PORTRAIT DE LA JEUNE FILLE EN FEU (Céline Sciamma)

portrait_de_la_jeune_fille_0Na veertig jaar Filmhuis kent u ongetwijfeld de bijzonder strenge Quality Control van ons programmatieteam: gewoonweg àlles wat op onze affiche staat is goed tot prima, en veel van wat we tonen is uitstekend.

En af en toe presenteren we u – omdat het kan – films die zowaar zelfs nóg beter zijn!

Tot die laatste categorie behoort het overal zeer terecht onder de superlatieven bedolven ‘Portrait de la Jeune Fille en Feu’, een waar meesterwerkje van Céline Sciamma.

Centraal in de film staat de schilderes Marianne, die de opdracht krijgt de bloedmooie jonkvrouw Heloïse te portretteren. Probleem: Heloïse wil geen model staan, want ze weet dat haar portret gebruikt zal worden om een Milanese edelman te

holebi

overtuigen haar te huwen – en die uithuwelijking ziet ze helemaal niet zitten.
Voor Marianne zit er dus niks anders op dan Heloïse uiterst nauwkeurig te observeren en stiekem snel-snel te schetsen, en op

Continue reading “PORTRAIT DE LA JEUNE FILLE EN FEU (Céline Sciamma)” »

Art & Film: MARCEL DUCHAMP: THE ART OF THE POSSIBLE (Matthew Taylor)

Marcel_Duchamp_Art_Possile

‘Is dàt nu ook al kunst?’

Mogelijk kwam de vraag al eens bij u op tijdens een bezoek aan een moderne kunstgalerie of museum. En het was eigenlijk ook diezelfde vraag die Marcel Duchamp (1887-1968) er in 1917 toe leidde een met ‘R. Mutt’ gesigneerd urinoir te exposeren op een kunsttentoonstelling.

Die tegelijk radicale, provocerende, grappige, ondermijnende, anarchistische, banale én geniale daad zou de loop van de kunst (en de kijk op kunst) definitief veranderen, alleen al omdat iedereen zich erdoor ging afvragen wàt nu eigenlijk kunst was, en wie dat dan wel bepaalde;

En of u hem nu een oplichter dan wel een briljante geest vindt: de invloed van Duchamp

ACADEMIE_logo_blauw_langop de moderne kunst is tot op vandaag, een volle eeuw later, onmiskenbaar allesbepalend.

Met ‘Marcel Duchamp: The Art of the Possible’ maakte regisseur Matthew Taylor géén banale biopic, maar  Continue reading “Art & Film: MARCEL DUCHAMP: THE ART OF THE POSSIBLE (Matthew Taylor)” »

MITTEN (Olivia Rochette & Gerard-Jan Claes) + HET GERUCHT: ROSAS DANST ROSAS (Stefaan Decostere)

Poster_Mitten

In ‘Mitten’ volgt het regisseursduo Olivia Rochette & Gerard-Jan Claes de laatste repetitieweken van ‘Mitten wir im Leben sind’, een voorstelling van Belgiës absolute topchoreografe, Anne Teresa De Keersmaeker.

De voorstelling is gebaseerd op zes cellosuites van Johann Sebastian Bach, die live gespeeld worden door cellist Jean-Guihen Queyras, en die tot dans omgezet worden door De Keersmaekers gezelschap Rosas.

De film geeft een uiterst fascinerende inkijk in de minutieuze, intensieve werkwijze en de  werkkracht van De Keersmaeker, die constant elk detail blijft herwerken en bijschaven.

Als bonus bieden we u ‘Het Gerucht: Rosas danst Rosas’ aan, een korte documentaire van Stefaan Decostere over de voorstelling waarmee Anne Teresa De Keersmaeker in 1983 internationaal doorbrak (en die ondertussen een ijkpunt is geworden in de Continue reading “MITTEN (Olivia Rochette & Gerard-Jan Claes) + HET GERUCHT: ROSAS DANST ROSAS (Stefaan Decostere)” »

AT ETERNITY’S GATE (Julian Schnabel)

at_eternitys_gate
Heeft de wereld nood aan nóg een film over Vincent Van Gogh?

We zouden denken van niet, maar kijk: Julian Schnabel – niet toevallig zelf ook een schilder – is erin geslaagd tóch nog een nieuwe essentiële biopic over de man te maken.

