ALS REUZEN STERVEN (Jan Vromman)

Als_reuzen-sterven_posterIn ‘Als Reuzen Sterven’ vertelt regisseur Jan Vromman via een intieme familiegeschiedenis van drie generaties Vrommans het universele verhaal van het straatgebeuren dat plaatsvindt rond de vele feesten en manifestaties in Vlaanderen.

De figuur bij wie het allemaal begint is Frans Vromman, de oom van de regisseur die als dé stoetenbouwer par excellence tussen 1954 en 2005 meer dan 20 manifestaties verzon in opdracht van steden en gemeenten. Zijn geest wordt opgeroepen door acteur François Beukelaers.

De tweede generatie is die van de regisseur zelf, die zich in zijn film laat vertegenwoordigen door Koen De Graeve (van wie Frans Vromman overigens ook een oom was).

Hij ziet de stoeten in een geheel van processies, historische stoeten, parades, traditionele feesten en carnaval, in een spel van kritiek en aantrekking.

De derde generatie ten slotte wordt gespeeld door Cesar Vromman, de zoon van de regisseur.
Hij zoekt naar eigentijdse vormen van de stoet, en betrekt daar ook betogingen en manifestaties bij: samen naar buiten om gemeenschap te vormen, gedachten uit te drukken en de straat terug op te eisen. Want: de straat is de moeder van de democratie, Continue reading “ALS REUZEN STERVEN (Jan Vromman)” »

NINJABABY (Yngvild Sve Flikke)

DPoster_Ninjababye 23-jarige Rakel leeft en feest er vrolijk op los.

Over wat ze met haar chaotische leven wil doen is ze er nog niet helemaal uit, maar mogelijkheden ziet ze genoeg: astronaute worden, bijvoorbeeld. Cartooniste. Bierproever. Globetrotter. Of boswachter.

Moeder worden zit echter absoluut niét bij haar lijstje, en dat is een tegenvaller, want nadat ze op aandringen van haar harstvriendin en huisgenote een test heeft afgelegd, blijkt ze zwanger te zijn.
En niet zo’n klein beetje ook: ze is al zes maanden ver in de zwangerschap, wat een

abortus meteen uitsluit. De conclusie is instant ontnuchterend voor Rakel: die baby gaat er – willen of niet – komen.

Om het nog wat erger te maken, tast ze bovendien in het duister over wie die Ninjababy in haar buik heeft geplaatst, want er zijn tal van mogelijkheden.
Bij de kanshebbers zit zeker die sympathieke en zo lekker naar boter ruikende aikidoleraar, maar zelf gokt ze eerder op die andere eenmalige scharrel van wie ze zich alleen maar zijn – alleszeggende – bijnaam kan herinneren: Pik Jezus. Die laatste zou helemaal horribel Continue reading “NINJABABY (Yngvild Sve Flikke)” »

J’ACCUSE (Roman Polanski)

 

J_AccuseU dacht dat het nog nooit zo erg is geweest met de polarisering in de maatschappij als tegenwoordig?

U dacht dat het antisemitisme uitgevonden was door de Duitsers?
U dacht dat ons gerechtelijk apparaat slecht functioneert?

Dan raden wij u aan naar ‘J’accuse’ te komen kijken: de excellente nieuwe van Roman Polanski gaat namelijk over de affaire Dreyfus, de beruchte gerechtelijke dwaling die aan het einde van de 19de eeuw de Franse samenleving helemaal in tweeën splijtte.

De (joodse) legerkapitein Alfred Dreyfus werd in 1894 schuldig bevonden aan spionage, en bijgevolg veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf op Duivelseiland. Maar wanneer kolonel Picquart aan het hoofd van de dienst Contraspionage benoemd wordt,

ontdekt die dat de bewijzen tegen Dreyfus vervalst waren, én dat de echte spion nog altijd vrij rondloopt.

En hoewel Picquart een verstokte nationalist en antisemiet is, is er toch nog één iets waar hij een nog grotere hekel aan heeft dan aan Joden: aan leugens en onrecht. Meer nog: hij is zelfs bereid zijn hele carrière op het spel te zetten om de ware feiten in de Continue reading “J’ACCUSE (Roman Polanski)” »

Kinderfilmontbijt: MOONBOUND (Ali Samadi Ahadi)

De joMoonbound_posternge, ietwat nerdy Peter droomt ervan om net als zijn (overleden) vader astronaut te worden.

Wanneer zijn zusje Anne naar de maan ontvoerd wordt, is dat voor Peter het signaal om naar die mysterieuze plaats in de ruimte af te reizen.

Op zijn wonderlijke trip ontmoet hij Klaas Vaak, die hem vertelt dat ze alleen tijdens het sjieke Diner van de Nachtelf in het Kasteel In De Wolken te weten kunnen komen waar Anne precies is.
Helaas zijn op dat Diner maar een beperkt aantal plaatsen. Om een plaatsje te bemachtigen, doen ze mee aan een wilde race doorheen de Melkweg.

