Tagarchief: 2019

THE LAST MALE ON EARTH (Floor van der Meulen)

Geplaatst op door

LastMale

Vorig jaar stierf in het Keniase Ol Pejeta-reservaat het laatste noordelijke witte neushoornmannetje.

De Nederlandse documentairemaakster Floor van der Meulen volgde de laatste dagen van zijn leven, en kwam terug met een werkelijk uitmuntende (en zeer fraai gefilmde) documentaire die eigenlijk niet zozeer over die neushoorn gaat, als wel over de bizarre diersoort die hem zo goed als uitgeroeid heeft: de mens!

Want jawel, terwijl Sudan (want zo heet de 45 jaar oude neushoorn) zijn laatste dagen slijt, is rondom hem een heel circus opgebouwd, en dat menselijk circus brengt van der Meulen met een haarscherpe precisie en de nodige droge humor in beeld: bewakers en natuurbeschermers werken zich de pleuris om de wereld de ernst van de situatie duidelijk te maken, toeristen komen van heinde en verre ingevlogen om hem nog snel voor zijn dood te aaien en een selfie met hem te maken, in het park wordt een ware

Mechelen_Mondiaal_Logonatuurpuntprivé-militie opgebouwd om hem te beschermen tegen de stropers (waardoor het wildpark dan weer van die malle T-neushoornshirts moet verkopen om de boel draaiende te kunnen houden), Italiaanse professoren
Continue reading “THE LAST MALE ON EARTH (Floor van der Meulen)” »

ONCE UPON A TIME IN… HOLLYWOOD (Quentin Tarantino)

Geplaatst op door

Once_upon_a_time_in_HollywoodLang, héél lang geleden toonde het Filmhuis eens een debuutfilm van een jonge Amerikaanse regisseur die volgens ons toen veel, zéér veel talent liet zien: het (nog altijd) fantastische ‘Reservoir Dogs’ van ene Quentin Tarantino.

Ondertussen zijn we meer dan een kwarteeuw en acht Tarantino-films verder, en kunnen we met zekerheid zeggen: we hadden gelijk!

“Een Tarantino” is net als “een Hitchcock“, “een Scorsese” of “een Almodovar” zelfs een evenement geworden: zijn naam volstaat eigenlijk al om mensen naar de cinema te lokken, en de topacteurs staan te springen om met hem te mogen werken.

Dat is niet anders in ‘Once Upon A Time In… Hollywood’, de negende van Tarantino, waarin naast Brad Pitt, Leonardo DiCaprio en Margot Robbie een enorme plejade van toppers de revue passeert, van Michael Madsen tot Al Pacino, en van Dakota Fanning tot Luke Perry.

De film speelt zich af in het Los Angeles van 1969, tegen het einde van The Golden Age

van Hollywood. Rick Dalton (rol van Leonardo DiCaprio) was ooit de ster van een succesvolle westersere op tv, maar sindsdien is zijn carrière aan het slabakken.
Ook Cliff Booth (Brad Pitt) hoopt dat het toch nog wat wordt met de carrière van Rick, want als diens vaste stuntdubbel is hun lot min of meer aan elkaar verbonden – en bovendien zijn de twee ook naast de set de beste vrienden.

Maar wat ze ook proberen, het is duidelijk dat de tijden definitief veranderd zijn, en dat  Continue reading “ONCE UPON A TIME IN… HOLLYWOOD (Quentin Tarantino)” »

DER GOLDENE HANDSCHUH (Fatih Akin)

Geplaatst op door

Der_Goldene_HandschuhOK, we gaan niet rond de pot draaien: ‘Der Goldene Handschuh’ is een extreme film over een extreem misselijkmakend personage – de Fransen hebben hier de term grand guignol voor uitgevonden – maar als uw maag sterk genoeg is, en als u de ontbrekende schakel tussen het verkillende ‘Henry, Portrait of a Serial Killer’ en het hilarische ‘C’est Arrivé Près de Chez Vous’ wil zien: dit is ‘m!

Dit (helaas) waargebeurde verhaal speelt zich af in de hoerenbuurt van Hamburg begin jaren ’70, thuis bij ene Fritz ‘Fiete’ Honka: alcoholist, agressieve maniak en eigenaar van een zwaar misvormd gezicht.

Fiete hokt in een troosteloos Hamburgs zolderappartement waar al jarenlang niet gepoetst is (de muffe stank komt bijna uit het scherm de zaal in gedreven), en zijn leven bestaat

hoofdzakelijk uit zuipen, de buren uitschelden en wat rondscharrelen.

En – misschien wel zijn belangrijkste dagtaak – de lijken van zijn slachtoffers verborgen proberen te houden. Echt niet zo simpel als u denkt, want probeert ú maar eens een mens in zes te zagen!

