SHAME (Steve McQueen)

52618d2Net zoals in zijn uitstekende debuut ‘Hunger’ vormt regisseur Steve McQueen – vooral niet te verwarren met zijn acterende naamgenoot – in zijn al even uitstekende tweede ‘Shame’ team met de geweldige Michael Fassbender.

Fassbender speelt de rol van Brandon, een dertigjarige alleenstaande workaholic uit New-York, wiens leven maar door één obsessie bepaald wordt: seks – altijd en overal.

Tijdens zijn werkuren surft hij stiekem naar pornosites, na het werk bezoekt hij prostituees en darkrooms, en als zijn agenda het toelaat voegt hij daar graag nog wat losse avontuurtjes aan toe.

Brandon slaagt erin zijn maniakale seksverslaving voor de buitenwereld te verhullen, tot op een dag zijn zus Sissy onaangekondigd in New York aankomt, en bij hem intrekt…

Fassbender zet hier een fascinerend, onverzadigbaar, bijna monsterlijk personage neer, dat door McQueen nauwgezet met zijn camera in het oog wordt gehouden, zonder dat de kijker veel uitleg krijgt over hoé die ziekelijk geobsedeerde man zo geworden is – wat de fascinatie uiteraard alleen nog maar kan verhogen.

De excellente Carey Mulligan – die u nog kent als de buurvrouw van Ryan Gosling uit Continue reading “SHAME (Steve McQueen)” »

1/5/2012: BLUE VALENTINE

BlueValentine2Kort samengevat: Cindy (Michelle Williams) en Dean (Ryan Gosling) waren ooit gepassioneerd verliefd, maar na jaren huwelijksleven is de sleur in hun relatie geslopen.

Ze besluiten een hotelkamer te boeken, in de hoop met hun gezamenlijke herinneringen de liefde terug te vinden die ze ooit kenden.

Goed om weten: Yep, ‘Blue Valentine’ is een liefdesdrama, maar dan wel eentje van een totaal andere soort dan diegene die u op zaterdagavond op tv ziet: regisseur Derek Cianfrance gooide namelijk net voor het begin van de opnames zijn scenario in de

vuilnisbak, en vroeg zijn hoofdacteurs het hele verhaal te improviseren – het moet van John Cassavetes geleden zijn dat een regisseur van langspeelfilms dat risico nog durfde te nemen.
Gelukkig voor Cianfrance kon hij wel over de absolute top van het hedendaagse Continue reading “1/5/2012: BLUE VALENTINE” »

24/4/2012: MEDIANERAS

Kort samengevat: 4_Medianeras-de-Gustavo-Taretto-1De jonge dertigers Martin (een webdesigner) enMariana (een architecte) wonen recht tegenover elkaar in Buenos Aires.

Steker nog: ze komen vaak op dezelfde plekken en nemen dezelfde bus, maar elkaar ontmoeten is er in de anonieme en hectische grootstad niet bij.

Vreemd, want het zijn duidelijk twee echte soulmates, die elkaar alleen door toeval nog niét ontmoet hebben…

Goed om weten: ‘Medianeras’ van Gustavo Taretto begon in 2006 eigenlijk als een kortfilm.
Die was zo succesvol was dat Taretto de kans kreeg er een langspeler van te maken, en Continue reading “24/4/2012: MEDIANERAS” »

17/4/2012: HOW I ENDED THIS SUMMER

howiendedthissummerKort samengevat: Meteoroloog Sergei en stagair Pavel zijn de enige twee bewoners van een afgeleefd en geïsoleerd Russisch weerstation op een verlaten eiland in de Noordelijke IJszee.

De geroutineerde Sergei wil eigenlijk liefst zo vlug mogelijk terug naar vrouw een kind, terwijl Pavel op avontuur had gehoopt maar eigenlijk alleen maar dorre verveling kreeg.

