Tagarchief: Cinema Corona

CINEMA CORONA #59: LE FEU FOLLET (Louis Malle)

Geplaatst op door

le_feu_follet

UPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar en is niet meer te zien. Maar er zijn nog meer dan 150 andere topfilms te bekijken in onze CINEMA CORONA.

——-
Zin in een absoluut meesterwerk van misschien wel de grootste Franse cineast van na WO2?

Hierzie: ‘LE FEU FOLLET’ van de zeer grote Louis Malle.

In die film speelt Maurice Ronet op indrukwekkende wijze de rol van Alain, een knappe en intelligente maar in een diepe depressie verzeilde man.

Zijn huwelijk met Dorothy bestaat alleen nog op papier: zij zit in New York, hij in een inrichting in Parijs, waar hij van zijn alcoholverslaving probeert af te raken.

Een buitenechtelijk relatie met Lydia – een vriendin van Dorothy – zorgt niet voor een nieuwe vonk in zijn leven. Sterker nog: niks zorgt nog voor een vonk in zijn leven, ook al verklaart zijn behandelende arts hem ‘genezen’.
Het plan om er een eind aan te maken rijpt in zijn hoofd, maar eerst zoekt hij in de stad nog al zijn oude vrienden op…

‘Le Feu Follet’ is een zware maar ijzersterke prent over de ultieme existentiële vragen, het soort vragen waar in de meeste films met een zeer grote boog omheen gefietst wordt: de stiltes zeggen hier vaak meer dan de dialogen, de blikken meer dan de woorden.

Kortom: als u gewoon op zoek bent naar het betere entertainment, dan is dit niks voor u, en verwijzen we u graag door naar filmisch lekkers als ‘THE SCARECROW’ van Buster Keaton, ‘HEAVEN CAN WAIT’ van Lubitsch of ‘CONSENT’ van Jason Reitman

Maar als u een film wil zien die u bij uw nekvel grijpt en die u nooit meer vergeet: dan deze.

Jeanne Moreau speelt een kleine maar belangrijke bijrol, en de muziek van Erik Satie is perfect gekozen.

Bekijk hier een interview met hoofdrolspeler Maurice Ronet over de film:

 

CINEMA CORONA #50: Art & Film: GUEST OF CINDY SHERMAN (Paul H-O & Tom Donahue)

Geplaatst op door

guest_of_cindy_shermanUPDATE: deze film is niet meer beschikbaar, maar u kunt nog tal van andere gratis kunstdocu’s bekijken in onze Art & Film-reeks in virtuele samenwerking met Academie Mechelen.
—-

‘GUEST OF CINDY SHERMAN’ is een heerlijke, grappige documentaire van Tom Donahue en Paul H-O.

Die Paul H-O maakte in de nineties (samen met zijn partner in crime Walter Robinson) ‘Gallery Beat’, een grappige en oneerbiedige New Yorkse no budget-kunstshow waarmee hij op de lokale televisie gebakken lucht producerende kunsthandelaars, blasé artiesten en kunstsnobs door de mangel haalde.

Het programma kon volgens Robinson nog het best omschreven kan worden als ‘Beavis & Butthead go to the art world‘: ze crashten met hun camera élke opening in New York (of toch diegene waar ze naar binnen mochten), filmden daar met hun technisch gestuntel vaak meer galerieplafonds dan kunstwerken, en stelden er bij voorkeur uiterst domme vragen aan Belangrijke Mensen (‘Euh. Wat had je voor ontbijt vanmorgen?’), en uiterst belangrijke vragen aan domme mensen.
En o ja: ze gaven uiteraard ook ongezouten hun mening over de werken van de talloze zelfverklaarde opvolgers van Picasso die in de New Yorkse kunstwereld rondlopen.

Niet elke pompeuze macho-artiest kon lachen met die oneerbiedige oordelen over hun Geniale Oeuvre (de scène met Julian Schnabel!), maar rijzende ster Cindy Sherman bleek een stiekeme fan van het programma: de notoir mediaschuwe Sherman – die zo goed als onbereikbaar was voor de ‘echte’ kunstpers – praatte tot eenieders verbazing wél honderduit met ‘reporter’ Paul H-O van het knullig-amateuristische programma.

Sterker nog: Paul H-O krijgt haar toestemming een soort videodagboek maken over het totstandkomen van haar volgende serie foto’s – iets waar geen enkele ‘ernstige’ kunstjournalist ooit in geslaagd was.
En alsof dat nog niet genoeg was, bloeide er algauw iets moois tussen de no nonsense-artieste en de schelmachtige reporter.

