raad mee wisten: de ene is gechoqueerd (blote mensen!), de andere gedegouteerd (blote mensen met een hangbuik!) en nog anderen weten niet wat ervan te maken.
Maar ondertussen worden zijn films wel geselecteerd voor de Biënnale van Parijs, en getipt door Werner Herzog….

Eén van die films is ‘SATURNUS’, misschien wel zijn beste.
De film begint wanneer vanuit de ruimte rare geluiden worden opgepikt, en nog meer bizarre beelden…

OpenCinema_tag

Die signalen blijken afkomstig van een maan van de planeet Saturnus, waar een bonte bende personages leeft en in een onverstaanbare taal communiceert (al zal de goede luisteraar horen dat het om Lingala gaat).

Passeren de revue: een koning en koningin, een prins en prinses, een gladiator (vertolkt door Guillaume Bijl!), een dokter (óók vertolkt door Guillaume Bijl), bosjesvrouwen (o.a. Nicole Van Goethem, die enkele jaren later zelf een Oscar voor de Beste Animatiefilm Continue reading “Open Cinema: Art & Film #01: SATURNUS (Ludo Mich)” »

HONEYLAND

Honeyland

‘De helft voor mij, de andere helft laat ik aan de bijen.’

Onder dat ‘eerlijk delen’-motto wint imker Hatidze al haar hele leven honing van de bijen op de bergflanken in Noord-Macedonië, honing die ze dan verkoopt op de markt in de streek: een bezigheid die haar nét voldoende geld oplevert om te voorzien in het levensonderhoud van haarzelf en van haar stokoude, bedlegerige moeder.

Het bijna middeleeuwse, voortkabbelende bestaan van Hatidze wordt echter grondig door elkaar geschud wanneer op een dag een kroostrijke en behoorlijk luidruchtige Turkse familie met hun trailer (en hun kudde koeien) met veel kabaal naast haar schamele woning neerstrijkt.

De Turkse familie ziet meteen ook brood in de honingverkoop, maar houdt er bij de oogst een heel ander motto op na dan Hatidze: pakken wat er te pakken valt, verdoemme!

Met als gevolg dat het broze evenwicht tussen mens en natuur meteen compleet verstoord raakt, en Hatidze in haar bestaan bedreigd wordt…

‘Honeyland’ is een wondermooie (zij het soms harde) film die zich lijkt af te spelen in een wereld zéér ver van de onze, maar die wél fundamentele vragen opwerpt over hoe ook  Continue reading “HONEYLAND” »

EL BUEN PATRON (Fernando León de Aranoa)

El-buen-patron-affiche

De charismatische fabriekseigenaar Blanco (een alweer heerlijke Javier Bardem) staat onder druk: de succesvolle ondernemer maakt kans op een lokale onderscheiding voor zijn zakelijke verwezenlijkingen, en eist van zijn personeel dan ook dat àlles in zijn bedrijf – een producent van industriële weegschalen – gesmeerd moet lopen.

Helaas wordt het perfecte bedrijfsplaatje dat hij de buitenwereld voorspiegelt (in zijn droombedrijf is het personeel ‘een familie’, waarvan hij zichzelf graag als ‘de goede baas’ presenteert) aan het wankelen gebracht door een aantal door een aantal

lastigaards: een ontslagen werknemer die op wraak uit is, een depressieve opzichter en een verliefde en ambitieuze stagiaire…

Om zijn kansen op de prijs niet te verspelen, begint de ambitieuze en gewetenloze meester-manipulator zich daarom schaamteloos met het privéleven van zijn  Continue reading “EL BUEN PATRON (Fernando León de Aranoa)” »

ICH BIN DEIN MENSCH (I’M YOUR MAN) (Maria Schrader)

imyourman_ich_bin_dein_mensch_poster

In het tegelijk bijzonder grappige én filosofisch uiterst boeiende ‘ICH BIN DEIN MENSCH’ (a.k.a. ‘I’M YOUR MAN’) maken we kennis met Alma, een wetenschappelijke medewerkster van het vooraanstaande Pergamonmuseum in Berlijn.

Om in aanmerking te komen voor extra onderzoeksbudget, wordt ze – een beetje tegen haar zin – met zachte hand gedwongen om deel te nemen aan een merkwaardige studie: ze moet drie weken lang samenwonen met een humanoïde, een zéér levensechte robot, die helemaal ontworpen is om haar ideale partner te zijn.

Als sceptische wetenschapster ziet Alma Tom als een machine voor wie ze geen echte gevoelens kan ontwikkelen, laat staan als een partner met wie ze gelukkig zou kunnen

worden. Maar zie: die moderne robotten blijken toch wel véél beter in elkaar te zitten dan ze ooit had kunnen denken…

Voor het scenario van ‘ICH BIN DEIN MENSCH’ gooide regisseuse Maria Schrader een romantisch verhaal, een comedy, een sciencefictionfilm én enkele cruciale filosofische levensvragen (zoals: ‘Wat is liefde?’, ‘Wat is vrije wil?’ en ‘Wat is de essentie van het menszijn?’) in één grote pot.

