Wa
nneer de paus overlijdt, worden alle kardinalen naar het Vaticaan gesommeerd om in een gesloten conclaaf – waar niemand buiten mag tot de beslissing gevallen is – een nieuwe kerkelijk leider te verkiezen.
Onder journalisten en gelovigen circuleren namen van ‘favorieten’ en ‘topkandidaten’, maar achter de gesloten conclaafdeuren zien we het er helemaal anders aan toegaan: de ene kardinaal twijfelt aan zijn keuze, de andere spiekt bij zijn buurman, en eigenlijk wil niemand de baan – en de loden verantwoordelijkheid die erbij hoort – op zich nemen.
Sterker nog: sommige kandidaten bidden tot God om het hen niét te laten worden.
Het leidt ertoe dat er tegen alle verwachtingen in een volstrekte outsider als winnaar uit de bus komt: de bejaarde Franse kardinaal Melville (absoluut briljant vertolkt door Michel Piccoli).
Maar terwijl aan de vele duizenden ongeduldig wachtende gelovigen op het Sint-Pietersplein al het ‘Habemus Papam’ wordt medegedeeld, valt de gloednieuwe Paus ten prooi aan een allesverlammende paniekaanval: de man verschanst zich ‘Ik kan het niet! Ik kan het niet’ roepend in zijn Vaticaanse vertrek, en weigert op het balkon te verschijnen.
Wat zijn collega-kardinalen meteen voor een onmogelijke vraag plaatst: wat moeten ze de buitenwereld nu gaan melden?
In allerijl wordt er een bekende psychotherapeut (vertolkt door regisseur Nanni Moretti zelf) bijgehaald.
De (ongelovige) psychoanalyticus begint onmiddellijk te graven in diepste krochten van de psyche om de nieuwe Paus over zijn vele twijfels heen te helpen, maar zijn methode lijkt alleen maar een averechts effect te hebben: de totaal ontredderde verkozene slaagt erin stiekem te ontsnappen uit het Vaticaan….
Toen de als links bekend staande Nanni Moretti aankondigde een komedie over de paus te gaan maken, verwachtte iedereen dat hij met twee voeten vooruit het instituut Kerk zou gaan tackelen.
Maar de eigenzinnige Moretti zou Moretti niet zijn als hij niet iedereen op een originele Continue reading “HABEMUS PAPAM (Nanni Moretti)” »
Enkele jaren geleden besloot de Nederlandse cabaretier Herman Finkers zich voor het eerst aan een film te wagen, en dat bleek een prima idee: ‘DE BEENTJES VAN SINT-HILDEGARD’ is heerlijk verfrissende, droogkomische en vaak herkenbare film over de vraag hoeveel liefde te véél liefde is.
r de Europese snelwegen scheuren elke dag vele Oost-Europese truckers. De ene dag rijden ze door een bloedhete woestijn in Spanje, even later zitten ze tussen het ijs in het Hoge Noorden.
ese truckers is Petar, een jonge Bulgaar die net vader is geworden. Maar via zijn smartphone merkt hij dat de barsten in zijn huwelijk groter worden. En door de voorruit van zijn truck ziet hij ook de barsten in het hedendaagse Europa groter worden.