Maar waar hun relatie de eerste jaren een sprookje leek, kreeg ze voor Paul H-O (en zijn ego) een erg duistere kant op het moment dat Sherman tot een absolute wereldster uitgroeide: op de uiterst selecte miljonairsfeestjes, gala’s en jetvluchten waar Sherman nu opeens welkom is om in het gezelschap van Elton John en Madonna te smoezelen met Wall Street-bankiers, miljardairs en de nouveau riches van de techno bubble zijn ze de aanwezigheid van een volstrekt onbekende nobody als H-O liever kwijt dan rijk.

En dat wordt hem op diverse wijzen duidelijk gemaakt. Subtiele en minder subtiele….

‘Guest of Cindy Sherman’ schetst niet alleen een uniek privébeeld van de artieste Cindy Sherman (die overigens heerlijk down to earth blijkt), maar geeft ook een vernietigend inkijkje achter de schermen van de bikkelharde New Yorkse kunstwereld, en van de zo mogelijk nog meer meedogenloze ons-kent-ons-mentaliteit van de superrijken en de jet-set incrowd.
Aanrader!

CINEMA CORONA #26: GALLOPING MIND (Wim Vandekeybus)

Geplaatst op door

Quarantainedag 26!galloping

Vijf jaar geleden vertoonden we in het Filmhuis ‘GALLOPING MIND’, het speelfilmdebuut van choreograaf Wim Vandekeybus.

Deze unieke film wordt tijdens de lockdown voor korte tijd gratis online gezet door producent Savage Film, dus brengen wij hem zeer graag nog eens onder uw aandacht. En omdat de film nog altijd even goed is, doen we dat gewoon met dezelfde promotekst als die we vijf jaar geleden gebruikten:

‘Galloping Mind’ is een prachtig in beeld gezet verhaal geworden, over een tweeling die bij de geboorte uit elkaar wordt gehaald. Het meisje groeit op in een welstellende familie, de jongen belandt in een bende dakloze straatkinderen – de ‘paardenjongens’.

Maar hoe verschillend ze ook opgevoed worden, de familiebanden blijken toch niet zomaar af te schudden…

In de hoofdrollen ziet u Natali Broods, Ultima Vez-danser Jerry Killick, Orsi Toth en vele prachtige paarden. En als de straatkinderen u authentiek overkomen: ze zijn gecast in Hongaarse weeshuizen en opvangcentra.

De soundtrack bij dit vibrerende, intense debuut is geschreven door Mauro & Marc Ribot.

Wees snel (want de film blijft slechts drie weken online), enjoy, en blijf in uw kot!

CINEMA CORONA #12: STOP MAKING SENSE (Jonathan Demme)

Geplaatst op door

Stop_Making_SenseUPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar en is niet meer online te zien.

——-

Quarantainedag hoeveel?
Door de hele dag binnen te zitten zijn de verschillen tussen de dagen misschien een beetje wazig geworden, maar hé: het is (op het moment dat we dit postten) wel degelijk vrijdag!

Een vaststelling die drie vragen oproept:
1) Wat is er beter om het weekend in te gaan dan een goede film of een stevige lap muziek?
2) Welke groep maakte de afgelopen 40 jaar betere, meer avontuurlijke muziek dan Talking Heads?
3) Door wie is de kracht van de Talking Heads-muziek ooit beter en origineler in beeld gebracht dan door Jonathan Demme in zijn ‘Stop Making Sense’, voor zover wij weten toch wel dé ultieme concertfilm?

De enige correcte antwoorden op bovenstaande quizvragen:
1) Niks!
2) Geen enkele!
3) Door niemand!

Kortom: ‘Stop Making Sense’ is een geweldig concert en een briljant opgebouwde film in één, en dus ideaal om het weekend in te zetten, zélfs (of vooral) in quarantainetijden.

Tussen haakjes: het camerawerk is van de grote Jordan Cronenweth, die ook ‘Blade Runner’ filmde.

We want more?
Hierzie: méér gratis onlineparels vindt u in onze CINEMA CORONA!

Maar regisseur Alan Arkush legt uit waarom u toch éérst naar ‘STOP MAKING SENSE’ moet kijken:

CINEMA CORONA #92: Art & Film: MARINA ABRAMOVIC: THE ARTIST IS PRESENT

Geplaatst op door

marina-abramovic-the-artist-is-presentDeze film was maar tijdelijk beschikbaar en is niet langer gratis online te bekijken.

—–

Vandaag in CINEMA CORONA – zoals elke maandag en in virtuele samenwerking met Academie Mechelen – een Art & Film-vertoning.