Het is het soort bizarre combinatie dat doorgaans een garantie biedt op een totaal filmische fiasco, maar gelukkig niét in dit geval:  Schrader maakte er net een volstrekt uniek werkje van, licht, diep en slim tegelijk, romantisch maar niet flauw, grappig maar niet Continue reading “ICH BIN DEIN MENSCH (I’M YOUR MAN) (Maria Schrader)” »

LUNANA: A YAK IN THE CLASSROOM

Lunana_poster_BE
Een nieuw Filmhuisseizoen én een nieuw schooljaar, en dus hebben wij een openingsfilm klaarstaan die beide op perfecte wijze weet op te starten.

‘LUNANA: A YAK IN THE CLASSROOM’ is een film over Ugyen, een wat arrogante jonge leraar uit Thimpu, de moderne hoofdstad van Bhutan.
Echt geïnteresseerd in lesgeven is hij niet, want zijn grote droom is naar Australië te emigreren en daar zanger te worden.
Die attitude valt echter niet in de smaak van zijn oversten, die hem op betere gedachten willen brengen door hem naar een schooltje in één van de meest afgelegen plaatsjes ter wereld te sturen: Lunana, een bergdorp met welgeteld 56 inwoners en géén westerse luxe.

Na een trektocht van acht dagen arriveert hij in zijn nieuwe school, waar de dorpelingen hem wel uiterst warm ontvangen, maar waar hij als stadsjongen een school aantreft waar

geen elektriciteit is, waar ze geen schoolboeken hebben en waar zelfs geen bord is. Maar de klas heeft wél iets wat hij in andere klassen nog nooit gezien heeft: een yak.

Met het wonderlijke ‘LUNANA’ haalde regisseur Pawo Choyning Dorji als eerste Bhutanees een welverdiende Oscarnominatie voor Beste Buitenlandse Film binnen.

De film drijft niet alleen op de adembenemend mooie beelden, maar ook op de geweldige, naturelle acteerprestaties van de kinderen en herders (gespeeld door dorpelingen die in  Continue reading “LUNANA: A YAK IN THE CLASSROOM” »

PINK FLOYD: LIVE AT POMPEII (Adrian Maben)

Pink_Floyd_Live_at_pompeii

In de periode tussen het vertrek van hun mentaal labiele bezieler Syd Barrett en de release van ‘The Dark Side of the Moon’ – de plaat die hen definitief tot de status van supergroep zou katapulteren – trok Pink Floyd eind 1971 naar Pompeii.

Daar, in het unieke decor van lava en de Romeinse ruïnes, namen ze in het oude amfitheater onder regie van Adrian Maben een fenomenale concertfilm op – zónder publiek, wat voor een lichtjes bevreemdende maar tegelijk intieme sfeer zorgt.
De afwezigheid van publiek zorgde er ook voor dat de focus helemaal op de muziek kwam te liggen, in scherp contrast met alle andere populaire rockfilms van die periode, genre ‘Woodstock’.

De ster van de film is merkwaardig genoeg niet Roger Waters of meestergitarist David Gilmour, maar wel drummer Nick Mason, die met een geweldige performance de hele film lang alle aandacht naar zich toezuigt.

‘PINK FLOYD: LIVE AT POMPEII’ is muzikaal een onbetwistbaar hoogtepunt van de progrock, en filmisch anderhalf uur genieten door de bijzonder knappe regie van Adrian Maben: die huurde voor het uitmuntende camerawerk twee doorwinterde veteranen in Gábor Pogány en onze landgenoot Willy Kurant (die nog met Orson Welles, Jean-Luc Godard en Serge Gainsbourg gewerkt had).

De film heeft overigens nog een andere stevige Belgische link, want in Engeland zag destijds niemand brood in het idee van Adrian Maben om een film over Pink Floyd te Continue reading “PINK FLOYD: LIVE AT POMPEII (Adrian Maben)” »

Openluchtvertoning: MONTY PYTHON LIVE AT THE HOLLYWOOD BOWL

Monty_Python_Live_at-the-Hollywood-Bowl
De hilarische registratie van het live-optreden van de grootmeesters van de Britse comedy in de legendarische Hollywood Bowl.

John Cleese, Michael Palin, Terry Gilliam en de andere Pythoneers brengen hun ondertussen klassiek geworden sketches, die afgewisseld worden met hilarische hits als ‘Sit On My Face’, ‘How Sweet To Be An Idiot’ en ‘The Lumberjack Song’.

En jawel, die nummers tijdens de film allemaal luidkeels meezingen màg voor één keer!

MONTY PYTHON LIVE AT THE HOLLYWOOD BOWL
Regie: Terry Hughes & Ian MacNaughton
UK 1982, 77 min.

Deze film werd vertoond op:
DONDERDAG 25 AUGUSTUS
om 21u30

Openluchtvertoning op het binnenplein van Het Predikheren (Goswin de Stassartstraat 88 in Mechelen)

Een organisatie i.h.k.v. de Predikheerlijke Zomer