Wanneer Kamal besluit zijn leven te beteren, verlaat hij België om oorlogsslachtoffers in Syrië te helpen.
Maar eens aangekomen wordt hij al snel gedwongen om zich bij een gelovige militie aan te sluiten, en zit hij vast in Raqqa.
Ondertussen wordt zijn jongere broer Nassim thuis in Brussel een gemakkelijke prooi voor radicale rekruteerders, die beloven hem te herenigen met zijn grote broer.
Hun moeder, Leila, vecht om het enige wat ze nog heeft te beschermen: haar jongste zoon.
Na hun enorme Hollywoodsucces en hun grote, op multiplexen mikkende actieproducties à la ‘Patser’ namen Adil & Bilall – de twee zijn ondertussen zó succesvol dat iedereen hen gewoon met hun voornamen kent – wat gas terug voor een kleiner, persoonlijk project over een bijzonder zwaar onderwerp: Syriëstrijders.
Het resultaat is ‘REBEL’, een bijzonder krachtige film waarin ze het pad naar radicalisering tastbaar maken, en waarin ze hun grote filmische talent in functie van een pakkend verhaal Continue reading “REBEL (Adil El Arbi & Bilall Fallah)” »
Met ‘PETER VON KANT’ maakte Filmhuisfavoriet François Ozon een speelse, uiterst vrije remake van het meesterwerk van zijn favoriete regisseur: ‘Die Bittere Tränen von Petra von Kant’ van Rainer-Werner Fassbinder.
De vrouwen uit ‘Petra von Kant’ zijn hier vervangen door mannen, en Petra is Peter geworden, én een man die verdacht veel op de echte Fassbinder lijkt.
Peter von Kant is een succesvol regisseur die niet alleen aan de lopende band films produceert, maar die aan een even schrikbarend tempo cocaïne en gin-tonics naar binnen werkt, en die er plezier in schept zijn assistent en partner Karl constant te vernederen. Wanneer hij via de steractrice Sidonie (een vrolijk met von Kant mee coke snuivende Isabelle Adjani) de bloedmooie jonge aspirant-acteur Amir ontmoet, wordt hij op slag
obsessief verliefd en stort hij zich als een hongerige hond op zijn knappe prooi.
Dat Amir gehuwd is, is geen belemmering: ze starten een relatie, waarbij Peter de uit een bescheiden milieu komende Amir zijn flat aanbiedt, en zijn nieuwe golden boy een doorbraak in de filmindustrie Continue reading “PETER VON KANT (François Ozon)” »
Na een lange stilte is de Zuid-Koreaanse regisseur Park Chan-wook (‘Oldboy’, ‘The Handmaiden’) eindelijk terug met een nieuwe film: ‘DECISION TO LEAVE’, een ijzersterke, sensuele en adembenemend knap verfilmde detective met een geweldige plot.
Het verhaal draait rond de ijverige detective Hae-Joon, die de verdachte dood van een man onderzoekt.
Het slachtoffer is van een berg gevallen, maar de weduwe van de man lijkt niet héél erg rouwig om de dood van haar man. Voor Hae-Joon is ze dan ook verdachte nummer één, maar de vrouw heeft een honderd procent waterdicht alibi, waardoor zijn onderzoek al snel
compleet knel zit.
Bovendien begint hij tijdens zijn onderzoek gevoelens voor de knappe jonge weduwe te ontwikkelen…
Wat uiteraard meteen dé vraag opwerpt: is de dame écht onschuldig, of is ze een sluwe en ongrijpbare femme fatale die ook hem naar de vernietiging zal leiden?
België: zijn lintbebouwing, zijn autostrades, zijn betonboeren, zijn tangents, zijn baanwinkels, zijn lintbebouwing, zijn mega-varkensstallen, zijn Plopsaquas, zijn verkavelingen, zijn hopeloze ruimtelijke wanorde.
Blijft er eigenlijk ook nog wat natuur over voor ons?
Welzeker!