De uiterst bijzondere documentaire die we uitgekozen hebben is ‘THE ARTIST IS PRESENT’, een film gedraaid in aanloop naar en tijdens de unieke en baanbrekende performance van Marina Abramovic in het New Yorkse Museum of Modern Art in 2010.

Het concept achter die performance was even simpel als briljant: Abramovic zou drie maanden lang, zes dagen per week en acht uur per dag op een stoel in het museum zitten, terwijl op een stoel tegenover haar steeds één bezoeker mocht plaatsnemen. Zonder woorden te gebruiken of te bewegen zouden de twee elkaar zo lang de bezoeker dat wou in de ogen kijken – pure en intense één-op-één-communicatie met de artieste, een levend zelfportret van Abramovic.

Het resultaat van dat simpele concept was even verbazend als indrukwekkend, intens en ontroerend: vele bezoekers konden hun emoties niet bedwingen en barstten in tranen uit, anderen werden verliefd, nog anderen probeerden van het podium dat ze met de artieste mochten delen hún podium te maken…
Het wereldberoemd geworden hoogtepunt van de performance voltrok zich toen – tussen de andere bezoekers door – opeens haar ex-man Ulay tegenover haar kwam zitten.

Vele duizenden andere kandidaten raakten niet tot bij de artieste, in totaal zou de Abramovic-retrospectieve zelfs 850.000 (!!!) bezoekers naar het MoMA lokken. Verbazingwekkend voor een performance-artieste die het grootste deel van haar leven met haar vaak zeer extreme performances in de marge van de kunstwereld had vertoefd – en die zelfs vaak de kritiek had gekregen dat ze geen kunst maakte.

‘THE ARTIST IS PRESENT’ volgde niet de hele opbouw en uitvoering van de performance, maar toont ook hoe extreem slopend die was voor Abramovic, zowel fysiek als mentaal. Bovendien wordt aan de hand van interviews met Abramovic ook een beeld geschetst van haar eerdere performances, haar kijk op kunst en haar relatie met Ulay, ondanks de scheiding onbetwistbaar de liefde van haar leven.

Neem het van ons aan: ‘THE ARTIST IS PRESENT’ is diep ontroerend en een absolute must see.

P.S.: de website van de tentoonstelling (met foto’s van alle bezoekers die tegenover Abramovic plaatsnamen) is nog altijd HIER te bekijken.

CINEMA CORONA #88: WERNER HERZOG EATS HIS SHOE (Les Blank)

Geplaatst op door

Werner-Herzog-Eats-His-Shoe

UPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar, en is niet meer online te bekijken.
Maar u vindt nog meer dan 100 andere gratis films en docu’s in onze CINEMA CORONA.

—-
In de jaren ’70 liep de jonge aspirant-filmmaker Errol Morris de Duitse regisseur Werner Herzog tegen het lijf.
Om Morris te motiveren met alle mogelijke middelen een film te maken, wedde Herzog met Morris dat hij zijn schoen zou opeten als Morris erin zou slagen zijn film in de zalen te brengen.

Helaas (of gelukkig) lukte Morris in zijn opzet, en is Herzog niet iemand die op een gegeven woord terugkomt.

En dus at Werner Herzog létterlijk zijn schoen live op tijdens de premièrevoorstelling van ‘Gates of Heaven’, het debuut van Errol Morris (en beloofde hij de tweede schoen te zullen opeten op het moment dat een grote studio de distributie zou verzorgen).

Herzog zou Herzog niet zijn als hij zijn schoenen – met de hulp van topchef Alice Waters – niet netjes gekookt had in eendenvet, en op smaak gebracht met rozemarijn, flink wat look, uitjes, chili en tabasco.

Tussen het koken en het eten door vertelt Herzog op zijn eigen onnavolgbare wijze over zijn kijk op film en filmmaken.

Het resultaat is ‘Werner Herzog Eats His Shoe’, een uniek snoepje om duimen en vingers bij af te likken. Laat het u smaken!

P.S.: in de film zitten enkele fragmenten van Herzogs ‘AUCH ZWERGE HABEN KLEIN ANGEFANGEN‘ verwerkt. Ook die kunt u nog altijd bekijken in onze CINEMA CORONA. Doén!

CINEMA CORONA #79: ‘3 BROTHERS – RADIO RAHEEM, ERIC GARNER, GEORGE FLOYD’ (Spike Lee)

Geplaatst op door

do_the_right_thingUPDATE: deze film is helaas niet langer online beschikbaar.
Maar er zijn nog meer dan 120 andere films wel gratis online te bekijken in onze CINEMA CORONA.