Fietes stamcafé is Der Goldene Handschuh, een drankhol waar hij niet eens echt opvalt tussen de andere, al even miserabele clientèle: werklozen, sjacheraars, uitgerangeerde  Continue reading “DER GOLDENE HANDSCHUH (Fatih Akin)” »

MOTHER (Kristof Bilsen)

Geplaatst op door

Mother_staand

In zijn excellente ‘Mother’ neemt documentairemaker Kristof Bilsen ons mee in de voetsporen van Pomm, een Thaïse vrouw die instaat voor de verzorging van Europese Alzheimerpatiënten.

Die patiënten worden naar Thailand gestuurd omdat ze er door de lage loonkost één op één permanent verzorgd kunnen worden – iets wat in Europa uiteraard alleen voor de extreem rijken is weggelegd.

Pomm is op een tedere, bijna ontroerende wijze begaan met haar werk en haar patiënten, maar tegelijk toont Bilsen ook de keerzijde van haar bestaan: terwijl Pomm zich dag in dag uit bekommert om Maya, de moeder van een Zwitserse familie, vervreemden haar eigen kinderen stilaan van haar, omdat ze eindeloze uren moet kloppen om een leefbaar loon te verdienen…

‘Mother’ is een uiterst mooie, subtiele en bijzonder veelgelaagde documentaire die niet alleen over Alzheimer gaat, maar die zich ook vragen stelt over zorg, over de impact van ziekte op families, over de arm-rijkverhoudingen, over verlies, over opofferingen, over Continue reading “MOTHER (Kristof Bilsen)” »

LES HIRONDELLES DE KABOUL (Zabou Breitmann & Elea Gobbé-Mévellec)

Geplaatst op door

les-hirondelles-lr-1Kaboel, zomer 1998: na een bloedige burgeroorlog ligt de stad helemaal in puin. De streng-islamitische Taliban hebben na hun overwinning meteen de sharia ingevoerd: geen pretje voor de mannen, maar al helemaal rampzalig voor de vrouwen, die zo ongeveer élk denkbaar recht verliezen.

Temidden van de puinhopen volgen we twee koppels: aan de ene kant zijn er Mohsen en Zunaira, een jong, hoog opgeleid stel dat zielsveel van elkaar houdt, en dat ondanks al de ellende en het gruwelijk geweld om hen heen in de toekomst wil blijven geloven.

En aan de andere kant is er de oudere gevangenisbewaker Atiq, die helemaal vervreemd is van zijn doodzieke vrouw, en die een volstrekt kleur- en vreugdeloos bestaan leidt.

amnesty-internationalOp een dag raken de levens van die twee koppels onlosmakelijk met elkaar verbonden…
Zabou Breitmann en Elea Gobbé-Mévellec vatten het (over)leven onder de dictatuur van de Taliban – en dan vooral de Continue reading “LES HIRONDELLES DE KABOUL (Zabou Breitmann & Elea Gobbé-Mévellec)” »

A RAINY DAY IN NEW YORK (Woody Allen)

Geplaatst op door

rainy_day_in_new-york
Rijkeluiszoon Gatsby Welles en plattelandsmeisje Ashleigh zijn allebei studenten aan het sjieke Yardley, een universiteit voor de begoede klasse, veilig afgeschermd buiten het stadsgewoel.

Wanneer Ashleigh (een heerlijk naïeve rol van Elle Fanning) de kans krijgt om in New York voor het studentenblad de bekende maar getormenteerde regisseur Roland Pollard te interviewen, besluit het jonge koppeltje daar een romantisch weekendje in de stad aan te breien.

Gatsby kent New York als zijn broekzak, en wil zijn vriendin al zijn favoriete plekken laten zien.
Helaas helpen de druilerige weersvoorspellingen niet echt mee, en bovendien neemt het interview van Ashleigh met de depri regisseur een totaal onvoorziene wending aan, die

alle goed uitgekiende plannen van Gatsby (bijna letterlijk) in het water dreigen te laten vallen…

Voor de Woody Allen-haters hebben we maar één advies: blijf vooral weg, want alle tics van de man zitten alweer royaal in deze film verwerkt, en de perfect gecaste golden boy Timothée Chalamet lijkt voor zijn (overigens alweer uitstekende) vertolking alle oude  Continue reading “A RAINY DAY IN NEW YORK (Woody Allen)” »

SO LONG MY SON (Wang Xiaoshuai)

Geplaatst op door

so_long_my_son

Net zoals die twee andere recente meesterwerkjes ‘Cold War’ en ‘Werk Ohne Autor’ is het al even geweldige en even meeslepende ‘So Long My Son’ een uiterst persoonlijk verhaal dat zich uitstrekt over vele decennia, en dat zich afspeelt tegen de achtergrond van grote politieke veranderingen.

De film begint dertig jaar geleden, en draait rond Yaojun en Yingmin, die al sinds hun kindertijd de beste vrienden zijn. Ondertussen zijn ze allebei al wat ouder, maar ook daar blijft hun leven parallel lopen: ze zijn allebei getrouwd, hebben allebei een zoontje en ook die zijn maatjes.