Zal het hen lukken Anne te bevrijden?

REKKERVoor zijn nieuwste animatiefilm baseerde regisseur Ali Samadi Ahadi zich op een stokoud Duits sprookjesboek: ‘Peterchens Mondfahrt’.

Onder het woeste, spannende verhaal zit de boodschap verweven dat opstaan tegen pestkoppen en elkaar steunen altijd loont.
Onderweg op Peters trip maken we kennis met de meest Continue reading “Kinderfilmontbijt: MOONBOUND (Ali Samadi Ahadi)” »

COW (Andrea Arnold)

 

Poster_CowNa een Oscarwinnende kortfilm (‘WASP’) en vier uitstekende langspelers met mensen in de hoofdrol (o.a. ‘Fish Tank’ en ‘American Honey’) draaide de Britse regisseuse Andrea Arnold nu een film met een koe in de hoofdrol.

Luma is haar naam, en ze leeft op een industriële boerderij ergens in Engeland.
Dat leven bestaat voornamelijk uit zo ongeveer permanent bevrucht worden door een stier, (bij voorkeur vrouwelijke) kalveren op de wereld zetten en melk geven.
Heel af en toe mag er eens op een wei gegraasd worden, maar de meeste tijd brengt

Luma door tussen hekken en rekken, en in melkmachines – dag in, dag uit, elke keer opnieuw.

Arnold toont het leven van de koe zoals het is, en laat de beelden – gefilmd over een periode van maar liefst vier jaar – voor zich spreken: zonder commentaar, zonder voice over, zonder interviews, met als enige dialogen het geloei van de koeien.

Het levert een soms hartverscheurend portret op van levende wezens die als product behandeld worden, maar in tegenstelling tot wat u zou kunnen verwachten is ‘COW’ is géén radicaal pamflet tegen de bio-industrie geworden, en de boeren die spaarzaam in Continue reading “COW (Andrea Arnold)” »

BROKER (Hirokazu Kore-eda)

NBroker_posterde winkeldieven in zijn excellente arthouse-wereldhit ‘Shoplifters’ richtte de Japanse topregisseur Hirokazu Kore-eda dit keer zijn camera op een heel ander soort dieven: kinderdieven.

Het lucratieve handeltje dat de twee louche hoofdpersonages uit zijn ‘BROKER’ opgezet hebben zit even simpel als effectief in elkaar: wat als ze nu eens ongewenste baby’s uit de vondelingenschuiven stelen, en die te koop aanbieden op de adoptiemarkt?

Hun plannetje loopt lekker, tot een moeder spijt krijgt van de beslissing om haar kind te

vondeling te leggen: wanneer ze haar kleine wil gaan terughalen, worden de twee op heterdaad betrapt.
Tot overmaat van ramp voor de twee kinderdieven blijkt de moeder ook nog eens zélf gevolgd te worden door twee detectives…

De plot klinkt misschien als die van een nagelbijtende thriller, maar dat is ‘BROKER’ helemaal niet: alleen een unieke regisseur als Hirokazu Kore-eda kan van een verhaal over kinderdieven een heerlijk, bitterzoet, komisch, droef en bijwijlen zelfs een warm  Continue reading “BROKER (Hirokazu Kore-eda)” »

JEANNE DIELMAN, 23 QUAI DU COMMERCE, 1080 BRUXELLES (Chantal Akerman)

DPoster_Jeanne_Dielmanrie dagen uit het leven van een Brusselse huisvrouw die de hele tijd patatten schilt, kalflapjes maakt, het stof afneemt, naar de bakker gaat, schoenen poetst en de afwas doet, en dàt kiezen ze dan tot De Beste Film Aller Tijden? Hoe is het mogelijk!

Ja, de emoties liepen afgelopen maand weer eens hoog op toen de 1600 stemgerechtigden voor de tienjaarlijkse poll van het Britse filmtijdschrift Sight & Sound (bestaande uit regisseurs, programmatoren en filmjournalisten) ‘JEANNE DIELMAN, 23 QUAI DU COMMERCE, 1080 BRUXELLES’ van Chantal Akerman boven vorige nummers één als Hitchock en Orson Welles verkozen bleek te zijn. Hoe was dat mogelijk?

We zouden zeggen: cool it down, filmvrienden, een lijstje is maar een lijstje, en dé Beste Film Aller Tijdens kiezen is sowieso een misschien leuke maar tegelijk ook een ietwat onnozele bezigheid.

Wat wel onomstotelijk vaststaat: ‘JEANNE DIELMAN’ was en is wel degelijk absoluut baanbrekend, was en is zéér invloedrijk (de fans gaan van Gus Van Sant tot Céline Sciamma), en was en is een film die u eigenlijk gezien moét hebben.