—–

Amerika staat in de fik, na nog maar eens een racistische brutaliteit.
De zoveelste in een hele, héle lang rij.

Het zette Spike Lee ertoe aan gisteren ‘3 BROTHERS’ uit te brengen, een korte film waarin beelden van de moord op Eric Garner (2014), de moord op George Floyd (2020) en de Radio Raheem-moord uit zijn eigen ‘Do The Right Thing’ (1989) door elkaar gemonteerd zijn.

Er ligt meer dan dertig jaar tussen de drie opnames, maar het zijn akelig identieke beelden van akelig identieke gebeurtenissen. Het resultaat is een korte maar indrukwekkende en uiterst veelzeggende film.

 

Wat we niet wisten: de gebruikte scène uit ‘Do The Right Thing’ werd door Spike Lee gebaseerd op de moord op graffiti-artiest Michael Stewart, uit 1983.
Exact dezelfde moord die ook in de documentaire ‘JEAN-MICHEL BASQUIAT: THE RADIANT CHILD’ (de Cinema Corona-film die we gisteren deelden) al een cruciale rol speelde.

In een normale wereld zou het een stilzwijgende evidentie moeten zijn dat in het Filmhuis – of gelijk waar in de maatschappij – geen enkele plaats is voor racisme of discriminatie.

Maar uit de feiten blijkt helaas dat het vandaag nog altijd zeer belangrijk is dat iedereen dat nog eens openlijk, duidelijk en luid zégt.
Bij deze.

Filmhuis Mechelen engageert zich al sinds het begin in 1976 voor antiracisme, en we zullen dat blijven doen.
Niet alleen in de geest, maar waar we proberen dat waar het kan ook actief, met kleine dagelijkse (film)daden.
Bijvoorbeeld door week na week een op alle vlakken zo divers mogelijk aanbod van kwaliteitsfilms op te nemen in onze programmatie.
Of door tijdens het jaarlijks Afrika Filmfestival de Artist Award uit reiken aan talentvolle artiesten met Afrikaanse roots. Want ook al beschouwt de artistieke wereld zichzelf als o zo open minded, al te vaak botsen ook daar niet-blanke artiesten nog op glazen plafonds en gesloten deuren.

82198822_10157571206664211_8558505782264463360_n

Om Spike Lee te citeren:
Do The Right Thing.

Of om een baseballpet te citeren:
Make Racism Wrong Again.

 

 

 

 

CINEMA CORONA #78: Art & Film: JEAN-MICHEL BASQUIAT: THE RADIANT CHILD (Tamra Davis)

Geplaatst op door

radiant_child_basquiatUPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar, en is niet langer te bekijken.

Maar er zijn nog altijd meer dan 100 andere gratis films en docu’s te zien in onze CINEMA CORONA.

—-
Art & Film is een (in dit geval virtuele) samenwerking met Academie Mechelen.

—

‘JEAN-MICHEL BASQUIAT: THE RADIANT CHILD’ van Tamra Davis is niet alleen een straffe documentaire over de veel te vroeg gestorven Jean-Michel Basquiat, maar is (helaas) ook om tal van andere redenen nog altijd hyperactuee en zéér het bekijken waard.

Basquiat begon zijn steile opgang naar de top onder het alter ego SAMO, als graffiti-artiest in het New York van de jaren ’70.
Hij schakelde echter al snel over op schilderwerk, in een unieke stijl die begin jaren ’80 stormenderwijze de kunstwereld veroverde: eerst die van New York, vervolgens die van LA, en uiteindelijk de hele wereld. Collectioneurs staan in de rij om zijn werk te kopen, sterren als Andy Warhol en Madonna kijken naar hém op.

Maar evengoed spuit in deze docu het alom aanwezige racisme naar boven, zowel in bedekte als in minder bedekte vorm: van taxichauffeurs die de op dat moment bekendste artiest ter wereld weigeren op te pikken tot journalisten die ronduit beledigende en denigrerende vragen stellen

Maar ook de zogezegd liberale kunstwereld waarin Basquiat terechtkomt is akelig éénkleurig: musea weigeren zijn werk, en ook op openingen in galeries was het nu niet bepaald een grote multiculturele melting pot, wel integendeel. Of zoals Diego Cortez de toestand in de New Yorkse kunstwereld begin jaren ’80 samenvat: “I was sick of seeing white walls with white people drinking white wine”.