Wanneer Sergei uit vissen is, krijgt Pavel een radioboodschap met verschrikkelijk nieuws: zelf wil hij de boodschap niet aan zijn collega overmaken, en dus besluit hij te wachten tot een schip hen van de poolbasis komt oppikken…

Goed om weten: Slapen, walrusvlees eten en naar de heliograaf turen: veel meer valt er in een weerstation boven de poolcirkel niet te beleven, maar toch slaagt regisseur Aleksei Popogrebsky erin in die weinig opwindende omgeving een beklemmende, claustrofobische en spannende atmosfeer te scheppen: zijn ‘How I Ended This Summer’ Continue reading “17/4/2012: HOW I ENDED THIS SUMMER” »

A DANGEROUS METHOD (David Cronenberg)

ADangerousMethod7Trouwe Filmhuisgangers hebben bij ons netjes de loop van David Cronenbergs unieke en indrukwekkende filmcarrière kunnen volgen: van zijn vroeg, vaak in de horror gesitueerde werk als ‘Videodrome’ en ‘Dead Ringers’ via ‘Naked Lunch en ‘M Butterfy’ naar ‘Crash’, ‘A History of Violence’ en ‘Eastern Promises’, zijn films
waren steeds bij ons te ontdekken.

En dus mocht ook ‘A Dangerous Method’, ‘s mans nieuwste, niet ontbreken.

Het verhaal speelt zich af aan de vooravond van WO I, wanneer Dr. Carl Jung de onstabiele maar knappe Sabina Spielrein als patiënt onder zijn hoede neemt: een onmogelijk geval, luidt de algemene analyse, maar daar wil Jung – die zich bekwaamd heeft in de methode van zijn leermeester Sigmund Freud – niet van weten.

Probleem: leerling én leermeester raken allebei al snel verstrikt in het web van Sabina’s bekoring.

Stilistisch kan deze film moeilijk verder verwijderd liggen van Cronenbergs eightiesfilms (hier geen ontploffende hoofden of bruut videogeweld, wel een uitermate verzorgd kostuumdrama), maar vergis u niet: het schouwspel dat de man ons serveert is nog steeds even verontrustend, alleen speelt het zich deze keer in de hoofden van de Continue reading “A DANGEROUS METHOD (David Cronenberg)” »

CARNAGE (Roman Polanski)

carnage-de-roman-polanski-10584752fiectJawel, ze bestaan, regisseurs die genoeg hebben aan één kamer en vier acteurs om een topfilm te maken: Roman Polanski is zo iemand, en het bewijs wordt geleverd in ‘Carnage’, een excellent en uitermate grappig Kammerspiel, toch voor wie van cynische humor houdt.

Alle ellende begint wanneer de buurjongetjes Bruno en Ferdinand (allebei 11) een stevige ruzie krijgen die een beetje uit de hand loopt, en die ermee eindigt dat de ene de andere met een stok twee tanden uit z’n bek slaat.

De ouders van de twee kleine vechtjassen besluiten samen te komen om ‘alles als volwassenen onder elkaar op te lossen’. Zo gezegd, zo gedaan!

Alleen blijkt zoiets in de praktijk toch soms iéts moeilijker te liggen dan vooraf gedacht. Bovendien blijkt onze ‘beschaving’ en ‘redelijkheid’ vaak ook maar een héél dun laagje vernis: één keer aan dat laagje krabben, en je zit weer bij de inwendige Neanderthaler die zijn buurman de schedel probeert in te slaan.

Polanski kon voor deze zalige inktzwarte komedie een beroep kon doen op het puikje van het acteursgild: Jodie Foster speelt de pannen van het dak als de fijnzinnige
Darfoer-experte (die eigenlijk gewoon een verschrikkelijke bitch blijkt te zijn), John C. Reilly doet niet voor haar onder in gevoelloosheid, Kate Winslet kotst zich de longen uit het lijf, en Christoph Waltz is al even klootzakkerig uitstekend als in zijn nazi-rol in Continue reading “CARNAGE (Roman Polanski)” »

THE INVADER (Nicolas Provost)

THE-INVADER_STILL_07-1024x576Amadou, een Afrikaanse vluchteling, spoelt aan op een Zuid-Europees strand, waar hij meteen opgepikt wordt door een bende mensenhandelaars.

Op een dag ontmoet hij echter, Agnes, een zakenvrouw die zich meteen tot hem aangetrokken voelt – waardoor hij haar ziet als zijn reddende engel.

De vrouw kan zijn verwachtingen echter niet waarmaken, waardoor Amadou in een draaikolk van wanhoop en geweld verzeilt.