Al is ‘biopic’ in dit geval misschien niet de juiste omschrijving: Schnabel heeft lak aan de historische juistheid, maar is des te accurater als het op het capteren van de spirit van Van Gogh aankomt.
Zo is bijvoorbeeld hoofdrolspeler Willem Dafoe (63) een kwarteeuw ouder dan Van Gogh was toen hij stierf, maar Dafoe zet hier wél een verbluffende vertolking neer, terecht bekroond met een Oscarnominatie.

Inhoudelijk focust ‘At Eternity’s Gate’ zich op het laatste levensjaar van Van Gogh: de

schilder moet financieel onderhouden worden door zijn liefhebbende broer Theo, en vindt een zeldzame zielsverwant in Paul Gaugin (rol van Oscar Isaac). Tot die laatste laat weten dat hij het door Van Gogh geliefde Arles zal verlaten, een mededeling die Continue reading “AT ETERNITY’S GATE (Julian Schnabel)” »

WERK OHNE AUTOR (Florian Henckel von Donnersmarck)

werk_ohne_autor

Florian Henckel von Donnersmarck – regisseur van de moderne klassieker ‘Das Leben der Anderen’ – baseerde zich voor zijn nieuwste op het leven van Gerhard Richter, wellicht Duitslands beste naoorlogse schilder.

Het resultaat is een fantastische, epische prent die meer dan dertig jaar Duitse geschiedenis overspant en die meer dan drie uur (!!) duurt, maar die toch geen seconde te lang is: integendeel zelfs, want ‘Werk Ohne Autor’ zoeft voorbij als een kortfilm.

Kurt Barnert is een talentvolle Oost-Duitse artiest die twee dictaturen heeft meegemaakt: het Nazisme bezorgde hem een kindertrauma dat hem nog altijd achtervolgt, en na de oorlog – onder het communisme – wordt zijn gigantische artistiek talent in een akelig smal sociaal-realistisch corset gedwongen.

Ook op persoonlijk vlak loopt het niet lekker: hij is ervan overtuigd met collega-kunststudente Ellie de liefde van zijn leven gevonden te hebben, maar haar vader – een bekende, invloedrijke arts – is zwaar gekant tegen hun relatie.
De twee vluchtten uiteindelijk naar het Westen, waar Barnert er met een leugen in slaagt Continue reading “WERK OHNE AUTOR (Florian Henckel von Donnersmarck)” »

Art & Film: A LONG WAY HOME (Luc Schaedler)

LONG_WAY_HOMEhZT1_

In zijn bekroonde documentaire ‘A Long Way Home’ volgt de Zwitserse regisseur Luc Schaedler vijf zeer uiteenlopende Chinese topartiesten: danser Wen Hui, schrijver Ye Fu, cartoonist Pi San en de Gao Brothers, twee visuele artiesten (die overigens nog op de Triënnale voor Hedendaagse Kunst in Duffel present waren)

Allemaal maken ze deel uit van de kleine, fragiele Chinese tegencultuur.
Vertrekkende vanuit hun eigen familiegeschiedenis proberen ze vanuit het verleden het complexe Chinese heden te begrijpen, en dromen ze van een democratische, menselijke samenleving: iets waar ze met veel moed en nog meer zin voor humor aan proberen te werken, ook al is dat niet altijd makkelijk in het hedendaagse China.

En hun strijd is misschien wel niet alleen relevant voor China, maar voor de hele wereld…

Regisseur Luc Schaedler is al een kwarteeuw gefascineerd door China, trok al vele keren door het land en houdt ons met deze documentaire een spiegel voor: wat zouden wij doen in de situatie van deze vijf artiesten? Zouden we even moedig zijn? In hoeverre zijn Continue reading “Art & Film: A LONG WAY HOME (Luc Schaedler)” »

Art & Film: HARRY GRUYAERT, PHOTOGRAPHER (Gerrit Messiaen)

harry_gruyaert-photographer.075 is meesterfotograaf Harry Gruyaert intussen, maar aan stoppen met fotograferen denkt hij nog lang niet, wel integendeel.

Want als uit het uitmuntende filmisch portret ‘Harry Gruyaert, Photographer’ één zaak blijkt, is het wel dat Gruyaert al zijn hele leven compleet bezeten is door de fotografie.

Nochtans was dat net wat zijn strenggelovige vader probeerde te verhinderen: ook al werkte vader Gruyaert bij Agfa-Gevaert, dat zijn zoon de in zijn ogen “zondige” fotografie in wilde ging hem te ver.

