Tagarchief: Lars Eidinger

STERBEN (Matthias Glasner)

Geplaatst op door

sterben_posteerVertoningen:
– MAANDAG 21 OKTOBER om 19u00 - tickets voor deze vertoning HIER!

– DINSDAG 29 OKTOBER om 20u00 - tickets voor deze vertoning HIER!

– DINSDAG 19 NOVEMBER om 19u30 – tickets voor deze vertoning weldra beschikbaar

 

 

TIP: koop eerst HIER! onze Seizoenskaart 2024-25, en geniet zo een jaar lang van 2 euro korting op onze reguliere vertoningen!

——

Moeder Lissy en haar volwassen kinderen Tom en Ellen behoren allemaal tot de familie Lunies.

Die achternaam lijkt echter hun enige overeenkomst te zijn, want verder leiden ze allemaal een totaal verschillend leven.
Terwijl Tom als dirigent een bijzonder ambitieus muziekstuk probeert te voltooien – wat niet makkelijk is wanneer de depressieve componist van het stuk te pas en te onpas op de repetities opduikt om de muzikanten te beledigen en Toms gezag te ondermijnen – worstelt zijn zus Ellen met allerlei innerlijke demonen.

Ellen is eigenlijk gezegend met evenveel muzikaal talent als Tom, maar dat laat ze alleen maar horen wanneer ze zat genoeg is. Verder moddert maar wat aan als tandartsassistente.

Moeder Lissy is dan weer stiekem blij wanneer ze haar dementerende echtgenoot eindelijk in een verzorgingstehuis kan dumpen. Maar haar geluk is van korte duur is wanneer ook haar eigen gezondheid het opeens laat afweten.

Eigenlijk is er volstrekt niéts dat deze familieleden onderling verbindt.
Maar misschien kan de dood wel een handje helpen om hen wat nader tot elkaar te brengen…

‘STERBEN’ is een heerlijke brok cinema die het midden houdt tussen een episch familiedrama en een inktzwarte komedie.
In drie hoofdstukken wordt telkens een ander personage centraal uit het gezin gezet, waardoor je ook telkens een compleet ander perspectief krijgt op het sowieso al alle kanten uitwaaierende verhaal: het ene moment laat ‘STERBEN’ je gieren van het lachen, even later wordt het melancholisch of voel je de aandrang om een zakdoek boven te halen, om vervolgens weer in een absurde zatte toestand of een uit de hand lopende Continue reading “STERBEN (Matthias Glasner)” »

NAHSCHUSS (Franziska Stünkel)

Geplaatst op door

Nahschuss_poster

Oost- Berlijn, 1981.

Franz Walter is net afgestudeerd als ingenieur wanneer hij van de geheime dienst – yep, de beruchte Stasi – informeel een voorstel toegeschoven krijgt: als hij voor hen wil werken, zal hij gepromoveerd worden tot professor.
Die kans is te mooi om te laten liggen: Franz zweert trouw aan de Communistische Partij, en krijgt met de goedmoedig en vaderlijk ogende Dirk meteen een persoonlijke mentor mee.

Dirk ‘staat hem bij’ tijdens hun spionagetrips naar het Westen, die spannend en nog redelijk vrijblijvend beginnen.
Maar algauw begint de Stasi meer en meer te eisen van Franz, die langzaam maar zeker

aan de slinkse praktijken, de (terechte) paranoïa en de druk van de chantage onderdoor begint te gaan.
Bovendien begint ook zijn geweten te knagen, én dreigt zijn relatie met zijn geliefde Corina onder de druk te exploderen. Maar het dictatoriale systeem is compleet onverbiddelijk voor wie er niet in meegaat…

‘NAHSCHUSS’ is een ijzersterke, bijna als een thriller opgebouwde nagelbijter die des te beklemmender overkomt voor wie weet dat hij op ware feiten gebaseerd is: Werner Teske - de man die model stond voor het personage van Franz Walter – werd in 1981 Continue reading “NAHSCHUSS (Franziska Stünkel)” »

WERK OHNE AUTOR (Florian Henckel von Donnersmarck)

Geplaatst op door

werk_ohne_autor

Florian Henckel von Donnersmarck – regisseur van de moderne klassieker ‘Das Leben der Anderen’ – baseerde zich voor zijn nieuwste op het leven van Gerhard Richter, wellicht Duitslands beste naoorlogse schilder.

Het resultaat is een fantastische, epische prent die meer dan dertig jaar Duitse geschiedenis overspant en die meer dan drie uur (!!) duurt, maar die toch geen seconde te lang is: integendeel zelfs, want ‘Werk Ohne Autor’ zoeft voorbij als een kortfilm.

Kurt Barnert is een talentvolle Oost-Duitse artiest die twee dictaturen heeft meegemaakt: het Nazisme bezorgde hem een kindertrauma dat hem nog altijd achtervolgt, en na de oorlog – onder het communisme – wordt zijn gigantische artistiek talent in een akelig smal sociaal-realistisch corset gedwongen.

Ook op persoonlijk vlak loopt het niet lekker: hij is ervan overtuigd met collega-kunststudente Ellie de liefde van zijn leven gevonden te hebben, maar haar vader – een bekende, invloedrijke arts – is zwaar gekant tegen hun relatie.
De twee vluchtten uiteindelijk naar het Westen, waar Barnert er met een leugen in slaagt Continue reading “WERK OHNE AUTOR (Florian Henckel von Donnersmarck)” »