De plot is – zoals de hele film – bedrieglijk minimalistisch: Jeanne Dielman is een Brusselse weduwe die een repetitief en routineus leven leidt: eten maken, poetsen, wassen, en

tussendoor – wanneer haar zoon naar school is – tegen betaling mannen ontvangen.
Alles wat buiten die vertrouwde routine valt, boezemt haar angst in, en probeert ze dan ook te vermijden. Tot er op de derde dag er inderdaad iets gebeurt wat niet in haar vaste dagelijkse script staat, en Jeanne op een even ongewone manier reageert…

Akerman en haar hoofdrolspeelster Delphine Seyrig (begin jaren ’70 dé ster van de betere Europese film, en dus zeer verrassend dat ze toen de rol van huisvrouw in een film Continue reading “JEANNE DIELMAN, 23 QUAI DU COMMERCE, 1080 BRUXELLES (Chantal Akerman)” »

TRIANGLE OF SADNESS (Ruben Östlund)

Triangle_of_sadnessDe hippe influencer Yaya en haar trophy boyfriend Carl worden na hun passage op de Fashion Week uitgenodigd voor een reisje op een luxecruise.

Niet zomaar een reisje, natuurlijk: samen met de rest van de passagiers – een verzameling multimiljonairs, Russische oligarchen, omhooggevallen parvenu’s, hautaine jetsetters en stinkend rijke fils à papa – worden ze op alle mogelijke manieren in de watten gelegd door het onderdanige, nederige personeel.

Dat personeel wordt aangevoerd door een kapitein die er niet alleen een stevige

drinkgewoonte op nahoudt, maar die ook een overtuigd Marxist is.

Wanneer het schip in een onvoorziene storm terechtkomt, zorgt dat ervoor dat de hiërarchie op de boot helemaal op zijn kop wordt gezet…

Net zoals in zijn vorige films toont Ruben Östlund (‘Turist’, ‘The Square’…) zich ook in ‘TRIANGLE OF SADNESS’ weer als een grootmeester van de satire, dit keer gesitueerd in de wereld van de superrijken.

En met ‘superrijken’ bedoelen we niet de kneusjes die het moeten doen met ocharme een villa in Keerbergen, een zwembad en een Porsche, maar over de types die (soms létterlijk!) Continue reading “TRIANGLE OF SADNESS (Ruben Östlund)” »

RIMINI (Ulrich Seidl)

De Oostenrijker UlriRimini-posterch Seidl richt zijn camera graag op types waar glamoureuze Hollywoodregisseurs liefst vér van wegblijven: zuiplappen, viespeuken, losers, ambetanteriken, lelijkaards, verslaafden, onnozelaars en allerlei andere foute en mislukte figuren.

Neem nu Richie Bravo, het hoofdpersonage uit zijn nieuwe film ‘RIMINI’.

Richie is een Oostenrijkse charmezanger wiens carrière stevig in de lift zit.
Enige probleem voor Richie: die lift gaat in een rotvaart naar beneden.

Ooit scoorde hij dikke hits, en vielen de fans bij bosjes voor hem, nu komt hij alleen nog aan de bak in afgeleefde hotels in Rimini, waar hij zingt voor een publiek van overwinterende bejaarden uit de heimat.

Omdat zijn optredens niet volstaan om zijn talrijke verslavingen (zuipen, roken, gokken…) te bekostigen, houdt hij er bovendien een aantal zeer bijzonder aparte nevenjobs op na: zo laat hij zich door zijn stevig op leeftijd zijnde vrouwelijke fans betalen om met hem naar bed te gaan.

Gênant?
Zeker, maar nog niet zo gênant als het moment dat opeens zijn dochter opduikt, een hem volstrekt onbekend wezen waar hij jaren niet naar omgezien heeft – de onverwachte Continue reading “RIMINI (Ulrich Seidl)” »

MOONAGE DAYDREAM (Brett Morgen)

Moonage_Daydream

Het oude jaar in muzikale stijl al feestend uit, en het nieuwe jaar in muzikale stijl al feestend in: hoe kan dat beter dan met David Bowie?

Nadat hij van de erven Kurt Cobain toegang kreeg tot het volledige archief voor zijn ‘Cobain: Montage Of Heck’, slaagde regisseur Brett Morgen er nu ook in van de erven Bowie toelating te krijgen om in het volledige Bowie-archief te mogen graaien voor een docu over de man.

Geen simpele en zelfs een quasi-onmogelijke opdracht om daar één geheel van te maken, want Bowie liet niet alleen een rijk en uitgebreid oeuvre achter, hij veranderde talloze keren 

van imago, gooide geregeld zijn muzikale koers totaal om, ging dan weer acteren, schilderen, mime spelen of andere muzikanten producen, was genderfluïde voor dat  Continue reading “MOONAGE DAYDREAM (Brett Morgen)” »