En om dat te bewijzen is over onze natuur nu een documentaire over gemaakt, die men – onder het motto ‘de dingen niet moeilijker maken dan ze zijn’ – gewoonweg ‘ONZE NATUUR’ genoemd heeft.
Voor die docu waren twee filmploegen 2,5 jaar lang op pad om de mooiste natuurbeelden,
de meest uiteenlopende diersoorten en de fraaiste natuurgebieden in ons land vast te leggen.
Met de commentaarstem van Matteo Simoni er bovenop resulteert dat in een heerlijke natuurfilm voor de hele familie, propvol spectaculair mooie shots en het hele alfabet van Continue reading “Green Screen: ONZE NATUUR” »
Tori en Lokita zijn twee Afrikaanse jongeren die alleen naar België zijn gereisd in de hoop op een beter leven.
Hoewel ze geen familie van elkaar zijn, doen ze zich voor als broer en zus – een verbond dat hen puur praktisch van pas kan komen, maar dat ook gestoeld is op echte vriendschap tussen de iets oudere Lokita en haar jonge ‘broertje’ Tori.
Een verblijfsvergunning en de nodige papieren krijgen blijkt echter aartsmoeilijk, en wie
hier illegaal is, kan ook alleen op de illegale arbeidsmarkt aan de slag. En kan zich verder best maar zo onzichtbaar mogelijk maken.
Een smoezelige pizzabakker heeft wel wat klusjes voor de twee, al hebben die klussen niet noodzakelijk altijd iets met pizza’s te maken. En met de verloning – wat cash geld en wat overschotjes uit de keuken – valt niet veel te sparen…
Met ‘TORI & LOKITA’ grijpen de broers Dardenne terug naar hun traditie om onervaren acteurs in de hoofdrollen te casten, en die keuze wérkt hier wonderwel: de jonge Pablo Schils en Joely Mbundu vormen – ondanks de harde en kille realiteit waarin ze zich Continue reading “TORI & LOKITA (Jean-Pierre & Luc Dardenne)” »
Antoine en Olga zijn een Frans koppel dat genoeg heeft van de moderne jachtige maatschappij: allebei willen ze in meer harmonie met de natuur gaan leven. Die rust en natuur vinden ze in een klein Spaans bergdorpje, ergens in Galicië, waar ze zich als bioboeren gaan vestigen.
Maar hoe idyllisch de omgeving en hun plan ook, het contact met de buren, de beenharde broers Xan en Lorenzo, verloopt niet zo natuurlijk harmonisch.
En die ongemakkelijke relatie loopt verder uit de hand wanneer er plannen voor een groot windturbineproject in het dorpje op tafel komen te liggen: de verarmde Xan en Lorenzo willen maar al te graag op de lucratieve deal ingaan, terwijl Antoine en Olga net naar het dorpje zijn verhuisd om van de natuur te genieten, niet om tussen de windturbines te leven.
Stukje bij beetje loopt de bittere split tussen de autochtone bewoners en ‘de Fransozen’ verder en verder uit de hand…
Met ‘LAS BESTIAS’ heeft Rodrigo Sorogoyen een fantastische, extreem beklemmende en wurgend spannende thriller gemaakt waarin niks of niemand clichématig zwart-wit is: idealistische bioboeren die uiteraard vóór groene energie zijn (tot er tien windturbines
achter hun pesticidevrij veld dreigen op te doemen) of conservatieve autochtone keikoppen die nooit iets van die groene nieuwlichterij moesten weten (tot blijkt dat ze een aardige cent aan de green deal rond zo’n turbine kunnen verdienen), yep, niémand van ons is honderd procent heilig of honderd procent slecht – en nergens komt dat beter tot uiting dan in een gruwelijk uit de hand lopende burenruzie.
De film werd vaagweg geïnspireerd door het gelijkaardige, waargebeurde verhaal van de Nederlander Martin Verfondern, die met zijn echtgenote naar Galicië verhuisde om er Continue reading “LAS BESTIAS (Rodrigo Sorogoyen)” »
Al enkele decennia trekken wetenschappers aan elke mogelijke alarmbel over de toestand van het milieu en ons klimaat.