En dus trok zoon Harry al op jonge leeftijd zijn conclusies: hij moest zo snel mogelijk weg uit het grijze, bekrompen gezin, en bij uitbreiding weg uit het al even grijze, bekrompen Vlaanderen. Als 18-jarige trekt hij naar Parijs, waar hij het bruisende leven en – vooral – de kleurenfotografie ontdekt.

Het wordt het startpunt van een briljante carrière die nu al bijna zestig jaar duurt: zijn werk belandt in het MoMA, hij converseert met Cartier-Bresson, komt bij het topagentschap Magnum terecht en wordt bekroond met de Kodak Prize.

Regisseur Gerrit Messiaen slaagde erin zowel Gruyaerts prachtige werk als zijn Continue reading “Art & Film: HARRY GRUYAERT, PHOTOGRAPHER (Gerrit Messiaen)” »

Art & Film: DE CONFRONTATIE – TWEE JAAR AAN DE ATELIERS (Ditteke Mensink)

ateliersw138b3e

Op zaterdag 2 februari 2019 organiseren de Academie, de Beiaardschool en het Conservatorium weer hun Dag van het Kunstonderwijs.

Van 10 tot 17u kan je in het Cultuurcentrum, het Conservatorium en de Academie terecht voor workshops, een instrumentenmarkt, demolessen dans, theatervoorstellingen, concerten en open ateliers.

Aansluitend op die dag vertoont het Filmhuis om 18u00 ‘De Confrontatie – twee jaar aan De Ateliers’, een fascinerende documentaire van Ditteke Mensink over het Amsterdamse kunstenaarsinsitituut De Ateliers, dé broedplaats voor jonge toptalenten in de beeldende kunst.

Twee jaar lang krijgen tien jonge, getalenteerde kunstenaars er de gelegenheid om in een eigen atelier te werken, en iedere dinsdag bespreken ze het geleverde werk met Continue reading “Art & Film: DE CONFRONTATIE – TWEE JAAR AAN DE ATELIERS (Ditteke Mensink)” »

Art & Film: KUSAMA – INFINITY (Heather Lenz)

kusama-infinity-film-poster

89 is Yayoi Kusama nu, en wereldwijd misschien wel de meest populaire artieste: de afgelopen vijf jaar lokten haar tentoonstellingen maar liefst vijf miljoén bezoekers, allemaal verzot op haar wonderlijke Mirror Rooms, haar eindeloze stippen-, bolletjes- en pompoenvormige werken en haar bizarre installaties.

Maar Kusama’s weg naar dat succes en die erkenning was zéér lang en bijzonder hobbelig. De artieste uit Matsumoto begon al op zeer jonge leeftijd met het maken van kunst en poëzie, maar raakte al snel verveeld door de traditionele Japanse stijl.

Nog onder de indruk van de gruwel die ze tijdens de tweede wereldoorlog meemaakte, besloot ze een meer individueel pad te volgen, dat haar al snel in de richting van de toenmalige Europese en Amerikaanse avant-garde leidde.

In 1957 verhuisde ze naar de Verenigde Staten, waar ze met haar werk en haar spraakmakende – want vaak naakte – performances al snel uitgroeide tot logo_academie_1één van de cruciale invloeden op de nieuwe kunstenaarsscène. Zo maakten Andy Warhol en Claes Oldenburg
Continue reading “Art & Film: KUSAMA – INFINITY (Heather Lenz)” »

Art & Film: THE END OF FEAR (Barbara Visser)

end_fear

In 1966 maakte Barnett Newman ‘Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III’: een werk dat meteen van bij het begin heel wat emoties losmaakte bij het publiek, maar dat ook uitgroeide tot één van de belangrijkste abstracte werken uit de kunstgeschiedenis.

In 1986 wandelt een verwarde man de expositiezaal met het schilderij in het Stedelijk Museum in Amsterdam binnen, en gaat daar het monumentale werk met een stanleymes te lijf.

Maar misschien nog méér dan door deze (eerste) aanslag wordt de kunstwereld geschokt door de daaropvolgende ‘restauratie’ door Daniel Goldreyer: die vond er niet beter op dan het in reepjes gesneden meesterwerk

logo_academie_1te ‘herstellen’ door er met een roller een paar fikse lagen goedkope verf overheen te smeren, waardoor het originele werk Continue reading “Art & Film: THE END OF FEAR (Barbara Visser)” »