Tagarchief: Isabella Rossellini

POULET AUX PRUNES (Marjane Satrapi + Vincent Paronnaud)

Geplaatst op door

Poulet-aux-Prunes-Chicken-007Teheran, 1958: bij een huiselijke ruzie gooit de vrouw van grote violist Nasser Ali Khan zijn geliefde instrument kapot.

Nasser Ali start een zoektocht naar een even goede vervangviool, maar al snel blijkt dat geen enkel instrument dezelfde klank kan bieden: voor Nasser heeft het leven dan ook geen zin meer, en doodgaan lijkt hem de beste optie.

Tijdens zijn laatste levensweek verzinkt hij helemaal in melancholische gedachten: aan zijn jeugd, aan zijn kinderen, en aan zijn grote, geheime liefde…

Marjane Satrapi - Iraanse van oorsprong, maar ze woont in Frankrijk – heeft duidelijk geen zin om zichzelf te herhalen: haar alom gelauwerde animatiefilm ‘Persepolis’ mag dan een groot succes geweest zijn, met haar nieuwe gooit ze het (samen met haar co-regisseur Vincent Paronnaud) over een compleet andere boeg.

‘Poulet Aux Prunes’ is weliswaar ook gebaseerd op één van haar stripverhalen, maar dit keer gebruikte ze acteurs van vlees in bloed, die ze laat acteren in prachtige bordkartonnen, beschilderde decors: een concept dat deze visueel verbluffende film een Continue reading “POULET AUX PRUNES (Marjane Satrapi + Vincent Paronnaud)” »

10/5/2011: LA SOLITUDINE DEI NUMERI PRIMI

Geplaatst op door

La-solitudine-dei-numeri-primi-Luca-Marinelli-Alba-Rohrwacher-Isabella-Rossellini-Foto-dal-film-07_midKort samengevat: Alice, een meisje van zeven, moet van haar pa elke dag tegen haar zin gaan skieën.
Wanneer ze op een ochtend besluit een afdaling alleen te wagen, raakt ze bij een val levenslang verlamd aan een been.

Mattia is de helft van een tweeling: hij is hyperintelligent, terwijl zijn tweelingzus zwakbegaafd is.
Omdat hij zich voor haar schaamt, laat hij haar op weg naar een feestje in het park achter – waarna ze nooit meer teruggevonden wordt.

Wanneer Alice en Mattia elkaar op de middelbare school kruisen, groeit er een vriendschap tussen de twee, die elkaars pijn herkennen.

Goed om weten: Is het boek beter dan de film of vice versa?
Dat oordeel laten we graag aan u over, wij kunnen u alleen zeggen dat ‘De Eenzaamheid Van De Priemgetallen’ (de film) vooral radicaal ànders is dan de gelijknamige bestseller.

Zo is de lineaire verstelstijl van het boek hier weggegooid en vervangen door een Continue reading “10/5/2011: LA SOLITUDINE DEI NUMERI PRIMI” »

31/3/2009: TWO LOVERS

Geplaatst op door

Two Lovers movie image Gwyneth Paltrow and Joaquin PhoenixKort samengevat: Een aangrijpend, melancholisch en sentimenteel portret van de timide jongeman Leonard Kraditor (uitstekend vertolkt door Joaquin Phoenix), die twijfelt tussen zijn liefde voor de ‘foute vrouw’ Michelle (Gwyneth Paltrow) en de ‘goede’ Sandra (Vinessa Shaw)

Goed om weten: Regisseur James Gray – maker van meesterwerkjes als ‘Little Odessa’ en ‘The Yards’ – bewijst met ‘Two Lovers’ eens te meer met wat een enorm talent hij gezegend is: de film is wonderlijk mooi in scène gezet, en perfect geritmeerd en gemonteerd.

De uitstekende ploeg acteurs zorgt voor de rest in dit excellente liefdesdrama.

En nog iets: Over zijn grootste invloeden bij het maken van ‘Two Lovers doet Gray niet geheimzinnig: Hitchocks ‘Vertigo’ en Fellini’s ‘Notte de Cabiria’. Je kan slechtere films Continue reading “31/3/2009: TWO LOVERS” »

CINEMA CORONA #47: ‘BLUE VELVET’ – Q2 fan edit (David Lynch)

Geplaatst op door

blue_velvetUPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar, en is niet langer te bekijken

—–

Verlengd weekend?
Dan hebben wij een verlengde film in petto!

Toen David Lynch in 1986 zijn meesterwerk ‘BLUE VELVET’ afleverde, moest dat contractueel verplicht een film van maximum twee uur zijn.
Lynch had echter veel meer materiaal geschoten, waardoor er heel wat pellicule op de montagevloer sneuvelde.

Maar zoals dat in deze internettijden gaat: érgens ter wereld is wel een dolgedraaide Lynch-fan te vinden die in zijn vrije tijd al die weggeknipte stukken bij elkaar zoekt (elke dvd-release biedt wel wat bonusmateriaal als lokkertje), en die al die scènes vervolgens weer in de film monteert.

Let op: het gaat hier niet om één of andere kleine, onbeduidende extra scène, integendeel zelfs, want de Lynch-fan editor Q2 reïntegreerde uiteindelijk maar liefst 44 minuten (!) extra materiaal in ‘Blue Velvet’.
Een even discutabel als interessant en fascinerend experiment, want door deze nieuwe montage krijgen een aantal originele personages of scènes een totaal andere betekenis dan in de film die Lynch uitbracht.

Daarom: als u de originele Lynch-versie nog niet gezien hebt (en die moét u echt ooit in uw leven gezien hebben), bekijk dan zeker eerst dié, en daarna pas deze.
Want een fan edit van een meesterwerk blijft – hoe boeiend soms ook – natuurlijk altijd een soort heiligschennis: alsof iemand op eigen houtje nog vier extra (maar wel door de gebroeders Van Eyck geschilderde) panelen aan het Lam Gods hangt.

Recensie van Mark Kermode (BBC):

De briljante titelsequentie van ‘BLUE VELVET':