Al even lang worden er betogingen georganiseerd, acties opgezet en petities ondertekend dat het een lieve aard heeft, maar driewerf helaas: we lijken met zijn allen tóch regelrecht het klimaat-ravijn in te lopen – we zijn inmiddels al zover dat zelfs de VN een ‘code rood’-waarschuwing voor de mensheid uitschreef.
Maar ondanks de urgentie van de situatie en ronkende intentieverklaringen bleven onze politici de écht essentiële maatregelen schuwen, en mocht de industrie vrolijk zijn vervuilende gangetje blijven gaan.
Daarom probeerde de Nederlandse advocaat Roger Cox in 2015 een nieuw actiemiddel uit: waarom de overheid niet voor de rechtbank brengen?
De overheid (en bij uitbreiding iedereen met een grote verantwoordelijkheid) heeft immers
een ‘duty of care’ – een zorgplicht voor de huidige én de toekomstige bewoners van deze planeet.
Zijn klimaatzaak werd vooraf nog vooral bekeken als een soort mediastunt met geen kans op slagen, maar zie: tot verbazing van de vele sceptici oordeelde de rechter – in de stijl van de beste courtroom drama’s – dat David wel degelijk juridisch gelijk had in zijn zaak tegen Goliath.
De uitspraak zorgde niet alleen voor wereldnieuws, maar gaf Cox ook meteen juridische Continue reading “Green Screen: DUTY OF CARE (Nic Balthazar)” »
Veel films maakt Dominik Moll niet, maar telkens àls hij een film maakt, is het er altijd weer boénk op: zéér lang geleden serveerde het Filmhuis u zijn adembenemende, inktzwart-grappige debuut ‘Harry, Un Ami Qui Vous Veut Du Bien’, en voor corona kon u bij ons zijn waanzinnig straf in elkaar stekende ‘Seules Les Bêtes’ komen ontdekken.
En nu hebben we voor u zijn gloednieuwe ‘La Nuit du 12′ klaarstaan, een film die door critici her en der al werd omschreven als het Franse antwoord op ‘Twin Peaks’.
Nu moet u critici natuurlijk nooit helemààl geloven, maar in dit geval valt er iets voor de vergelijking te zeggen: ook hier gaat het om een behoorlijk politieonderzoek naar de akelige moord op een jonge vrouw.
De Laura Palmer van dienst heet hier Clara, en is – op de terugweg na een avondje stappen met vrienden – vlakbij haar huis levend verbrand teruggevonden.
Niet alleen zijn er een pak verdachten van de horribele moord (Clara bleek er nogal veel vriendjes tegelijk op na te houden), er is eigenlijk vooral geen echt goed spoor voor de
flikken, ook niet na eindeloze verhoren. Zo ongeveer het énige wat ze met zekerheid kunnen vaststellen: het misdrijf heeft plaatsgevonden in de nacht van de 12de…
De onmacht en frustratie maakt dat de zaak voor rechercheur Yohan en zijn collega Marceau uitgroeit tot een ware obsessie.
Moll speelt in ‘LA NUIT DU 12′ met zowat alle clichés van de thriller en de Franse policier (van het good cop/bad cop-duo tot de klassieke ondervragingsscènes), maar gebruikt ze vooral om de kijker constant op het verkeerde been te zetten: deze film gaat evenzeer over Continue reading “LA NUIT DU 12 (Dominik Moll)” »
Na twee jaar gedwongen coronapauze eindelijk terug: het Filmhuis-slotfeest!
Op DINSDAG 28 JUNI presenteren we u een avond propvol Italiaans-Limburgse chaos, humor, emotie en muziek, want op het programma staan – voor het eerst samen na elkaar te zien! – de twee schitterende docufilms van Remo Perrotti, plus Vincenzo Petrelli a capella én een optreden van WE TWO live!