Het noodlot slaat echter toe wanneer de twee jongetjes op een dag samen gaan zwemmen: het zoontje van Yaojun verdrinkt, en die tragedie weegt vooral op de zoon

van Yingmin, omdat hij zijn vriend uitgedaagd had…

Het onherroepelijke gevolg is dat de bevriende koppels uit elkaar groeien. Elk op hun manier proberen ze met het drama om te gaan, en hun verdere leven vorm te geven. Yaojun en zijn vrouw besluiten weg trekken, en vinden troost in de adoptie van een
Continue reading “SO LONG MY SON (Wang Xiaoshuai)” »

Art & Film: MARCEL DUCHAMP: THE ART OF THE POSSIBLE (Matthew Taylor)

Geplaatst op door

Marcel_Duchamp_Art_Possile

‘Is dàt nu ook al kunst?’

Mogelijk kwam de vraag al eens bij u op tijdens een bezoek aan een moderne kunstgalerie of museum. En het was eigenlijk ook diezelfde vraag die Marcel Duchamp (1887-1968) er in 1917 toe leidde een met ‘R. Mutt’ gesigneerd urinoir te exposeren op een kunsttentoonstelling.

Die tegelijk radicale, provocerende, grappige, ondermijnende, anarchistische, banale én geniale daad zou de loop van de kunst (en de kijk op kunst) definitief veranderen, alleen al omdat iedereen zich erdoor ging afvragen wàt nu eigenlijk kunst was, en wie dat dan wel bepaalde;

En of u hem nu een oplichter dan wel een briljante geest vindt: de invloed van Duchamp

ACADEMIE_logo_blauw_langop de moderne kunst is tot op vandaag, een volle eeuw later, onmiskenbaar allesbepalend.

Met ‘Marcel Duchamp: The Art of the Possible’ maakte regisseur Matthew Taylor géén banale biopic, maar  Continue reading “Art & Film: MARCEL DUCHAMP: THE ART OF THE POSSIBLE (Matthew Taylor)” »

QUEEN OF HEARTS (May el-Toukhy)

Geplaatst op door

Queen_of_HeartsGJ1Anne is een vrouw van middelbare leeftijd die haar zaakjes goed voor mekaar lijkt te hebben: ze heeft een prima baan als topadvocate, is getrouwd met een fijne, knappe man, heeft twee leuke dochters en een mooi huis.

Het leven van het modelgezinnetje wordt echter verstoord wanneer Gustav bij hen intrekt, de ietwat losgeslagen tienerzoon die haar man Peter uit een eerder huwelijk heeft.

Terwijl Peter het moeilijk heeft met de komst van zijn zoon, bouwt Anne al snel een goede band op met de niet in de pas lopende jongen. Een nauwe band die zelfs uitgroeit  tot méér, wanneer Anne de tiener verleidt: een daad met bijzonder grote en soms  onverwachte gevolgen voor haar tot dan toe rustig voortkabbelend bestaan…

Laat u vooral niet misleiden door de basisplot die weggelopen lijkt uit de eerste de beste pornofilm (‘Stiefmoeder doet het met stiefzoon!’): dit is integendeel net een uiterst

subtiele psychologische film, die dankzij een bijna thriller-achtige opbouw naar een zenuwslopend spannende ontknoping leidt. ‘Fatal Attraction’ in een fraaie Scandinavische villa, lijkt dat u wat? We dachten het wel!

In de hoofdrol de altijd weer fantastische Trine Dyrholm (‘Festen’, ‘Kollektivet’…), die Continue reading “QUEEN OF HEARTS (May el-Toukhy)” »

DOLOR Y GLORIA (Pedro Almodovar)

Geplaatst op door

Dolor_Y_Gloria_2

De gevierde filmmaker Salvador Mallo (rol van Antonio Banderas) is over zijn hoogtepunt heen. Fysiek verkeert hij niet in de beste toestand, en creatief zit hij helemaal vast.

Tijdens het filmen van zijn nieuwste project mediteert Mallo dan ook volop over de keuzes die hij in zijn leven heeft gemaakt, over zijn eigen sterfelijkheid, over de vrouwen in zijn leven, over zijn kindertijd in de sixties, over de leegheid die hij voelt…
Kortom: over de glorie die hij beleefde, én over de pijn van het zijn. Dolor y gloria.

‘Dolor y Gloria’ is een wonderlijk, amper vermomd autobiografisch portret van Pedro Almodovar (Banderas kreeg zelfs het enige echte Pedro-kapsel aangemeten!), al klopt de plot over de uitgebluste regisseur duidelijk 

niet: op een leeftijd waarop anderen allang met creatief pensioen zijn, pakt Almodovar nog maar eens uit met een très grand cru, een soort filmische best of van alles wat hij in zijn rijkgevulde carrière gemaakt heeft, gecombineerd met persoonlijke mijmeringen en Continue reading “DOLOR Y GLORIA (Pedro Almodovar)” »