Met ‘The Invader’ heeft onze landgenoot Nicolas Provost een adembenemend sterk debuut afgeleverd: het intussen bijna beruchte openingsshot (van de schaamlippen van Hannelore Knuts in één vloeiende take door naar aangespoelde vluchtelingenlijken op een strand) is een pareltje, en de rest van de film moet daar absoluut niet voor Continue reading “THE INVADER (Nicolas Provost)” »

SUBMARINE (Richard Ayoade)

richard-ayoade-submarine-600x285De 15-jarige scholier Oliver Tate (een heerlijk quirky Craig Roberts) heeft een levendige fantasie: hij vindt van zichzelf dat hij allerhande eigenschappen heeft die zijn omgeving niet opmerkt, denkt na over zijn eigen begrafenis en verzinkt graag in Nietschzeaanse gedachten.

Hoewel hij van zichzelf denkt een uitermate cool literair genie te zijn, heeft hij Het nog nooit gedaan, en daar wil hij snel verandering in brengen: voor zijn zestiende verjaardag wil hij naar bed met zijn mooie klasgenote Jordana (fantastisch vertolkt door Yasmin Paige).

Zijn tweede levensdoel is het wankele huwelijk van zijn ouders redden, door te vermijden dat zijn ma aan de haal gaat met hun aalgladde new age-buurman.

Het hoofdpersonage van deze geestige en ontroerende prent roept enige herinneringen op aan ‘Donnie Darko’, al is ‘Submarine’ een stuk minder duister, en een stuk méér Brits – denk dus Donnie Darko, maar dan met Adrian Mole in de hoofdrol.

Regisseur Richard Ayoade - een videoclipregisseur en comedian die u misschien nog het beste kent als Maurice Moss uit de sitcom ‘The IT Crowd’ – baseerde zijn speelfilmdebuut op de gelijknamige roman van Joe Dunthorne, en levert meteen een Continue reading “SUBMARINE (Richard Ayoade)” »

DRIVE (Nicolas Winding Refn)

drive_0‘Drive’ – volgens velen dé film van het afgelopen jaar – gaat over een een Hollywood-stuntman die er nog een tweede baantje op na houdt: als de onderwereld ergens een snelle vluchtauto-met-chauffeur nodig heeft, is hij de man die ze inhuren – uiteraard tegen een fikse vergoeding.

Op een dag moet hij echter al zijn kunnen bovenhalen om zijn bloedmooie buurvrouw en haar zoontje te redden…

Ruim zés jaar is er gewerkt aan ‘Drive’, maar het indrukwekkende openingsfragment – een bloedstollende achtervolgingsscène waarin The Driver een kat- en muisspelletje

speelt met de flikken – maakt al meteen duidelijk dat al die inspanningen de moeite waard zijn geweest: dit is een bloedstollende, film noir-achtige thriller waarin de hoofdrolspeler niet alleen naamloos is, maar ook bijna geen woord zegt.

Geen probleem voor Ryan Gosling, die in de traditie van Clint Eastwood (of Alain Delon in ‘Le Samourai’) gewoon op cool en uitstraling acteert, en daar nog mee Continue reading “DRIVE (Nicolas Winding Refn)” »

THE ARTIST (Michel Hazanavicius)

the artist 2Hollywood, 1927: George Valentin is een ster van de stomme film, maar het geluid is in aantocht, en de man vraagt zich dan ook af hoe het nu verder moet met zijn carrière.

Net op dat moment ontmoet hij de jonge danseres Peppy Miller: een rijzende ster in het wereldje…

In ‘The Artist’ catapulteert de Franse regisseur Michel Hazanavicius ons terug naar de tijd en de wereld van de stomme film. Sterker nog: in deze tijden van 3D, special effects en digitale projecties copieerde hij tot in de kleinste details de vorm en stijl en van de stomme film, tot het ouderwetse beeldformaat toe.
Nu maakt dat op zich natuurlijk geen goede film, maar – en nu komt het écht straffe – dat is ‘The Artist’ wél: deze film is uiterst fris, modern en helemaal van nu. Dat is uiteraard te danken aan Hazanavicius’ prima regie, maar ook aan het uiterst leuke script en de

prima vertolkingen van Jean Dujardin (die zijn personage neerzet alsof hij Rudolf Valentino zelve is) en de excellente Bérénice Bejo.

Het maakt van ‘The Artist’ een heerlijk tijdsdocument, volgestouwd met fijne knipoogjes naar de filmgeschiedenis. Stil genieten!

Nog enkele Award-weetjes: ‘The Artist’ is een Oscar-kanshebber, en werd in afwachting Continue reading “THE ARTIST (Michel Hazanavicius)” »