UURSCHEMA: - 19u00: ‘MAMMA IRMA’ , gevolgd door Vincenzo Petrelli a capella. - 20u20: pauze - 20u45: ‘WE TWO: LA BANDA ITALIANA’, gevolgd door een optreden van WE TWO.
En zoals dat bij ons Slotfeest al jarenlang de goede gewoonte is, trakteert het Filmhuis alle aanwezige filmfans op een gratis drankje en hapje.
Vertoningen in aanwezigheid van de regisseur!
Wie een ticket koopt, trakteren we op een optreden van WE TWO én op een gratis hapje en drankje,alstublieft!
—-
Om onze slotavond te openen bieden we u een unieke kans om ‘MAMMA IRMA’te komen (her)ontdekken, de bijzonder ontroerende film waarmee Perrotti afscheid nam van zijn moeder, en bij uitbreiding van de hele, helaas langzaam uitstervende eerste generatie Italiaanse inwijkelingen in Limburg.
De film zorgde in 2014 bij ons voor afgeladen volle zalen, en is met het verstrijken van de tijd alleen maar relevanter geworden: een generatieportret om niet te missen.
‘MAMMA IRMA’ wordt vertoond om 19u00.
En net zoals bij de release in 2014 komt Vincenzo Petrelli – één van die eerste generatie-Italo-Belgen, en ook te horen in de film – achteraf enkele nummers a capella zingen. Emotie gegarandeerd.
In deze extreem grappige documentaire neemt hij ons mee in het spoor van Rocco di Turi en Arturo Bellini, twee Italo-Belgen die met hun muziek al veertig jaar lang cafés, feesten, festivals en braderijen afdweilen.
Terwijl ze op hun eigen onnavolgbare wijze overal Italiaanse chaos en dolle ambiance creëren, geven ze ook hun ongefilterde mening over alles en iedereen (maar vooral over de kwaliteit van het eten).
De bijrollen van Mauro Pawlowski (dEUS, Evil Superstars en zichzelf) en Alessio di Turi (The Sore Losers) én de grappigste drugsanekdote uit de vaderlandse muziekgeschiedenis krijgt u er gratis bovenop.
Zà-li-ge film, mét een waterdichte garantie: niet gelachen, geld terug!
En om het Filmhuisseizoen met een topfeest af te sluiten, bieden we nadien uiteraard ook een bis-optreden van de hoofdpersonages van de film aan: yep, WE TWO komt weer voor een te gekke avond vol Italiaanse muziekklassiekers zorgen.
Wie de vorige passage van WE TWO in het Filmhuis meemaakte wil dit niet missen.
En wie er de vorige keer niét bij was màg dit niet missen.
Kortom: allemaal komen kijken en meefeesten op DINSDAG 28 JUNI.
En anders: vaffanculo! Ons hoeft u overigens niet te geloven, lees hiernaast wat radiopresentatrice Annemie Peeters vond ====> ====> ====>
‘(ON)GEWOON MEZELF’ is de verfilming van de gelijknamige theatervoorstelling van Theater Pasform.
Deze unieke voorstelling werd gemaakt en gespeeld door volwassenen met een verstandelijke beperking en/of autisme.
De spelers nemen je mee op ontdekking in hun leefwereld en laten je zien wat inclusie voor hen betekent. Het resultaat is eerlijk, puur en ontroerend.
Onder begeleiding van Ann-Eline Van Rompuy maakte deze enthousiaste vijftienkoppige bende voor deze voorstelling ook een eigen nummer en videoclip.
Het nummer neemt je – net als de film – mee in de leefwereld van de artiesten, toont hun kijk op zichzelf, op vriendschap en op inclusie.
Met deze hartverwarmende feel good-song willen de artiesten aan het brede publiek tonen dat ze méér zijn dan alleen maar hun ‘beperking’. Hier te bekijken:
(ON)GEWOON MEZELF gemaakt door Pasform vzw, onder begeleiding van Ann-Eline Van Rompuy B 2022, 60 min.
Vertoning: MAANDAG 27 JUNI om 20u30
Vertoning in aanwezigheid van de makers en acteurs!