Dat racisme is dan ook een onderwerp dat onlosmakelijk deel uitmaakt van Basquiats oeuvre: één van zijn meest persoonlijke werken is ‘Defacement: The Beating Of Michael Stewart’.
Het is een schilderwerk dat vandaag akelig actueel is, en dat Basquiat schilderde na de dood van de graffiti-artiest Michael Stewart: die wel door vijf blanke agenten zodanig verschrikkelijk toegetakeld dat hij in een coma belandde en dertien dagen later overleed.

De agenten kwamen er zonder vervolging vanaf.

De zaak en het werk van Basquiat dateren allebei uit 1983. Dat er in al die jaren blijkbaar niks veranderd is maakt de bijna identieke dood van George Floyd in 2020 alleen maar nog méér shockerend dan ze al was.

CINEMA CORONA #77: ROCCO E I SUOI FRATELLI (Luchino Visconti)

Geplaatst op door

rocco_e_i_suoi_fratelli

UPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar en is nu niet meer te bekijken.
Maar er valt nog van veel meer ander filmisch fraais te genieten in onze CINEMA CORONA.

——–

Eén van de allermooiste en beste films ever: het adembenemende ‘ROCCO E I SUOI FRATELLI’ (‘Rocco en zijn broers’) van Luchino Visconti.

In de hoofdrol een grootse Alain Delon in misschien wel dé rol van zijn leven, en verder met prachtvertolkingen van Annie Girardot, Katina Paxinou, Renato Salvatori en Claudia Cardinale.
Als u hem nog niet gezien heeft: zéker kijken!

De film vertelt het verhaal van de Parondis, een familie van arme sloebers uit het verpauperde zuiden van Italië.
Na de dood van de pater familias besluit mama Rosaria met haar vier zoons haar geluk te gaan beproeven in het rijke, industriële noorden, en meer bepaald in Milaan, waar hun vijfde en oudste zoon Vincenzo al woont om er te gaan huwen met zijn verloofde Ginetta (de piepjonge Claudia Cardinale in haar eerste belangrijke rol).

Het leven in het noorden is niet makkelijk, maar iedereen vindt er wel een job, en de sterke familiebanden zorgen ervoor dat iedereen een bestaan lijkt te kunnen opbouwen.
Tot door een dispuut tussen de broers Rocco en Simone de familie begint te desintegreren…

‘Rocci E I Suoi Fratelli’ is een ronduit indrukwekkende, epische familiesaga, fantastisch in beeld gezet door Visconti en het camerawerk van Giuseppe Rotunno. 
De muziek is van Nino Rota, samen met Ennio Morricone de beste filmcomponist die de laars ooit voortbracht.

In Italie lokte deze prachtfilm destijds meer dan 10 miljoen (!) kijkers naar de cinema, en ook in de rest van de wereld maakte hij diepe indruk op het publiek.

En ook nu heeft hij nog altijd niks van zijn kracht en glans verloren.

U hoeft ons overigens niet te geloven: luister gewoon naar wat Martin Scorsese over ‘Rocco’ te vertellen heeft:

CINEMA CORONA #76: SHADOW OF A DOUBT (Alfred Hitchcock)

Geplaatst op door

Shadow_of_a_DoubtDeze film was maar tijdelijk beschikbaar, en is helaas niet meer te bekijken.

Maar geen nood: in onze CINEMA CORONA zijn nog meer dan 100 gratis films en docu’s van topregisseurs beschikbaar.

—-

Aan onbetwiste meesterwerken geen gebrek in de filmografie van Alfred Hitchcock, en één daarvan is het duizelingwekkend sterke ‘SHADOW OF A DOUBT’.

Puber Charlotte ‘Charlie’ Newton is verveeld met het saaie leventje met haar ouders en haar jongere zusje.
Gelukkig komt op een dag haar nonkel Charlie een tijdje bij hen inwonen, een man van de wereld die altijd wel voor iets spannends zorgt.

Maar na de aanvankelijke opwinding om zijn komst, raakt bekend dat er een seriemoordenaar rondloopt.
En begint de jonge Charlie te merken dat er iets raars aan de hand is met het gedrag van nonkel Charlie…

In ‘Shadow of a Doubt’ grijpt Hitchcock de kijker vanaf seconde één meteen bij het nekvel voor een nagelbijtend suspense fest van meer dan 100 minuten.
De onderschatte Joseph Cotten is hier briljant als de extreem creepy Uncle Charlie, net als Teresa Wright als de tiener.
Voeg daarbij de excellente soundtrack van Dimitri Tiomkin, het dito camerawerk van Joseph Valentine en het genie van Hitchcock, en je krijgt een van de beste thrillers aller tijden.